Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Για το κυβερνητικό έγκλημα στα Τέμπη

Γρά­φει ο Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης //

Η φονι­κή σύγκρου­ση τρέ­νων με 38 νεκρούς και 85 τραυ­μα­τί­ες (την ώρα που γρά­φο­νταν αυτές οι γραμ­μές) δεν είναι ούτε το πρώ­το, ούτε το τελευ­ταίο “ατύ­χη­μα” στους ελλη­νι­κούς σιδη­ρο­δρό­μους. Είναι όμως το πιο θανα­τη­φό­ρο. Το δεύ­τε­ρο σε απώ­λειες ανθρώ­πι­νων ζωών είχε συμ­βεί το 1972, όταν είχαν σκο­τω­θεί 19 άνθρω­ποι κατά τη μετω­πι­κή σύγκρου­ση δύο τρέ­νων έξω από τη Λάρι­σα. Παράλ­λη­λα απο­τε­λεί κι ένα ισχυ­ρό παρά­δειγ­μα ότι η ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση κάθε τομέα της δημο­σί­ας ζωής και των κοι­νω­νι­κών ανα­γκών φέρ­νει μόνο δυστυ­χία, εξα­θλί­ω­ση και θάνα­το για την εργα­τι­κή τάξη και κέρ­δη για τους επι­χει­ρη­μα­τί­ες και το κεφάλαιο.

Σοβα­ρές καταγγελίες 

Οι άθλιες συν­θή­κες που οδη­γούν σε επι­κίν­δυ­να “ατυ­χή­μα­τα” στο ιδιω­τι­κο­ποι­η­μέ­νο σιδη­ρο­δρο­μι­κό δίκτυο της χώρας δεν είναι κάτι το και­νούρ­γιο. «Όσο δεν παίρ­νο­νται μέτρα προ­στα­σί­ας στους εργα­σια­κούς χώρους και την ασφα­λή λει­τουρ­γία και κυκλο­φο­ρία των τρέ­νων, τα ατυ­χή­μα­τα δεν έχουν τελειω­μό», ανά­φε­ρε σε ανα­κοί­νω­σή της, στις 7 Φλε­βά­ρη 2023, η «Δημο­κρα­τι­κή Ενω­τι­κή Συν­δι­κα­λι­στι­κή Κίνη­ση» Σιδη­ρο­δρο­μι­κών (ΔΕΣΚ), με αφορ­μή τα άλλα δύο ατυ­χή­μα­τα που είχαν σημειω­θεί  εκεί­νες τις ημέ­ρες τα οποία προ­στέ­θη­καν στον μακρύ κατά­λο­γο, με τις αμα­ξο­στοι­χί­ες 51 και 61 αντί­στοι­χα. «Είναι πλέ­ον εξορ­γι­στι­κό αυτά να απο­τε­λούν σχε­δόν καθη­με­ρι­νό φαι­νό­με­νο και να μην παίρ­νε­ται κανέ­να ουσια­στι­κό μέτρο, να μη δρο­μο­λο­γεί­ται καμία βελ­τί­ω­ση στην υπο­δο­μή και λει­τουρ­γία, να μην ελέγ­χο­νται οι εμπλε­κό­με­νοι φορείς και να μην ανα­ζη­τού­νται ευθύ­νες. Όπως οι προη­γού­με­νες κυβερ­νή­σεις έτσι και η σημε­ρι­νή έχει άλλες προ­τε­ραιό­τη­τες και όχι την ασφα­λή μετα­κί­νη­ση των πολι­τών. Αντι­λαμ­βά­νο­νται την ασφά­λεια ως κόστος. Το υπουρ­γείο βρί­σκει λεφτά για τις διά­φο­ρες εργο­λα­βί­ες, αλλά για να ολο­κλη­ρω­θούν επι­τέ­λους οι σιδη­ρο­δρο­μι­κές υπο­δο­μές και τα συστή­μα­τα ασφα­λούς κυκλο­φο­ρί­ας  ΟΧΙ! “Έχουν καιρό.…κάποια στιγ­μή θα τελειώ­σουν”. Η ΡΑΣ επι­λε­κτι­κά παρεμ­βαί­νει, αφή­νο­ντας εκτε­τα­μέ­να κενά και σοβα­ρές ελλεί­ψεις στο απυ­ρό­βλη­το. Διά­φο­ροι φορείς, ΟΣΕ και HELLENIC TRAIN αλλη­λο-μετα­φέ­ρουν τις ευθύ­νες τους, αλλά κανείς στο τέλος δεν φταί­ει.…. Φταί­νε τα φαι­νό­με­να που είναι έντο­να και πλημ­μυ­ρί­ζει η γραμ­μή, φταί­νε οι φωτιές που άφη­σαν καμέ­νους κορ­μούς, φταί­ει το χιό­νι, φταί­νε οι άλλοι, φταί­με λίγο και εμείς, φταί­ει και ο Χατζη­πε­τρής…!!!» ανα­φέ­ρει μετα­ξύ άλλων η ανακοίνωση.

Σε παλαιό­τε­ρη ανα­κοί­νω­ση της ΔΕΣΚ με αφορ­μή το σοβα­ρό ατύ­χη­μα που σημειώ­θη­κε στις 24 Γενά­ρη 2023 στο Κεντρι­κό Εργο­στά­σιο Πει­ραιά της Hellenic Train (ΤΡΑΙΝΟΣΕ),  σημεί­ω­νε, μετα­ξύ άλλων, τα εξής: «το ζήτη­μα των ατυ­χη­μά­των και δυστυ­χη­μά­των στους χώρους δου­λειάς, στις δια­βά­σεις και στη γραμ­μή του Σιδη­ρο­δρό­μου δεν είναι νέο φαι­νό­με­νο. (Πρό­σφα­τα απο­λύ­θη­καν από τον ΟΣΕ 160 εκπαι­δευ­μέ­νοι και πιστο­ποι­η­μέ­νοι Φύλα­κες Ισό­πε­δων Δια­βά­σε­ων). Οι εργα­ζό­με­νοι στα μηχα­νερ­γο­στά­σια, στη γραμ­μή και στα τρέ­να, αλλά και οι επι­βά­τες και οι πεζοί βρί­σκο­νται καθη­με­ρι­νά εκτε­θει­μέ­νοι σε μια σει­ρά κιν­δύ­νους, για τους οποί­ους οι κυβερ­νή­σεις και οι εται­ρεί­ες αδια­φο­ρούν, δεν παίρ­νουν κανέ­να μέτρο για ασφα­λή εργα­σία στους χώρους δου­λειάς, δεν παίρ­νουν κανέ­να μέτρο ασφα­λούς κυκλο­φο­ρί­ας των τρέ­νων για­τί απο­τε­λούν κόστος και εμπό­διο στην κερ­δο­φο­ρία τους».

Η δήλω­ση του Κώστα Γενι­δού­νια, προ­έ­δρου μηχα­νο­δη­γών ΟΣΕ, στην ΕΡΤ επι­βε­βαιώ­νει με τον πιο τρα­γι­κό τρό­πο τις ευθύ­νες για το συγκε­κρι­μέ­νο έγκλη­μα. Σε ερώ­τη­ση εάν ενη­με­ρώ­θη­καν οι συνά­δελ­φοί του ότι κινού­νταν στην ίδια γραμ­μή και αν υπάρ­χει κάποιο κεντρι­κό σύστη­μα που έχει την επι­τή­ρη­ση των αμα­ξο­στοι­χιών απά­ντη­σε ότι «Δεν λει­τουρ­γεί τίπο­τα. Γίνο­νται όλα χει­ρο­κί­νη­τα, από ανθρώ­πι­νο παρά­γο­ντα. Είμα­στε στο manual, σ’ όλο το Αθή­να – Θεσ­σα­λο­νί­κη. Ούτε οι ενδεί­ξεις λει­τουρ­γούν στα φωτο­σή­μα­τα λει­τουρ­γούν, ούτε ο έλεγ­χος κυκλο­φο­ρί­ας λει­τουρ­γεί. Αν αυτά λει­τουρ­γού­σαν, οι μηχα­νο­δη­γοί θα βλέ­παν την κόκ­κι­νη ένδει­ξη και τα τρέ­να θα στα­μα­τού­σαν σε από­στα­ση 500 μέτρωn‑1 χιλιό­με­τρο… Δεν λει­τουρ­γεί, είναι κενό. Μάλ­λια­σε η γλώσ­σα μας να το λέμε» ανα­φέ­ρει ενώ σε ερώ­τη­ση αν υπήρ­χε κεντρι­κό σύστη­μα ελέγ­χου των δρο­μο­λο­γί­ων απά­ντη­σε πως «υπήρ­χαν και λει­τουρ­γού­σαν. Θα πρέ­πει να ρωτή­σε­τε τους αρμό­διους. Εμείς συνε­χώς διαμαρτυρόμαστε»!

Με τη σει­ρά του το Σωμα­τείο Εργα­ζο­μέ­νων ΣΤΑΣΥ σε ανα­κοί­νω­ση του (που λογό­κρι­νε το ΑΜΕ-ΜΠΕ) σχο­λιά­ζει πως «τέτοιου μεγέ­θους τρα­γω­δί­ες είναι μαθη­μα­τι­κά βέβαιο ότι θα συμ­βούν αν κάποιος δεν ασχο­λη­θεί σοβα­ρά με την στε­λέ­χω­ση αλλά και τις υπο­δο­μές. Ο σιδη­ρό­δρο­μος δεν είναι οι λαμπε­ροί γρα­νί­τες, οι προ­βο­λείς και οι κάμε­ρες των κανα­λιών που τρέ­χουν να προ­βλη­θούν όλοι όσοι φέρουν ευθύ­νη για αυτό τρα­γι­κό γεγο­νός. Ο σιδη­ρό­δρο­μος είναι όλα όσα υπάρ­χουν πίσω από αυτήν την χολι­γου­ντια­νού επι­πέ­δου λάμ­ψη, όλα όσα είναι αόρα­τα από τους φακούς των καμε­ρών». Για να ανα­φέ­ρει ακό­μα ότι «Σήμε­ρα από ντρο­πή και μόνο, θα έπρε­πε να βλέ­πα­με τις παραι­τή­σεις όλων αυτών των φωστή­ρων που πιστεύ­ουν ότι ο σιδη­ρό­δρο­μος μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει στον αυτό­μα­το πιλό­το. Σήμε­ρα η πολι­τι­κή ηγε­σία του υπουρ­γεί­ου μετα­φο­ρών θα έπρε­πε να είχε παραι­τη­θεί σύσσωμη».

Το απο­κο­ρύ­φω­μα της συγκλο­νι­στι­κής αλυ­σί­δας που επι­βε­βαιώ­νει το έγκλη­μα απο­τε­λεί η παραί­τη­ση του υπεύ­θυ­νου συντή­ρη­σης του δικτύ­ου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, διό­τι δεν μπο­ρού­σε να συμ­φω­νή­σει σε σύμ­βα­ση «συντή­ρη­σης» δικτύ­ου με τόσα τρα­γι­κά κενά ασφαλείας.

Πολι­τι­κές ευθύ­νες και προβλήματα 

Αξί­ζει να θυμη­θού­με πως φτά­σα­με στο ξεπού­λη­μα του ελλη­νι­κού σιδη­ρο­δρο­μι­κού δικτύ­ου. Απο­τε­λεί ένα χρή­σι­μο εργα­λείο τόσο για την κατα­νό­η­ση των αιτιών που οδή­γη­σαν στη φονι­κή σύγκρου­ση, όσο και για να αντι­με­τω­πί­σου­με απο­τε­λε­σμα­τι­κά την προ­σπά­θεια των αστι­κών ΜΜΕ να ανα­δει­χθεί η κυβέρ­νη­ση της Νέας Δημο­κρα­τί­ας ως εκεί­νη η δύνα­μη που την κρί­σι­μη στιγ­μή στέ­κε­ται δίπλα στις οικο­γέ­νειες των θυμάτων.

