Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας //
Από του πλούσιο πολυήμερο αφιέρωμα του ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ στα 1927 (που περιελάμβανε μάλιστα στις 13/1/1927 και αφιέρωμα του ολόκληρου Κυριακάτικου φύλλου) για τα 10 χρόνια από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, παρουσιάζουμε ένα μικρό δείγμα. Να τονίσουμε ότι ο γιορτασμός πήρε μαζικό και πολύμορφο χαρακτήρα και στη χώρα μας.
Η πρωτοσέλιδη ανταπόκριση του πρακτορείου ΤΑΣΣ για τον γιορτασμό που δίνει χρήσιμες πληροφορίες δημοσιεύευεται στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ 8/11:
«Η ΔΕΚΑΕΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ. ΠΛΕΟΝ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΠΑΡΗΛΑΣΕ ΠΡΟ ΤΟΥ ΜΑΥΣΩΛΕΙΟΥ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ. ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΣ.
ΜΟΣΧΑ 8 Νοεμβρίου- Πλέον του ενός εκατομμυρίου διαδηλωτών εξ όλων των εργοστασίων και συνοικιών κατηυθύνθησαν τη πρωϊαν της Δευτέρας 7 Νοεμβρίου προς την Ερυθράν Πλατείαν, κέντρον των επίσημων τελετών των Οκτωβριανών εορτών. Ολόκληρος η μεγάλη πλατεία και το τείχος του Κρεμλίνου διεκομήσθησαν δι’ ερυθρών ταινειών φερουσών επιγραφάς αφιερωμένας εις τους σπουδαιοτέρους σταθμούς της διαρευσάσης δεκαετίας.
Το βήμα του Μαυσωλείου του Λένιν κατείχετο υπό των μελών ητς Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ υπό του επαναστατικού πολεμικού Συμβουλίου, των μελών των διπλωματικών Σωμάτων και πολλών εκατοντάδων ξένων αντιπροσώπων αφιχθέντων διά τας Οκτωβριανάς εορτάς.
Την 9ην πρωϊνήν ήρχισεν η επιθεώρησις των στρατευμάτων υπό την επίβλεψιν του σ. Βοροσίλωφ, επιτρόπου των Στρατιωτικών. Ο στρατός παρήλασε προ του σ. Καλίνιν, Προέδρου της Κεντρικής Εκτελεστικής Επιτροπής, όστις και εξεφώνησε χαιρετιστήριον λόγον. Κατόπιν ο σ. Μπυχάριν εξ’ ονόματος της Κεντρικής Επιτροπής του Κομουνιστικού Κόμματος της ΕΣΣΔ και ο σ. Γκαλασέ εξ’ ονόματος της Κομιντέρν έλαβον τον λόγον.
Μετά την επίσημον παρέλασιν των στρατευμάτων, αναρίθμητοι φάλαγγες διαδηλωτών εν απεριγράπτω ενθουσιασμώ και συγκινήσει παρήλασαν μετά μουσικής και σημαιών. Οι διαδηλωταί έφερον επίσης λάβαρα και εικόνας αλληγορικάς, παριστανούσας διάφορα γεγονότα εσωτερικά και διεθνή. Αι παρελάσεις διήρκεσαν μέχρι νυχτός.
Η ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΤΡΟΣΚΙΣΤΩΝ.
ΜΟΣΧΑ, 8 Νοεμβρίου- Μέχρι της εβδόμης νυκτερινής οι διαδηλωταί παρήλασαν διά της Ερυθράς Πλατείας κατά μήκος του Κρεμλίνου, το οποίον είναι φωταγωγημένον από χιλιάδες πολύχρωμα φώτα. Αι οδοί της πόλεως κατάφωτοι είνε γεμάται από πλήθη περιπατητών. Εις πολλά συνοικίας της πόλεως οι αρχηγοί της τροτσκικής αντιπολιτεύσεως εδοκίμασαν να προσελκύσουν την προσοχήν των διαδηλωτών, αλλά δεν επέτυχαν παρά σφυρίγματα και λόγω της γενικής εχθρικής στάσεως έσπευσαν ν’ απομακρυνθούν. Αι αποτυχούσαι αύται απόπειραι της αντιπολιτεύσεως δεν είχαν κανέναν αντίκτυπον εις την γενικήν πορείαν των εορτών.»
Επίσης στο οπισθόφυλο γίνεται αναφορά στα όσα προηγήθηκαν της επίσημης τελετής:«…Πολυάριθμοι οικίαι της Μόσχας διεκοσμήθησαν δια σημαιών, εικόνων και δια κλάδων δένδρων. Καλιτεχνικαί διακοσμήσεις συμβολίζουσαι διαφόρους ιστορικάς στιγμάς της διαρρευσάσης δεκαετίας ετοποθετηθησαν επί των πλατειών. Ετοιμάζεται σειρά παραστάσεων με την συμμετοχήν των μαζών. Ηνοιξαν εκθέσεις αντικειμένων εχόντων σχέσειν με την Οκτωβριανλήν Επανάστασιην.Προ παντός το Λενινγκραντ παρουσιάζει όψιν γραφικήν και επιβλητικήν. Εγιναν διακοσμήσεις συμβολίζουσαι την κατάληψιν του χειμερινού ανακτόρου εις την Πλατείαν Ουρίτζκυ άλλοτε πλατείαν ανακτόρων. Το ιστορικόν καταδρομικόν «Αυγή» (Αβρόρα) αγκυροβολεί εις Νέβαν εις την αυτήν θέσιν, από της οποίας προ 10 ετών έβαλε κατά του χειμερινού ανακτόρου. Μία γιγαντιαία διακοσμητική εγκατάστασις συμβολίζουσα την ανατροπήν της απολυταρχίας καλύπτει το μνημείον του Αλεξάνδρου ΙΙΙ. Απεικονίζει εν ελετήριον ορμούν το ύψος. Πλησίον του Φιλανδικού Σταθμού όπου κατά το 1917 απεβιβάσθη ο Λένιν, ετοποθετήθη παμεγέθης γήινη σφαίρα της οποίας το μέρος μόνον το οποίο κατέχει η Σοβιετική Ενωσις είνε φωτισμένον…»
Να σημειώσουμε ακόμη ότι στο εορτασμό των 10 χρόνων επρόκειτο να πάρει μέρος αντιπροσωπεία και από την Ελλάδα, όμως κάτι τέτοιο απαγορεύτηκε. Γράφει σχετικά σε πρωτοσέλιδο άρθρο του ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ (8/11/1927): «…Στην Ελλάδα η Κυβέρνηση του Συνασπισμού με διχτατορική διαταγή εμπόδισε την αντιπροσωπεία των εργατών και χωρικών να αναχωρήση στη λευτερωμένη προλεταριακή χώρα και να πανηγυρίση ελεύθερα μαζί με το προλεταριάτο και την αγροτιά της τη δεκάτη επέτειο της πρώτης νίκης. Η ελληνική μπουρζουαζία δείχτηκε αντάξια της «προστάτιδας» μπουρζουαζίας της Αγγλίας αναιδέστερη και κυνικότερη μάλιστα από αυτή. Εμπόδισε την αναχώρηση της αντιπροσωπείας μας στη Σοβιετική Ένωση με οιχτρά και γελοία προσχήματα, τα οποία δεν τόλμησε ούτε αυτή η Αγγλική Κυβέρνηση των Τόρυ να χρησιμοποιήση για να απαγορεύση την αναχώρηση της αγγλικής αντιπροσωπείας.
Στη χτεσινή γιορτή του διεθνούς προλεταριάτου στη Μόσχα και στο Λέννιγκραντ η ελληνική αντιπροσωπεία έλειπε, γιατί η ελληνική μπουρζουαζία φοβάται τη σημασία που θάχε το γεγονός αυτό. Απαγορεύτηκε η αναχώρηση-ακόμα χειρότερα- συνέλαβε δίχως καμμιά κατηγορία εκλεγμένους σε πανεργατικές συγκεντρώσεις αντιπροσώπους και τους έριξε στη φυλακή ή σε ρημονήσια για να πετύχη το σκοπό της…»