Για τα «ματωμένα πλεονάσματα» (Όταν το ΒΗΜΑ αποκαλύπτει…)

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας //

Στα χρό­νια της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης από το πολι­τι­κό προ­σω­πι­κό της άρχου­σας τάξης, τις κυβερ­νή­σεις που πέρα­σαν , από κάθε είδους «δημο­σιο­λό­γους» υπο­στη­ρι­κτές του συστή­μα­τος, εμφα­νί­στη­κε η επί­τευ­ξη των περί­φη­μων «πρω­το­γε­νών πλε­ο­να­σμά­των» ως «εθνι­κός στό­χος» που αν επι­τευ­χθεί θα οδη­γή­σει στην «έξο­δο από τα μνημόνια».

Φυσι­κά από την πρώ­τη στιγ­μή έγι­νε ξεκά­θα­ρο ότι πρό­κει­ται στην κυριο­λε­ξία για «ματω­μέ­να πλε­ο­νά­σμα­τα» μιας και προ­έρ­χο­νται πρώ­τα και κύρια φορο­λη­στεία και τη χρε­ο­κο­πία των εργα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών νοι­κο­κυ­ριών, τη στιγ­μή που το κεφά­λαιο όχι μόνο μένει στο απυ­ρό­βλη­το, αλλά κι ενι­σχύ­ε­ται ακό­μη περισ­σό­τε­ρο. Και φυσι­κά η επί­τευ­ξη τους δεν θα σήμαι­νε και το τέλος της λαϊ­κής χρε­ο­κο­πί­ας, αλλά απλά τη μεγα­λύ­τε­ρη δυνα­τό­τη­τα επί­τευ­ξης κερ­δο­φο­ρί­ας για το κεφά­λαιο τόσο εξαι­τί­ας των μέτρων που συνό­δευαν την επί­τευ­ξη των «πλε­ο­να­σμά­των», όσο και μέσω εξα­σφά­λι­σης φτη­νό­τε­ρης χρη­μα­το­δό­τη­σης από το «άνοιγ­μα στις αγορές».

Για την ουσία τους, τον τρό­πο δημιουρ­γί­ας τους αλλά και τις επι­πτώ­σεις τους ενδια­φέ­ρον παρου­σιά­ζουν δύο άρθρα από το ΒΗΜΑ (30/4) που με απλά και καθα­ρά λόγια την ανα­πτύσ­σουν, χωρίς φυσι­κά οι αρθο­γρά­φοι να εντάσ­σο­νται στο «αντι­μνη­μο­νια­κό στρατόπεδο»,κάθε άλλο μάλιστα…(Οι υπο­γραμ­μί­σεις δικές μας)

Ανα­φέ­ρει χαρα­κτη­ρι­στι­κά ο Γ. Παπαϊ­ω­άν­νου: « Το 2016 για πρώ­τη φορά στη σύγ­χρο­νη οικο­νο­μι­κή ιστο­ρία του τόπου, η Ελλά­δα εμφά­νι­σε πλε­ό­να­σμα στον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό. Όχι μόνο πρω­το­γε­νές οποίο είχε πετύ­χεις δύο- τρεις φορές από τη μετα­πο­λί­τευ­ση , αλά συνο­λι­κό πλε­ό­να­σμα, δηλα­δή πλε­ό­να­σμα αφού προ­στε­θούν στις δαπά­νες και οι πλη­ρω­μές τόκων για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση του χρέ­ους .Αναμ­φί­βο­λα πρό­κει­ται για σημα­ντι­κή επι­τυ­χία της κυβέρ­νη­σης και της χώρας. Βεβαί­ως είναι απο­τέ­λε­σμα της υψη­λής φορο­λό­γη­σης, της περαι­τέ­ρω περι­κο­πής των δαπα­νών και της χαμη­λής δαπά­νης για τόκους χάρη στην ανα­διάρ­θρω­ση του χρέ­ους που έγι­νε με το PSI. Ειδι­κό­τε­ρα σύμ­φω­να με τα στοι­χεία της ΕΛΣΑΤ το 2016 τα έσο­δα της κυβέρ­νη­σης από φόρους αυξή­θη­καν κατά 2,6 δισ. ευρώ και οι δαπά­νες του κρά­τους μειώ­θη­καν κατά 3,5 δισ. ευρώ. Τα έσο­δα επέ­στρε­ψαν εκεί που ήταν το 2013 όταν η οικο­νο­μία ήταν 5 δις. Ευρώ μεγα­λύ­τε­ρη (ΑΕΠ 2013: 180,7 δισ. ευρω, 2016 175, 9 δισ. ευρώ) και οι δαπά­νες υπο­χώ­ρη­σαν περαι­τέ­ρω από 45,8 του ΑΕΠ σε 47,5 που ήταν το 2013…»

Απο­κα­λυ­πτι­κός στο πώς αυτό δημιουρ­γή­θη­κε είναι ο γνω­στός δημο­σιο­γρά­φος Γιάν­νης Μαρί­νος: «…Πως είναι δυνα­τόν να καμα­ρώ­νει χωρίς ίχνος ντρο­πής η κυβέρ­νη­ση για το υπέ­ρο­γκο αυτό πλε­ό­να­σμα (που επι­μέ­νω προ­ήλ­θε πέρα από κάποιο περιο­ρι­σμό της φορο­δια­φυ­γής, κυρί­ως από υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση και όχι από αύξη­ση του εθνι­κού εισο­δή­μα­τος) όταν χρω­στά­ει αυτά τα περισ­σεύ­ο­ντα 7 δισε­κα­τομ­μύ­ρια ευρώ ως δια­πρε­πής μπα­τα­ξής; Ας υπεν­θυ­μί­σω το γεγο­νός ότι το Δημό­σιο έχει απλή­ρω­τες ληξι­πρό­θε­σμες οφει­λές του­λά­χι­στον 5 δισε­κα­τομ­μύ­ρια, ότι πάνω από 150.000 εξελ­θό­ντες στη σύντα­ξη μάταια ακό­μα επί τρία χρό­νια ανα­μέ­νουν για να εισπρά­ξουν, ότι πολ­λών χιλιά­δων το εφά­παξ δεν έχει κατα­βλη­θεί, ότι απροσ­διό­ρι­στος αριθ­μός συμ­βα­σιού­χων μένει επί μήνες απλή­ρω­τος, ότι τερά­στια ελλείμ­μα­τα μάταια ανα­μέ­νουν την κάλυ­ψη τους από το κράτος…Επιπλέον μόνο ένας στους δέκα από το περί­που ένα εκα­τομ­μύ­ριο ανέρ­γων λαμ­βά­νει το επί­δο­μα του ΟΑΕΔ ενώ οι υπό­λοι­ποι 900.000 άνερ­γοι το στερούνται…»