Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Β. Όψιμος: Η πείρα της ΕΣΣΔ στις σιδηροδρομικές μεταφορές επιβεβαιώνει την υπεροχή του σοσιαλισμού

Την «υπε­ρο­χή του σοσια­λι­σμού: Η πεί­ρα της Σοβιε­τι­κής Ένω­σης στις σιδη­ρο­δρο­μι­κές μετα­φο­ρές», ανέ­δει­ξε στην παρέμ­βα­σή του στην ημε­ρί­δα του ΚΚΕ για τον Σιδη­ρό­δρο­μο, ο Δρ. Βασί­λης Όψι­μος, επι­θε­ω­ρη­τής εργασίας.

Όπως σημεί­ω­σε μετα­ξύ άλλων: «Μετά τη σύστα­ση της ΕΣΣΔ (30 Δεκέμ­βρη 1922), τα ζητή­μα­τα της τεχνι­κής ανά­πτυ­ξης των σιδη­ρο­δρό­μων βρέ­θη­καν στο επί­κε­ντρο της προ­σο­χής κυβερ­νη­τι­κών φορέ­ων, επι­στη­μό­νων και ειδι­κών. Ξεκί­νη­σαν οι εργα­σί­ες για τη δημιουρ­γία νέων τύπων μηχα­νών έλξης. Στις αρχές Νοέμ­βρη 1924, η πρώ­τη στον κόσμο ντι­ζε­λο­μη­χα­νή με ηλε­κτρι­κό κιβώ­τιο ταχυ­τή­των δοκι­μά­στη­κε στη γραμ­μή Λένιν­γκραντ — Μόσχας. Το 1926 άνοι­ξε το πρώ­το ηλε­κτρο­κί­νη­το σιδη­ρο­δρο­μι­κό τμή­μα στη χώρα (Μπα­κού — Σαμπούν­τσι — Σου­ρα­χά­νι). Το 1925 το συνο­λι­κό μήκος του σιδη­ρο­δρο­μι­κού δικτύ­ου είχε ήδη φτά­σει τα 75 χιλιά­δες χλμ.

Από τα τέλη της δεκα­ε­τί­ας του 1920 η Σοβιε­τι­κή Ένω­ση μπή­κε σε μια περί­ο­δο γιγα­ντιαί­ας ανά­πτυ­ξης της σοσια­λι­στι­κής βιο­μη­χα­νί­ας και συλ­λο­γι­κής οργά­νω­σης της αγρο­τι­κής παρα­γω­γής, που έθε­σαν νέα, πρω­τό­γνω­ρα καθή­κο­ντα στον κλά­δο των Μετα­φο­ρών. Το μεγα­λύ­τε­ρο κατα­σκευα­στι­κό έργο του πρώ­του πεντά­χρο­νου Πλά­νου (1928–1932) ήταν ο σιδη­ρό­δρο­μος Τουρ­κε­στάν — Σιβη­ρί­ας (μήκους 1.442 χλμ), ο οποί­ος ολο­κλη­ρώ­θη­κε το 1930. Το 1931 εισή­χθη η ενδο­ε­πι­κοι­νω­νία στα τρέ­να, ενώ δοκι­μά­στη­καν και καθιε­ρώ­θη­καν νέα συστή­μα­τα φρέ­νων. Στο τέλος του πρώ­του Πεντά­χρο­νου, το 1932, ο όγκος των σιδη­ρο­δρο­μι­κών μετα­φο­ρών είχε αυξη­θεί κατά 610% σε σχέ­ση με το 1921.(…)

Στα χρό­νια του δεύ­τε­ρου Πεντά­χρο­νου ο όγκος των μετα­φο­ρών προ­ϊ­ό­ντων με τους σιδη­ρο­δρό­μους υπερ­δι­πλα­σιά­στη­κε σε σχέ­ση με το 1932. Ταυ­τό­χρο­να, η μεγά­λη διό­γκω­ση των γραμ­μών της εργα­τι­κής τάξης στα αστι­κά κέντρα και στα κατα­σκευα­στι­κά εργο­τά­ξια αύξη­σε ραγδαία και την επι­βα­τι­κή μετα­φο­ρά (ήδη το 1935 δια­κι­νού­νταν ανά έτος 5 φορές περισ­σό­τε­ροι επι­βά­τες σε σχέ­ση με πριν τον πόλεμο)».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο