Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης: Survivor (Ειρηναίος Μαράκης)

Η επο­χή μας
είναι η ιδα­νι­κή για ποίηση
για­τί η ποίηση
δεν μπο­ρεί να επιβιώσει
αδια­φο­ρώ­ντας για το σήμερα
ή γελώ­ντας με το παρελθόν
δεν έχει μέλ­λον η ποίηση
εάν με τα καθημερινά
δεν ασχολείται
με το κλά­μα του μωρού
με της μητέ­ρας τη στοργή
με των πονη­ρών τα πάθη
με εκεί­νο το λουλούδι
που άνθι­σε στο παρ­τέ­ρι σου
με τα τρα­γού­δια μας
με έρω­τες προδομένους
στης αυτα­πά­της την υπερβολή,
ναι, δεν έχει μέλ­λον η ποίηση
εάν σημαία δεν σηκώνει
της αξιοπρέπειας
όταν με το μαχαί­ρι του φασίστα
δεν έρχε­ται αντιμέτωπη
κι ας ξέρει καλά
πως έτσι θα χάσει
τη ζωή της.

Η επο­χή μας
είναι η ιδα­νι­κή για ποίηση
για­τί η ποίηση
ας το μάθου­με καλά
ποτέ δεν ήταν
για τους φρόνιμους
και τους νοικοκυραίους.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο