Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Για το σκεπτικό της θέσης του ΣΕΗ σε σχέση με τη μετονομασία αίθουσας στο «ΡΕΞ»

Την Πέμ­πτη 24 Οκτώ­βρη πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε ΔΣ του Εθνι­κού Θεάτρου.

Στη συνε­δρί­α­ση αυτή, το Σωμα­τείο Ελλή­νων Ηθο­ποιών (ΣΕΗ) τοπο­θε­τή­θη­κε σχε­τι­κά με την από­φα­ση του ΔΣ του Εθνι­κού για τη μετο­νο­μα­σία της αίθου­σας ισο­γεί­ου του «ΡΕΞ». Υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι το ΣΕΗ είχε εκφρά­σει αρνη­τι­κή θέση στην από­φα­ση αυτή, αλλά το σκε­πτι­κό της θέσης του δια­στρε­βλώ­θη­κε και αξιο­ποι­ή­θη­κε για να ξεδι­πλω­θεί από κάποιους αντι­κομ­μου­νι­στι­κή επίθεση.

Στην τοπο­θέ­τη­ση του ΣΕΗ στο ΔΣ του Εθνι­κού αναφέρεται:

«Τις προη­γού­με­νες μέρες, η από­φα­ση του ΔΣ του Εθνι­κού Θεά­τρου να μετο­νο­μά­σει την αίθου­σα “REX” σε “Ελέ­νη Παπα­δά­κη” προ­κά­λε­σε δια­φό­ρων ειδών αντιδράσεις.

Έχει σημα­σία λοι­πόν να επα­να­λά­βου­με το σκε­πτι­κό μας και την αρχι­κή τοπο­θέ­τη­ση του ΣΕΗ κατά τη συνε­δρί­α­ση του ΔΣ του Εθνι­κού Θεά­τρου, όταν το θέμα αυτό ήρθε στην ημε­ρή­σια διά­τα­ξη, θέση που γρή­γο­ρα επι­βε­βαιώ­θη­κε καθώς η επι­λο­γή αυτή δεν “ένω­σε” τους ηθο­ποιούς όπως επι­κα­λέ­στη­κε η διοίκηση…

Η τοπο­θέ­τη­ση του ΣΕΗ έπαιρ­νε και παίρ­νει υπό­ψη της ότι η από­φα­ση αυτή θα άνοι­γε μεγά­λη συζή­τη­ση με πολ­λές προεκτάσεις.

Παίρ­νου­με επί­σης υπό­ψη μας ότι στο χώρο του Εθνι­κού Θεά­τρου υπάρ­χει προ­το­μή της Ελέ­νης Παπα­δά­κη, η οποία ήδη τιμά­ται μαζί με τις άλλες δύο σπου­δαί­ες πρω­τα­γω­νί­στριες, την Κοτο­πού­λη και την Παξι­νού. Μπο­ρεί λοι­πόν σήμε­ρα να ανοί­ξει η συζή­τη­ση προ­κει­μέ­νου το Εθνι­κό Θέα­τρο να τιμή­σει ανά­με­σα σε αυτούς τους μεγά­λους ηθο­ποιούς και άλλους της περιό­δου εκεί­νης, όπως του Βεά­κη, του Κατρά­κη, του Φωτό­που­λου, της Άννας Συνο­δι­νού, της Αλέ­κας Παΐ­ζη κ.ά.

Από την πλευ­ρά μας, αφου­γκρα­ζό­μα­στε και υπε­ρα­σπι­ζό­μα­στε ατα­λά­ντευ­τα την αλή­θεια και το δίκιο ολό­κλη­ρου του κλά­δου, τιμά­με όλους εκεί­νους που με την τέχνη τους και τη ζωή τους πήγαν ένα μπόι ψηλό­τε­ρα την υπό­θε­ση του θεά­τρου και τον κοι­νω­νι­κό του ρόλο».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο