Για τις ελλείψεις των φαρμάκων

Γιάν­νης Καβαλάρης //
Μέλος του ΔΣ του Πανελ­λή­νιου Φαρ­μα­κευ­τι­κού Συλ­λό­γου, εκ μέρους της ΔΗΠΑΚ Φαρμακοποιών,
μέλος της ΤΕ Υγεί­ας — Πρό­νοιας της ΚΟΑ του ΚΚΕ

Το τελευ­ταίο χρο­νι­κό διά­στη­μα επα­νήλ­θε στην επι­και­ρό­τη­τα το πρό­βλη­μα των ελλεί­ψε­ων πολ­λών φάρ­μα­κων. Το θέμα αυτό είναι ένα χρό­νιο πρό­βλη­μα που ταλα­νί­ζει ασθε­νείς, για­τρούς και φαρ­μα­κεία, διό­τι η έναρ­ξη ή η συνέ­χι­ση μιας φαρ­μα­κευ­τι­κής αγω­γής μετα­τρέ­πε­ται σε άλυ­το γρί­φο λόγω των ελλείψεων.

Ασθε­νείς ψάχνουν από φαρ­μα­κείο σε φαρ­μα­κείο μήπως έχει «ξεμεί­νει» κάποιο κου­τί του φαρ­μά­κου που χρειά­ζο­νται, αρκε­τές φορές ανα­γκά­ζο­νται να αλλά­ζουν σκεύ­α­σμα που ναι μεν μπο­ρεί να έχει την ίδια «δρα­στι­κή ουσία» αλλά συνο­λι­κά σαν φάρ­μα­κο να «συμπε­ρι­φέ­ρε­ται» δια­φο­ρε­τι­κά στην απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα της θερα­πεί­ας. Αυτό με τη σει­ρά του θέτει νέα ζητή­μα­τα στο για­τρό που παρα­κο­λου­θεί τον ασθενή.

Τη συγκε­κρι­μέ­νη περί­ο­δο κατα­γρά­φε­ται έξαρ­ση των ελλεί­ψε­ων καθώς από τα περί­που 200 σκευά­σμα­τα που ήταν σε έλλει­ψη τώρα έχουν φτά­σει τα 400. Αυτές οι ελλεί­ψεις απο­δί­δο­νται στις λεγό­με­νες «παράλ­λη­λες εξα­γω­γές» των φαρ­μά­κων από τις φαρ­μα­κα­πο­θή­κες, οι οποί­ες αγο­ρά­ζουν τα φάρ­μα­κα από τη φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νία και τα πωλούν στα φαρ­μα­κεία. Με τις «παράλ­λη­λες εξα­γω­γές» σπά­ει αυτή η αλυ­σί­δα και αντί οι φαρ­μα­κα­πο­θή­κες να που­λή­σουν τα φάρ­μα­κα στα φαρ­μα­κεία, τα προ­ω­θούν στις φαρ­μα­κα­πο­θή­κες άλλων κρα­τών για­τί με αυτόν τον τρό­πο απο­κο­μί­ζουν μεγα­λύ­τε­ρο κέρδος.

Επο­μέ­νως οι «παράλ­λη­λες εξα­γω­γές» είναι η «επι­φά­νεια» του προ­βλή­μα­τος. Είναι το απο­τέ­λε­σμα και όχι η αιτία. Η αιτία είναι ότι ο σκο­πός της παρα­γω­γής και της δια­κί­νη­σης των φαρ­μά­κων είναι το κέρ­δος και οι «παράλ­λη­λες εξα­γω­γές» είναι ένας από τους τρό­πους για να επι­τυγ­χά­νε­ται το μέγι­στο δυνα­τό κέρ­δος ανε­ξάρ­τη­τα με τις γνω­στές αρνη­τι­κές επι­πτώ­σεις στη φαρ­μα­κευ­τι­κή περί­θαλ­ψη του λαού.

Το φάρ­μα­κο είναι εμπό­ρευ­μα και αυτό δεν αλλά­ζει ανά­λο­γα με τον τρό­πο που δια­κι­νεί­ται στους ασθε­νείς, ιδιαί­τε­ρα με την ασφα­λι­στι­κή κάλυ­ψη. Η δια­κί­νη­ση του ακο­λου­θεί τους κανό­νες της αγο­ράς, όπου στό­χος των εμπλε­κό­με­νων είναι η επί­τευ­ξη του μεγα­λύ­τε­ρου κέρδους.

Οι φαρ­μα­κέ­μπο­ροι στη χώρα μας δεν κάνουν λαθρε­μπό­ριο όταν εξά­γουν φάρ­μα­κα σε άλλες χώρες (παράλ­λη­λες εξα­γω­γές), αντί­θε­τα αυτές οι εξα­γω­γές κατα­γρά­φο­νται επί­ση­μα και έχουν τα οφέ­λη των εξαγωγέων,επιστροφή ΦΠΑ κτλ.

Οι τιμές των φάρ­μα­κων στην Ελλά­δα είναι από τις χαμη­λό­τε­ρες στην ΕΕ με απο­τέ­λε­σμα η δια­φο­ρά τιμών με τις «ακρι­βές» χώρες να είναι ένα σοβα­ρό οικο­νο­μι­κό κίνη­τρο για την εξα­γω­γή τους , καθώς οι φαρ­μα­κέ­μπο­ροι για το ίδιο φάρ­μα­κο όταν το χορη­γούν στη χώρα μας έχουν κέρ­δος 4,67% ενώ εάν το εξά­γουν το κέρ­δος τους φτά­νει από 80% έως 270%. Είναι γνω­στό ότι φάρ­μα­κο που παρά­γε­ται στη Γερ­μα­νία, εισά­γε­ται πρώ­τα στην Ελλά­δα και μετά εξά­γε­ται πάλι στη Γερ­μα­νία – λόγω της φθη­νό­τε­ρης τιμής της Ελλά­δας – και μοι­ρά­ζο­νται το επι­πλέ­ον κέρ­δος που δημιουρ­γεί­ται οι φαρ­μα­κέ­μπο­ροι των δυο κρατών.

Οι πολυ­ε­θνι­κές φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ες με τη σει­ρά τους δια­μαρ­τύ­ρο­νται καθώς εισά­γουν φάρ­μα­κα στην Ελλά­δα με χαμη­λές τιμές, τα οποία στην συνε­χεία οι φαρ­μα­κέ­μπο­ροι εξά­γουν στις ακρι­βό­τε­ρες χώρες, με απο­τέ­λε­σμα οι φαρ­μα­κα­πο­θή­κες να απο­κο­μί­ζουν ένα μέρος των κερ­δών της φαρ­μα­κο­βιο­μη­χα­νί­ας η οποία δια­θέ­τει το ίδιο φάρ­μα­κο σε δια­φο­ρε­τι­κές τιμές στις χώρες της ΕΕ. Η αντί­δρα­ση των πολυ­ε­θνι­κών είναι να χορη­γούν μειω­μέ­νες ποσό­τη­τες φάρ­μα­κων στις χώρες με τις χαμη­λές τιμές ώστε να πιέ­σουν το φαρ­μα­κε­μπό­ριο να μην εξά­γει στις ακρι­βό­τε­ρες χώρες, με απο­τέ­λε­σμα να εμφα­νί­ζο­νται ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρες ελλεί­ψεις φάρ­μα­κων καθώς οι φαρ­μα­κέ­μπο­ροι τις ποσό­τη­τες που έχουν συμ­φω­νή­σει θα τις εξά­γουν έτσι κι αλλιώς.

Το τελευ­ταίο χρο­νι­κό διά­στη­μα έχει παρου­σια­στεί και το πρό­βλη­μα των ελλεί­ψε­ων που οφεί­λε­ται στην μη εισα­γω­γή φάρ­μα­κων από τις πολυ­ε­θνι­κές στη χώρα μας , καθώς υπάρ­χουν μεγά­λα προ­βλή­μα­τα στην εφο­δια­στι­κή αλυ­σί­δα για την παρά­γω­γη των φαρ­μά­κων. Σε αυτό το ζήτη­μα έχει σοβα­ρή επί­δρα­ση το γεγο­νός των γεω­πο­λι­τι­κών αντι­πα­ρα­θέ­σε­ων, του αντα­γω­νι­σμού ανά­με­σα στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους των ιμπε­ρια­λι­στι­κών κρα­τών, ο κατα­με­ρι­σμός στην καπι­τα­λι­στι­κή παρα­γω­γή που μέχρι τώρα υπα­γό­ρευε την προ­μή­θεια των πρώ­των υλών κυρί­ως από την Ινδία και την Κίνα, ενώ τώρα η πολι­τι­κή της ΕΕ επι­διώ­κει να επα­να­κτή­σει αυτήν τη δραστηριότητα.

Η δια­χεί­ρι­ση αυτής της κατά­στα­σης γίνε­ται με τον ίδιο τρό­πο που περι­γρά­φη­κε για τις παράλ­λη­λες εξα­γω­γές, δηλα­δή τις μειω­μέ­νες ποσό­τη­τες φάρ­μα­κων που παρά­γο­νται από τις πολυ­ε­θνι­κές επι­λέ­γουν να τις στεί­λουν στις ακρι­βό­τε­ρες χώρες όπου απο­κο­μί­ζουν μεγα­λύ­τε­ρα κέρ­δη αφή­νο­ντας στην άκρη τις χώρες με τις φτη­νό­τε­ρες τιμές.

Όλο αυτό το κου­βά­ρι με τις εξα­γω­γές και τις ελλεί­ψεις φάρ­μα­κων δεί­χνει χαρα­κτη­ρι­στι­κά ότι το κυνή­γι του κέρ­δους, η αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα και η επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα οδη­γούν σε επι­κίν­δυ­νες κατα­στά­σεις στο χώρο της υγεί­ας και του φαρ­μά­κου. Ο ασθε­νής που κάνει μια χρό­νια αγω­γή με ένα σκεύ­α­σμα η ο ασθε­νής που δια­γνώ­στη­κε με μια πάθη­ση και πρέ­πει άμε­σα να ξεκι­νή­σει την θερα­πεία του,εγκλωβίζεται ανά­με­σα στο κυνή­γι του κέρ­δους πολυ­ε­θνι­κών και φαρ­μα­κέ­μπο­ρων με απο­τέ­λε­σμα να τίθε­ται η υγεία του σε κίνδυνο.

Σε αυτό το σάπιο σύστη­μα οι ασθε­νείς και πλη­ρώ­νουν πανά­κρι­βα τα φάρ­μα­κά τους και πολ­λές φορές ούτε καν τα έχουν!

Οι κυβερ­νή­σεις στη χώρα μας (ΝΔ — ΠΑΣΟΚ — ΣΥΡΙΖΑ)πιστές στο δόγ­μα ότι το φάρ­μα­κο είναι εμπό­ρευ­μα δεν μπό­ρε­σαν και δεν μπο­ρούν να λύσουν το πρό­βλη­μα, λει­τουρ­γούν πυρο­σβε­στι­κά, με δια­χεί­ρι­ση αυτής της άθλιας κατά­στα­σης με κάποιες ολι­γό­μη­νες απα­γο­ρεύ­σεις εξα­γω­γών για μικρο αριθ­μό σκευα­σμά­των. Προ­σπα­θούν να παρέμ­βουν στο απο­τέ­λε­σμα της εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σης του φαρ­μά­κου έχο­ντας ως δεδο­μέ­νο και αδια­πραγ­μά­τευ­το το καθε­στώς της καπι­τα­λι­στι­κής παρα­γω­γής του φαρ­μά­κου ως εμπό­ρευ­μα. Ουσια­στι­κά μπα­λώ­νουν ένα σάπιο ύφα­σμα που στη συνέ­χεια τρυ­πά­ει σε άλλο σημείο. Στο «ράβε – ξήλω­νε» μόνι­μα ωφε­λη­μέ­νοι είναι οι Φαρ­μα­κο­βιο­μή­χα­νοι και οι Φαρ­μα­κέ­μπο­ροι και μόνι­μα χαμέ­νοι οι ασθε­νείς και οι ανά­γκες τους.

Η λύση βρί­σκε­ται στην αγω­νι­στι­κή συμπό­ρευ­ση με το ΚΚΕ για επάρ­κεια όλων των φαρ­μά­κων με ευθύ­νη της Κυβέρ­νη­σης, με απα­γό­ρευ­ση των παράλ­λη­λων εξα­γω­γών φάρ­μα­κων, πλή­ρης και για πάντα, και όχι ολι­γό­μη­νες απα­γο­ρεύ­σεις. Κάθε φάρ­μα­κο που εισά­γε­ται στη χώρα να πηγαί­νει στον ασθε­νή που το χρειάζεται,την ώρα που το χρειά­ζε­ται και απο­λύ­τως δωρε­άν. Να αξιο­ποι­η­θούν οι παρα­γω­γι­κές δυνα­τό­τη­τες της χώρας, το εξει­δι­κευ­μέ­νο επι­στη­μο­νι­κό και τεχνι­κό προ­σω­πι­κό στον κλά­δο του φαρ­μά­κου για την ανά­πτυ­ξη της έρευ­νας και της παρα­γω­γής στην κατεύ­θυν­ση να εξα­σφα­λι­στεί η όσο το δυνα­τόν αυτάρ­κεια της χώρας σε φάρ­μα­κα σε συν­θή­κες ανά­πτυ­ξης που θα καθο­ρί­ζο­νται από τις λαϊ­κές ανά­γκες και όχι την κερ­δο­φο­ρία των καπιταλιστών.

Πηγή: 902.gr

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας