Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Για τον Βαγγέλη…

Σαρά­ντα μέρες «οι αρμό­διοι» σε αντί­θε­ση με τα στοι­χεία και τα συμπε­ρά­σμα­τα της κοι­νής λογι­κής , καλ­λιερ­γού­σαν ψευ­δαι­σθή­σεις περί απλής εξα­φά­νι­σης του Βαγ­γέ­λη (έψα­χναν σπί­τια αλλο­δα­πών στην περιο­χή για να τον βρουν εκεί) μάλι­στα έδω­σαν έμφα­ση στην δημο­σιο­ποί­η­ση της εκδο­χής της τρα­μπου­κο­πα­ρέ­ας ότι όλα ήταν αστεϊ­σμοί. Η εκδο­χή της δολο­φο­νί­ας ή και συμ­με­το­χής σε αυτο­κτο­νία απ’ ότι φάνη­κε, έμπαι­νε σε τελευ­ταία προ­τε­ραιό­τη­τα, δίνο­ντας χρό­νο στους υπεύ­θυ­νους να προ­ε­τοι­μα­στούν και να καλύ­ψουν τα ίχνη τους. Το ζήτη­μα είναι ότι σε αυτή την τρα­γι­κή υπό­θε­ση είναι τερά­στιος ο κύκλος των φυσι­κών και ηθι­κών αυτουρ­γών εν ευρεία και στε­νή έννοια. Παρά­γο­ντες όπως οικο­γέ­νεια, τοπι­κή κοι­νω­νία, εκπαί­δευ­ση κενή περιε­χό­με­νου, στε­ρε­ό­τυ­πα, φασί­ζου­σες ιδε­ο­λο­γί­ες και συμπε­ρι­φο­ρές, ατι­μω­ρη­σία, ανο­χή κάλυ­ψη, αδια­φο­ρία πιέ­σεις πολι­τι­κών πρω­τα­γω­νι­στούν στην τρα­γω­δία της υπό­θε­σης. Όσοι βλέ­πουν και σκέ­πτο­νται πέρα από τα επι­φαι­νό­με­να, θα πρέ­πει να προ­βλη­μα­τι­σθούν γι’ αυτή την παθο­γέ­νεια της κοι­νω­νί­ας που συνε­χί­ζει να απο­δέ­χε­ται παθη­τι­κά ή και ενερ­γη­τι­κά ό,τι εκτρέ­φει το «αυγό του φιδιού» και δεν απο­κρού­ει κατη­γο­ρη­μα­τι­κά και από­λυ­τα αυτές τις φασι­στι­κές και αντι­δρα­στι­κές συμπε­ρι­φο­ρές και τα απάν­θρω­πα ήθη ενα­ντί­ον φτω­χών εργα­τών, αλλο­δα­πών μετα­να­στών και προ­σφύ­γων, αδύ­να­μων και γενι­κά ανθρώ­πων με ιδιαι­τε­ρό­τη­τες που πολ­λές φορές κατα­λή­γουν σε εγκλη­μα­τι­κές πράξεις.

Μαρία Φίλη

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο