Για την εκδήλωση: Προς τιμή των Πεσόντων στην Μακρόνησο

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Σαν βγεις στον πηγαι­μό για την Μακρό­νη­σο… Επ… Στα­μά­τα να πάρεις μια βαθιά ανά­σα. Μα προ­σο­χή μεγά­λη. Πού θα στα­θείς; Πού θα πατήσεις;

Κάθε στα­λαγ­μα­τιά Γης ζυμω­μέ­νο με αίμα, χρυ­σά­φι, καη­μό και ιστο­ρία. Κάθε σβώ­λος ηρω­ϊ­σμό πίκρα και θυσία.

Τι να ντυ­θείς; Και τι να βάλεις; Όπως κι όπως δεν μπο­ρείς να πας στο Μακρονήσι.

Τόπος Ιερός…! Κρα­νί­ου τόπος… Γυμνός! Κοτρό­νες κι αφά­νες κι ασπά­λα­θοι κι αγέ­ρη­δες και φίδια και ζου­ζού­νια και γυμνοσάλιαγκοι .

Ύμνος και Θρή­νος και βόγκος

Και λάμ­ψη αστεριών.

………….

Δεμέ­να κεφά­λια. Σπα­σμέ­να χει­ρο­πό­δα­ρα. Τσα­κι­σμέ­να Κορ­μιά. Ατρό­μη­τες Ψυχές.

Ένα γύρω! Χιλιά­δες μάτια. Χιλιά­δες στό­μα­τα. Κι όλοι το ίδιο.

Σαν δεν σκύ­ψεις. Σαν δε βάλεις στο χαρ­τί την ρημά­δα υπογραφή

Σε περ­νάν απέ­να­ντι! Τρε­λό ή πεθαμένο!

Κολα­στή­ριο και βάρα­θρο κι άβυσ­σος. Πυρ Καθαρτήριο.

……….

Παλι­κά­ρι αθλη­τι­κός και λεβε­ντό­κορ­μος θα πέσει στο αγκα­θό­συρ­μα και μες στα αίμα­τα θα τρέ­ξει σκού­ζο­ντας προς την θάλασσα.

Μέρια­σε βρά­χε να διαβώ!

Θα σου φρά­ξου­νε όμως τον δρό­μο και θα σε ανα­σύ­ρου­νε από τη θάλασ­σα πνιγμένο!

………

Κι Όλυ­μπος ήταν και Προ­μη­θέ­ας και Δίας ανάλ­γη­τος με γκρε­μούς και βρόντους.

Αλλά και Λόγος και  Ιδέα και Πίστις.

………

Το καψό­νι της Δίψας το χει­ρό­τε­ρο. Από βρα­δύς φέρα­νε μπα­κα­λιά­ρο. Την επό­με­νη μέρα οι στά­μνες δεν θα φύγου­νε για να γεμίσουν.

Την Τρί­τη μέρα. Το τελευ­ταίο φλι­τζά­νι το δώσα­με στον Βάβα­κο, τον τρε­λό της σκηνής.

Το σάλιο στέ­γνω­σε. Κόλ­λη­σε στον λαι­μό . Και το στό­μα ξερό.

Την άλλη μέρα φέρα­νε την στά­μνα γεμά­τη θαλασσόνερο.

Το μεση­μέ­ρι της 5^ης μέρας φέρα­νε επι­τέ­λους νερό.

Κι αλμύ­ρα και ήλιος καυ­τός και βάσανο.

Τιτά­να και γίγα­ντα Λαέ. Να αυτό είναι το Μακρονήσι.

Στή­σου σεμνά και προσκύνησε.

Τόπος Ιερός. Κρα­νί­ου Τόπος.

Βόγκος και θρή­νος και Καυ­μός και Ύμνος και Αξιο­πρέ­πεια και Θάνατος.

Τα Μακρο­νή­σια της Γης να μην ξαναγίνουν…!!