Γαλλικές προεδρικές εκλογές: Με φόντο τις εντεινόμενες διεργασίες στους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς

Στις κάλ­πες προ­σέρ­χο­νται σήμε­ρα οι Γάλ­λοι για τον πρώ­το γύρο των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών, οι οποί­ες θα διε­ξα­χθούν με φόντο τις εντει­νό­με­νες διερ­γα­σί­ες στους διε­θνείς ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς, τους οποί­ους το γαλ­λι­κό κεφά­λαιο προ­σπα­θεί να αξιο­ποι­ή­σει για να ανα­βαθ­μί­σει τη θέση του.

Ζητού­με­νο για όλους τους υπο­ψη­φί­ους των αστι­κών δυνά­με­ων είναι πώς ακρι­βώς θα υπη­ρε­τή­σουν καλύ­τε­ρα τις στρα­τη­γι­κές προ­τε­ραιό­τη­τες των γαλ­λι­κών μονο­πω­λί­ων, οι οποί­ες με τη σει­ρά τους προ­ϋ­πο­θέ­τουν πολύ­μορ­φη κλι­μά­κω­ση της αντι­λαϊ­κής επίθεσης.

Την Παρα­σκευή, δημο­σκό­πη­ση του BVA για το RTL και το «Orange» εμφά­νι­ζε τον νυν Πρό­ε­δρο Εμ. Μακρόν να δια­σφα­λί­ζει στον α’ γύρο το 26% της πρό­θε­σης ψήφου, ένα­ντι 23% που συγκέ­ντρω­νε η βασι­κή του αντί­πα­λος, υπο­ψή­φια του «Εθνι­κού Συνα­γερ­μού», Μαρίν Λεπέν. Ακο­λου­θού­σαν ο «αρι­στε­ρός» Ζαν Λικ Μελαν­σόν με 17,5%, η υπο­ψή­φια των Ρεπου­μπλι­κά­νων, Βαλε­ρί Πεκρές, με 9,5% και ο ακρο­δε­ξιός Ερίκ Ζεμούρ με 8,5%. Στον β’ γύρο (στις 24 Απρί­λη) ο Μακρόν φερό­ταν να επι­κρα­τεί με 53%.

Ο Μακρόν θεω­ρεί­ται το «φαβο­ρί» για την επι­κρά­τη­ση τόσο στον πρώ­το όσο και στον δεύ­τε­ρο γύρο, ωστό­σο τις τελευ­ταί­ες μέρες η Λεπέν εμφα­νί­ζε­ται να κλεί­νει την «ψαλί­δα».

Σύγκλιση για «ενεργειακή κυριαρχία»

Μετα­ξύ των προ­τε­ραιο­τή­των του κεφα­λαί­ου που βρί­σκο­νται στο επί­κε­ντρο της εκλο­γι­κής ανα­μέ­τρη­σης, είναι τα ζητή­μα­τα της Ενέρ­γειας, όπως και η προ­σπά­θεια παρα­πέ­ρα γεω­πο­λι­τι­κής αναβάθμισης.

Σε ό,τι αφο­ρά την Ενέρ­γεια, πίσω από τις γνω­στές επι­κλή­σεις για την «αντι­με­τώ­πι­ση της κλι­μα­τι­κής αλλα­γής» και τη «στρο­φή σε πιο καθα­ρές μορ­φές Ενέρ­γειας» βρί­σκο­νται οι σχε­δια­σμοί των γαλ­λι­κών μονο­πω­λί­ων να ενι­σχύ­σουν την κερ­δο­φο­ρία τους μέσα από τις μπίζ­νες της «πρά­σι­νης» ανά­πτυ­ξης, αλλά και σφο­δροί αντα­γω­νι­σμοί τόσο μετα­ξύ τους όσο και με τα μονο­πώ­λια άλλων ευρω­παϊ­κών χωρών.

Η Γαλ­λία τάσ­σε­ται υπέρ της ανά­πτυ­ξης της πυρη­νι­κής ενέρ­γειας, δια­θέ­τει ήδη σημα­ντι­κή τεχνο­γνω­σία και αρκε­τές δομές παρα­γω­γής στον συγκε­κρι­μέ­νο τομέα, κατ’ επέ­κτα­ση εκτι­μά ότι έτσι θα δια­τη­ρή­σει πλεονέκτημα.

Παρά τις παλιό­τε­ρες ανα­κοι­νώ­σεις (π.χ. το 2018) για κλεί­σι­μο σχε­δόν 12 πυρη­νι­κών αντι­δρα­στή­ρων, ο Μακρόν τον Φλε­βά­ρη ανα­κοί­νω­σε ότι θα επι­διω­χθεί η παρά­τα­ση της «διάρ­κειας ζωής όλων των αντι­δρα­στή­ρων που η ζωή τους μπο­ρεί να παρα­τα­θεί», ότι «κανέ­νας πυρη­νι­κός αντι­δρα­στή­ρας σε κατά­στα­ση παρα­γω­γής δεν θα πρέ­πει να κλεί­σει στο μέλ­λον» (εκτός αν υπάρ­χουν λόγοι ασφα­λεί­ας), ενώ εξήγ­γει­λε και την κατα­σκευή άλλων του­λά­χι­στον 6 νέων αντι­δρα­στή­ρων EPR (αντι­δρα­στή­ρες ύδα­τος υπό πίεση).

Αντί­στοι­χες εξαγ­γε­λί­ες για κατα­σκευή αντι­δρα­στή­ρων EPR έχει κάνει και η Λεπέν, επι­κρί­νο­ντας ειδι­κά την επέ­κτα­ση των αιο­λι­κών πάρ­κων στη χώρα ως «άχρη­στων». Σε κεντρι­κά της άρθρα (π.χ. στη «Φιγκα­ρό», 24/1) η Λεπέν υπο­στή­ρι­ζε ότι για τη Γαλ­λία η «ενερ­γεια­κή κυριαρ­χία» και μια «ευη­με­ρού­σα πυρη­νι­κή βιο­μη­χα­νία» συν­δέ­ο­νται στε­νά με την ανά­πτυ­ξη της πυρη­νι­κής ενέργειας.

Ψάχνουν γεωπολιτική αναβάθμιση

Την ίδια στιγ­μή, κοι­νές κατευ­θύν­σεις δια­περ­νούν τους άξο­νες των υπο­ψη­φί­ων στην εξω­τε­ρι­κή πολιτική.

Την ανη­συ­χία της γαλ­λι­κής πλου­το­κρα­τί­ας να έχει πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο σε διε­θνείς αντα­γω­νι­σμούς και παζά­ρια ανα­δει­κνύ­ει ιδιαί­τε­ρα ο «διπλω­μα­τι­κός πυρε­τός» στον οποίο έχει επι­δο­θεί ο Εμ. Μακρόν τους τελευ­ταί­ους μήνες, πριν αλλά και μετά τη ρωσι­κή εισβο­λή στην Ουκρα­νία, αξιο­ποιώ­ντας και την προ­ε­δρία της ΕΕ που έχει το Παρί­σι αυτό το εξάμηνο.

Μετα­ξύ άλλων, κατα­γρά­φο­νται οι συνε­χείς ανα­φο­ρές του Γάλ­λου Προ­έ­δρου στην ανά­γκη μιας «νέας αρχι­τε­κτο­νι­κής ασφά­λειας» στην Ευρώ­πη με πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο της ΕΕ στη δια­μόρ­φω­σή της και με προ­σπά­θεια συμπε­ρί­λη­ψης της Ρωσί­ας, οι αλλε­πάλ­λη­λες επα­φές με τον Ρώσο Πρό­ε­δρο Βλ. Πού­τιν, οι προ­σπά­θειες να κατο­χυ­ρώ­σει η Γαλ­λία έναν «δια­με­σο­λα­βη­τι­κό» ρόλο μετα­ξύ Αρμε­νί­ας — Αζερ­μπαϊ­τζάν, η διε­ρεύ­νη­ση όρων για νέες κολι­γιές με την Τουρ­κία και νέες «διευ­θε­τή­σεις» στη Νοτιο­α­να­το­λι­κή Μεσό­γειο, η προ­σπά­θεια δια­τή­ρη­σης ισχυ­ρού ρόλου στις εξε­λί­ξεις στην κρί­σι­μη περιο­χή του Σαχέλ κ.ά.

Την Παρα­σκευή, μιλώ­ντας στο «Φρανς Ινφό», η Μ. Λεπέν, απα­ντώ­ντας για το ίδιο θέμα, σημεί­ω­σε ότι η «λογι­κή θέση» της είναι «να κατα­δι­κα­στεί η Ρωσία όταν εισέ­βα­λε στην Ουκρα­νία με τον σαφέ­στε­ρο τρό­πο», αλλά — πρό­σθε­σε — «αυτό που γίνε­ται στην Ουκρα­νία δεν είναι εντε­λώς μαύ­ρο ή εντε­λώς άσπρο». Ετσι, αν και το κόμ­μα της στη­ρί­ζει τις κυρώ­σεις κατά της Ρωσί­ας, τάσ­σε­ται ενά­ντια στο εμπάρ­γκο κατά των ρωσι­κών εισα­γω­γών Ενέρ­γειας, ανα­φέ­ρο­ντας ότι αυτές «θα έχουν βαριές συνέ­πειες στους Γάλ­λους και όλο τον κόσμο». Ενα εμπάρ­γκο κατά των εισα­γω­γών ρωσι­κών προ­ϊ­ό­ντων, ανα­φέ­ρει η Λεπέν, «θα επέ­τρε­πε στη Ρωσία, τον μεγα­λύ­τε­ρο παρα­γω­γό πρώ­των υλών στον κόσμο, να συν­δε­θεί με την Κίνα, το μεγα­λύ­τε­ρο εργο­στά­σιο του κόσμου», κατα­λή­γο­ντας ότι η «ισχύς» που θα προ­έ­κυ­πτε από τη συνέ­νω­ση αυτών των δύο «θα απο­τε­λού­σε ένα μεγά­λο πρό­βλη­μα για τη Γαλλία».

(Δια­βά­στε περισ­σό­τε­ρα στον «Ριζο­σπά­στη του Σαββατοκύριακου»).

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα