Για δίκαιη δίκη στη σημερινή έφεση της Ηριάννας καλεί τις ελληνικές Αρχές η Διεθνής Αμνηστία

Να δια­σφα­λί­σουν ότι η έφε­ση της Ηριάν­νας θα πλη­ροί τα διε­θνή πρό­τυ­πα δίκαι­ης δίκης, δίνο­ντας ιδιαί­τε­ρη προ­σο­χή στο τεκ­μή­ριο της αθω­ό­τη­τας και στα πρό­τυ­πα απο­δει­κτι­κών στοι­χεί­ων, καλεί τις ελλη­νι­κές Αρχές η Διε­θνής Αμνη­στία, με αφορ­μή την σημε­ρι­νή εκδί­κα­ση της έφε­σης στο Εφε­τείο Αθηνών.

Συγκε­κρι­μέ­να, η Διε­θνής Αμνη­στία ανα­φέ­ρει στην ανα­κοί­νω­σή της: «Σήμε­ρα αρχί­ζει στο Εφε­τείο Αθη­νών η ακρό­α­ση της έφε­σης της Ηριάν­νας, της διδα­κτο­ρι­κής φοι­τή­τριας, η οποία κατα­δι­κά­στη­κε σύμ­φω­να με την αντι­τρο­μο­κρα­τι­κή νομο­θε­σία της Ελλά­δας σε φυλά­κι­ση 13 ετών.

Η Ηριάν­να κατα­δι­κά­στη­κε για την συμ­με­το­χή της στην αναρ­χι­κή ομά­δα Πυρή­νες της Φωτιάς, η οποία συν­δέ­θη­κε με δρα­στη­ριό­τη­τες, όπως η απο­στο­λή βομ­βών-δεμά­των σε Ευρω­παί­ους πολιτικούς.

Στο πλαί­σιο ανη­συ­χιών για το πόσο δίκαιη ήταν η πρώ­τη δίκη και, ειδι­κό­τε­ρα, για την αξιο­πι­στία των απο­δει­κτι­κών στοι­χεί­ων που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν για την κατα­δί­κη της, η Διε­θνής Αμνη­στία καλεί τις ελλη­νι­κές αρχές να δια­σφα­λί­σουν ότι η έφε­ση της Ηριάν­νας θα πλη­ροί τα διε­θνή πρό­τυ­πα δίκαι­ης δίκης, δίνο­ντας ιδιαί­τε­ρη προ­σο­χή στο τεκ­μή­ριο της αθω­ό­τη­τας και στα πρό­τυ­πα απο­δει­κτι­κών στοιχείων.

Η κατα­δί­κη της Ηριάν­νας φαί­νε­ται να βασί­ζε­ται σε ένα αμφι­σβη­τού­με­νο δείγ­μα DNA και στη σχέ­ση με τον σύντρο­φό της, ο οποί­ος κατη­γο­ρή­θη­κε επί­σης για συμ­με­το­χή στους Πυρή­νες της Φωτιάς, αλλά έκτο­τε κρί­θη­κε αθώ­ος από το Εφε­τείο Αθηνών.

Ένας δικα­στι­κός πραγ­μα­το­γνώ­μων που ειδι­κεύ­ε­ται στην ανά­λυ­ση και ταυ­το­ποί­η­ση του DNA και ο οποί­ος εμφα­νί­ζε­ται τακτι­κά ως ειδι­κός μάρ­τυ­ρας ενώ­πιον των ελλη­νι­κών δικα­στη­ρί­ων, κατέ­θε­σε ότι το δείγ­μα DNA ήταν τόσο χαμη­λής ποσό­τη­τας και ποιό­τη­τας που δεν μπο­ρού­σε να ται­ριά­ξει με το προ­φίλ του DNA της Ηριάννας.

Επι­πλέ­ον, το δείγ­μα κακής ποιό­τη­τας εξα­ντλή­θη­κε μετά από την αρχι­κή αστυ­νο­μι­κή ανά­λυ­ση, οπό­τε δεν μπο­ρού­σε να εξε­τα­στεί ανε­ξάρ­τη­τα από τον εμπει­ρο­γνώ­μο­να για λογα­ρια­σμό της υπε­ρά­σπι­σης της Ηριάννας.

Η Ηριάν­να έχει επα­νει­λημ­μέ­να δηλώ­σει ότι είναι αθώα και έχει λάβει ευρεία υπο­στή­ρι­ξη από πολ­λά μέρη της ελλη­νι­κής κοινωνίας.

Ιστορικό

Βασι­κό κρι­τή­ριο για μία δίκαιη ακρό­α­ση είναι η αρχή της ισό­τη­τας των μέσων μετα­ξύ των δια­δί­κων σε μια υπό­θε­ση. Η αρχή αυτή εξα­σφα­λί­ζει ότι η υπε­ρά­σπι­ση έχει μια πραγ­μα­τι­κή ευκαι­ρία να προ­ε­τοι­μά­σει και να παρου­σιά­σει την υπό­θε­σή της και να αμφι­σβη­τή­σει τα επι­χει­ρή­μα­τα και τα απο­δει­κτι­κά στοι­χεία που υπο­βλή­θη­καν ενώ­πιον του δικα­στη­ρί­ου, σε ισό­τι­μη βάση με εκεί­νη της εισαγγελίας.

Οι απαι­τή­σεις της αρχής της «ισό­τη­τας των μέσων» περι­λαμ­βά­νουν το δικαί­ω­μα επαρ­κούς χρό­νου και διευ­κο­λύν­σε­ων για την προ­ε­τοι­μα­σία της υπε­ρά­σπι­σης, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της απο­κά­λυ­ψης από τις διω­κτι­κές αρχές σημα­ντι­κών πληροφοριών.

Μια άλλη θεμε­λιώ­δης αρχή του δικαιώ­μα­τος σε δίκαιη δίκη είναι το δικαί­ω­μα κάθε κατηγορούμενου/ης ποι­νι­κού αδι­κή­μα­τος να τεκ­μαί­ρε­ται αθώος/α μέχρι να απο­δει­χθεί ένοχος/η, σύμ­φω­να με το νόμο, μετά από μία δίκαιη δίκη. Η απαί­τη­ση του να θεω­ρεί­ται αθώ­ος ο κατη­γο­ρού­με­νος, σημαί­νει ότι το βάρος από­δει­ξης της κατη­γο­ρί­ας βαραί­νει τη δίω­ξη. Ένα δικα­στή­ριο δεν μπο­ρεί να κατα­δι­κά­σει εκτός αν η ενο­χή έχει απο­δει­χθεί πέρα από εύλο­γες αμφι­βο­λί­ες. Εάν υπάρ­χει εύλο­γη αμφι­βο­λία, ο κατη­γο­ρού­με­νος πρέ­πει να αθωωθεί.

Οι κατευ­θυ­ντή­ριες γραμ­μές του Ευρω­παϊ­κού Δικα­στη­ρί­ου Ανθρω­πί­νων Δικαιω­μά­των, οι οποί­ες απορ­ρέ­ουν από τη νομο­λο­γία του σχε­τι­κά με το δικαί­ω­μα σε δίκαιη δίκη και τη χρή­ση απο­δει­κτι­κών στοι­χεί­ων, ορί­ζουν ότι «πρέ­πει να λαμ­βά­νε­ται υπό­ψη η ποιό­τη­τα των απο­δει­κτι­κών στοι­χεί­ων, καθώς και οι συν­θή­κες υπό τις οποί­ες ελή­φθη­σαν και αν αυτές οι συν­θή­κες θέτουν υπό αμφι­σβή­τη­ση την αξιο­πι­στία ή την ακρί­βειά τους. Στο πλαί­σιο αυτό, το Δικα­στή­ριο δίνει επί­σης βάρος στο ζήτη­μα αν τα εν λόγω απο­δει­κτι­κά στοι­χεία ήταν απο­φα­σι­στι­κής σημα­σί­ας ή όχι για την έκβα­ση της ποι­νι­κής διαδικασίας».

Υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι η κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ — ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έχει αμφι­σβη­τή­σει στο ελά­χι­στο όλων των ειδών τους «τρο­μο­νό­μους», με βάση τους οποί­ους «τυλί­γο­νται σε μια κόλ­λα χαρ­τί» και με ανυ­πό­στα­τες κατη­γο­ρί­ες άνθρω­ποι όπως η Ηριάν­να και ο Περι­κλής, αλλά αντί­θε­τα, ενι­σχύ­ει τους μηχα­νι­σμούς κατα­στο­λής και παίρ­νει ιδιαί­τε­ρα αυταρ­χι­κά αστυ­νο­μι­κά μέτρα απέ­να­ντι στον «εχθρό λαό» και ιδιαί­τε­ρα το οργα­νω­μέ­νο εργα­τι­κό κίνημα.