Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιάννης Μπεχράκης: Μας έκανε να νιώσαμε τον πόνο των κατατρεγμένων και την ελπίδα τους για ζωή — Φωτογραφικό αφιέρωμα

Ο Γιάν­νης Μπε­χρά­κης ακο­λού­θη­σε τα μονο­πά­τια της ελπί­δας και αφη­γή­θη­κε την ιστο­ρία των ξεκλη­ρι­σμέ­νων. «Η απο­στο­λή μου είναι να εξα­σφα­λί­σω ότι κανείς δεν θα μπο­ρεί να πει: “δεν γνώ­ρι­ζα”» (Γιάν­νης Μπε­χρά­κης). Πίστευε στη δύνα­μη της φωτο­γρα­φί­ας. Και είχε δίκαιο. Μας έκα­νε να νιώ­σα­με τον πόνο των κατα­τρεγ­μέ­νων και την ελπί­δα τους για ζωή, με αυτά που μας έδειξε.

Μια μέρα φωτο­γρά­φι­ζα μια σχε­δία, όταν παρα­τή­ρη­σα κίνη­ση στο νερό. Νόμι­ζα ότι κάποιος είχε πηδή­ξει στη θάλασ­σα. Έβα­λα τότε δια­φο­ρε­τι­κό φακό και είδα ένα πτε­ρύ­γιο. Ένα δελ­φί­νι πήδη­ξε σχε­δόν μπρο­στά από τη σχε­δία. Ήταν μια πραγ­μα­τι­κά μαγι­κή στιγ­μή. Ήταν σαν το δελ­φί­νι να έδει­χνε το δρό­μο καλω­σο­ρί­ζο­ντας τους ανθρώπους

«Η συναι­σθη­μα­τι­κή επί­δρα­ση από την κάλυ­ψη της προ­σφυ­γι­κής κρί­σης είναι κατα­στρο­φι­κή. Υπο­φέ­ρω από αϋπνία και εφιάλ­τες, ενώ αισθάν­θη­κα ένο­χος πολ­λές φορές που δεν είμαι σε θέση να κάνω περισ­σό­τε­ρα. Έχω κι εγώ προ­σφυ­γι­κό αίμα και είμαι πατέ­ρας».

«Η φωτο­γρα­φία μπο­ρεί να αφή­σει τους ανθρώ­πους άφω­νους με τη δύνα­μη και την ομορ­φιά της. Μπο­ρεί να στεί­λει ένα μήνυ­μα, να κάνει τους ανθρώ­πους να κλαί­νε ή να γελούν ή και τα δύο. Μπο­ρεί να κάνει τους ανθρώ­πους να αισθά­νο­νται ένο­χοι – ή να δώσουν χρή­μα­τα για καλό σκο­πό. Και μπο­ρεί να κάνει τους ανθρώ­πους να σκε­φτούν δύο φορές πριν τρα­βή­ξουν τη σκαν­δά­λη»

Πέθα­νε ο φωτο­ρε­πόρ­τερ Γιάν­νης Μπεχράκης

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο