Γιάννης Σμίχελης: Αυτοπροδοσία

Δια­βά­ζε­τε πρώ­τα την πρώ­τη στή­λη, ως το ποί­η­μα της αστρα­πιαί­ας έμπνευ­σης, της στιγ­μής, του αυθόρμητου.

Κατό­πιν δια­βά­ζε­τε την δεύ­τε­ρη στή­λη του στο­χα­σμού και αναστοχασμού.

Στο τέλος δια­βά­ζε­τε τους στί­χους παράλ­λη­λα σαν ζεύ­γη αλλά λαμ­βά­νο­ντας υπό­ψιν την παύ­ση ως το σύμ­βο­λο της σιω­πής , της βαθιάς εισπνοής.

ΦΥΓΗ

Α

Την πεί­να της ζωής ξεχά­σα­με — Οι τρο­μπέ­τες λυσσάξαν

Στις φλέ­βες μας έρεε η τοξι­κό­τη­τα της απά­θειας — Έρχε­ται ο βασιλιάς

Τα όνει­ρα είχαν δια­τι­μη­θεί σ ευρω­δο­λά­ρια. — Απλώ­στε τις σάρ­κες να πατήσει

Και οι αξί­ες σε μετο­χές προς πλη­στει­ρια­σμό — Δίχως αυτόν δεν ζούμε

Η γενιά μου, μ όλα τα εφό­δια για την επι­τυ­χία — Όλοι χαρω­πά τραγουδούν

Έφη­βοι του ογδό­ντα που απο­λάμ­βα­ναν τα έτοι­μα — Καλώς όρι­σες αφέντη

Διεκ­δι­κή­σεις των σκλη­ρών αγώ­νων Εαμ-Ελας και Πολυ­τε­χνείο- Να σε φωτί­ζει ο θεός

Απο­δεί­χθη­καν δια­τι­μη­μέ­νες ψυχές της ανέ­με­λης καριέ­ρας — Να μας κόβει χρό­νια και να σου τα δίνει

Και ως αερι­τζή­δες ακα­δη­μαϊ­κών προ­δια­γρα­φών — Είσαι η περη­φά­νια μας

Κατα­σκεύ­α­σαν την βολε­μέ­νη ανευ­θυ­νό­τη­τα λόγω φόρ­του ματαιο­δο­ξιών . — Διψάω, διψάω, φωνά­ζει τ αρι­στο­κρα­τι­κό στόμα

Όλες οι ενδεί­ξεις ούρ­λια­ζαν για την επερ­χό­με­νη κρί­ση. — Τρεις έστυ­ψαν για τον χυμό του

Μα η διπλω­μα­τού­χα κου­το­πο­νη­ριά τους έρι­ξε το καρά­βι στα βρά­χια . — Φέρ­τε μου λεκά­νη ν αφοδεύσω

Τι κι αν έσκου­ζαν ‚αφού μουν­τζώ­ναν εκεί που τελι­κά προ­σκύ­νη­σαν — Κάτσε πάνω σ αυτούς και χέσε μέσα τους, θα το χαρούν

Και με τον επα­να­στά­τη και με το βύσμα και με την αναρ­χία και με το γλύ­ψι­μο. — Και τα τσί­σα , που θα τ αμο­λή­σω , εε;

Στο τέλος η κου­ρα­δο­σα­λα­τα γέμι­σε την πισί­να και τα μακρο­βού­τια φάντα­ζαν πολυ­τέ­λεια χάριν της σύγ­χυ­σης — Μέσα σ αυτούς τους δυο υπο­τε­λείς. Με χαρά θα τα φυλά­ξουν στον κόρ­φο τους

Η διαί­σθη­ση μ έπει­σε να πάρω των ομμα­τιών μου , να τρα­βή­ξω προς στ άγνω­στο — Ωραία , ξελά­φρω­σα και που θα σκουπιστώ

Εδώ τα τετριμ­μέ­να γινό­ντου­σαν δια­στρε­βλω­μέ­να και το έλε­ος αυτο­χει­ρία — Τρι­ψου πάνω μου βασι­λιά μου , τιμή μου να γίνω η πετσέ­τα σου

Το μνη­μό­νιο του Καστε­λο­ρι­ζου σημα­το­δο­τεί την κατά­λυ­ση του προ­τε­κτο­ρά­του — Πως πήγε το ταξί­δι , υψηλότατε ;

Προς διευ­κό­λυν­ση του κλι­μα­κί­ου των βελου­δέ­νιων οπι­σθί­ων — Είμαι ικανοποιημένος

Ύπο την αιγί­δα των διε­θνών οργα­νι­σμών εξα­σφα­λί­σθη­κε το ειρη­νι­κό Αιγαίο για τους καρ­χα­ρί­ες — Οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις έφε­ραν γόνι­μες συνουσίες

Σε μια κοι­νω­νία ανθρω­πο­φα­γί­ας ως κατα­θλι­πτι­κός μπά­μιας — Τα καλά νέα είναι πως οι δια­σταυ­ρώ­σεις πέτυχαν

Θα ήμουν ένα από τα ορε­κτι­κά της — Η σκυ­λί­τσα γέν­νη­σε πέντε με του διπλα­νού το πίτμπουλ

Χιλιά­δες αυτο­κτο­νί­ες, χωνια­σμέ­νες στον σκο­τει­νό αριθ­μό της ντρο­πής — Μπρά­βο, ζήτω , χιλιόχρονα

Χιλιά­δες θάνα­τοι από κορο­νοϊο στ’ όνο­μα της φιλε­λευ­θε­ρο­ποι­η­μέ­νης δρά­σης των ιών — Και η γατού­λα μου αλλά πέντε με τον αρσε­νι­κό άγκυ­ρας του παραδίπλα

Αποι­κία χρέ­ους, αγο­ρά εργα­σί­ας ανα­λώ­σι­μων δου­λερ­γα­τών, μαφιό­ζι­κης πατέ­ντας ανά­πτυ­ξη και τρα­πε­ζι­κή δου­λο­πα­ροι­κία — Δυο φορές χαρούμενοι

Όλα εμπνευ­σμέ­νες μέθο­δοι υπέρ­βα­σης του καπι­τα­λι­σμού προς την νέα δου­λο­κτη­σία. — Τι δώρο θα μου κάνε­τε για να τις ευχαριστήσετε ;

Ως ξένος σε κάθε πέσι­μο απέ­κλεια την επι­στρο­φή μου στην πατρώα φυλα­κή — Ότι ποθεί η καρ­διά τους μεγαλειότατε

Η Ιθά­κη σκλα­βώ­θη­κε από τους άρχο­ντες της — Να κοπούν πέντε και να μαγει­ρευ­τούν για­τί πεινάνε

Να προ­χω­ρή­σω πέρα από την επι­βί­ω­ση. — Στις προ­στα­γές σου

Αλλιώς θα μ έτρω­γε η μαύ­ρη τρύ­πα της κατά­θλι­ψης — Να γδαρ­θούν πέντε για­τί κρυώνουν

Συνε­χί­ζω να θυμά­μαι αλλά με αυτο­σαρ­κα­σμό και ειρω­νεία. — Η επι­θυ­μία σου θυσία μας

Πια γίνο­μαι κάποιος άλλος — Άλλοι πέντε να καθα­ρί­ζουν τις ακα­θαρ­σί­ες τους

Δεν με γνω­ρί­ζω, αλλά και τον παλιό μου εαυ­τό τον έμα­θα αφού τον απο­χω­ρί­στη­κα — Αυτό είναι παιχνιδάκι

Η βασι­κή μου έγνοια είναι να χωράω ολό­κλη­ρος μέσα μου. — Κι άλλοι πέντε να τις πλένουν

Για να μην μου μεί­νει καμία ανε­πα­νόρ­θω­τη βλά­βη λόγω αυτο­λο­γο­κρι­σί­ας. — Τις πιο παστρι­κές θα φέρουμε

Ούτως ή άλλως η περί­πτω­ση μου είναι του αθε­ρά­πευ­τα φευ­γά­του — Άλλο, άλλο ;

Γι’ αυτό και φρο­ντί­ζω ανθρώ­πους ανί­α­των ασθε­νειών — Να μην ξεχάσω

Πασχί­ζω διαρ­κώς να εντα­χθώ σε μια κοι­νω­νία των ιδιω­τών μάταια — Τι , τι ;

Και συνει­δη­το­ποιώ ότι οι ασθε­νείς μου είναι πολύ πιο υγιείς από τους φυσιο­λο­γι­κούς — Χρειά­ζο­μαι λεφτά να κάνω έργα μεγάλα

Αφο­σιώ­νο­μαι σ αυτούς για­τί μου μαθαί­νουν την αλή­θεια της ζωής — Σαν τι ; Σαν τι ;

Που απο­φεύ­γουν με πεί­σμα οι κανο­νι­κοί. — Λου­τρά για τα κατοι­κί­δια και νεκρο­τα­φεία για τους υποτελείς

ΜΟΝΟΚΟΝΔΥΛΙΑ

Γατά­κια καπακώνετε

Τις μπά­ντες να την έχετε

Γρα­πω­μέ­νη από παντού

Μ ακο­νι­σμέ­νη γλώσσα

Κι οξύ­το­νες φωνη­τι­κές χορδές

Εμπνέ­ε­τε τα πλήθη

Κι επα­να­στα­τει­τε ακί­νη­τοι στις θέσεις

Και δεν ανοί­γει μύτη

Μια νομο­λο­γία όλο τσαχπινιά

Και η ανα­τρο­πή συνετελέσθη

Εξαγ­γέλ­λε­τε την νέα εποχή

Όλο καμά­ρι κι αυτοπεποίθηση

Ομι­λεί­τε στεντόρεια

Περί τας προ­ο­πτι­κάς του μέλ­λο­ντος Ε

Τ άδι­κο ενι­κη­θη παραδειγματικώς

Κι ο λαός ευα­ρε­στή­θει κι εδικαιωθη

Τσού­κου, τσού­κου, τσού­κου , τσούκου

Πλη­σιά­ζει η στιγ­μή της δίκης σας αποπομπής

Και φωνα­σκεί­τε δι αλλαλαγμων

Πρα­ξι­κό­πη­μα και παρε­κτρο­πή πολι­τεύ­μα­τος προσεχώς

Σπεύ­δουν και οι κλα­δι­κές με τ άρματα

Πελα­τεια­κές συμ­βά­σεις απευθείας

Μονι­μο­ποί­η­ση πληβείων

Και δια­γρα­φή χρε­ών εντέ­χνως φωτογραφικώς

Παν­ζουρ­λι­σμός, παλ­λαϊ­κός συναγερμός

Αγα­να­κτι­σμέ­νοι, αλλη­λέγ­γυοι και λοιποί

Μάρ­τυ­ρες της ανώ­τα­της ηθικής

Στα πεζο­δρό­μια, νέα επα­νά­στα­ση προσεχώς

Το άλμα προς τα εμπρός, προ των πυλών

Όλα μέλι γάλα στο ψευδοφαντασιακό

Τα πεη των ευρω­παι­δων πάνε δια ευνουχισμών

Μ ένα νόμο καταρ­γού­με τα μνη­μό­νια δια πάντως

Φτά­νει το σού­ρου­πο, περ­νά­ει η νύχτα

Και με το φως της μερας ένας ερπης

Ανα­κοι­νώ­νει το νέο πιο σκλη­ρό μνημόνιο

Με την βαρύ­νου­σα σημα­σία του οικειοθελώς