Β. Πούτιν: Η απάντησή μας θα είναι ασύμμετρη, γρήγορη και σκληρή, αν ξεπεραστεί η «κόκκινη γραμμή» μας

Με τις γενι­κές κατευ­θύν­σεις της ρωσι­κής εξω­τε­ρι­κής πολι­τι­κής ολο­κλή­ρω­σε το 17ο μήνυ­μά του στην Ομο­σπον­δια­κή Συνέ­λευ­ση της Ρωσί­ας ο πρό­ε­δρος Πού­τιν, εκφρά­ζο­ντας τη δυσα­ρέ­σκειά του για­τί η «συλ­λο­γι­κή Δύση», όπως την χαρα­κτή­ρι­σε, επι­χει­ρεί να ενο­χο­ποι­ή­σει τη Ρωσία για τα πάντα και υπερ­βαί­νει τα εσκαμ­μέ­να, όπως στην περί­πτω­ση της συνω­μο­σί­ας για την ανα­τρο­πή και δολο­φο­νία του προ­έ­δρου της Λευ­κο­ρω­σί­ας, όπως απο­κά­λυ­ψαν πρό­σφα­τα από κοι­νού οι μυστι­κές υπη­ρε­σί­ες Ρωσί­ας και Λευ­κο­ρω­σί­ας. Ο Ρώσος πρό­ε­δρος ανα­μέ­νε­ται να υπο­δε­χθεί αύριο τον πρό­ε­δρο της Λευ­κο­ρω­σί­ας Αλε­ξά­ντρ Λου­κα­σέν­κο για συνο­μι­λί­ες και φαί­νε­ται πως προ­ε­τοί­μα­σε το έδα­φος, προει­δο­ποιώ­ντας σε αυστη­ρό τόνο όσους επι­βου­λεύ­ο­νται την ασφά­λεια της Ρωσί­ας, ότι «θα θα μετα­νιώ­σουν για ό,τι έπρα­ξαν έτσι, όπως δεν έχουν εδώ και και­ρό μετα­νιώ­σει για κάτι».

«Το νόη­μα και το περιε­χό­με­νο της πολι­τι­κής της Ρωσί­ας στη διε­θνή σκη­νή είναι να δια­σφα­λί­σει την ειρή­νη και την ασφά­λεια για την ευη­με­ρία των πολι­τών μας, για τη στα­θε­ρή ανά­πτυ­ξη της χώρας. Η Ρωσία έχει τα δικά της συμ­φέ­ρο­ντα, φυσι­κά και τα υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε και θα το πράτ­του­με στο πλαί­σιο του διε­θνούς δικαί­ου, όπως άλλω­στε κάνουν και τα άλλα κρά­τη του κόσμου», είπε ο Ρώσος ηγέ­της, σημειώ­νο­ντας επί­σης ότι: «Εάν κάποιος αρνεί­ται να κατα­νο­ή­σει αυτό το αυτο­νό­η­το πράγ­μα, δεν θέλει να κάνει διά­λο­γο και επι­λέ­γει εγω­ι­στι­κό και αφ’ υψη­λού τόνο, η Ρωσία θα βρει πάντο­τε τρό­πο να υπε­ρα­σπι­στεί τη θέση της».

Ο Ρώσος πρό­ε­δρος περιέ­γρα­ψε ως μία αρνη­τι­κή πρα­κτι­κή των τελευ­ταί­ων ετών την επι­βο­λή «παρά­νο­μων κυρώ­σε­ων με πολι­τι­κά κίνη­τρα στην οικο­νο­μία», που χαρα­κτή­ρι­σε «βάναυ­σες προ­σπά­θειες οι μεν να επι­βάλ­λουν με τη βία τη θέλη­σή τους στους άλλους» και δια­πί­στω­σε ότι «σήμε­ρα αυτή η πρα­κτι­κή μετε­ξε­λίσ­σε­ται σε κάτι πολύ πιο επι­κίν­δυ­νο, εννοώ τα στοι­χεία, που έγι­ναν πρό­σφα­τα γνω­στά για ευθεία από­πει­ρα διορ­γά­νω­σης πρα­ξι­κο­πή­μα­τος στη Λευ­κο­ρω­σία και τη δολο­φο­νία του προ­έ­δρου αυτής της χώρας. Είναι μάλι­στα χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι παρό­μοιες απα­ρά­δε­κτες πρά­ξεις δεν επι­κρί­νο­νται από τη λεγό­με­νη “συλ­λο­γι­κή Δύση”. Σαν κανείς να μην προ­σέ­χει καν ότι υπάρ­χουν. Όλοι παρι­στά­νουν ότι τίπο­τε δεν συμβαίνει».

Ο Β. Πού­τιν υπεν­θύ­μι­σε την περί­πτω­ση του πρώ­ην προ­έ­δρου της Ουκρα­νί­ας Για­νου­κό­βιτς, «τον οποί­ον επί­σης παρ’ ολί­γον να σκο­τώ­σουν και ανέ­τρε­ψαν από την εξου­σία» το 2014, ανα­φέρ­θη­κε επί­σης στον πρό­ε­δρο της Βενε­ζου­έ­λας Μαδού­ρο, για τους οποί­ους «μπο­ρεί­τε να έχε­τε όποια άπο­ψη θέλε­τε», όμως τόνι­σε ότι «η πρα­κτι­κή της διορ­γά­νω­σης πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, τα σχέ­δια πολι­τι­κών δολο­φο­νιών, μετα­ξύ άλλων και της ανώ­τα­της κρα­τι­κής ηγε­σί­ας, αυτό είναι υπερ­βο­λι­κό. Ξεπε­ρά­σα­τε ήδη όλα τα όρια».

Χωρίς να στρα­φεί συγκε­κρι­μέ­να ενα­ντί­ον κάποιας συγκε­κρι­μέ­νης χώρας ή στρα­τιω­τι­κής συμ­μα­χί­ας, ο Ρώσος ηγέ­της υπο­γράμ­μι­σε τη σημα­σία των ομο­λο­γιών των συλ­λη­φθέ­ντων, που δήλω­σαν, σύμ­φω­να με τις ανα­κρι­τι­κές Αρχές της Λευ­κο­ρω­σί­ας ότι «μετεί­χαν στη συνω­μο­σία, ότι προ­ε­τοι­μά­ζο­νταν ο απο­κλει­σμός του Μινσκ, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των υπο­δο­μών της πόλε­ως, των μέσων επι­κοι­νω­νί­ας, η πλή­ρης δια­κο­πή του ενερ­γεια­κού συστή­μα­τος της πρω­τεύ­ου­σας της Λευ­κο­ρω­σί­ας, αυτό σημαί­νει ουσια­στι­κά ότι γινό­ταν προ­ε­τοι­μα­σία μαζι­κής κυβερ­νο-επί­θε­σης, πώς αλλιώς;». Συνέ­δε­σε μάλι­στα τις φερό­με­νες ως σχε­δια­ζό­με­νες κυβερ­νο-επι­θέ­σεις με το γεγο­νός ότι «οι δυτι­κοί συνά­δελ­φοί μας αρνού­νται επί­μο­να τις πολυά­ριθ­μες ρωσι­κές προ­τά­σεις να ανα­πτυ­χθεί ένας διε­θνής διά­λο­γος στον τομέα της πλη­ρο­φο­ρια­κής και κυβερ­νη­τι­κής ασφά­λειας. Πολ­λές φορές το έχου­με προ­τεί­νει. Αλλά απο­φεύ­γουν τη συζή­τη­ση επί της ουσί­ας του ζητήματος».

Δεί­χνο­ντας ότι το συγκε­κρι­μέ­νο περι­στα­τι­κό απα­σχο­λεί σοβα­ρά τη ρωσι­κή ηγε­σία, ο Β.Πούτιν ανα­ρω­τή­θη­κε: «Και τι θα συνέ­βαι­νε, εάν η από­πει­ρα πρα­ξι­κο­πή­μα­τος στη Λευ­κο­ρω­σία γινό­ταν πραγ­μα­τι­κά; Εκεί οδη­γού­νταν όλα τα πράγ­μα­τα. Πόσοι άνθρω­ποι θα υπέ­φε­ραν; Πώς θα δια­μορ­φω­νό­ταν εν γένει η τύχη της Λευ­κο­ρω­σί­ας; Γι’ αυτό κανείς δεν σκέ­φτε­ται, όπως δεν σκέ­φτη­καν για τη μοί­ρα της Ουκρα­νί­ας, όταν υλο­ποι­ή­θη­κε το πρα­ξι­κό­πη­μα σ’ εκεί­νη τη χώρα».

Συν­δέ­ο­ντας τις εξε­λί­ξεις στη Λευ­κο­ρω­σία με την διε­θνή αντι­με­τώ­πι­ση της Ρωσί­ας, ο πρό­ε­δρος της χώρας δια­πί­στω­σε ότι: «οι μη φιλι­κές ενέρ­γειες και ως προς τη Ρωσία επί­σης δεν στα­μα­τούν. Σε ορι­σμέ­νες χώρες εισή­γα­γαν μάλι­στα την απρε­πή συνή­θεια με κάθε αφορ­μή και συχνά χωρίς καν αφορ­μή να ενο­χο­ποιεί­ται η Ρωσία. Λες και είναι ένα νέο σπορ. Ποιος θα πει πιο δυνα­τά κάτι (σ.σ. κατά της Ρωσί­ας). Ως προς αυτά εμείς φερό­μα­στε στον έπα­κρο βαθ­μό συγκρα­τη­μέ­να. Μπο­ρώ να πω χωρίς καμία ειρω­νεία, φερό­μα­στε σεμνά, συχνά δεν απα­ντά­με καν στις μη φιλι­κές ενέρ­γειες, όπως και στην ανοι­χτή αγέ­νεια». Παρο­μοί­α­σε μάλι­στα όσα συμ­βαί­νουν γύρω από τη Ρωσία με την υπό­θε­ση του «Βιβλί­ου της Ζού­γκλας» του Ράντ­γιαρντ Κίπλινγκ, τον οποίο χαρα­κτή­ρι­σε «μέγα συγ­γρα­φέα»: «Βλέ­που­με τι γίνε­ται στην πραγ­μα­τι­κή ζωή, συν­δέ­ουν τη Ρωσία πότε με το ένα, πότε με το άλλο, χωρίς κανέ­να λόγο, γύρω από τον (σ.σ. τίγρη) Σιρ­χάν περι­στρέ­φο­νται διά­φο­ροι μικροί (σ.σ. τσα­κά­λια) Ταμπά­κι, όπως στο βιβλίο του Κίπλινγκ. Αλυ­χτούν για να ικα­νο­ποι­ή­σουν το αφε­ντι­κό τους».

Κλι­μα­κώ­νο­ντας την αυστη­ρό­τη­τα των προει­δο­ποι­ή­σε­ών του, ο Ρώσος ηγέ­της σημεί­ω­σε: «Θέλου­με όντως να έχου­με καλές σχέ­σεις με όλους τους μετέ­χο­ντες της διε­θνούς συνα­να­στρο­φής, ακό­μη και μ’ εκεί­νους με τους οποί­ους το τελευ­ταίο διά­στη­μα οι σχέ­σεις μας, για να το πω ήπια, δεν πάνε καλά. Όντως δεν θέλου­με να κάψου­με τις γέφυ­ρες, αλλά, εάν κάποιος αντι­λαμ­βά­νε­ται τις καλές μας προ­θέ­σεις ως αδια­φο­ρία ή αδυ­να­μία και ο ίδιος σκο­πεύ­ει τελειω­τι­κά να κάψει ή να ανα­τι­νά­ξει τις γέφυ­ρες, πρέ­πει να γνω­ρί­ζει ότι η απά­ντη­ση της Ρωσί­ας θα είναι ασύμ­με­τρη, γρή­γο­ρη και σκλη­ρή. Οι διορ­γα­νω­τές οποιων­δή­πο­τε προ­κλή­σε­ων, οι οποί­ες απει­λούν θεμε­λιώ­δη συμ­φέ­ρο­ντα της ασφά­λειάς μας, θα μετα­νιώ­σουν για ό,τι έπρα­ξαν έτσι, όπως δεν έχουν εδώ και και­ρό μετα­νιώ­σει για κάτι».

Χει­ρο­κρο­τού­με­νος από τους συγκε­ντρω­μέ­νους στην ειδι­κή συνε­δρια­κή αίθου­σα μπρο­στά στα τεί­χη του Κρεμ­λί­νου, ο Β.Πούτιν, τόνι­σε ότι «την ίδια στιγ­μή, είμαι απλώς ανα­γκα­σμέ­νος να το πω αυτό, έχου­με αρκε­τή υπο­μο­νή, ευθύ­νη, επαγ­γελ­μα­τι­σμό, αυτο­πε­ποί­θη­ση και βεβαιό­τη­τα για το δίκιο μας και λογι­κά κατά τη λήψη οποιασ­δή­πο­τε από­φα­σης. Όμως ελπί­ζω ότι κανείς δεν θα σκε­φτεί να περά­σει ως προς τη Ρωσία τη λεγό­με­νη «κόκ­κι­νη γραμ­μή». Και από πού αυτή διέρ­χε­ται, αυτό θα το απο­φα­σί­ζου­με σε κάθε συγκε­κρι­μέ­νη περί­πτω­ση μόνοι μας».

Εν συνε­χεία ο Ρώσος ηγέ­της απα­ρίθ­μη­σε μια σει­ρά σύγ­χρο­να εξο­πλι­στι­κά συστή­μα­τα, τα περισ­σό­τε­ρα εκ των οποί­ων υπε­ρη­χη­τι­κοί πύραυ­λοι, όπου η Ρωσία φαί­νε­ται πως έχει πετύ­χει να προ­πο­ρεύ­ε­ται, ανα­κοι­νώ­νο­ντας ότι έως το 2024 το 76% του στρα­τιω­τι­κού εξο­πλι­σμού της χώρας θα έχει εκσυγ­χρο­νι­στεί, ενώ στη λεγό­με­νη «πυρη­νι­κή τριά­δα» (σ.σ. πυρη­νι­κά όπλα, που εκτο­ξεύ­ο­νται από εδά­φους, αέρος και θαλάσ­σης) ήδη από φέτος θα ξεπε­ρά­σει το 88%.

«Ως ηγέ­της στην κατα­σκευή πολε­μι­κών συστη­μά­των νέας γενε­άς και την ανά­πτυ­ξη σύγ­χρο­νων πυρη­νι­κών όπλων, η Ρωσία επί­μο­να για άλλη μια φορά προ­τεί­νει στους εταί­ρους να συζη­τή­σου­με τα ζητή­μα­τα των στρα­τη­γι­κών εξο­πλι­σμών, της εξα­σφά­λι­σης της παγκό­σμιας στα­θε­ρό­τη­τας», σημεί­ω­σε ο Β.Πούτιν, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι «αντι­κεί­με­νο και στό­χος τέτοιων συνο­μι­λιών μπο­ρεί να είναι η δημιουρ­γία μη συγκρου­σια­κής συνύ­παρ­ξης στη βάση της εξί­σω­σης της ασφά­λειας, η οποία θα μπο­ρού­σε να καλύ­πτει όχι μόνο τους παρα­δο­σια­κούς στρα­τη­γι­κούς εξο­πλι­σμούς, τους διη­πει­ρω­τι­κούς, βαλ­λι­στι­κούς πυραύ­λους, αλλά και τα βαριά βομ­βαρ­δι­στι­κά και υπο­βρύ­χια, καθώς και όλα τα επι­θε­τι­κά και αμυ­ντι­κά συστή­μα­τα, που είναι ικα­νά να επι­λύ­ουν στρα­τη­γι­κά προ­βλή­μα­τα, ανε­ξαρ­τή­τως της γόμω­σής τους».

Ο Ρώσος πρό­ε­δρος επα­νέ­φε­ρε την πρό­τα­σή του για μια συνά­ντη­ση των αρχη­γών κρα­τών των μονί­μων μελών του Συμ­βου­λί­ου Ασφα­λεί­ας του ΟΗΕ, καθώ­ςό­πως είπε «οι χώρες της πυρη­νι­κής πεντά­δας έχουν εδώ ιδιαί­τε­ρη ευθύ­νη» και υπο­γράμ­μι­σε τη θέση της χώρας του «υπέρ της δια­τή­ρη­σης του κομ­βι­κού ρόλου του ΟΗΕ στις διε­θνείς υπο­θέ­σεις». Η Ρωσία, κατά τον Β.Πούτιν, είναι πάντο­τε ανοι­χτή στην ευρεία δια­κρα­τι­κή συνερ­γα­σία και επι­διώ­κει να συμ­βάλ­λει στη διευ­θέ­τη­ση των περι­φε­ρεια­κών προ­βλη­μά­των, όπου «ήδη έχου­με κάνει πολ­λά για τη στα­θε­ρο­ποί­η­ση της κατά­στα­σης στη Συρία, για την απο­κα­τά­στα­ση του πολι­τι­κού δια­λό­γου στη Λιβύη. Η Ρωσία έπαι­ξε κεντρι­κό ρόλο, καθώς κατα­φέ­ρα­με να στα­μα­τή­σου­με την ένο­πλη σύρ­ρα­ξη στο Ναγκόρ­νο Καραμπάχ».

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι κατά την απα­ρίθ­μη­ση των χωρών και ηπεί­ρων ρωσι­κού ενδια­φέ­ρο­ντος ο Β.Πούτιν είπε ότι «στη βάση του αμοι­βαί­ου σεβα­σμού ανα­πτύσ­σου­με τις σχέ­σεις μας με την από­λυ­τη πλειο­νό­τη­τα των κρα­τών του κόσμου στην Ασία, τη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, την Αφρι­κή, με πολ­λές χώρες της Ευρώ­πης» και συνέ­χι­σε ξεχω­ρί­ζο­ντας ως προ­τε­ραιό­τη­τα «τις επα­φές μας με τους εγγύ­τε­ρους εταί­ρους μας στον Οργα­νι­σμό της Σαγκά­ης, τους BRICS, την Κοι­νο­πο­λι­τεία Ανε­ξαρ­τή­των Κρα­τών, τους συμ­μά­χους μας στο Σύμ­φω­νο Συλ­λο­γι­κής Ασφά­λειας». Εκ παρα­δρο­μής μάλι­στα κατο­νό­μα­σε το τελευ­ταίο Σύμ­φω­νο της …Βαρ­σο­βί­ας, ενώ είχε ξεκι­νή­σει τις ανα­φο­ρές του στη διε­θνή πολι­τι­κή θυμί­ζο­ντας το Μου­ντιάλ του 2018 και την εξαι­ρε­τι­κή επι­τυ­χία στη διορ­γά­νω­σή του από τη Ρωσία, η οποία είπε «είναι μια χαρού­με­νη χώρα, ανοι­χτή στους πραγ­μα­τι­κούς φίλους».

Φώτης Αγγου­λές, ο προ­λε­τά­ριος ποιητής