Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γαλλία: Σε απεργιακό κλοιό η χώρα για το συνταξιοδοτικό

Σε απερ­για­κό κλοιό βρί­σκε­ται σήμε­ρα η Γαλ­λία — ένα κλοιό που άρχι­σε να δημιουρ­γεί­ται από χθες, Τετάρ­τη, το βρά­δυ με τις πρώ­τες απερ­για­κές κινη­το­ποι­ή­σεις και ο οποί­ος θα ολο­κλη­ρω­θεί τις πρώ­τες πρω­ι­νές ώρες αύριο, Παρα­σκευή, με τις τελευταίες.

Σύμ­φω­να με τα πρώ­τα στοι­χεία, η απερ­για­κή κινη­το­ποί­η­ση είναι εξαι­ρε­τι­κά αισθη­τή στους τομείς των μετα­φο­ρών και της παι­δεί­ας. Τα περισ­σό­τε­ρα τρέ­να δεν έχουν ανα­χω­ρή­σει από τους σιδη­ρο­δρο­μι­κούς σταθ­μούς, οι συρ­μοί του μετρό κινού­νται ελά­χι­στα και στη μεγά­λη τους πλειο­νό­τη­τα τα σχο­λεία είναι κλει­στά. Τού­των δοθέ­ντων οι περισ­σό­τε­ροι Γάλ­λοι δεν θα μετα­βούν σήμε­ρα στον τόπο εργα­σί­ας τους, είτε επει­δή απερ­γούν είτε επει­δή θα τηλερ­γα­σθούν, όπως άλλω­στε έμα­θαν κατά την περί­ο­δο του κορονοϊού.

Η επι­τυ­χία της σημε­ρι­νής απερ­γί­ας θεω­ρεί­ται πάντως δεδο­μέ­νη, αφού είναι η πρώ­τη φορά έπει­τα από 12 χρό­νια που όλα τα εργα­τι­κά συν­δι­κά­τα έχουν συμ­φω­νή­σει σε ένα κοι­νό στό­χο. Εν προ­κει­μέ­νω στη ματαί­ω­ση της στα­δια­κής αύξη­σης της ηλι­κί­ας συντα­ξιο­δό­τη­σης από τα 62 χρό­νια, που λίγο-πολύ είναι σήμε­ρα, στα 64. Ωστό­σο πολ­λά θα κρι­θούν και από την συμ­με­το­χή των εργα­ζό­με­νων στις απερ­για­κές δια­δη­λώ­σεις, οι οποί­ες ως γνω­στόν υπο­χρέ­ω­σαν το 1996 την τότε κυβέρ­νη­ση της Γαλ­λί­ας να απο­σύ­ρει τα σχέ­δια της για το συνταξιοδοτικό.

Οι ανα­λυ­τές σε γενι­κές γραμ­μές συμ­φω­νούν πως, αν οι δια­δη­λω­τές ξεπε­ρά­σουν το ένα εκα­τομ­μύ­ριο στο σύνο­λο της γαλ­λι­κής επι­κρα­τεί­ας, θα πρό­κει­ται για ένα ισχυ­ρό μήνυ­μα προς τον πρό­ε­δρο Μακρόν, ο οποί­ος πάντως εμφα­νί­ζε­ται απο­λύ­τως απο­φα­σι­σμέ­νος να εφαρ­μό­σει την μεταρ­ρύθ­μι­ση προ­βάλ­λο­ντας το επι­χεί­ρη­μα ότι ο αριθ­μός των συντα­ξιού­χων διαρ­κώς αυξά­νε­ται σε σχέ­ση με τον οικο­νο­μι­κά ενερ­γό πλη­θυ­σμό και ότι, αν αυτό συνε­χι­στεί, τα συντα­ξιο­δο­τι­κά ταμεία, που στην Γαλ­λία είναι ευά­ριθ­μα, θα βρε­θούν σε αδιέξοδα.

Ο Γάλ­λος πρό­ε­δρος ευελ­πι­στεί πως μαζί με το κόμ­μα της παρα­δο­σια­κής γαλ­λι­κής κεντρο­δε­ξιάς, τους Ρεπου­μπλι­κα­νούς, θα κατα­φέ­ρει να συγκρο­τή­σει κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειο­ψη­φία υπέρ της μεταρ­ρύθ­μι­σης του συντα­ξιο­δο­τι­κού. Αν ωστό­σο ο στό­χος αυτός δεν επι­τευ­χθεί, μάλ­λον θα κάνει χρή­ση του συνταγ­μα­τι­κού του δικαιώ­μα­τος να νομο­θε­τεί ο ίδιος.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο