Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Γιατί είναι οι πιο πιστοί, οι πιο καλοί μας φίλοι. Γιατί είναι η συντροφιά μας!
Μαζευτήκαμε πολλοί, γνωστοί και άγνωστοι, σε ένα κουτούκι (Πύλη, Κεραμεικού 82) για να γνωριστούμε, να συζητήσουμε και να ανταλλάξουμε απόψεις — όχι για τις εκλογές και την πολιτική, αλλά για τα ζώα.
Ναι, για τη μεγάλη μας αγάπη στα ζώα και τη μεγάλη αγάπη που εισπράξουμε από αυτά. Είναι συγκλονιστικό! Στην συντροφιά μας ήταν κι ένας μικρός σκυλάκος, ο Μίσα που αλώνιζε το χώρο ανάμεσά μας.
Έτσι δημιουργήθηκε μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα, όταν ο καθένας ανέπτυξε τις γνώσεις και την εμπειρία του.
Και είχαμε να πούμε πολλά κι ενδιαφέροντα ώστε να νιώσουμε πιο κοντά μια και έχουμε κοινό στόχο. Κι ο κοινός στό΄χος είναι η φροντίδα και η προστασία τους.
Αυτή τη στιγμή που γράφω, ο δικός μου γάτος, ο Σιφάκος, έχει ανέβει στα γραφτά μου και «ελέγχει» τα γραφόμενά μου, αναγκάζοντάς με να παρατήσω κάτω το μολύβι και να περιμένω να απομακρυνθεί.
Τα ζώα διαισθάνονται και καταλαβαίνουν τα πάντα. Εϊναι ακριβώς σαν μικρά παιδιά που δεν μπορούν ακόμη να μιλήσουν και να εκφραστούν.
Προσωπικά εγώ έχω τη φροντίδα γάτων έξω από το παράθυρό μου, καθώς βέβαια και του άρχοντα και αφέντη του σπιτιού, όπως ανέφερα τον Σιφάκο (από το Ιωσήφη) που με ανταμείβει με τα καμώματά του, τα τερτίπια και τις χαρές που μου κάνει..
Μπορεί κανείς να πει αρκετά για τα ζώα, αλλά νομίζω πως είναι αρκετά μέχρι εδώ! Ευχαριστώ
Γεννήθηκε στην Αθήνα από γονείς πρόσφυγες, εργάτες, πολυφαμελίτες. Έζησε στα πρώτα παιδικά του χρόνια τη λαίλαπα της κατοχής και μεταφέρει τις τραυματικές αυτές εμπειρίες στα γραφτά του. Σπούδασε θέατρο και για ένα διάστημα δούλεψε σ’ αυτό. Αργότερα απορροφήθηκε από την παραγωγική διαδικασία όπου εργάστηκε σε διάφορες βιομηχανίες. Ο Βασίλης Λιόγκαρης είναι συγγραφέας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.