Συγκε­κρι­μέ­να, το 2017, επί κυβέρ­νη­ση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η ιτα­λι­κή Ferrovie dello Stato Italiane Group εξα­γό­ρα­σε αντί 45 εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Η Νέα Δημο­κρα­τία και το ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ), συμ­φώ­νη­σαν με αυτή την έκφρα­ση της αντερ­γα­τι­κής και αντι­κοι­νω­νι­κής πολι­τι­κής. Πριν την εξα­γο­ρά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ είχε προη­γη­θεί μια πορεία κατα­κερ­μα­τι­σμού και διά­λυ­σης του ΟΣΕ από τις κυβερ­νή­σεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, σύμ­φω­να με τις οδη­γί­ες της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης, έτσι ώστε να χωρι­στεί σε κομ­μά­τια και να που­λη­θεί. Σε αυτόν ακρι­βώς τον δια­χω­ρι­σμό βρί­σκουν την ευκαι­ρία η ΟΣΕ και η Hellenic Train να αλλη­λο­με­τα­φέ­ρουν τις ευθύ­νες τους για τα διά­φο­ρα ατυ­χή­μα­τα. Συνέ­πεια του ξεπου­λή­μα­τος ήταν το χρέ­ος του ΟΣΕ ύψους 14,3 δις. Ευρώ να προ­στε­θεί στο κρα­τι­κό δημό­σιο χρέ­ος όπως και η ετή­σια επι­χο­ρή­γη­ση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό. Επί­σης μετα­κι­νή­θη­καν υπάλ­λη­λοι σε άλλες θέσεις του Δημο­σί­ου, στο πλαί­σιο των προ­γραμ­μά­των «εξυ­γί­αν­σης». Το συνο­λι­κό κόστος για το ελλη­νι­κό δημό­σιο έφτα­σε τα 15,719 δις. Ευρώ. Παράλ­λη­λα το ιτα­λι­κό μονο­πώ­λιο της Ferrovie επι­δο­τεί­ται μάλι­στα με 50 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ σε ετή­σια βάση για να εκτε­λεί συγκε­κρι­μέ­να δρομολόγια.

Μετά από το lockdown τα προ­βλή­μα­τα αυξή­θη­καν από τη λει­τουρ­γία της εφαρ­μο­γής (app) και την έκδο­ση εισι­τη­ρί­ων μέχρι τις βλά­βες και τις καθυ­στε­ρή­σεις (που σε κάποιες περι­πτώ­σεις κυμαί­νο­νταν από 94 έως και 146 λεπτά). Και όλα αυτά συμ­βαί­νουν την ίδια ώρα που η ΝΔ μάλι­στα, αφό­του έγι­νε κυβέρ­νη­ση, συνέ­χι­σε να επι­δο­τεί τους νέους ιδιο­κτή­τες με δεκά­δες εκα­τομ­μύ­ρια ετη­σί­ως, προ­κει­μέ­νου να παρα­μεί­νουν κερ­δο­φό­ροι, αδια­φο­ρώ­ντας για τις συνε­χείς καταγ­γε­λί­ες των εργα­ζο­μέ­νων στους σιδη­ρο­δρό­μους σχε­τι­κά με την δρα­μα­τι­κή έλλει­ψη προ­σω­πι­κού και μέτρων ασφα­λεί­ας. Κατά τρα­γι­κή ειρω­νεία, ο Κυριά­κος Μητσο­τά­κης σχε­δί­α­ζε να επι­σκε­φθεί σήμε­ρα το κέντρο ηλε­κτρο­νι­κής σημα­το­δό­τη­σης του σιδη­ρο­δρο­μι­κού δικτύ­ου στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, προ­φα­νώς για να κάνει άλλη μία προ­ε­κλο­γι­κή φιέ­στα, δια­κη­ρύσ­σο­ντας – τι άλλο; – την εξέ­λι­ξη και την ασφά­λεια του δικτύου!

Εγκλη­μα­τι­κή υποκρισία 

Η εξέ­λι­ξη και η ασφά­λεια του δικτύ­ου δεν ήρθε ποτέ. Η κυβερ­νη­τι­κή υπο­κρι­σία και τα κρο­κο­δεί­λια δάκρυα όμως δεν απου­σιά­ζουν. «Η σκέ­ψη μας είναι πρώ­τα και πάνω από όλα στους συγ­γε­νείς των θυμά­των και να περι­θάλ­ψου­με τους τραυ­μα­τί­ες, να ταυ­το­ποι­ή­σου­με τις σορούς. Ένα μπο­ρώ να εγγυ­η­θώ. Θα μάθου­με τα αίτια της τρα­γω­δί­ας και θα κάνου­με ό,τι περ­νά­ει από το χέρι μας για να μην ξανα­συμ­βεί ποτέ κάτι τέτοιο» ανέ­φε­ρε ο Κυριά­κος Μητσο­τά­κης από τα Τέμπη. Με τη σει­ρά του ο υπουρ­γός Μετα­φο­ρών, Κώστας Καρα­μαν­λής – με δάκρυα στα μάτια όπως μας πλη­ρο­φο­ρεί το In.gr(!) – δήλω­σε ότι θα «διε­ρευ­νή­σου­με με από­λυ­τη σοβα­ρό­τη­τα και με από­λυ­τη δια­φά­νεια τα αίτια αυτού του τρα­γι­κού συμβάντος».

