Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Για την ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ

Η συνεχής και ακάματη προσπάθεια ανάδειξης των καθοριστικών παραγόντων αναβάθμισης της ικανότητας της επαναστατικής πρωτοπορίας ‑δηλ. του Κομμουνιστικού Κόμματος, να καθοδηγεί την επαναστατική πάλη σε όλες τις συνθήκες, επικαιροποιείται το τελευταίο διάστημα σε συνθήκες «κινούμενης άμμου».

Θα κάνου­με μια σύντο­μη ανα­φο­ρά ‑προς αυτή την κατεύ­θυν­ση στο τελευ­ταίο τεύ­χος της ΚΟΜΕΠ, (βλ και -«Ατέ­χνως» Νέα ανα­νε­ω­μέ­νη ιστο­σε­λί­δα της ΚΟΜΕΠ) που σε συνέ­χεια και του προη­γού­με­νου, απο­σκο­πεί στο να συμ­βά­λει στην προ­σπά­θεια ενί­σχυ­σης της ιδε­ο­λο­γι­κής και πολι­τι­κής παρέμ­βα­σης του ΚΚΕ στις συν­θή­κες που δια­μορ­φώ­νο­νται στη χώρα μας αλλά και γενι­κό­τε­ρα της σχέ­σης επα­να­στα­τι­κής θεω­ρί­ας και επα­να­στα­τι­κής δράσης.

Στα κεί­με­να της ενό­τη­τας Ιδε­ο­λο­γία-Πολι­τι­κή ανα­δει­κνύ­ο­νται πλευ­ρές που απο­τε­λούν καθο­ρι­στι­κούς παρά­γο­ντες ανα­βάθ­μι­σης της ικα­νό­τη­τας της επα­να­στα­τι­κής πρω­το­πο­ρί­ας, του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος, να καθο­δη­γεί την επα­να­στα­τι­κή πάλη σε όλες τις συνθήκες.

Σε αυτά αποτυπώνονται ζητήματα διαμόρφωσης της επαναστατικής στρατηγικής, της σχέσης επαναστατικής θεωρίας και επαναστατικής δράσης, της παρέμβασης στο εργατικό κίνημα και της αντιπαράθεσης με τη σοσιαλδημοκρατία, που μπορούν να αποτελέσουν σημαντικά όπλα στις ιδεολογικές και πολιτικές μάχες του επόμενου διαστήματος.

Στο άρθρο της Αλέ­κας Παπα­ρή­γα «Η στρα­τη­γι­κή σημα­σία της άρνη­σης συμ­με­το­χής του ΚΚΕ σε αστι­κή κυβέρ­νη­ση (2012–2015)» συμπυ­κνώ­νο­νται βασι­κά συμπε­ρά­σμα­τα από την πεί­ρα της πολι­τι­κής πάλης και στά­σης του ΚΚΕ την περί­ο­δο των διπλών εκλο­γών του Μάη και Ιού­νη του 2012 έως και το δημο­ψή­φι­σμα τον Ιού­λη του 2015 και γίνε­ται ανα­φο­ρά σε σημα­ντι­κά στοι­χεία της εμβά­θυν­σης της στρα­τη­γι­κής επε­ξερ­γα­σί­ας του Κόμ­μα­τος που κατέ­στη­σαν δυνα­τό, στην εξε­τα­ζό­με­νη περί­ο­δο, να δια­μορ­φω­θεί απο­τε­λε­σμα­τι­κή γραμ­μή σύγκρου­σης με τον κεντρι­κό άξο­να των αστι­κών επιδιώξεων.

▪️ Ένα βασι­κό συμπέ­ρα­σμα, που έχει αξία όχι μόνο για τα πολι­τι­κά γεγο­νό­τα στα οποία ανα­φέ­ρε­ται το άρθρο, αλλά και για τη σημε­ρι­νή πολι­τι­κή πάλη, απο­τε­λεί η άνο­δος της ικα­νό­τη­τας του Κομ­μου­νι­στι­κού Κόμ­μα­τος να δια­μορ­φώ­νει επα­να­στα­τι­κή στρα­τη­γι­κή που θα του επι­τρέ­πει καθη­με­ρι­νή πολι­τι­κή δρά­ση και παρέμ­βα­ση ενά­ντια στους αστι­κούς σχε­δια­σμούς. Ταυ­τό­χρο­να φωτί­ζε­ται ότι αυτή η δια­δι­κα­σία δια­μόρ­φω­σης της επα­να­στα­τι­κής στρα­τη­γι­κής απαι­τεί τη διαρ­κή αφο­μοί­ω­ση της επα­να­στα­τι­κής κοσμο­θε­ω­ρί­ας σε κάθε κρί­κο του Κόμ­μα­τος, ώστε να αυξά­νε­ται η ικα­νό­τη­τα επε­ξερ­γα­σί­ας της πολι­τι­κής και ιδε­ο­λο­γι­κής παρέμ­βα­σης σε κάθε χώρο και τομέα ευθύνης.

Στό­χος του είναι να σημειω­θεί η σχέ­ση του στρα­τη­γι­κού ζη­τήματος της εξου­σί­ας, δηλ. της μη συμ­με­το­χής του Κόμ­μα­τος σε κυ­βερνήσεις συνερ­γα­σί­ας και σε πολι­τι­κά μέτω­πα αστι­κής δια­χεί­ρι­σης, με τη σχέ­ση θεω­ρί­ας και πρά­ξης, στην προ­κει­μέ­νη περί­πτω­ση πολι­τι­κής και οικο­νο­μί­ας. Να απο­τε­λέ­σει ερέ­θι­σμα πιο συστη­μα­τι­κού προβλημα­τισμού για τη σχέ­ση που έχει η μελέ­τη και δημιουρ­γι­κή αφο­μοί­ω­ση της θεω­ρί­ας μας, των επε­ξερ­γα­σιών και μελε­τών του Κόμ­μα­τος με το καθή­κον της εύστο­χης καθη­με­ρι­νής δρά­σης, της κομ­μα­τι­κής οικο­δό­μη­σης στην εργα­τι­κή τάξη, της ανα­σύ­ντα­ξης του εργα­τι­κού κινή­μα­τος και της Κοι­νω­νι­κής Συμμαχίας.

✔️  Επί­σης υπάρ­χει το άρθρο με τίτλο: «Σοσιαλ­δη­μο­κρα­τία: Δια­χρο­νι­κά επι­κίν­δυ­νος εχθρός του εργα­τι­κού κινή­μα­τος» (2ο μέρος, που απο­τε­λεί συνέ­χεια του ομό­τι­τλου στο προη­γού­με­νο τεύχος).

Από την πορεία ανά­πτυ­ξης του συγκε­κρι­μέ­νου πολι­τι­κού ρεύ­μα­τος σε διε­θνές επί­πε­δο, με επί­κε­ντρο τις χώρες της Δυτι­κής Ευρώ­πης, σε συν­δυα­σμό με την πορεία ανά­πτυ­ξης του εργα­τι­κού και κομ­μου­νι­στι­κού κινή­μα­τος, των επε­ξερ­γα­σιών και της δρά­σης του, την προ­σπά­θεια δια­μόρ­φω­σης επα­να­στα­τι­κής στρα­τη­γι­κής, στην πορεία της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας στην Ελλά­δα από τη συγκρό­τη­ση του ΠΑΣΟΚ έως τη μετάλ­λα­ξη του ΣΥΡΙΖΑ από οπορ­του­νι­στι­κή δύνα­μη σε καθα­ρά σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό κόμ­μα, απο­τε­λώ­ντας πλέ­ον το βασι­κό πόλο αυτού του χώρου. Σε όλο το άρθρο παρου­σιά­ζε­ται η στά­ση του ΚΚΕ και η αντι­πα­ρά­θε­ση απέ­να­ντι σε αυτές δυνά­μεις, ανα­δει­κνύ­ο­ντας τον καθο­ρι­στι­κό ρόλο που έχει η δια­μόρ­φω­ση των προ­γραμ­μα­τι­κών και στρα­τη­γι­κών επε­ξερ­γα­σιών του στην απο­τε­λε­σμα­τι­κή διε­ξα­γω­γή αυτής της πάλης.


ΣΣ |> Πολύ επί­και­ρα σήμε­ρα τα διδάγ­μα­τα από τη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή, Βρα­ζι­λία, Αργε­ντι­νή και Χιλή που «καί­γε­ται»… με ένα εκα­τομ­μύ­ριο δια­δη­λω­τές να ζητούν στο Σαντιά­γο την παραί­τη­ση του δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χου Σεμπά­στιαν Πινιέ­ρα, σε μια μάχη ευνου­χι­σμέ­νη αφού το ΚΚ σε μια χώρα όπου το αστι­κό κρά­τος λύνει και δένει ανή­με­ρα στα 45 χρό­νια  από τη μέρα που ξεκί­νη­σε το λου­τρό αίμα­τος για τον Χιλια­νό λαό επι­ση­μο­ποιεί το τελευ­ταίο (χρο­νι­κά) οπορ­του­νι­στι­κό φρού­το ‑επί λέξει «τις μέγι­στες προ­σπά­θειες κομ­μου­νι­στών και προ­ο­δευ­τι­κών για την οικο­δό­μη­ση του νέου μεγά­λου σπι­τιού της αρι­στε­ράς» …όπου «μοι­ρα­ζό­μα­στε  έναν ορί­ζο­ντα μέσα από μια ιστο­ρία που μας ενώ­νει, αντι­κα­το­πτρί­ζο­ντας  την επι­θυ­μία, δημιουρ­γί­ας γεφυ­ρών στην αντι­πο­λί­τευ­ση»… όπου η ταξι­κή συνερ­γα­σία δίνει και παίρ­νει …«η διαί­ρε­ση και ο σεχτα­ρι­σμός δεν μπο­ρεί να μπαί­νουν πάνω από την ενό­τη­τα και τη γεν­ναιο­δω­ρία» (!!), ενώ «υπάρ­χει  δυνα­τό­τη­τα συγκλί­σε­ων και η πρό­σκλη­σή μας είναι σε όλη την  αντι­πο­λί­τευ­ση, από τους χρι­στια­νο­δη­μο­κρά­τες (DC) με εξαί­ρε­ση την  αντι­δρα­στι­κή δεξιά (FA), σε μια κοι­νή ατζέ­ντα αλλα­γής, της απο­τυ­χη­μέ­νης  κυβέρ­νη­σης Sebastian» … όσο για την Κομ­μου­νι­στι­κή Νεο­λαία; (Juventudes Comunistas de Chile) … αυτή «ζητά­ει δικαιο­σύ­νη» (sic !!!)

Η περί­πτω­ση της Χιλής, τόσο η περί­ο­δος κυβέρ­νη­σης της Λαϊ­κής Ενό­τη­τας (1970–1973) υπό τον Σαλ­βα­ντόρ Αγιέ­ντε, με τη συμ­με­το­χή του ΚΚ καθώς και το τρα­γι­κό τέλος της (στρα­τιω­τι­κή χού­ντα Πινο­σέτ), αλλά και αργό­τε­ρα, η «νομι­μό­τη­τα» απο­τε­λούν πηγή επί­και­ρων από τότε και μέχρι σήμε­ρα Μέσα από το πρί­σμα και των πρό­σφα­των εξε­λί­ξε­ων) συμπε­ρα­σμά­των και διδαγ­μά­των για το διε­θνές επα­να­στα­τι­κό κίνημα.

Στο επί­ση­μο site του ΚΚ Χιλής, κυριαρ­χεί ένα «Bajo el lema “Unidad Para Cambiar Chile” nace bancada PC – Progresistas» — «Ενό­τη­τα για την αλλα­γή της Χιλής”, γεν­νιέ­ται το ανά­χω­μα ΚΚ & Προ­ο­δευ­τι­κών δυνά­με­ων … ενώ η Κομ­μου­νι­στι­κή Νεο­λαία ‑με ανάρ­τη­ση στο tweeter «A 45 años del golpe de estado, no olvidamos y exigimos justicia ¡No a la impunidad!»  …στα 45 χρό­νια μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα, δεν ξεχνά­με και ζητά­με δικαιο­σύ­νη. Όχι στην ατιμωρησία!

Στο μετα­ξύ ‑από την άλλη μπά­ντα, η «ερευ­νή­τρια» της Διε­θνούς Αμνη­στί­ας, Πιλάρ Σαν Μαρ­τίν αφού «εξέ­τα­σε» την κατά­στα­ση στη Χιλή ανα­κοί­νω­σε ‑επί λέξει «είναι μία αρνη­τι­κή έκπλη­ξη για όλους μΚΟΜΕΠ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑας διό­τι πιστεύ­α­με ότι αυτού του τύπου τα γεγο­νό­τα συμ­βαί­νουν μόνο στη Βενε­ζου­έ­λα, στην Ονδού­ρα και στη Νικα­ρά­γουα των οποί­ων οι κυβερ­νή­σεις κατη­γο­ρού­νται για εγκλή­μα­τα κατά της ανθρωπότητας»… 


🔻  Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΕ ΑΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (της Αλέ­κας Παπα­ρή­γα) 🔻

✔️  Στό­χος του άρθρου ‑πέρα από τη σχέ­ση του στρα­τη­γι­κού ζη­τήματος της εξου­σί­ας (με μη συμ­με­το­χή του ΚΚ σε κυ­βερνήσεις συνερ­γα­σί­ας και σε πολι­τι­κά μέτω­πα αστι­κής δια­χεί­ρι­σης) είναι να κατα­νοη­θεί ο ρόλος της επα­να­στα­τι­κής θε­ωρίας στην ανά­πτυ­ξη της ικα­νό­τη­τας εντο­πι­σμού των υπό­γειων διεργα­σιών και δυσ­διά­κρι­των ‑προς στιγ­μή-τάσε­ων, ώστε το ΚΚΕ (και τα ΚΚ γενι­κά) με ανανε­ωμένους, συνε­χώς, δεσμούς με την εργα­τι­κή τάξη και τις λαϊ­κές μάζες να έχουν την ετοι­μό­τη­τα σε στρο­φές και καμπές να βγαί­νουν πιο μπρο­στά από αυτό που συνή­θως ανα­φέ­ρε­ται ως «καθη­με­ρι­νό­τη­τα».

✔️  Η πορεία του Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κού Κινή­μα­τος και η ίδια η σο­σιαλιστική οικο­δό­μη­ση απέ­δει­ξαν ότι λάθη θεω­ρη­τι­κού, ιδε­ο­λο­γι­κού χα­ρακτήρα, θεω­ρη­τι­κά και ιδε­ο­λο­γι­κά κενά, δυσκο­λί­ες γενί­κευ­σης κι έγκαι­ρης κρι­τι­κής εξέ­τα­σης της πεί­ρας από τη σκο­πιά των επι­βε­βαιω­μέ­νων αρχών του επι­στη­μο­νι­κού σοσια­λι­σμού-κομ­μου­νι­σμού οδή­γη­σαν σε ιδε­ολογικές παρεκ­κλί­σεις θεμε­λια­κού χαρα­κτή­ρα και τελι­κά στην ανα­κο­πή και ανα­τρο­πή της σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, στην κρί­ση και τον εκφυ­λισμό κομ­μου­νι­στι­κών κομ­μά­των, ακό­μη και εκεί­νων που είχαν μεγά­λες και ση­μαντικές αγω­νι­στι­κές ταξι­κές παραδόσεις.

Ατέχνως_logo

🔻🔻

Οι εξε­λί­ξεις, αυτές όσο κι αν εξη­γού­νται από το γεγο­νός ότι επρό­κει­το για την πρώ­τη από­πει­ρα σοσια­λι­στι­κής οικο­δό­μη­σης, χωρίς προη­γού­με­νη σχε­τι­κή πεί­ρα, δεν ήταν ανα­πό­φευ­κτες.

Ακό­μη και η πεί­ρα από την κυριαρ­χία του οπορ­του­νι­σμού και του εκφυ­λι­σμού ΚΚ, μπο­ρεί και πρέ­πει σήμε­ρα να γίνει πολύ­τι­μο εφό­διο προς τη δια­λε­κτι­κή ενό­τη­τα θεω­ρί­ας και πρά­ξης στην ισχυ­ρο­ποί­η­ση του ΚΚΕ στον καθη­με­ρι­νό αγώ­να με προ­ο­πτι­κή την εργα­τι­κή εξουσία.

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ !!

Σε αυτές τις συν­θή­κες το άμε­σα ζη­τούμενο είναι η αντε­πί­θε­ση ως πορεία συνει­δη­το­ποί­η­σης της ασυμ­φι­λί­ω­της δια­πά­λης μετα­ξύ της αστι­κής και της εργα­τι­κής τάξης, του αστι­κού κρά­τους και του πολι­τι­κού κομ­μα­τι­κού του συστή­μα­τος.

Αυτή η αντί­φα­ση κάνει ακό­μα πιο ανα­γκαία και επι­τα­κτι­κή την ανα­γκαιότητα της αφο­μοί­ω­σης της θεω­ρί­ας του επι­στη­μο­νι­κού σοσια­λι­σμού-κομ­μου­νι­σμού, των επι­βε­βαιω­μέ­νων θεμε­λια­κών αρχών της, αλ­λά και τη συνε­χή ανά­πτυ­ξη κι εμπλου­τι­σμό τους στις εξε­λισ­σό­με­νες συν­θήκες, τη σημα­σία της ενό­τη­τας του ιδε­ο­λο­γι­κού, πολι­τι­κού και μαζι­κού αγώνα.

Το ΚΚΕ, σήμερα, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση κι ετοιμό­τητα, σε σύγκριση με την τελευταία 10ετία του 20ού αιώνα και τα πρώτα χρόνια του 21ου ‑με σύνθημα «Κόμμα παντός καιρού» και το γεγονός ότι έχει περάσει σε γραμμή θεωρητικής, ιδεολογι­κής και πολιτικής αντεπίθεσης τα τελευταία χρόνια έχει προβληματίσει σοβαρά την αστική τάξη και τα επιστημονικά και πολιτικά της επιτελεία.

Επι­μέ­λεια  Ομά­δα ¡H.lV.S!

Επι­κοι­νω­νία — [ FaceBook |>1<|-|>2<| ] — Blog

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο