Γιάννης Ρίτσος: Στη συντρόφισσα Σωτηρία Βασιλακοπούλου

Για τη Σίση, φοιτήτρια Παντείου, 21 ετών, ο χρόνος σταμάτησε ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι, πριν από 37 χρόνια (28 Ιουλίου 1980). Μπροστά σε μια πύλη εργοστασίου. Άγνωστο αν πρόλαβε να πετάξει την τελευταία προκήρυξη μέσα στο λεωφορείο που έπεσε πάνω της ή αν την κρατούσε ακόμα στα χέρια της και η σύγκρουση απλώς την εκσφενδόνισε οπουδήποτε, σαν ένα χαρτί χωρίς ταυτότητα που δεν ενδιέφερε ποτέ και κανέναν. Κι όμως! Αυτή η προκήρυξη σήμανε το τέλος της ζωής για τη νεαρή Σίση ενώ, ταυτόχρονα, σφράγισε ανεξίτηλα την ιστορία της. Ποτέ κανείς δεν θ’ αναφερόταν ξανά στην ΕΤΜΑ σα να ήταν ένα συνηθισμένο εργοστάσιο. Κι η Σίση θα περνούσε στην αθανασία μ’ ένα νέο όνομα-σύμβολο, πραγματικό ορόσημο των σύγχρονων αγώνων του λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος: Σωτηρία Βασιλακοπούλου!

Πηγή: ΟΓΕ

Στη συντρόφισσα Σωτηρία Βασιλακοπούλου

Μικρή μας συντρόφισσα,

καλωσόρισες κι απόψε στη συντροφιά μας,

με μια αγκαλιά ματωμένα τριαντάφυλλα, τα 21 σου χρόνια

-καλωσορίζεις κάθε μέρα, κάθε νύχτα, στις δουλειές, στους αγώνες μας-

μικρή συντρόφισσα με το μικρό χαμόγελο και τα μεγάλα πανανθρώπινα όνειρα,

έχουμε νέες προκηρύξεις να μοιράσουμε,

έχουμε κι άλλα περιστέρια ν’ αμολήσουμε στον ορίζοντα,

έχουμε κι άλλα περιστέρια ν’ αμολήσουμε στις αυλές των φτωχόσπιτων.

Έχουμε πολλές σκοτεινές φυλακές να γκρεμίσουμε,

πολλά φωτεινά σπίτια να χτίσουμε,

γιατί ο κόσμος δεν το αντέχει πια το μαύρο,

ο κόσμος αγαπάει το άσπρο που αγαπούσες κι εσύ Σωτηρία,

μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες στη συντροφιά μας κι απόψε

σου ’χουμε κρατημένη τη θέση σου στην πρώτη-πρώτη σειρά της καρδιάς μας

και στην πλατεία μας, να, στην πρώτη-πρώτη σειρά η καρέκλα σου

πλάι στην Ηλέκτρα, πλάι στον Μπελογιάννη,

πλάι στον Πέτρουλα και στον Λαμπράκη,

πλάι στη Σταθοπούλου και στο Ρέππα και στο Διομήδη

-όμορφη συντροφιά, συντροφιά μας, με τα γαρύφαλλα στα χέρια σας-

μικρή μας συντρόφισσα, καλωσόρισες κι απόψε στη συντροφιά μας,

εσύ, μικρή μητέρα των περιστεριών και των ωραίων ονείρων,

μικρή συντρόφισσα που ταϊζεις τα παιδιά με το χαμόγελό σου,

μικρή συντρόφισσα με μια αγκαλιά ματωμένα τριαντάφυλλα, τα 21 σου χρόνια,

μεθαύριο, ξέρε το, θα καταθέσουμε στο μουσείο της επανάστασης τα γυαλιά σου,

σαν δυο ήλιους που φωτίζουν το δρόμο των νέων συντρόφων,

σαν δυο ήλιους που γράφουν με φως τις πινακίδες των καινούργιων

σοσιαλιστικών σχολείων

Αγάπη, Ειρήνη, Ελευθερία

Γιάννης Ρίτσος, Καρλόβασι 6.9.1980

«Συντρόφισσα, σε σένα ανήκει η πιο τιμητική θέση»

Από τις 11 έως τις 14 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Περιστέρι το 6ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ήταν αφιερωμένο στη μνήμη της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, με το σύνθημα «Συντρόφισσα, σε σένα ανήκει η πιο τιμητική θέση». Ο Γιάννης Ρίτσος, τιμώντας τη μνήμη της, εκφώνησε ένα απόσπασμα από τις Γειτονιές του Κόσμου:

Και συ να λείπεις…

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,

και συ να λείπεις,

να ‘ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,

και συ να λείπεις,

να ‘ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,

και συ να λείπεις,

οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,

και συ να λείπεις,

Ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,

πολλές σημαίες ν’ ανεμίζουν στα μπαλκόνια,

και συ να λείπεις,