Για επαναστατική διέξοδο από την καπιταλιστική κρίση: Συνέντευξη μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Βενεζουέλας στον «Ριζοσπάστη»/902.gr

– Μιλώ­ντας για την επί­θε­ση του ιμπε­ρια­λι­σμού σε βάρος της Βενε­ζου­έ­λας, ποια είναι τα μέτρα που θα μπο­ρού­σα­με να αναφέρουμε;

Αυτήν τη στιγ­μή οι ΗΠΑ δια­τη­ρούν την πολι­τι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τας ενά­ντια στο βενε­ζου­ε­λά­νι­κο έθνος, αλλά είναι σημα­ντι­κό να σημειώ­σου­με ότι αυτά τα μέτρα ονο­μά­ζο­νται μονο­με­ρή μέτρα κατα­να­γκα­σμού — εμείς δεν τα λέμε κυρώ­σεις για­τί καμία δύνα­μη και καμιά χώρα δεν έχει τη δυνα­τό­τη­τα να επι­βάλ­λει κυρώ­σεις σε άλλη — είναι εγκλη­μα­τι­κά μονο­με­ρή μέτρα κατα­να­γκα­σμού και έχει ακό­μη ειπω­θεί ότι η κατεύ­θυν­σή τους είναι να δημιουρ­γή­σουν τις συν­θή­κες για να ανα­τρα­πεί η κυβέρ­νη­ση. Πέτυ­χαν το σκο­πό τους για­τί η κυβέρ­νη­ση εκχω­ρεί προ­νό­μια σε τμή­μα­τα του ξένου κεφα­λαί­ου, του μονο­πω­λια­κού κεφα­λαί­ου, κατά βάση του αμερικανικού.

Υπάρ­χουν περι­πτώ­σεις όπως αυτή της «Chevron», της βορειο­α­με­ρι­κα­νι­κής πετρε­λαϊ­κής εται­ρεί­ας για την οποία χαλά­ρω­σαν οι κυρώ­σεις όσον αφο­ρά στην παρα­γω­γή και εξα­γω­γή πετρε­λαί­ου για τις ΗΠΑ, όλα αυτά στο πλαί­σιο της ενερ­γεια­κής κρί­σης που γέν­νη­σε ο πόλε­μος Ρωσί­ας — Ουκρα­νί­ας. Ετσι, η Βενε­ζου­έ­λα εξα­σφα­λί­ζει πετρέ­λαιο στις ΗΠΑ μέσω της «Chevron», απο­κλει­στι­κά μέσω της βορειο­α­με­ρι­κα­νι­κής «Chevron», που δια­χει­ρί­ζε­ται μία μει­κτή επι­χεί­ρη­ση μαζί με την PDVSA (κρα­τι­κό μονο­πώ­λιο πετρε­λαί­ου της Βενε­ζου­έ­λας), όμως, συνέ­βη κάτι που δεν είχε ξανα­συμ­βεί ποτέ: Διο­ρί­στη­κε πρό­ε­δρος της μει­κτής επι­χεί­ρη­σης — όπου η PDVSA έχει την πλειο­ψη­φία, το κρά­τος δηλα­δή — ένας υπάλ­λη­λος της «Chevron», ένα διευ­θυ­ντι­κό στέ­λε­χος. Είναι κάτι το ανή­κου­στο, για­τί αυτό το πράγ­μα είναι εκχώ­ρη­ση της κυριαρ­χί­ας. Ακρι­βώς αυτό που ήθε­λαν και συνε­χί­ζουν να θέλουν οι ΗΠΑ, για αυτό αφε­νός χαλα­ρώ­νουν και από την άλλη δια­τη­ρούν την πίε­ση για­τί έτσι επι­τυγ­χά­νουν τους στό­χους τους. Εκφρά­σεις αυτής της στά­σης υπο­τα­γής ένα­ντι του ιμπε­ρια­λι­σμού που γίνο­νται όλο και πιο εμφα­νείς εξη­γού­νται από τον επο­νο­μα­ζό­με­νο «Νόμο Ενά­ντια στον Απο­κλει­σμό», που κακώς ονο­μά­ζε­ται έτσι, και απο­τε­λεί έναν νομι­κό κανό­να που επι­τρέ­πει στην κυβέρ­νη­ση να ιδιω­τι­κο­ποιεί εται­ρεί­ες, να εκχω­ρεί προ­νο­μιού­χο χώρο στο μεγά­λο κεφά­λαιο χωρίς να ενη­με­ρώ­νει και να λογο­δο­τεί σε κανέ­ναν. Επί­σης, υπάρ­χει και ο νόμος των Ειδι­κών Οικο­νο­μι­κών Ζωνών.

Ολα αυτά επι­βλή­θη­καν χωρίς καμία συζή­τη­ση με τους εργα­ζό­με­νους και τον λαό της Βενε­ζου­έ­λας, δημιουρ­γώ­ντας συν­θή­κες για να παρέ­χο­νται προ­νό­μια στο μεγά­λο κεφά­λαιο. Ολα αυτά με δύο ακό­μη στοι­χεία τα οποία εφαρ­μό­ζο­νται: Το ένα είναι ότι η εργα­τι­κή δύνα­μη είναι υπερ­βο­λι­κά φτη­νή. Ο ελά­χι­στος μηνιαί­ος μισθός είναι πέντε δολά­ρια, κάτι ανή­κου­στο και επί­σης, επι­πλέ­ον σε ό,τι λέγα­με νωρί­τε­ρα το ότι παρα­βιά­ζο­νται και δεν εφαρ­μό­ζο­νται οι Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις. Ετσι χει­ρο­τε­ρεύ­ουν οι συν­θή­κες ζωής των εργα­ζο­μέ­νων. Επί­σης, υπάρ­χει και το ζήτη­μα των φορο­α­παλ­λα­γών, δηλα­δή των φορο­λο­γι­κών προ­νο­μί­ων, καθώς το κεφά­λαιο δεν είναι υπο­χρε­ω­μέ­νο να πλη­ρώ­νει φόρους που θα όφει­λε στο έθνος της Βενεζουέλας.

Κατά συνέ­πεια, αυτά τα δύο στοι­χεία επι­χει­ρούν να προ­σελ­κύ­σουν και να δια­τη­ρή­σουν την παρου­σία ξένων επεν­δύ­σε­ων και γι΄ αυτόν τον λόγο εμείς λέμε ότι η κυβέρ­νη­ση της Βενε­ζου­έ­λας εφαρ­μό­ζει ένα άγριο πρό­γραμ­μα νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρων προ­σαρ­μο­γών, πρό­γραμ­μα το οποίο επι­δει­νώ­νει και επι­τί­θε­ται στα συμ­φέ­ρο­ντα των εργα­ζο­μέ­νων, του εργα­ζό­με­νου λαού και εμείς το καταγ­γέλ­λου­με και το αντιπαλεύουμε.

Οι εργαζόμενοι δεν αντέχουν και διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής

– Βλέ­που­με ότι τους τελευ­ταί­ους μήνες υπάρ­χουν αγώ­νες και κινη­το­ποι­ή­σεις των εργα­τών: Είδα­με κινη­το­ποι­ή­σεις των εκπαι­δευ­τι­κών, των εργα­τών στη μεταλ­λουρ­γία, παρ΄ όλη την κατα­στο­λή εκ μέρους της κυβέρ­νη­σης. Ποια είναι η προ­σπά­θεια που κάνει η οργά­νω­σή σας, η Ενω­τι­κή Συνο­μο­σπον­δία Εργα­τών Βενε­ζου­έ­λας σε αυτές τις συν­θή­κες, και πώς δου­λεύ­ουν οι κομ­μου­νι­στές μέσα στο εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνημα;

Πρώ­τα από όλα να πού­με ότι πέρα από τους εκπαι­δευ­τι­κούς και τους σιδη­ρουρ­γούς της SIDOR (Σιδη­ρουρ­γία του Ορι­νό­κο), τους παρα­γω­γούς χάλυ­βα στον νότο της Βενε­ζου­έ­λας, κινη­το­ποιού­νται οι εργα­ζό­με­νοι στα πανε­πι­στή­μια, στον δημό­σιο τομέα καθώς και εργα­ζό­με­νοι από τον ιδιω­τι­κό τομέα. Αυτό οφεί­λε­ται σε αυτό που λέγα­με νωρί­τε­ρα, ότι δηλα­δή έρχε­ται κάποια στιγ­μή που οι εργα­ζό­με­νοι δεν αντέ­χουν πια τις συν­θή­κες, τους μισθούς πεί­νας και ανα­κύ­πτουν αιτή­μα­τα. Οταν τελεί­ω­σε η περί­ο­δος της παν­δη­μί­ας υπήρ­χαν αιτή­μα­τα να επα­νέλ­θει η εργα­σια­κή δρα­στη­ριό­τη­τα σε πλή­ρες ωρά­ριο και να βελ­τιω­θούν οι μισθοί. Υπάρ­χει και ένα χαρα­κτη­ρι­στι­κό της εγχώ­ριας οικο­νο­μί­ας που είναι ο αχα­λί­νω­τος πλη­θω­ρι­σμός: Υπάρ­χει καθη­με­ρι­νή υπο­τί­μη­ση του νομίσματος.

– Πόσος είναι ο πλη­θω­ρι­σμός τώρα;

Δεν έχω το ακρι­βές ποσο­στό για­τί αυτό αλλά­ζει συνέ­χεια, όμως η δολα­ριο­ποί­η­ση είναι μία υπαρ­κτή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Ετσι, μιλά­με για υπερ­βο­λι­κό πλη­θω­ρι­σμό με δολα­ριο­ποί­η­ση της εσω­τε­ρι­κής οικο­νο­μί­ας. Εφτα­σε, λοι­πόν, κάποια στιγ­μή που οι δάσκα­λοι, οι εκπαι­δευ­τι­κοί, οι εργα­ζό­με­νοι στη Δημό­σια Διοί­κη­ση δεν άντε­χαν πια τις συν­θή­κες και βγή­καν στον δρό­μο για­τί, πέρα από αυτό, επρό­κει­το να συζη­τη­θούν και να υπο­γρα­φούν Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας και αυτό δεν συνέ­βη. Πέρα­σαν πολ­λοί μήνες χωρίς να υπάρ­χει από­φα­ση για βελ­τί­ω­ση των μισθών και έτσι δικαί­ως οι εργα­ζό­με­νοι στην Εκπαί­δευ­ση βγή­καν στους δρό­μους να παλέ­ψουν για το δικαί­ω­μά τους σε αξιο­πρε­πείς μισθούς.

Εμείς σε όλο αυτό προ­ω­θού­με μία ευρύ­τε­ρη ενό­τη­τα στη δρά­ση. Λέμε ότι πρέ­πει να παλέ­ψου­με για την τιμα­ριθ­μι­κή προ­σαρ­μο­γή των μισθών και των συντά­ξε­ων στο ύψος των ανα­γκών του «καλα­θιού» των νοι­κο­κυ­ριών, ώστε να τηρη­θεί αυτό που προ­βλέ­πε­ται στο άρθρο 91 του Συντάγ­μα­τος. Για­τί υπάρ­χει πρό­βλε­ψη από το Σύνταγ­μα που, αν εφαρ­μο­ζό­ταν, οι εργα­ζό­με­νοι θα μπο­ρού­σαν να αντέ­ξουν την κατά­στα­ση. Επο­μέ­νως, αυτός είναι ένας από τους στό­χους του αγώ­να που θέτου­με εμείς και προ­ω­θού­με την ευρεία ενό­τη­τα στη δρά­ση, για­τί θεω­ρού­με ότι δεν μπο­ρού­με να αφή­σου­με να τη «βγά­λουν καθα­ρή» η εργο­δο­σία, το κρά­τος και η σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση που πάντο­τε θέλουν να διαι­ρούν τους εργα­ζό­με­νους. Λένε ότι υπάρ­χουν εργα­ζό­με­νοι που πρό­σκει­νται στον τσα­βι­σμό, εργα­ζό­με­νοι της αντι­πο­λί­τευ­σης, εργα­ζό­με­νοι του ΚΚ, ανε­ξάρ­τη­τοι εργα­ζό­με­νοι, όχι εμείς μιλά­με για την εργα­τι­κή τάξη η οποία πρέ­πει να ενω­θεί για να παλέ­ψει για τα δικαιώ­μα­τά της.

Αυτό βάζου­με εμείς και επί­σης καταγ­γέλ­λου­με τον ρόλο που παί­ζουν οι εργο­δο­τι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες που έχουν χάσει τον ταξι­κό τους προ­σα­να­το­λι­σμό και είναι τόσο οι ηγε­σί­ες της επί­ση­μης συνο­μο­σπον­δί­ας, κακώς λεγό­με­νης «Μπο­λι­βα­ρια­νής Σοσια­λι­στι­κής Συνο­μο­σπον­δί­ας Εργα­ζο­μέ­νων», καθώς και των συν­δι­κα­λι­στι­κών ηγε­σιών της Δεξιάς που βρί­σκο­νται 100% στην υπη­ρε­σία του σχε­δί­ου επί­θε­σης του ιμπε­ρια­λι­σμού και των συμ­φε­ρό­ντων της εθνι­κής και ξένης αστι­κής τάξης. Αντι­με­τω­πί­ζου­με και καταγ­γέλ­λου­με αυτόν τον ρόλο και προ­ω­θού­με τη δημιουρ­γία επι­τρο­πών αγώ­να για αξιο­πρε­πείς μισθούς στους χώρους δου­λειάς, ανά­με­σα στους δασκά­λους, στους εκπαι­δευ­τι­κούς αλλά και σε όλους τους εργα­ζό­με­νους του ιδιω­τι­κού και δημό­σιου τομέα εν γένει.

– Να περά­σου­με τώρα στο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα. Πρό­σφα­τα είχα­τε το 16ο Συνέ­δριο του Κόμ­μα­τος. Ποια είναι τα βασι­κά στοι­χεία των απο­φά­σε­ων που λάβα­τε σε αυτό το Συνέδριο;

Πρώ­τον, στο 16^ο Συνέ­δριο, που ήταν μία δια­δι­κα­σία με πολ­λή συζή­τη­ση, επι­βε­βαιώ­θη­καν η ενό­τη­τα και η συνο­χή του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Βενε­ζου­έ­λας σε ιδε­ο­λο­γι­κό πολι­τι­κό και οργα­νω­τι­κό επί­πε­δο, που είναι το κυριό­τε­ρο στοι­χείο. Σε πρώ­τη φάση υιο­θε­τή­θη­κε η πολι­τι­κή γραμ­μή, που επι­κυ­ρώ­νει τον πλή­ρη δια­χω­ρι­σμό από τη φιλο­κα­πι­τα­λι­στι­κή κυβέρ­νη­ση, της οποί­ας Πρό­ε­δρος είναι ο Νικο­λάς Μαδού­ρο, από την πορεία της ηγε­σί­ας του PSUV υπέρ των συμ­φε­ρό­ντων του κεφα­λαί­ου και των διε­φθαρ­μέ­νων μαφιών, που εγκα­τα­λεί­πουν τους εργα­ζό­με­νους στη μοί­ρα τους σε συν­θή­κες κρί­σης και κυρώ­σε­ων του ιμπεριαλισμού.

Επο­μέ­νως επι­βε­βαιώ­θη­κε αυτή η γραμ­μή και υιο­θε­τή­θη­κε αυτό που έλε­γα νωρί­τε­ρα, μία γραμ­μή ευρεί­ας ενό­τη­τας στη δρά­ση, όχι μόνο στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα της Βενε­ζου­έ­λας αλλά και στο λαϊ­κό, στο αγρο­τι­κό κίνη­μα σε κάθε τμή­μα, τους δια­νο­ού­με­νους, στα λαϊ­κά στρώ­μα­τα, τους προ­ο­δευ­τι­κούς ανθρώ­πους και τα λοι­πά. Πρό­κει­ται για ενό­τη­τα στη δρά­ση, για συγκέ­ντρω­ση δυνά­με­ων και τη δημιουρ­γία των συν­θη­κών, ώστε να προ­χω­ρή­σου­με σε μία επα­να­στα­τι­κή διέ­ξο­δο από την κρί­ση του εξαρ­τη­μέ­νου καπι­τα­λι­σμού που υπάρ­χει στη Βενεζουέλα.

Αυτή η γραμ­μή εφαρ­μό­ζε­ται με αρκε­τή επι­τυ­χία και θεω­ρού­με ότι θα προ­χω­ρή­σου­με καλά και με επι­τυ­χία προς αυτήν την κατεύθυνση.

Προωθούμε την ενότητα δράσης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική

– Πώς αντι­με­τω­πί­ζει το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Βενε­ζου­έ­λας την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή επί­θε­ση που υφί­στα­ται, όπως βλέ­που­με, αυτήν τη στιγ­μή από μέρους της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και φυσι­κά την προ­σπά­θεια της κυβέρ­νη­σης να παρεμ­βαί­νει στις εσω­τε­ρι­κές υπο­θέ­σεις του Κόμματος;

Πρώ­τα από όλα να πού­με σε τι συν­θή­κες γίνε­ται αυτό. Η κυβέρ­νη­ση θέλει να δια­τη­ρή­σει μία τεχνη­τή πόλω­ση ανά­με­σα στην κυβέρ­νη­ση, το ΡSUV και την δεξιά αντι­πο­λί­τευ­ση, όμως αυτή η πόλω­ση είναι 100% ψεύ­τι­κη πρώ­τα από όλα για­τί είναι η ταξι­κή πάλη αυτή που καθο­ρί­ζει οποια­δή­πο­τε πολι­τι­κή, οικο­νο­μι­κή, κοι­νω­νι­κή κ.τ.λ. δια­δι­κα­σία αλλά πέρα από αυτό είναι ψεύ­τι­κη για­τί η κυβέρ­νη­ση έχει κάνει συμ­φω­νία με τις ηγε­σί­ες της δεξιάς αντι­πο­λί­τευ­σης, σχε­δόν με όλες, με την πλειο­ψη­φία, και έτσι δια­χει­ρί­ζε­ται τη χώρα και το βενε­ζου­ε­λά­νι­κο κρά­τος. Για παρά­δειγ­μα, η Βου­λή ψηφί­ζει ό,τι προ­τεί­νει η κυβέρ­νη­ση με τις ψήφους των βου­λευ­τών του ΡSUV και τις ψήφους της δεξιάς αντι­πο­λί­τευ­σης. Είναι ενω­μέ­νοι, για­τί εκπρο­σω­πούν τα ίδια συμ­φέ­ρο­ντα. Ο μόνος βου­λευ­τής που αντι­στέ­κε­ται σε αυτό, που απο­κα­λύ­πτει όλα αυτά και εκφρά­ζει τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ανά­γκες του εργα­ζό­με­νου λαού, είναι ο σύντρο­φος Οσκαρ Φιγκέ­ρα, ΓΓ της ΚΕ και βου­λευ­τής του Κόμ­μα­τος της Βενεζουέλας.

Αυτοί θέλουν να μην υπάρ­χει καμία επα­να­στα­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή με παρου­σία στην εθνι­κή πολι­τι­κή, αυτός είναι ο στό­χος τους και με κάθε κόστος να επι­διώ­κουν να κερ­δί­σουν τις εκλο­γές χωρίς να υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή που να εκφρά­ζει τα συμ­φέ­ρο­ντα της εργα­τι­κής τάξης της Βενε­ζου­έ­λας, γι’ αυτό διε­ξά­γουν αυτόν τον βρώ­μι­κο πόλε­μο ενά­ντια στο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Βενε­ζου­έ­λας. Εμείς έχου­με καταγ­γεί­λει ότι έχουν περά­σει από τη δυσφή­μι­ση στη σκευω­ρία να παρου­σιά­ζουν μέλη του ΡSUV ως μέλη του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος Βενε­ζου­έ­λας, για να δημιουρ­γή­σουν την εντύ­πω­ση ότι μέσα στο Κόμ­μα υπάρ­χει εσω­τε­ρι­κή σύγκρου­ση, ότι δήθεν υπάρ­χουν μέλη του ΚΚ, που λένε ότι αντι­δρούν στην ηγε­σία του Κόμ­μα­τος που εξε­λέ­γη με το 16ο Συνέ­δριο, για­τί αυτοί είναι με τον Μαδού­ρο, υπο­στη­ρί­ζουν τον Μαδού­ρο και την κυβέρ­νη­ση της οποί­ας είναι Πρό­ε­δρος. Εμείς το απο­κα­λύ­ψα­με αυτό και δεί­ξα­με τη σκευω­ρία που σχε­δια­ζό­ταν, και είναι πολύ σημα­ντι­κό που ενη­με­ρώ­σα­με για την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα και δεί­ξα­με ότι είναι μια προ­σπά­θεια χει­ρα­γώ­γη­σης, ότι το ΚΚ είναι ενω­μέ­νο γύρω από την πολι­τι­κή του γραμ­μή και από την εθνι­κή του ηγε­σία που προ­έ­κυ­ψε από το 16ο Συνέ­δριο. Απο­φα­σί­σα­με πρώ­τα από όλα να προ­βά­λου­με το κόμ­μα μας, τις θέσεις και τις προ­τά­σεις του, για να αντι­με­τω­πί­σου­με τη δυσφή­μη­ση που διε­ξά­γε­ται από την ηγε­σία του PSUV, που έφτα­σε στο σημείο να πει ότι εμείς χρη­μα­το­δο­τού­μα­στε από το Στέιτ Ντι­πάρ­τμεντ, ότι έχου­με δεσμούς με τον ιμπε­ρια­λι­σμό, πράγ­μα παρά­λο­γο, για­τί αυτοί που όντως έχουν δεσμό με τον ιμπε­ρια­λι­σμό είναι εκεί­νοι, αυτοί προ­χω­ρούν σε συνο­λι­κή παρά­δο­ση προς την κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ, την παρα­σι­τι­κή αστι­κή τάξη. Κάτι άλλο που βάζου­με, πέρα από το να προ­βά­λου­με το Κόμ­μα και τις θέσεις του, είναι να προ­χω­ρά­με με όλες μας τις δυνά­μεις στην ενό­τη­τα στη δρά­ση. Να προ­ω­θή­σου­με την πάλη της εργα­τι­κής τάξης, του κινή­μα­τος των αγρο­τών, του λαϊ­κού κινή­μα­τος για να δεί­ξου­με ότι στη Βενε­ζου­έ­λα αυτό που υπάρ­χει είναι απλώς ηγε­σί­ες που έχουν συμ­φω­νή­σει να παρα­δώ­σουν τη χώρα και τον πλού­το της στο μεγά­λο κεφά­λαιο, βλά­πτο­ντας τις λαϊ­κές μάζες και τους εργα­ζό­με­νους. Λέμε ότι από την προ­ο­δευ­τι­κή δια­δι­κα­σία που ξεκί­νη­σε από τον Ούγκο Τσά­βες, η οποία δεν ήταν μία πραγ­μα­τι­κή επα­νά­στα­ση, όμως υπήρ­χε μία προ­ο­δευ­τι­κή δια­δι­κα­σία που σήμα­νε σημα­ντι­κά βήμα­τα σε κοι­νω­νι­κά και δημο­κρα­τι­κά δικαιώ­μα­τα κ.τ.λ., όμως αυτοί οι άνθρω­ποι, από τότε που ήρθε ο Μαδού­ρο, η σημε­ρι­νή ηγε­σία του PSUV, ανέ­τρε­ψαν όλα αυτά και τώρα υπάρ­χει δια­δι­κα­σία υπα­να­χώ­ρη­σης με μεταρ­ρυθ­μί­σεις νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρου χαρακτήρα.

Περά­σα­με από τον προ­ο­δευ­τι­κό ρεφορ­μι­σμό στον οπι­σθο­δρο­μι­κό ρεφορ­μι­σμό, τον αντι­δρα­στι­κό και αντι­λαϊ­κό ρεφορ­μι­σμό. Εμείς προ­ω­θού­με τη μέγι­στη αλλη­λεγ­γύη των Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των σε όλο τον κόσμο, πετύ­χα­με μία τρο­με­ρή αντα­πό­κρι­ση των Κομ­μου­νι­στι­κών και Εργα­τι­κών Κομ­μά­των με ανα­κοι­νώ­σεις και δηλώ­σεις και αυτό εξα­κο­λου­θεί να ανα­πτύσ­σε­ται. Κάτι ακό­μα που μπο­ρέ­σα­με να δού­με στην εκδή­λω­ση που κάνα­με πρό­σφα­τα για την 92η επέ­τειο της ίδρυ­σης του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος στις 5 Μάρ­τη που συμπί­πτει με την ημε­ρο­μη­νία θανά­του του Ούγκο Τσά­βες, εμείς τον τιμά­με αλλά χωρίς να εκφρά­ζου­με λατρεία στην προ­σω­πι­κό­τη­τα, αντί­θε­τα θέτου­με την προ­σω­πι­κό­τη­τα στις πραγ­μα­τι­κές της δια­στά­σεις. Λοι­πόν, σε αυτήν την εκδή­λω­ση συγκε­ντρώ­σα­με, πέρα από τα μέλη μας, τους φίλους μας από το κίνη­μα των εργα­ζο­μέ­νων, και μία πολύ σημα­ντι­κή μερί­δα προ­ο­δευ­τι­κών δια­νο­ου­μέ­νων και προ­ο­δευ­τι­κών ατό­μων από το ρεύ­μα της αρι­στε­ράς του Τσά­βες και από τμή­μα­τα της βάσης του τσα­βι­σμού, που αντι­πα­λεύ­ει τη νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρη κατεύ­θυν­ση που παίρ­νει η κυβέρ­νη­ση Μαδού­ρο και προ­σεγ­γί­ζουν το ΚΚΒ. Αυτά είναι σημα­ντι­κά στοι­χεία που μας επι­τρέ­πουν να αντι­με­τω­πί­σου­με απο­τε­λε­σμα­τι­κά όλους τους χει­ρι­σμούς που επι­χει­ρεί η ηγε­σία της κυβέρ­νη­σης του PSUV ενά­ντια στο Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Βενεζουέλας.

– Κλεί­νο­ντας, θα ήθε­λες να προ­σθέ­σεις κάτι;

Πρώ­τα από όλα θα ήθε­λα να ευχα­ρι­στή­σω για την αλλη­λεγ­γύη που μας έδει­ξαν το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα Ελλά­δας και η Κομ­μου­νι­στι­κή Νεο­λαία του. Ήταν πολύ σημα­ντι­κή η στή­ρι­ξη που μας παρεί­χαν, πρέ­πει να συνε­χί­σου­με σε αυτό το μονο­πά­τι της κοι­νής πάλης ενά­ντια στην καπι­τα­λι­στι­κή κυριαρ­χία στον κόσμο και επί­σης να εκφρά­σω την αλλη­λεγ­γύη και τα συλ­λυ­πη­τή­ριά μας για το θλι­βε­ρό γεγο­νός της σύγκρου­σης των τρέ­νων, που δυστυ­χώς προ­κά­λε­σε την απώ­λεια ανθρώ­πι­νων ζωών κυρί­ως νέων και μεγά­λο πόνο τον οποίο εμείς συμ­με­ρι­ζό­μα­στε, αλλά είναι σημα­ντι­κό να μετα­τρα­πεί αυτός ο πόνος σε οργή και σε δύνα­μη για κινη­το­ποί­η­ση και σε αγώ­να ενά­ντια στην αδι­κία του καπι­τα­λι­σμού, σε αυτό το όμορ­φο έθνος, την Ελλά­δα. Ευχα­ρι­στώ πολύ και ευχα­ρι­στώ το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμμα.

26 Δεκέμ­βρη, του Πανα­γιώ­τη ράπτη