Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Για τη διδασκαλία και το «νέο» τρόπο αξιολόγησης των μαθημάτων της «Ελληνικής Γλώσσας» στο ΓΕΛ (Σύλλογος Φιλολόγων Πιερίας)

Για το νέο τρό­πο αξιο­λό­γη­σης των μαθη­τών των ΓΕΛ (169626/Δ2/11–10-2018)

Για τις «Οδη­γί­ες για τη διδα­σκα­λία των φιλο­λο­γι­κών μαθη­μά­των στις Α΄ και Β΄ τάξεις ΓΕΛ για το σχο­λι­κό έτος 2018–2019» (142758/Δ2/4–9‑2018)

α. Δημιουρ­γού­νται μαθή­μα­τα πολ­λών ταχυ­τή­των, «πρω­τεύ­ο­ντα» ή «δευ­τε­ρεύ­ο­ντα», ανά­λο­γα με το αν εξε­τά­ζο­νται (ή όχι) στις γρα­πτές προ­α­γω­γι­κές εξε­τά­σεις. Μπο­ρού­με να πού­με ότι και μόνο η κατα­νο­μή-διά­κρι­ση των μαθη­μά­των σε ομά­δες, βάσει του αν εξε­τά­ζο­νται (ή όχι) στις προ­α­γω­γι­κές, δεί­χνει την πολι­τι­κή βού­λη­ση κυβερ­νώ­ντων και αρμο­δί­ων: κοντό­θω­ρη εξε­τα­σιο­κε­ντρι­κή λογι­κή στη βάση, υπο­τί­θε­ται, δημιουρ­γί­ας ενός λυκεί­ου ελεύ­θε­ρου από εξε­τά­σεις. Για ποι­κί­λα όμως μαθή­μα­τα ανά τάξη η κατά­στα­ση τεί­νει σε μεγα­λύ­τε­ρη φρο­ντι­στη­ριο­ποί­η­ση και, συνα­κό­λου­θα, επι­βά­ρυν­ση των λαϊ­κών οικο­γε­νειών. Καταρ­γούν τις εξε­τά­σεις ενι­σχύ­ο­ντάς τις. Κάτι παρα­πά­νω: Δε λένε τι και για­τί πρέ­πει να μάθει το παι­δί αλλά σε τι να εξεταστεί.

β. Συγκολ­λώ­νται κατά τρό­πο αυθαί­ρε­το δια­κρι­τά γνω­στι­κά αντι­κεί­με­να-μαθή­μα­τα με κρι­τή­ρια όχι επι­στη­μο­νι­κά-παι­δα­γω­γι­κά αλλά εξε­τα­στι­κά. Στην Α΄ Λυκεί­ου κάτω από τον ενιαίο τίτλο «Ελλη­νι­κή Γλώσ­σα» συστε­γά­ζο­νται η Αρχαία Ελλη­νι­κή Γλώσ­σα και Γραμ­μα­τεία, η Νέα Ελλη­νι­κή Γλώσ­σα και η Νέα Ελλη­νι­κή Λογο­τε­χνία, δηλα­δή τρία σαφώς δια­φο­ρε­τι­κά γνω­στι­κά πεδία. Στη Β΄ και Γ΄ Λυκεί­ου κάτω από τον ίδιο τίτλο συστε­γά­ζο­νται η Νέα Ελλη­νι­κή Γλώσ­σα και η Νέα Ελλη­νι­κή Λογο­τε­χνία, δηλα­δή και εδώ αντιε­πι­στη­μο­νι­κή συγκόλ­λη­ση δύο ξεχω­ρι­στών γνω­στι­κών-επι­στη­μο­νι­κών αντι­κει­μέ­νων. Και ενώ στην Α΄ Λυκεί­ου περι­λαμ­βά­νο­νται και τα Αρχαία στην «Ελλη­νι­κή Γλώσ­σα», στη Β΄ Λυκεί­ου δε συμ­βαί­νει αυτό. Άλλο πράγ­μα η «Ελλη­νι­κή Γλώσ­σα» στην Α΄ τάξη και άλλο στη Β΄. Το στα­μά­τη­μα παρο­χής της όποιας γενι­κής παι­δεί­ας στην Α΄ ΓΕΛ συμ­βα­δί­ζει με μία αντιε­πι­στη­μο­νι­κή και μεθο­δο­λο­γι­κή σύγ­χυ­ση. Η τρί­ω­ρη συνε­ξέ­τα­ση της Γλώσ­σας και της Λογο­τε­χνί­ας (και στις τρεις τάξεις), εκτός από το ότι είναι εκ των πραγ­μά­των εξο­ντω­τι­κή, παρα­βιά­ζο­ντας επι­στη­μο­λο­γι­κά όρια στο­χεύ­ει στη δημιουρ­γία γνω­στι­κών (;) πεδί­ων απροσ­διό­ρι­στης κατάστασης.

γ. Η φορ­μα­λι­στι­κή, θεμα­τι­κή και ειδο­λο­γι­κή προ­σέγ­γι­ση της Λογο­τε­χνί­ας από την Α΄ τάξη επε­κτεί­νε­ται και στη Β΄, ενώ προ­στί­θε­ται η σύγ­χυ­σή της με τη Γλώσ­σα. Δεν υπάρ­χει καμία μέρι­μνα για την αισθη­τι­κή-ιστο­ρι­κή προ­σέγ­γι­ση των λογο­τε­χνι­κών κει­μέ­νων. Και κατα­ντούν (ιδί­ως με το κοι­νό τρί­το θέμα της αξιο­λό­γη­σης των δύο κλά­δων, της Λογο­τε­χνί­ας και της Γλώσ­σας) έργα του Σολω­μού ή του Παπα­δια­μά­ντη ισο­δύ­να­μα με ένα «πολυ­τρο­πι­κό» κεί­με­νο, λόγου χάρη μία δια­φή­μι­ση ή κάποια ιστο­σε­λί­δα μετε­ω­ρο­λο­γι­κής πρόβλεψης.

δ. Αλλά και στα Αρχαία επι­χει­ρεί­ται ρευ­στο­ποί­η­ση και πλή­ρης σύγ­χυ­ση δύο σαφώς δια­κρι­τών αντι­κει­μέ­νων, που είναι τα αρχαία ελλη­νι­κά από το πρω­τό­τυ­πο και τα αρχαία ελλη­νι­κά από μετά­φρα­ση. Είναι περί­που σα να διδά­σκο­νται στο ίδιο μάθη­μα φυσι­κή και χημεία. Έτσι το μάθη­μα αυτό γίνε­ται ερμα­φρό­δι­το, οδη­γεί­ται σε διά­λυ­ση και αποδόμηση.

ε. Αυτά τα πράγ­μα­τα όμως δεν είναι κεραυ­νός εν αιθρία, αλλά συνέ­χι­ση και συμπλή­ρω­ση της εκπαι­δευ­τι­κής πολι­τι­κής προη­γού­με­νων κυβερ­νή­σε­ων, όπως εκεί­νης με αρμό­δια υπουρ­γό την αλή­στου μνή­μης Δια­μα­ντο­πού­λου. Ταυ­τό­χρο­να η κυβέρ­νη­ση υιο­θε­τεί πλή­ρως την «εργα­λειο­θή­κη» του ΟΟΣΑ για την Παι­δεία. Οι εξε­λί­ξεις αυτές πλήτ­τουν ακό­μη περισ­σό­τε­ρο την ισο­τι­μία των παι­διών στην πρό­σβα­ση στο μορ­φω­τι­κό αγα­θό και γενι­κό­τε­ρα το δικαί­ω­μα στη μόρ­φω­ση, οδη­γούν σε ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη χει­ρα­γώ­γη­ση της νέας γενιάς. Πλήτ­τουν, ακό­μη, τις εργα­σια­κές σχέ­σεις των εκπαι­δευ­τι­κών, αφού η διά­λυ­ση των ειδι­κο­τή­των (με το χτύ­πη­μα των δια­κρι­τών γνωστικών/επιστημονικών αντι­κει­μέ­νων-μαθη­μά­των) και η έντα­ση του «κου­στω­δια­κού ρόλου» του σχο­λεί­ου θα οδη­γή­σουν σε ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρη κινη­τι­κό­τη­τα και σε εργα­σια­κό μεσαίωνα.

Κατε­ρί­νη, 16-11-2018

Για το ΔΣ του Συν­δέ­σμου Φιλο­λό­γων Πιερίας,

Ο πρό­ε­δρος                                                   Η γ. γραμματέας
Μπά­μπης Παπα­δό­που­λος                       Θεο­δώ­ρα Γιαννακίδου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο