Για την κατάσταση στη Βενεζουέλα και την πάλη του ΚΚ Βενεζουέλας

Στις 5 Νοέμ­βρη ολο­κλη­ρώ­νε­ται το 16ο Συνέ­δριο του ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας (ΚΚΒ). Νωρί­τε­ρα, στις 1–2 Νοέμ­βρη, προη­γή­θη­κε το 3ο Διε­θνές Ιδε­ο­λο­γι­κό Σεμι­νά­ριο, που διορ­γά­νω­σε το ΚΚΒ και το οποίο ήταν αφιε­ρω­μέ­νο στα 100 χρό­νια από την ίδρυ­ση της ΕΣΣΔ.

Στη Βενε­ζου­έ­λα για τα παρα­πά­νω βρέ­θη­καν αντι­προ­σω­πεί­ες από τα εξής κόμ­μα­τα: ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας, ΚΚ Βρε­τα­νί­ας, ΚΚ Λαών Ισπα­νί­ας, ΚΚ Κολομ­βί­ας, ΚΚ Μεξι­κού, ΚΚ Νορ­βη­γί­ας, Παλαι­στι­νια­κό ΚΚ, Κόμ­μα Λαού του Πανα­μά, Πορ­το­γα­λι­κό ΚΚ, JVP Σρι Λάν­κα, ΚΚ Σουα­ζι­λάν­δης, ενώ μέσω τηλε­διά­σκε­ψης τοπο­θε­τή­θη­καν στο Διε­θνές Σεμι­νά­ριο το ΚΚ Εργα­ζο­μέ­νων Ισπα­νί­ας, το ΚΚ Κατα­λο­νί­ας και ο Πόλος για την Κομ­μου­νι­στι­κή Ανα­γέν­νη­ση (Γαλ­λία).

Εκ μέρους του ΚΚΕ στις εργα­σί­ες του Διε­θνούς Ιδε­ο­λο­γι­κού Σεμι­να­ρί­ου και του Συνε­δρί­ου έλα­βε μέρος αντι­προ­σω­πεία απο­τε­λού­με­νη από τους Ελι­σαίο Βαγε­νά, μέλος της ΚΕ και υπεύ­θυ­νο του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων της ΚΕ, και Αρη Ευαγ­γε­λί­δη, μέλος του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων της ΚΕ.

Η εργα­τι­κή τάξη και τα λαϊ­κά στρώ­μα­τα της Βενε­ζου­έ­λας εδώ και χρό­νια υφί­στα­νται τις συνέ­πειες της καπι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κυρώ­σε­ων και περιο­ρι­σμών που επέ­βα­λαν οι ΗΠΑ και οι σύμ­μα­χοί τους στη Βενε­ζου­έ­λα, καθώς και της αντι­λαϊ­κής δια­χεί­ρι­σης των κυβερ­νή­σε­ων του σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού «Ενω­μέ­νου Σοσια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος Βενε­ζου­έ­λας» (PSUV). Πολι­τι­κή που σε ολό­κλη­ρη τη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή λαν­σά­ρε­ται με τον λεγό­με­νο «προ­ο­δευ­τι­σμό», στο πλαί­σιο μιας μεθο­δι­κής προ­σπά­θειας εξω­ραϊ­σμού της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης και χει­ρα­γώ­γη­σης των λαών.

Η καπι­τα­λι­στι­κή κρί­ση χτύ­πη­σε την πόρ­τα της οικο­νο­μί­ας της Βενε­ζου­έ­λας το 2014, κάνο­ντας εμφα­νή τα όρια της επε­κτα­τι­κής σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κής δια­χεί­ρι­σης που υιο­θε­τού­σε η κυβέρ­νη­ση βασι­ζό­με­νη στα έσο­δα από τις εξα­γω­γές πετρε­λαί­ου (η Βενε­ζου­έ­λα δια­θέ­τει από τα μεγα­λύ­τε­ρα απο­θέ­μα­τα παγκο­σμί­ως). Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι μέχρι το 2019 η Βενε­ζου­έ­λα είχε απο­λέ­σει σχε­δόν το 70% του ΑΕΠ της σε σύγκρι­ση με το 2013.

Σε αυτό το πλαί­σιο, διά­φο­ρες αντι­δρα­στι­κές αστι­κές δυνά­μεις και τμή­μα­τα του κεφα­λαί­ου, σε συνερ­γα­σία με την κυβέρ­νη­ση των ΗΠΑ, ξεκί­νη­σαν να απερ­γά­ζο­νται σχέ­δια ανα­τρο­πής της κυβέρ­νη­σης του PSUV, φτά­νο­ντας μέχρι το απο­τυ­χη­μέ­νο πρα­ξι­κό­πη­μα του 2019 με επι­κε­φα­λής τον αχυ­ράν­θρω­πο των ΗΠΑ, Χουάν Γκουαϊ­δό. Η κυβέρ­νη­ση Τραμπ στις ΗΠΑ άρχι­σε ήδη από το 2017 να επι­βάλ­λει εμπο­ρι­κές κυρώ­σεις και περιο­ρι­σμούς στο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό σύστη­μα της Βενε­ζου­έ­λας, που κλι­μα­κώ­θη­καν μετά το 2019 και το απο­τυ­χη­μέ­νο πραξικόπημα.

Σήμε­ρα, η κυβέρ­νη­ση Μπάι­ντεν φαί­νε­ται να ανα­ζη­τεί διό­δους συνεν­νό­η­σης με την κυβέρ­νη­ση του PSUV, στο πλαί­σιο της ανα­ζή­τη­σης εναλ­λα­κτι­κών πηγών Ενέρ­γειας, με δεδο­μέ­να τα προ­βλή­μα­τα που προ­κα­λεί στην παγκό­σμια αγο­ρά ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία. Αντί­στοι­χα, η κυβέρ­νη­ση της Βενε­ζου­έ­λας βρί­σκε­ται σε ένα συνε­χές αλι­σβε­ρί­σι με τη μερί­δα των αστι­κών πολι­τι­κών δυνά­με­ων που δια­τη­ρούν ισχυ­ρούς δεσμούς με τις ΗΠΑ, κάτι που έχει οδη­γή­σει σε χαλά­ρω­ση ορι­σμέ­νων εκ των κυρώ­σε­ων που έχουν επι­βά­λει οι ΗΠΑ.

Το μεγά­λο θύμα όλων των παρα­πά­νω είναι ο λαός της Βενε­ζου­έ­λας. Η αγο­ρα­στι­κή δύνα­μη του λαού κυριο­λε­κτι­κά δια­λύ­θη­κε από τον τερά­στιο πλη­θω­ρι­σμό, τις υπο­τι­μή­σεις του νομί­σμα­τος και τα κυβερ­νη­τι­κά μέτρα. Σήμε­ρα ο κατώ­τα­τος μισθός στη Βενε­ζου­έ­λα αντι­στοι­χεί σε 15 δολά­ρια. Η τερά­στια υπο­τί­μη­ση των εισο­δη­μά­των των εργα­τι­κών — λαϊ­κών στρω­μά­των φανε­ρώ­νε­ται από το εξής στοι­χείο: Το 2012 το κόστος του «καλα­θιού» των βασι­κών αγα­θών ανά άτο­μο υπο­λο­γι­ζό­ταν σε 1.812 μπο­λί­βαρ (νόμι­σμα Βενε­ζου­έ­λας) και ο κατώ­τα­τος μισθός ήταν 2.770 μπο­λί­βαρ, ενώ το 2022 το ίδιο κόστος δια­μορ­φώ­νε­ται στα 2.470 μπο­λί­βαρ και ο κατώ­τα­τος μισθός είναι 175 μπολίβαρ!

Η κυβέρ­νη­ση του Νικο­λάς Μαδού­ρο από το 2018 κλι­μά­κω­σε την επί­θε­ση για το ξήλω­μα κατα­κτή­σε­ων που είχε πετύ­χει ο λαός με τους αγώ­νες του, ενι­σχύ­ο­ντας τα μέτρα χτυ­πή­μα­τος των εργα­τι­κών — λαϊ­κών δικαιω­μά­των, με βασι­κούς άξο­νες: Το τσά­κι­σμα των μισθών, την κατάρ­γη­ση των Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων, την ελα­στι­κο­ποί­η­ση των εργα­σια­κών σχέ­σε­ων, τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις δημό­σιων εται­ρειών και υπη­ρε­σιών και τις επι­δο­τή­σεις προς το κεφά­λαιο, για να στη­ρί­ξει την ανά­καμ­ψη της καπι­τα­λι­στι­κής οικονομίας.

Οι αγώνες του ΚΚ Βενεζουέλας

Μέσα σε αυτό το πλαί­σιο των σύν­θε­των εξε­λί­ξε­ων και δυσκο­λιών, το ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας δίνει σκλη­ρές μάχες σε πολ­λά μέτω­πα για να υπε­ρα­σπι­στεί τα συμ­φέ­ρο­ντα του εργα­ζό­με­νου λαού, ενά­ντια στη συρ­ρί­κνω­ση της τιμής της εργα­τι­κής δύνα­μης, στην εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­ση των κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών, στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, στις άλλες αντι­λαϊ­κές κυβερ­νη­τι­κές επι­λο­γές. Ταυ­τό­χρο­να, κατα­δι­κά­ζει και ενα­ντιώ­νε­ται στην ιμπε­ρια­λι­στι­κή επέμ­βα­ση στη Βενε­ζου­έ­λα και τις ντό­πιες δυνά­μεις που τη στηρίζουν.

Εχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία ο αγώ­νας του ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας για την υπε­ρά­σπι­ση της ιδε­ο­λο­γι­κής, πολι­τι­κής και οργα­νω­τι­κής του αυτο­τέ­λειας, ενά­ντια στις δυνά­μεις που θέλουν να το μετα­τρέ­ψουν σε ουρά της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και υπο­στη­ρι­κτή της αντι­λαϊ­κής δια­χεί­ρι­σης του καπι­τα­λι­σμού στη Βενε­ζου­έ­λα. Το ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας στις εκλο­γές του 2020 κατέ­βη­κε με τους δικούς του συν­δυα­σμούς και παρά τις επι­θέ­σεις που δέχτη­κε κατά­φε­ρε να συγκε­ντρώ­σει το 2,77% (144 χιλιά­δες ψήφους) και να εκλέ­ξει βου­λευ­τή τον Γενι­κό Γραμ­μα­τέα της ΚΕ, Οσκαρ Φιγκέ­ρα. Σήμε­ρα αντι­με­τω­πί­ζει μαχη­τι­κά την αντι­κομ­μου­νι­στι­κή καμπά­νια συκο­φά­ντη­σης στην οποία επι­δί­δο­νται οι κυβερ­νη­τι­κές σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές δυνά­μεις, όπως τις άθλιες κατη­γο­ρί­ες περί χρη­μα­το­δό­τη­σης από τον αμε­ρι­κα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό, τον απο­κλει­σμό του από όλα τα ΜΜΕ, την παρά­νο­μη στέ­ρη­ση του δικαιώ­μα­τος του λόγου στο κοι­νο­βού­λιο στον βου­λευ­τή και ΓΓ της ΚΕ, Οσκαρ Φιγκέ­ρα, την παρε­μπό­δι­ση υπο­ψη­φί­ων του να συμ­με­τέ­χουν στις πρό­σφα­τες εκλο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες κ.ά.

Η από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας, το 2019, να «ανα­στυ­λώ­σει» και να ενι­σχύ­σει την Ενω­τι­κή Συνο­μο­σπον­δία Εργα­ζο­μέ­νων Βενε­ζου­έ­λας (CUTV) έδω­σε ελπι­δο­φό­ρα ώθη­ση στην ανά­πτυ­ξη των εργα­τι­κών αγώ­νων στο έδα­φος των μεγά­λων προ­βλη­μά­των και ενά­ντια στα αντι­λαϊ­κά μέτρα της κυβέρ­νη­σης. Ιδιαί­τε­ρα τους προη­γού­με­νους μήνες έγι­ναν σημα­ντι­κές εργα­τι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις σε κλά­δους όπως Υγεία, εκπαι­δευ­τι­κοί, μεταλ­λερ­γά­τες κ.α.

Μπρο­στά στην ανά­τα­ση των αγώ­νων του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, η κυβέρ­νη­ση του PSUV απά­ντη­σε με διώ­ξεις και φυλα­κί­σεις συν­δι­κα­λι­στών. Πολ­λές δεκά­δες συν­δι­κα­λι­στές σήμε­ρα εκτί­ουν ποι­νές έως και 5 χρό­νων για τη δρά­ση τους.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι όλα τα τελευ­ταία χρό­νια συνε­χί­ζο­νται οι δολο­φο­νί­ες μελών και στε­λε­χών του ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας (δύο δολο­φο­νί­ες το 2021), με χαρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρη τη δολο­φο­νία του αγρο­το­συν­δι­κα­λι­στή και μέλους της ΚΕ του ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας, Λουίς Φαχάρ­ντο, το 2018. Για κανέ­να από αυτά τα εγκλή­μα­τα δεν έχει «απο­δο­θεί δικαιοσύνη».

Το ΚΚ Βενεζουέλας για τη διεθνή κατάσταση

Το ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας και η ΚΝ Βενε­ζου­έ­λας υπέ­γρα­ψαν την Κοι­νή Ανα­κοί­νω­ση των Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο, που εκδό­θη­κε με πρω­το­βου­λία του ΚΚΕ, του ΚΚ Εργα­ζο­μέ­νων Ισπα­νί­ας, του ΚΚ Μεξι­κού και του ΚΚ Τουρ­κί­ας και έχει υπο­γρα­φεί από 43 Κομ­μου­νι­στι­κά Κόμ­μα­τα και 30 Κομ­μου­νι­στι­κές Νεολαίες.

Στη χώρα του το ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας ασκεί κρι­τι­κή στις δυνά­μεις του λεγό­με­νου προ­ο­δευ­τι­σμού, που απο­κρύ­πτουν το οικο­νο­μι­κό περιε­χό­με­νο των πολι­τι­κο­στρα­τιω­τι­κών αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων μετα­ξύ των καπι­τα­λι­στι­κών χωρών, αντι­πα­ρα­θέ­σεις τις οποί­ες παρου­σιά­ζουν ως μια αφη­ρη­μέ­νη σύγκρου­ση μετα­ξύ δύο αντα­γω­νι­στι­κών μπλοκ: Από τη μια του «ιμπε­ρια­λι­στι­κού ηγε­μο­νι­σμού» των ΗΠΑ και της ΕΕ και από την άλλη του «πολυ­πο­λι­κού» και «πολυ­κε­ντρι­κού κόσμου», που εκπρο­σω­πούν Ρωσία και Κίνα.

Το ΚΚΒ ανα­δει­κνύ­ει ότι η όξυν­ση της αντι­πα­ρά­θε­σης μετα­ξύ των καπι­τα­λι­στι­κών δυνά­με­ων διε­ξά­γε­ται για τον έλεγ­χο των αγο­ρών και τονί­ζει πως η παγκό­σμια εργα­τι­κή τάξη δεν πρέ­πει να εγκα­τα­λεί­ψει τα δικά της συμ­φέ­ρο­ντα στη διε­θνή ταξι­κή πάλη, δεν πρέ­πει να πάρει θέση υπέρ της μίας ή της άλλης από τις αντί­πα­λες καπι­τα­λι­στι­κές πλευ­ρές στον παγκό­σμιο ανταγωνισμό.

Το ΚΚΕ αλληλέγγυο στην πάλη των κομμουνιστών και του λαού της Βενεζουέλας

Το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρό­νια εκφρά­ζει ατα­λά­ντευ­τα την αλλη­λεγ­γύη του στον λαό της Βενε­ζου­έ­λας και στους αγώ­νες του, κατα­δι­κά­ζει τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές κυρώ­σεις και απαι­τεί την άμε­ση άρση τους. Εκφρά­ζει στα­θε­ρά και έμπρα­κτα τη στή­ρι­ξή του στο ΚΚ Βενε­ζου­έ­λας, με το οποίο από κοι­νού συμ­με­τέ­χει στην προ­σπά­θεια της «Διε­θνούς Κομ­μου­νι­στι­κής Επι­θε­ώ­ρη­σης» και κατα­δι­κά­ζει απε­ρί­φρα­στα τις αντι­κομ­μου­νι­στι­κές επι­θέ­σεις ενα­ντί­ον του.

Η πεί­ρα από την πορεία του «προ­ο­δευ­τι­σμού», του «Σοσια­λι­σμού του 21ου αιώ­να», στη Βενε­ζου­έ­λα τις τελευ­ταί­ες δεκα­ε­τί­ες, είναι διδα­κτι­κή. Απο­δει­κνύ­ε­ται ότι δεν υπάρ­χει τρί­τος δρό­μος ανά­με­σα στον καπι­τα­λι­σμό και τον σοσια­λι­σμό, ότι αν δεν αμφι­σβη­τη­θεί ο καπι­τα­λι­στι­κός δρό­μος ανά­πτυ­ξης, η κυριαρ­χία των μονο­πω­λί­ων στην οικο­νο­μία και η ίδια η αστι­κή εξου­σία και το κρά­τος της, οι όποιες κατα­κτή­σεις, που κερ­δί­ζο­νται με τον αγώ­να των εργα­ζο­μέ­νων και είναι προ­σω­ρι­νές, αργά η γρή­γο­ρα θα καταρ­γού­νται από την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων που εφαρ­μό­ζουν σκλη­ρά μέτρα και κατα­στο­λή. Απο­δει­κνύ­ε­ται ο αντι­λαϊ­κός χαρα­κτή­ρας της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας ως αστι­κής δύνα­μης που, όπως και οι άλλες φιλε­λεύ­θε­ρες — δεξιές πολι­τι­κές δυνά­μεις, δεν διστά­ζει να κατα­φύ­γει στον ανοι­χτό αντι­κομ­μου­νι­σμό για να υπε­ρα­σπι­στεί τα συμ­φέ­ρο­ντα του κεφα­λαί­ου. Επι­βε­βαιώ­νε­ται η επι­και­ρό­τη­τα και ανα­γκαιό­τη­τα του σοσια­λι­σμού και των νομο­τε­λειών του, της κοι­νω­νι­κο­ποί­η­σης των συγκε­ντρω­μέ­νων μέσων παρα­γω­γής, του επι­στη­μο­νι­κού κεντρι­κού σχε­δια­σμού, του εργα­τι­κού ελέγ­χου, της εργα­τι­κής εξουσίας.

Του Αρη ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗ*
*Ο Αρης Ευαγ­γε­λί­δης είναι μέλος του Τμή­μα­τος Διε­θνών Σχέ­σε­ων της ΚΕ του ΚΚΕ
Ανα­δη­μο­σιεύ­ε­ται από τον «Ριζο­σπά­στη του Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κου».