Για τα εμβόλια κατά του κορονοϊού

Της Ελέ­νης ΜΠΑΓΙΑ*

Την ώρα που ολό­κλη­ρη η ανθρω­πό­τη­τα μαστί­ζε­ται από το σφο­δρό 2ο κύμα της παν­δη­μί­ας του κορο­νοϊ­ού, μετρώ­ντας — προς το παρόν — 65 εκα­τομ­μύ­ρια κρού­σμα­τα και 1,5 εκα­τομ­μύ­ριο θανά­τους, φαί­νε­ται ότι βρι­σκό­μα­στε πολύ κοντά στη δημιουρ­γία και διά­θε­ση των εμβο­λί­ων που θα συμ­βά­λουν στη θωρά­κι­ση του πληθυσμού.

Με βάση τα μέχρι τώρα δημο­σιευ­μέ­να απο­τε­λέ­σμα­τα των ερευ­νών για τα εμβό­λια του νέου κορο­νοϊ­ού, υπάρ­χουν μεγά­λη απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα, δοκι­μή σε ικα­νό αριθ­μό δείγ­μα­τος (άνθρω­ποι που εμβο­λιά­στη­καν εθε­λο­ντι­κά) και λίγες παρε­νέρ­γειες, καμία από τις οποί­ες δεν κρί­νε­ται σοβα­ρή ώστε να αμφι­σβη­τή­σει την ασφά­λειά τους και να μπλο­κά­ρει την έγκρι­σή τους. Η ΕΕ έχει προ­πα­ραγ­γεί­λει 14 δισε­κα­τομ­μύ­ρια δόσεις για τα 447 εκα­τομ­μύ­ρια των κατοί­κων της επεν­δύ­ο­ντας σε πολύ δια­φο­ρε­τι­κές τεχνο­λο­γί­ες εμβο­λί­ων προ­κει­μέ­νου να διευ­ρυν­θούν οι θερα­πευ­τι­κές επι­λο­γές σε πλη­θυ­σμούς με δια­φο­ρε­τι­κά χαρα­κτη­ρι­στι­κά και κυρί­ως να βρε­θεί μπρο­στά στο κυνή­γι απο­τε­λε­σμα­τι­κού εμβο­λί­ου που θα είναι πρώ­τα διαθέσιμο.

Με την προ­ϋ­πό­θε­ση ότι τα εμβό­λια αυτά θα πιστο­ποι­η­θούν από τις αρμό­διες κρα­τι­κές υπη­ρε­σί­ες ως ασφα­λή και απο­τε­λε­σμα­τι­κά, μαζί με όλα τα άλλα μέτρα πρό­λη­ψης και θερα­πεί­ας, προ­στί­θε­ται ένα σημα­ντι­κό όπλο στη μάχη κατά της πανδημίας.

Μέσα σε ποιο πλαίσιο και με ποιο κριτήριο…

Η έρευ­να, η μελέ­τη και η ανα­κά­λυ­ψη των εμβο­λί­ων, με εφαρ­μο­γή σύγ­χρο­νων μεθό­δων και σε σχε­τι­κά σύντο­μο χρο­νι­κό διά­στη­μα, απο­δει­κνύ­ουν τις μεγά­λες δυνα­τό­τη­τες της επι­στή­μης, της τεχνο­λο­γί­ας, του πολυά­ριθ­μου επι­στη­μο­νι­κού προ­σω­πι­κού στο πεδίο της έρευ­νας, της εφαρ­μο­γής και της συσ­σω­ρευ­μέ­νης γνώ­σης που υπάρ­χουν σήμερα.

Το γεγο­νός όμως ότι όλες οι παρα­πά­νω τερά­στιες δυνα­τό­τη­τες εντάσ­σο­νται στους «νόμους και τους κανό­νες» του εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος και πριν απ’ όλα στο «σιδε­ρέ­νιο» νόμο του σκο­πού της καπι­τα­λι­στι­κής παρα­γω­γής, δηλα­δή του μέγι­στου κέρ­δους, είναι που γεν­νά αντι­φά­σεις και αντι­θέ­σεις σε σχέ­ση με την παρα­γω­γή και διά­θε­ση των εμβο­λί­ων. Αυτός ο «σκο­πός» «πιστο­ποιεί» αν και τι θα ερευ­νη­θεί και θα παρα­χθεί και όχι αν είναι κοι­νω­νι­κά ανα­γκαίο και ωφέ­λι­μο για τους λαούς.

Είναι πολύ χαρα­κτη­ρι­στι­κό το παρά­δειγ­μα της επι­δη­μί­ας από τον ιό του «Εμπο­λα» — μόλις πριν από 6 χρό­νια — στις χώρες της Δυτι­κής Αφρι­κής. Πλού­σιες χώρες αλλά με μεγά­λες ανι­σο­με­τρί­ες και μεγά­λα ποσο­στά φτώ­χειας. Εκα­τόμ­βες νεκρών εργα­τών, γνω­στός επι­στη­μο­νι­κά ο ιός «Εμπο­λα», αλλά σε μια περιο­ρι­σμέ­νη «αγο­ρά» και με αδύ­να­μα υγειο­νο­μι­κά και ασφα­λι­στι­κά συστή­μα­τα, οι φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες που σήμε­ρα με τον κορο­νο­ϊό προ­βάλ­λουν τα επι­τεύγ­μα­τά τους «σφύ­ρι­ζαν» αδιά­φο­ρα. Το ότι οι ιμπε­ρια­λι­στι­κοί οργα­νι­σμοί και οι φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες δεν ενδια­φέ­ρο­νται πρω­τί­στως για τις λαϊ­κές ανά­γκες αλλά για τη δια­σφά­λι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας τους εξη­γεί­ται και από την απο­κά­λυ­ψη ότι η Κομι­σιόν απέρ­ρι­ψε το 2018 επι­στη­μο­νι­κές προ­τά­σεις για την αντι­με­τώ­πι­ση παν­δη­μιών, την προ­ε­τοι­μα­σία για ανά­πτυ­ξη εμβο­λί­ων επει­δή δεν θεω­ρή­θη­καν αρκε­τά επι­κερ­δείς. Αντι­κεί­με­νο της συγκε­κρι­μέ­νης έρευ­νας απο­τε­λού­σαν και οι ιοί SARS/MERS, παρό­μοιοι γενε­τι­κά με τον τωρι­νό ιό. Από καλύ­τε­ρες θέσεις θα μπο­ρού­σε η επι­στη­μο­νι­κή κοι­νό­τη­τα να αντι­με­τω­πί­σει την τρέ­χου­σα παν­δη­μία και όχι να τρέ­χει και να… μη φτάνει.

Σήμε­ρα λοι­πόν τα εμβό­λια παρά­γο­νται με κρι­τή­ριο ότι που­λά­νε, ότι υπάρ­χει παγκό­σμια «αγο­ρά» και ήδη έχουν χρη­μα­το­δο­τη­θεί με πακτω­λό χρη­μά­των πολύ πριν παρα­χθούν. Επί­σης, η εφαρ­μο­γή τους είναι χρή­σι­μη για την καπι­τα­λι­στι­κή οικο­νο­μία που αντι­με­τω­πί­ζει οξυ­μέ­να προ­βλή­μα­τα λόγω και της πανδημίας.

Τώρα, λοι­πόν, «σκο­τώ­νο­νται» ποια φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νία θα κόψει πρώ­τη το «νήμα». Είναι οι ίδιες φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες που απο­σύ­ρουν φάρ­μα­κα για­τί δεν είναι πλέ­ον «κερ­δο­φό­ρα» και πλη­ρώ­νουν το τίμη­μα οι ασθε­νείς, που δεν έχουν ενδια­φέ­ρον για την έρευ­να και την παρα­γω­γή φαρ­μά­κων για τις λεγό­με­νες «σπά­νιες ασθέ­νειες», που αλλά­ζουν τις συσκευα­σί­ες των φαρ­μά­κων και τα πλα­σά­ρουν ως «νέα» και βέβαια με αυξη­μέ­νες τιμές.

Τελευ­ταία μάλι­στα πολύ προ­βάλ­λε­ται η συνερ­γα­σία μετα­ξύ των φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νιών προ­κει­μέ­νου να αντι­με­τω­πι­στούν το πρό­βλη­μα της παν­δη­μί­ας και οι επι­πτώ­σεις στους λαούς. Φιλο­τε­χνεί­ται δηλα­δή το λεγό­με­νο «ανθρώ­πι­νο πρό­σω­πο» της καπι­τα­λι­στι­κής φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ας, της αγα­στής συνερ­γα­σί­ας τους, με ανταλ­λα­γή των επτα­σφρά­γι­στων εμπο­ρι­κών τους μυστι­κών προ­κει­μέ­νου να επι­τευ­χθεί το «κοι­νό καλό». Είναι σαν να «έκα­ναν» οι καπι­τα­λι­στι­κές φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες κάποιο «εμβό­λιο» που δημιουρ­γεί «αντι­σώ­μα­τα» κατά του αντα­γω­νι­σμού, του εμπο­ρι­κού πολέ­μου που ορι­σμέ­νες φορές παίρ­νει την έκτα­ση αλλη­λο­κα­τη­γο­ριών για σκάν­δα­λα, χρη­μα­τι­σμούς κ.λπ. Ποιον κοροϊ­δεύ­ουν; Το «κοι­νό καλό» είναι να ξεπε­ρά­σουν τα εμπό­δια, ώστε να ανοί­ξει γρή­γο­ρα η παγκό­σμια αγο­ρά σε όλους, αυτό είναι το όριο της συνερ­γα­σί­ας τους και της όποιας ανταλ­λα­γής πλη­ρο­φο­ριών και τίπο­τα άλλο. Από εκεί και πέρα διε­ξά­γε­ται σφο­δρός αντα­γω­νι­σμός, παίρ­νο­νται μέτρα περιο­ρι­σμού των αντι­πά­λων κ.λπ.

Ενα αναντικατάστατο όπλο …που όμως είναι εμπόρευμα!

Ως ΚΚΕ από θέση αρχής υπο­στη­ρί­ζου­με ότι από τη στιγ­μή που τα εμβό­λια πιστο­ποι­η­θούν ως ασφα­λή και απο­τε­λε­σμα­τι­κά διεκ­δι­κού­με να αξιο­ποι­η­θούν απο­λύ­τως δωρε­άν για να προ­στα­τευ­τούν η υγεία και η ζωή του λαού. Εκτι­μού­με τη συμ­βο­λή των εμβο­λί­ων στην εξά­λει­ψη θανα­τη­φό­ρων ασθε­νειών, στην προ­στα­σία της δημό­σιας υγεί­ας, στην αύξη­ση του προσ­δό­κι­μου και τη βελ­τί­ω­ση της ποιό­τη­τας ζωής του ανθρώ­που. Εκα­τομ­μύ­ρια ζωές έχουν κυριο­λε­κτι­κά σωθεί, ενώ σοβα­ρές επι­πλο­κές για τους επι­ζή­σα­ντες, όπως εγκε­φα­λι­κή παρά­λυ­ση, ακρω­τη­ρια­σμοί, μόνι­μες ανα­πη­ρί­ες, έχουν απο­φευ­χθεί λόγω της ικα­νό­τη­τας των εμβο­λί­ων να προ­ε­τοι­μά­ζουν τον ανθρώ­πι­νο οργα­νι­σμό να αμυν­θεί απο­τε­λε­σμα­τι­κά σε έναν εισβο­λέα μικρο­ορ­γα­νι­σμό πριν αυτός πολ­λα­πλα­σια­στεί σε αυτόν και προ­κα­λέ­σει ανε­πα­νόρ­θω­τες βλά­βες. Τα εμβό­λια παρά­γο­νται για την προ­στα­σία από επι­κίν­δυ­νους και δυνη­τι­κά θανα­τη­φό­ρους μικρο­ορ­γα­νι­σμούς όπως η ιλα­ρά, η γρί­πη, η πολιο­μυ­ε­λί­τι­δα, η μηνιγ­γί­τι­δα και ο τέτα­νος. Αυτός είναι και ο στό­χος για το εμβό­λιο ένα­ντι του νέου κορονοϊού.

Η ανα­ντίρ­ρη­τη πρό­ο­δος όμως στα επι­στη­μο­νι­κά επι­τεύγ­μα­τα, στην ανα­κά­λυ­ψη νέων θερα­πειών, φαρ­μά­κων και ιατρι­κής τεχνο­λο­γί­ας (π.χ. η δημιουρ­γία εμβο­λί­ου με βάση το mRNA) δεν μπο­ρεί να συσκο­τί­σει ότι το εμβό­λιο στον καπι­τα­λι­σμό είναι εμπό­ρευ­μα και παρά­γε­ται με στό­χο το κέρ­δος. Ετσι εξη­γεί­ται η προ­πα­ραγ­γε­λία εμβο­λί­ων, δηλα­δή η χρη­μα­το­δό­τη­ση από τα κρά­τη εται­ρειών που μπή­καν μπρο­στά στην έρευ­να με δια­σφά­λι­ση όσον αφο­ρά το κόστος παρα­γω­γής και έρευ­νας ακό­μα και στην περί­πτω­ση που τα απο­τε­λέ­σμα­τά της θα απο­δει­κνύ­ο­νταν αρνη­τι­κά. Επί­σης, η παρα­γω­γή δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων δόσε­ων (14 δισ. για ολό­κλη­ρο τον πλα­νή­τη για δύο δόσεις ανά άτο­μο με τιμο­λό­γη­ση που εκτι­μά­ται στα 15 ευρώ ανά εμβό­λιο) θα δια­σφα­λί­σει αμύ­θη­τα κέρ­δη στις φαρ­μα­κευ­τι­κές εται­ρεί­ες, με πιθα­νή δια­σφά­λι­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας τους στο διη­νε­κές στην περί­πτω­ση που η ανο­σία διαρ­κεί για ένα έτος και χρειά­ζε­ται ετή­σιος επα­να­λη­πτι­κός εμβο­λια­σμός. Μόνο μία εται­ρεία προσ­δο­κά κέρ­δη 4,65 δισε­κα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ, τα οποία θα πλη­ρω­θούν είτε άμε­σα από τους εργα­ζό­με­νους είτε έμμε­σα από τα ασφα­λι­στι­κά τους ταμεία.

Η «ισό­τι­μη πρό­σβα­ση» στον εμβο­λια­σμό που προ­βάλ­λε­ται από την ΕΕ και την κυβέρ­νη­ση είναι με πολ­λά ερω­τή­μα­τα. Ηδη η ΕΕ ανα­φέ­ρει ότι η κατα­νο­μή του εμβο­λί­ου στα κρά­τη — μέλη θα γίνει «βάσει ανα­λο­γι­κής κλεί­δας πλη­θυ­σμια­κής κατα­νο­μής, εκτός αν συμ­φω­νη­θεί δια­φο­ρε­τι­κά μετα­ξύ των συμ­με­τε­χό­ντων κρα­τών — μελών κατά την εφαρ­μο­γή των συμ­φω­νιών προ­α­γο­ράς». Είναι επί­σης χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι ούτε οι άδειες χρή­σης των πατε­ντών ούτε τα κρα­τι­κά συμ­βό­λαια με τις εται­ρεί­ες έχουν δοθεί στη δημοσιότητα.

Τα αδιέξοδα του συστήματος Υγείας δεν κρύβονται πίσω από το εμβόλιο

Η προ­βο­λή από την κυβέρ­νη­ση της διά­θε­σης του εμβο­λί­ου ως μονα­δι­κής διε­ξό­δου για την αντι­με­τώ­πι­ση της παν­δη­μί­ας, «αφού το κρά­τος ό,τι ήταν να κάνει το έκα­νε» έχει στό­χο να συγκα­λύ­ψει ακρι­βώς πως δεν έκα­νε τίπο­τα. Παρέ­λα­βε από τον ΣΥΡΙΖΑ ένα δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας στα κακά του τα χάλια, το οποίο φρό­ντι­σε με την πολι­τι­κή της να το δια­τη­ρή­σει και να το κάνει ακό­μα χει­ρό­τε­ρο. Ολες οι εναλ­λασ­σό­με­νες κυβερ­νή­σεις έπαιρ­ναν μέτρα περι­στο­λής των κρα­τι­κών δαπα­νών, μέτρα ενί­σχυ­σης της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης των υπη­ρε­σιών του, της επι­χει­ρη­μα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας του. Η μια κυβέρ­νη­ση «έκο­βε» και η άλλη «έρα­βε». Οι απλές και οι κλί­νες ΜΕΘ που δεν φτά­νουν, οι υγειο­νο­μι­κοί που λεί­πουν, οι μετα­κι­νή­σεις προ­σω­πι­κού από μονά­δα σε μονά­δα για να μισο­κα­λύ­ψουν μια «τρύ­πα» ανοί­γο­ντας πολ­λές άλλες, η απελ­πι­στι­κή κατά­στα­ση στα δημό­σια νοσο­κο­μεία στη Βόρεια Ελλά­δα ιδιαί­τε­ρα είναι απο­τέ­λε­σμα της δια­χρο­νι­κής αντι­λαϊ­κής εγκλη­μα­τι­κής πολι­τι­κής τους.

Το εμβό­λιο είναι χρή­σι­μο και πρέ­πει να αξιο­ποι­η­θεί. Αυτό όμως δεν μπο­ρεί να υπο­κα­τα­στή­σει τα μέτρα πρό­λη­ψης, την ανά­πτυ­ξη της ΠΦΥ, τη δημιουρ­γία σύγ­χρο­νων ΜΕΘ, τη στε­λέ­χω­ση με όλο το απα­ραί­τη­το μόνι­μο προ­σω­πι­κό, πλή­ρους και απο­κλει­στι­κής απα­σχό­λη­σης. Η έξο­δος εξάλ­λου από την παν­δη­μία θα βρει συσ­σω­ρευ­μέ­νες ανά­γκες σε ιατρο­φαρ­μα­κευ­τι­κή περί­θαλ­ψη, προ­συμ­πτω­μα­τι­κό έλεγ­χο που μπή­κε στον πάγο, χει­ρουρ­γι­κές επεμ­βά­σεις που ανα­βλή­θη­καν από τη μετα­τρο­πή των δημό­σιων δομών Υγεί­ας σε σύστη­μα μιας νόσου… Το εμβό­λιο πρέ­πει να απο­τε­λεί μέρος των «όπλων» που πρέ­πει να δια­θέ­τει το επαρ­κώς ανε­πτυγ­μέ­νο δημό­σιο σύστη­μα Υγεί­ας, πολύ περισ­σό­τε­ρο που τώρα με τους εμβο­λια­σμούς, με ένα νέο εμβό­λιο, για μια νέα νόσο, απαι­τεί­ται όχι μόνο επάρ­κεια σε προ­σω­πι­κό για τον εμβο­λια­σμό, αλλά και για τη συστη­μα­τι­κή παρα­κο­λού­θη­ση των ανθρώ­πων που θα εμβο­λια­στούν για να αντι­με­τω­πι­στούν τυχόν προ­βλή­μα­τα, όπως και την από­κτη­ση επι­στη­μο­νι­κής γνώ­σης γύρω από το ζήτη­μα αυτό.

Δεν μπο­ρεί να υπάρ­χει δεύ­τε­ρη σκέ­ψη ότι τα ζητή­μα­τα που σχε­τί­ζο­νται με την πρό­λη­ψη, τη θερα­πεία και την απο­κα­τά­στα­ση της υγεί­ας του λαού, όπως και αυτά για την προ­στα­σία της δημό­σιας υγεί­ας απο­τε­λούν προ­τε­ραιό­τη­τα στην πάλη του εργα­τι­κού — λαϊ­κού κινή­μα­τος και της Κοι­νω­νι­κής Συμ­μα­χί­ας. Κάθε «έκπτω­ση» και μεί­ω­ση των απαι­τή­σε­ων του λαού σ’ αυτά τα ζητή­μα­τα θέτει σε κίν­δυ­νο την υγεία και τη ζωή των λαϊ­κών στρωμάτων.

Μονα­δι­κή λύση είναι το απο­κλει­στι­κά δημό­σιο και δωρε­άν σύστη­μα Υγεί­ας, η κρα­τι­κή βιο­μη­χα­νία έρευ­νας, παρα­γω­γής και δωρε­άν διά­θε­σης εμβο­λί­ων και φαρ­μά­κων, χωρίς αντα­γω­νι­σμούς, χωρίς επι­χει­ρη­μα­τι­κή λει­τουρ­γία, με πλή­ρη ανά­πτυ­ξη σε όλα τα επί­πε­δα και με έμφα­ση στην πρό­λη­ψη, στην προ­α­γω­γή της υγεί­ας και τη δια­τή­ρη­σή της πριν εκδη­λω­θεί νόσος. Με εφε­δρεί­ες και επι­στη­μο­νι­κή πρό­βλε­ψη ώστε να αντα­πο­κρί­νε­ται σε κανο­νι­κές συν­θή­κες αλλά και σε έκτα­κτες κατα­στά­σεις, όπως η παν­δη­μία, οι φυσι­κές κατα­στρο­φές κ.λπ. Σε ένα τέτοιο σύστη­μα ο εμβο­λια­σμός, που απο­τε­λεί κοι­νω­νι­κό ζήτη­μα κι όχι ατο­μι­κό, η σωστή ενη­μέ­ρω­ση με βάση τεκ­μη­ριω­μέ­να δεδο­μέ­να, η προ­σέγ­γι­ση όλου του πλη­θυ­σμού από την κατα­γρα­φή και τη σχε­δια­σμέ­νη καθο­λι­κή παρα­κο­λού­θη­ση, θα εξα­σφά­λι­ζε επαρ­κή κάλυ­ψη και θα κατα­πο­λε­μού­σε επι­κίν­δυ­να φαι­νό­με­να όπως η επί­κλη­ση της ατο­μι­κής επι­λο­γής και η άρνη­ση της αξί­ας των εμβολίων.

Για να γίνουν όμως αυτά κατο­χυ­ρω­μέ­νο λαϊ­κό δικαί­ω­μα απαι­τεί­ται το εργα­τι­κό κίνη­μα και η Κοι­νω­νι­κή Συμ­μα­χία να κατα­τεί­νουν την πάλη για να αντι­με­τω­πι­στεί και να καταρ­γη­θεί η «παν­δη­μία» της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης που κατα­δι­κά­ζει τους παρα­γω­γούς του πλού­του σε όλο τον πλα­νή­τη σε συνε­χή «αιμορ­ρα­γία» ακό­μα και των προη­γού­με­νων ανε­παρ­κών δικαιωμάτων.

Η οργά­νω­ση της πάλης για να ανοί­ξει ο δρό­μος της ανά­πτυ­ξης υπέρ του λαού, με κοι­νω­νι­κή ιδιο­κτη­σία του πλού­του που ο ίδιος παρά­γει, είναι το πιο δοκι­μα­σμέ­νο, ασφα­λές και απο­τε­λε­σμα­τι­κό «εμβό­λιο» που προ­στα­τεύ­ει το λαό.

*Η Ελ. Μπά­για είναι μέλος του Τμή­μα­τος Υγεί­ας — Πρό­νοιας της ΚΕ του ΚΚΕ, για­τρός — επι­με­λή­τρια παθο­λό­γος (το άρθρο ανα­δη­μο­σιεύ­ε­ται από τον «Ριζο­σπά­στη του Σαββατοκύριακου»). 

Πηγή: 902.gr