Ούτε ένα χρό­νο πριν, όταν η ΤΡΑΙΝΟΣΕ άλλα­ξε το εμπο­ρι­κό όνο­μα και σήμα έπει­τα από την πώλη­ση της, οι Ιτα­λοί ιδιο­κτή­τες της εται­ρεί­ας ανέ­φε­ραν πως έρχε­ται μια νέα επο­χή για τον ελλη­νι­κό σιδη­ρό­δρο­μο με γρή­γο­ρα τρέ­να και δρο­μο­λό­για, με άνε­τα, ασφα­λή και γρή­γο­ρα ταξί­δια, αλλά και με όλες τις ψηφια­κές και hi tech τεχνο­λο­γί­ες και και­νο­το­μί­ες για τον επι­βά­τη. Τα πρω­το­κλα­σά­τα στε­λέ­χη της κυβέρ­νη­σης Μητσο­τά­κη ήταν εκεί. Ο Κώστας Καρα­μαν­λής δήλω­σε τότε ότι «Η σημε­ρι­νή σημα­ντι­κή ημέ­ρα συμπί­πτει με μια περί­ο­δο όπου η κυβέρ­νη­ση Μητσο­τά­κη έχει απο­φα­σί­σει να ανα­βαθ­μί­σει τις σιδη­ρο­δρο­μι­κές μετα­φο­ρές στην Ελλά­δα, επεν­δύ­ο­ντας πάνω από 4,5 δις. Σε σιδη­ρο­δρο­μι­κά έργα, για­τί ο σιδη­ρό­δρο­μος είναι στην καρ­διά της πρά­σι­νης μετά­βα­σης» και συμπλή­ρω­νε πως «πρέ­πει να κάνου­με το τρέ­νο στην Ελλά­δα να είναι ένα πραγ­μα­τι­κά αντα­γω­νι­στι­κό μέσο και η χώρα να απο­κτή­σει τον σιδη­ρό­δρο­μο που τις αξί­ζει για­τί τα τελευ­ταία χρό­νια είχε μεί­νει πίσω».

Με τη σει­ρά του ο υπουρ­γός Εθνι­κής Οικο­νο­μί­ας Χρή­στος Σταϊ­κού­ρα τόνι­σε ότι «Στρα­τη­γι­κός στό­χος της κυβέρ­νη­σης Μητσο­τά­κη είναι η ανα­βάθ­μι­ση των σιδη­ρο­δρο­μι­κών υπο­δο­μών και υπάρ­χει δέσμευ­ση όχι μόνο στα λόγια αλλά και σε επεν­δύ­σεις». Και κάπως έτσι φτά­σα­με σε ακό­μα μαζι­κό έγκλη­μα με συνέ­πεια να χάσουν τη ζωή τους δεκά­δες άνθρω­ποι και να τραυ­μα­τι­στούν εκατοντάδες.

Πολι­τι­κές λύσεις 

Η λύση στο πρό­βλη­μα που παρου­σιά­σα­με δεν είναι προ­φα­νώς το τρι­ή­με­ρο πέν­θος. Η έμπρα­κτη και αλη­θι­νή αλλη­λεγ­γύη εκφρά­ζε­ται με πραγ­μα­τι­κές ενέρ­γειες και όχι με συμ­βο­λι­κές κινή­σεις που απο­κρύ­πτουν τις ευθύ­νες και τις αιτί­ες για το κυβερ­νη­τι­κό έγκλη­μα στα Τέμπη. Από τους φοι­τη­τές που επέ­βαι­ναν στην αμα­ξο­στοι­χία και προ­σπά­θη­σαν να βοη­θή­σουν τους συνε­πι­βά­τες τους μέχρι την ΟΕΝΓΕ που κάλε­σε σε έκτα­κτη αιμο­δο­σία στην κεντρι­κή πλα­τεία της Λάρι­σας και η οποία οργα­νώ­θη­κε από τα δύο νοσο­κο­μεία της πόλης σε συνερ­γα­σία με τον Ελλη­νι­κό Ερυ­θρό Σταυ­ρό, υπάρ­χει μια κοι­νή γραμ­μή: της αλλη­λο­βο­ή­θειας. Άλλω­στε Εκα­το­ντά­δες είναι οι άνθρω­ποι που αντα­πο­κρί­θη­καν στην έκτα­κτη έκκλη­ση για συλ­λο­γή αίμα­τος σχη­μα­τί­ζο­ντας ουρά στην κεντρι­κή πλα­τεία της πόλης.

Βέβαια το πρό­βλη­μα είναι πολι­τι­κό και οι λύσεις πρέ­πει να είναι οι αντί­στοι­χες. Κατά τη γνώ­μη μας, είναι μονό­δρο­μος η κρα­τι­κο­ποί­η­ση χωρίς απο­ζη­μί­ω­ση, ενιαιο­ποί­η­ση και λει­τουρ­γία υπό εργα­τι­κό έλεγ­χο του σιδη­ρο­δρο­μι­κού δικτύ­ου καθώς και να περά­σου­με σε προ­σλή­ψεις και στα­θε­ρές σχέ­σεις εργα­σί­ας για έμπει­ρο και ξεκού­ρα­στο προ­σω­πι­κό. Παράλ­λη­λα οι δημό­σιες επεν­δύ­σεις και η σωστή συντή­ρη­ση στα συστή­μα­τα ασφα­λεί­ας μαζί με την τιμω­ρία των ενό­χων (των κυβερ­νή­σε­ων που ιδιω­τι­κο­ποί­η­σαν τις σιδη­ρο­δρο­μι­κές συγκοι­νω­νί­ες της χώρας και του ιτα­λι­κού μονο­πω­λί­ου) μπο­ρούν να καταρ­γή­σουν την ιδιω­τι­κή παρέμ­βα­ση και να εξα­σφα­λί­σουν δωρε­άν και ασφα­λείς συγκοι­νω­νί­ες για όλες και όλους, με εξα­σφα­λι­σμέ­να εργα­σια­κά και συντα­ξιο­δο­τι­κά δικαιώ­μα­τα για τους εργα­ζό­με­νους. Προ­φα­νώς, όλα αυτά δεν θα τα επι­βά­λει μια δεξιά ή «τρί­τη φορά» αρι­στε­ρή δια­κυ­βέρ­νη­ση αλλά το εργα­τι­κό κίνη­μα στη χώρα μας.

Αυτή είναι μια μάχη που δεν θα περι­μέ­νου­με να ξεκι­νή­σει κάποια στιγ­μή την επό­με­νη μέρα του «ατυ­χή­μα­τος». Πεν­θού­με, οργι­ζό­μα­στε και παράλ­λη­λα συμπο­νού­με τα ταξι­κά αδέρ­φια μας, τους επι­ζώ­ντες και τους συγ­γε­νείς τους που ανα­ζη­τούν μια λάμ­ψη ελπί­δας μέσα στο σκο­τά­δι. Παράλ­λη­λα, δεν χρειά­ζε­ται να περι­μέ­νου­με να περά­σουν οι εκλο­γές για να διεκ­δι­κή­σου­με ότι οι ζωές της εργα­τι­κής τάξης έχουν αξία. Η σύγκρου­ση με το σύστη­μα και τις κυβερ­νή­σεις του θανά­του είναι εδώ και το εργα­τι­κό κίνη­μα και η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να ανα­λά­βουν τις ευθύ­νες τους.

(Με στοι­χεία από 902.gr, ΕΡΤ, Ατέ­χνως, Aftodioikisi.gr, In.gr, Business Daily, Iatropedia.gr, Αυγή, ΑΠΕ – ΜΠΕ) 

 

Ειρη­ναί­ος Μαρά­κης: «Όλα είναι όπλα»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο