Γιάννης Ρίτσος, δεν έγραψε ποιήματα «για» τους εργάτες, «για» τους φτωχούς, «για» τους αγώνες…

Ήταν 11 Νοεμ­βρί­ου 1990 όταν ο ποι­η­τής της Ρωμιο­σύ­νης Γιάν­νης Ρίτσος «έφυ­γε» από τη ζωή. 

Ο Ρίτσος συγκα­τα­λέ­γε­ται στους μεγα­λύ­τε­ρους Ελλη­νες ποι­η­τές. Αυτό που χαρα­κτή­ρι­σε και σφρά­γι­σε την ποί­η­σή του ήταν η στρά­τευ­σή του. 

Ο Ρίτσος δεν έγρα­ψε ποι­ή­μα­τα «για» τους εργά­τες, για τους φτω­χούς, για τους αγώ­νες, έγρα­ψε ποί­η­ση από τη θέση του εργά­τη, του φτω­χού, του αγω­νι­στή. Εντά­χθη­κε στο επα­να­στα­τι­κό κίνη­μα και ήταν παρών και ατα­λά­ντευ­τος σ’ όλες τις στιγμές. 

Στρα­τευ­μέ­νος στην υπό­θε­ση του σοσια­λι­σμού μέσα από τις γραμ­μές του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος έως την τελευ­ταία του πνοή. Στις στιγ­μές της νίκης, αλλά και στις στιγ­μές της ήττας και των δυσκολιών. 

Και αυτό ήταν το σημαντικότερο.

Χει­ρό­γρα­φο αυτο­βιο­γρα­φι­κό σημεί­ω­μα του Γιάν­νη Ρίτσου

Γιάν­νης Ρίτσος: «Μνή­μη του μέλ­λο­ντος», η ποί­η­σή του – «Έφυ­γε» σαν σήμε­ρα 11 Νοεμβρίου

«Θα ήταν σα να εγκα­τα­λεί­πεις τον καλύ­τε­ρό σου εαυτό»

ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ 1936 Μια μαρ­τυ­ρία του ποι­η­τή για το πώς τον εμπνεύ­στη­κε και τον έγραψε