Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιάννης Σπαρίδης ο …δωσίλογος

Ο Γιάν­νης Σπα­ρί­δης. Γεν­νή­θη­κε στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη το 1898.  Πέθα­νε στην Αθή­να στις 28 Οκτω­βρί­ου του 1973. Ο Γιάν­νης Σπα­ρί­δης (πραγ­μα­τι­κό επώ­νυ­μο Σπα­νο­μα­ρί­δης), ήταν λαϊ­κός κωμι­κός ηθο­ποιός, πολύ γνω­στός για τον τύπο του Αρμέ­νη που είχε δημιουρ­γή­σει και έπαι­ζε στις επιθεωρήσεις.

sparidis8Εργά­στη­κε κυρί­ως σε μου­σι­κούς θιά­σους και βαριε­τέ. Πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε ως ερα­σι­τέ­χνης ηθο­ποιός στο Τσι­βρίν της Μικρα­σί­ας, με θία­σο ψυχα­γω­γί­ας των στρα­τιω­τών του Μικρα­σια­τι­κού Μετώ­που (1920–1922).

Πρώ­τος του ρόλος ήταν ο Μπαρ­μπα-Χρό­νης στον «Αγα­πη­τι­κό της βοσκο­πού­λας» του Δημή­τρη Κορο­μη­λά, με πρω­τα­γω­νι­στή τον Κώστα Μου­σού­ρη που έπαι­ξε το ρόλο του Λιά­κου. Η φιλία του με το Μου­σού­ρη τον έφε­ρε το 1924, επαγ­γελ­μα­τι­κά πια, στο “Θία­σο Νέων” στο Παγκρά­τι.  Τον ίδιο χρό­νο έγι­νε μέλος του Σ.Ε.Η.

Το 1929 εμφα­νί­στη­κε στην επι­θε­ώ­ρη­ση “Λοβι­τού­ρα” στο “Θέα­τρο Λαού” και από τότε παρέ­μει­νε στο μου­σι­κό θέα­τρο. Συνερ­γά­στη­κε επί σει­ρά ετών με το θεα­τρι­κό επι­χει­ρη­μα­τία Ανδρέα Μακέ­δο, στο Θέα­τρο “Μοντιάλ”.

Συνερ­γα­ζό­με­νος με τον ίδιο επι­χει­ρη­μα­τία έπαι­ξε το 1935 και στο Θέα­τρο “Αθή­ναιον” της οδού Πατη­σί­ων και λίγο αργό­τε­ρα στο “Λυρι­κόν” (στην αρχή της οδού 3ης Σεπτεμβρίου).

Έτσι, τον συνα­ντού­με εκεί­νη την περί­ο­δο στο βαριε­τέ “Όασις” του Ζαπ­πεί­ου με καλ­λι­τε­χνι­κό διευ­θυ­ντή το γνω­στό επι­θε­ω­ρη­σιο­γρά­φο Γ. Θίσβιο. Μετα­ξύ άλλων, έλα­βε μέρος και στο νού­με­ρο “Περι­φε­ρό­με­νον κου­ρεί­ον”, μαζί με τους Γιάν­νη Δια­νέλ­λο και Κίτ­τυ Άλμα.

Είχε πάρα πολές εμφα­νί­σεις και στον κινη­μα­το­γρά­φο. Σε ρόλους κωμι­κούς. Μια δια­φο­ρε­τι­κή συμ­με­το­χή του Γιάν­νη Σπα­ρί­δη ήταν στην ται­νία ”Νησί της Σιω­πής” (πρώ­τη ται­νία για τη Σπι­να­λό­γκα το 1957). Συγκλο­νι­στι­κός στον ”σοβα­ρό” του ρόλο, αυτόν του λεπρού που απο­πει­ρά­ται να κλέ­ψει μορ­φί­νες για να απα­λύ­νει τον πόνο της αρρώστιας.

Από τη συμμετοχή του στην ταινία το «Νησί της Σιωπής»

Από τη συμ­με­το­χή του στην ται­νία το «Νησί της Σιωπής»

Ο Γιάν­νης Σπα­ρί­δης ήταν γνω­στός και ως κομ­μου­νι­στής. Δεν οργα­νώ­θη­κε ποτέ, αλλά ακο­λου­θού­σε το Κόμ­μα όσο μπο­ρού­σε πιο πιστά. Στην Κατο­χή ήταν οργα­νω­μέ­νος στο ΕΑΜ.

«Τίμιος άνθρω­πος, αγα­πη­τό­τα­τος συνά­δελ­φος και με πολύ χιού­μορ. Προς το τέλος της κατο­χής, λοι­πόν, τότε που οι Ρώσοι είχα­νε πάρει φαλάγ­γι τους Γερ­μα­νούς, ο Σπα­ρί­δης δια­πραγ­μα­τευό­ταν με τον επι­χει­ρη­μα­τία Αντώ­νη Ζερ­βό το μισθό του για τη συμ­με­το­χή του στην επι­θε­ώ­ρη­ση που θα ανέ­βα­ζε ο Ζερ­βός στην “Αίγλη” του Ζαπ­πεί­ου. Οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις τρα­βού­σα­νε μέρες και μέρες, με το Γιάν­νη να επι­μέ­νει να πάρει το μισθό του και τον πάμπλου­το Ζερ­βό να προ­σπα­θεί να κόψει κάτι. Τελι­κά, ο Ζερ­βός, ήρθε με το μεγά­λο επι­χεί­ρη­μα: “Κρί­μα Γιάν­νη που λες, ότι είσαι κομ­μου­νι­στής. Δε σκέ­φτε­σαι τις άμοι­ρες κομπάρ­σες και μπα­λα­ρί­νες. Δε σκέ­φτε­σαι τις οικο­γέ­νειές τους. Δε σκέ­φτε­σαι τα παι­διά τους; Πώς θα ζήσουν αυτοί όταν κόψω από το δικό τους μισθό για να συμπλη­ρώ­σω το δικό σου;”…

Οταν μας συνά­ντη­σε ο Γιάν­νης στο καφε­νείο των ηθο­ποιών, μας δήλω­σε ότι φεύ­γει για το εξω­τε­ρι­κό. “Πώς αυτό βρε Γιάν­νη ;”. “Πάω να κρυ­φτώ κάπου, για­τί κατε­βαί­νουν οι Ρώσοι και μας βγή­κε ο Ζερ­βός κομ­μου­νι­στής και εγώ δοσί­λο­γος”» (Μαρ­τυ­ρία Τίτου Βανδή).

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο