Γιάννης Γρυπάρης

Στις 10 Μαρ­τί­ου 1942 πέθα­νε ο ποι­η­τής Γιάν­νης Γρυ­πά­ρης. Μεγά­λος ποι­η­τής από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους της γενιάς του. Γεν­νή­θη­κε στις 29 Ιου­λί­ου 1870 στη Σίφ­νο, από όπου κατα­γό­ταν και η οικο­γέ­νειά του, πέρα­σε όμως τα παι­δι­κά και μαθη­τι­κά του χρό­νια στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη στην οποία επέ­στρε­ψε μετά τις σπου­δές του στην Αθήνα.

Εκπαι­δευ­τι­κός σε σχο­λεία της Πόλης,  της Μ. Ασί­ας και της ηπει­ρω­τι­κής Ελλά­δας. Από το 1911 υπό­τρο­φος σε Ιτα­λία, Γαλ­λία, Γερ­μα­νία και με την επι­στρο­φή του επι­θε­ω­ρη­τής Μέσης Εκπαί­δευ­σης. Μετα­φρα­στής  αρχαί­ων  συγ­γρα­φέ­ων  και ποι­η­τής. Είναι αυτός που σχο­λάρ­χης στην Αρτά­κη της Μ. Ασί­ας μύη­σε στο δημο­τι­κι­σμό  τον καθα­ρευου­σιά­νο δάσκα­λο Μενέ­λαο Φιλαν­θί­δη (Μένο Φιλή­ντα). Ως δημο­τι­κι­στής στά­θη­κες δίπλα τον  Εκπαι­δευ­τι­κό Όμι­λο και στην εκπαι­δευ­τι­κή μεταρ­ρύθ­μι­ση. Το 1898 ιδρύ­ει μαζί με τους Κώστα Χατζό­που­λο και Γιάν­νη Καμπύ­ση το  προ­ο­δευ­τι­κό περιο­δι­κό “Η Τέχνη”

Η ποί­η­σή του έκα­νε ιδιαί­τε­ρη εντύ­πω­ση την επο­χή του, καθώς εισή­γα­γε τις από­ψεις της σχο­λής του ρεα­λι­σμού, που τότε κυριαρ­χού­σε στην Ευρώ­πη. Η πιο γνω­στή από τις ποι­η­τι­κές του συλ­λο­γές είναι αυτή που φέρει το τίτλο «Σκα­ρα­βαί­οι και τερα­κό­τες» και εκδό­θη­κε το 1919. Περισ­σό­τε­ρο γνω­στός μάς είναι ο Γρυ­πά­ρης για τις μετα­φρά­σεις των αρχαί­ων κλα­σι­κών. Οι μετα­φρά­σεις των τρα­γι­κών ποι­η­τών Αισχύ­λου και Σοφο­κλή εξα­κο­λου­θούν να θεω­ρού­νται ως τις μέρες μας αξε­πέ­ρα­στες αισθη­τι­κά. Ο Γρυ­πά­ρης ήταν εξάλ­λου από τους ένθερ­μους υπο­στη­ρι­κτές της δημο­τι­κής γλώσ­σας, στην οποία και έγρα­ψε τα σημα­ντι­κό­τε­ρα έργα του.