Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιάννης Φλερύ

Στις 10 Αυγού­στου 2001 έφυ­γε από τη ζωή ο χορο­γρά­φος και χορευ­τής Γιάν­νης Φλε­ρύ. Ο Γιάν­νης Φλε­ρύ έβα­λε τη σφρα­γί­δα του σε δεκά­δες ται­νί­ες και επι­θε­ω­ρή­σεις στο θέα­τρο και τον κινη­μα­το­γρά­φο, επί 65 χρό­νια, ενώ απο­τέ­λε­σε για 35 χρό­νια το δημο­φι­λέ­στε­ρο χορευ­τι­κό ζευ­γά­ρι με την αξέ­χα­στη Λίντα Αλμα. Κορυ­φαί­ος χορευ­τής, χορο­γρά­φος και δάσκα­λος για πολ­λές δεκα­ε­τί­ες, υπη­ρέ­τη­σε με ήθος και συνέ­πεια την τέχνη του και το ελλη­νι­κό θέα­τρο. Κατα­θέ­το­ντας το ταλέ­ντο και τον επαγ­γελ­μα­τι­σμό του, επι­βρα­βεύ­τη­κε με την ανα­γνώ­ρι­ση, το θαυ­μα­σμό και την αγά­πη του κοινού.

Ξεκί­νη­σε την καριέ­ρα του το 1937, με πρώ­τη παρ­τε­νέρ τη Λουί­ζα Ποζέ­λι, αλλά λαμπρή πορεία στην Ελλά­δα και το εξω­τε­ρι­κό έκα­νε με τη Λίντα Αλμα. Γεν­νή­θη­κε στην Πάτρα το 1914. Το πραγ­μα­τι­κό του όνο­μα ήταν Γιάν­νης Παπα­ντω­νό­που­λος. Χόρευε από μικρός. Σε ηλι­κία 14 χρό­νων ήρθε στην Αθή­να, τελεί­ω­σε το Γυμνά­σιο, γρά­φτη­κε στη Νομι­κή, αλλά γρή­γο­ρα το πάθος του για το χορό τον οδή­γη­σε στο θέα­τρο, αρχι­κά στο θία­σο του Χρυ­σο­στο­μί­δη, που έψα­χνε για χορευ­τές. Αυτο­δί­δα­κτος στην αρχή, αλλά τολ­μη­ρός βγή­κε το 1932 στη σκη­νή. Χόρευε σε επι­θε­ω­ρή­σεις, σε οπε­ρέ­τες, σε κωμει­δύλ­λια, κάνο­ντας περιο­δεί­ες στην Ελλάδα.

Το 1937 έρχε­ται στην Ελλά­δα ο περί­φη­μος δάσκα­λος κλα­σι­κού χορού Κώστας Νίκο­λας,  ένας περί­φη­μο δάσκα­λο του κλα­σι­κού μπα­λέ­του, που είχε υπάρ­ξει μαθη­τής του Φοκίν και του Μπα­λαν­σίν. Δημιουρ­γεί ομά­δα χορού, στην οποία το μονα­δι­κό αγό­ρι είναι ο Γιάν­νης Φλερύ.

Το 1940 πήγε στο μέτω­πο και στην Κατο­χή συν­δέ­θη­κε με το ΕΑΜ, γεγο­νός που μετά τα Δεκεμ­βρια­νά του στοί­χι­σε μια περί­ο­δο επαγ­γελ­μα­τι­κών δυσκο­λιών. Το άστρο του, όμως, είχε αρχί­σει να λάμπει κυρί­ως από την επο­χή (γύρω στο 1942–43) που έγι­νε καλ­λι­τε­χνι­κό ζευ­γά­ρι με τη Λίντα Αλμα, με την οποία έμει­ναν αχώ­ρι­στοι για πάνω από 35 χρό­νια. Ηταν η παρ­τε­νέρ του, η φίλη του, ο άνθρω­πός του. Μαζί ξεκί­νη­σαν το 1946 και τη διε­θνή τους καριέ­ρα. Η Εντιθ Πιάφ, που ήρθε στην Ελλά­δα για λίγες εμφα­νί­σεις στο κέντρο «Μαϊ­ά­μι», όπου χόρευαν κι αυτοί, ενθου­σιά­στη­κε και τους κάλε­σε να την ακο­λου­θή­σουν στη Γαλ­λία, σε μια πανευ­ρω­παϊ­κή τουρ­νέ που ετοί­μα­ζε, αλλά και στην Αμε­ρι­κή. Εμει­ναν μαζί της μέχρι το 1952. Χόρε­ψαν επί­σης σε ται­νί­ες, δίπλα σε μεγά­λα ονό­μα­τα της επο­χής, τον Αζνα­βούρ, τον Ιβ Μοντάν, τον Ζακ Μπρελ, τον Μπουρβίλ.

Ο Γιάν­νης Φλε­ρύ ταυ­τί­στη­κε επί­σης με τη χρυ­σή επο­χή του ελλη­νι­κού κινη­μα­το­γρα­φι­κού μιού­ζι­καλ. Χορο­γρά­φη­σε και χόρε­ψε σε πολ­λές ται­νί­ες ‑περισ­σό­τε­ρες από 40 ται­νί­ες, κυρί­ως του Ντί­νου Δημό­που­λου- φέρουν την υπο­γρα­φή του. Χορο­γρα­φεί, επί­σης, όλα τα μιού­ζι­καλ του Γιάν­νη Δαλια­νί­δη. Η δρά­ση του επε­κτεί­νε­ται και στο θέα­τρο, όπου συνερ­γά­ζε­ται με τις κρα­τι­κές σκη­νές, τη Λυρι­κή Σκη­νή, αλλά και το ελεύ­θε­ρο θέατρο.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο