Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γιατί πρέπει να αγαπάμε τα ζώα;

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Για­τί είναι οι πιο πιστοί, οι πιο καλοί μας φίλοι. Για­τί είναι η συντρο­φιά μας!

Μαζευ­τή­κα­με πολ­λοί, γνω­στοί και άγνω­στοι, σε ένα κου­τού­κι (Πύλη, Κερα­μει­κού 82) για να γνω­ρι­στού­με, να συζη­τή­σου­με και να ανταλ­λά­ξου­με από­ψεις — όχι για τις εκλο­γές και την πολι­τι­κή, αλλά για τα ζώα.

Ναι, για τη μεγά­λη μας αγά­πη στα ζώα και τη μεγά­λη αγά­πη που εισπρά­ξου­με από αυτά. Είναι συγκλο­νι­στι­κό! Στην συντρο­φιά μας ήταν κι ένας μικρός σκυ­λά­κος, ο Μίσα που αλώ­νι­ζε το χώρο ανά­με­σά μας.

Έτσι δημιουρ­γή­θη­κε μια πολύ ευχά­ρι­στη ατμό­σφαι­ρα, όταν ο καθέ­νας ανέ­πτυ­ξε τις γνώ­σεις και την εμπει­ρία του.

Και είχα­με να πού­με πολ­λά κι ενδια­φέ­ρο­ντα ώστε να νιώ­σου­με πιο κοντά μια και έχου­με κοι­νό στό­χο. Κι ο κοι­νός στό΄χος είναι η φρο­ντί­δα και η προ­στα­σία τους.

Αυτή τη στιγ­μή που γρά­φω, ο δικός μου γάτος, ο Σιφά­κος, έχει ανέ­βει στα γρα­φτά μου και «ελέγ­χει» τα γρα­φό­με­νά μου, ανα­γκά­ζο­ντάς με να παρα­τή­σω κάτω το μολύ­βι και να περι­μέ­νω να απομακρυνθεί.

Τα ζώα διαι­σθά­νο­νται και κατα­λα­βαί­νουν τα πάντα. Εϊναι ακρι­βώς σαν μικρά παι­διά που δεν μπο­ρούν ακό­μη να μιλή­σουν και να εκφραστούν.

Προ­σω­πι­κά εγώ έχω τη φρο­ντί­δα  γάτων έξω από το παρά­θυ­ρό μου, καθώς βέβαια και του άρχο­ντα και αφέ­ντη του σπι­τιού, όπως ανέ­φε­ρα τον Σιφά­κο (από το Ιωσή­φη) που με αντα­μεί­βει με τα καμώ­μα­τά του, τα τερ­τί­πια και τις χαρές που μου κάνει..

Μπο­ρεί κανείς να πει αρκε­τά για τα ζώα, αλλά νομί­ζω πως είναι αρκε­τά μέχρι εδώ! Ευχαριστώ

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο