Άνθρωποι της Τέχνης και του Αθλητισμού μιλούν για τον «δικό τους» Δημήτρη Μητροπάνο, με αφορμή τη συναυλία — αφιέρωμα του ΚΚΕ και της οικογένειάς του στον μεγάλο ερμηνευτή.
Με αφορμή την μεγάλη συναυλία του ΚΚΕ και της οικογένειας του Δ. Μητροπάνου είχαμε την τιμή να μας μιλήσει για τον «δικό του» Μητροπάνο ένας παίκτης-ορόσημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο και παλαίμαχος του ΠΑΟΚ, ο Γιώργος Κούδας. «Το Κόμμα τον τιμάει με αυτήν τη συναυλία. Δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι όλα τα παράσημα του κόσμου», σημειώνει ο Γιώργος Κούδας.
Η περιπετειώδης γνωριμία με τον Δ. Μητροπάνο
«Έγινε την εποχή 1967–1968. Κάποιοι φίλοι μου από το Πασαλιμάνι, μου λένε “έλα να πάμε στον Ζαμπέτα το βράδυ, έχει δύο νέα ταλέντα”. Ήμουνα και λάτρης των λαϊκών τότε… Ξεκινήσαμε και πήγαμε. Ένας αναποδογυρίζει το τραπέζι, και όπως είναι το πάλκο, μία μικρή πίστα, φεύγει το τραπέζι και τον χτυπάει στο πόδι!
Εγώ πετάγομαι σαν λάστιχο. Φεύγω απευθείας και πάω στο καμαρίνι και φωνάζω στους σερβιτόρους “μία πετσέτα με παγάκια σε παρακαλώ”. Εν τω μεταξύ ο Μητροπάνος κάθεται σε μία καρέκλα και βογκάει, βρίζει. Με πιάνει από το σαγόνι του και μου λέει “εσύ είσαι;”. “Ναι, Δημήτρη μου”, του απαντώ. Ξεκινάει η γνωριμία μας και η φιλία μας».
«Γαλόνι» η φιλία με τον Ζαμπέτα και τον Μητροπάνο
Ο Γ. Κούδας περιγράφει με απλές και πηγαίες κουβέντες τη μετέπειτα φιλία που ανέπτυξε τόσο με τον Δ. Μητροπάνο, όσο και με τον Γ. Ζαμπέτα: «Πηγαίναμε στην παλιά του γειτονιά, σε μία ταβερνούλα, από τις 8–9 ώρα φεύγαμε στις 2. Μία απόλαυση να συζητάς με τον Δημήτρη τον Μητροπάνο και μία μεγάλη χαρά να ακούς το χιούμορ του Ζαμπέτα. Αυτά είναι για εμένα στη ζωή μου τα γαλόνια που πήρα από ανθρώπους που εμπιστεύτηκα, γίνανε φίλοι μου και καταλάβαινα πως πραγματικά είχανε ιδιοτελή αγάπη και όχι για αυτό που ήμουνα ως Γιώργος Κούδας στο ποδόσφαιρο, εκείνα τα χρόνια. Ήταν φίλος, ένα μεγάλο αστέρι, αλλά πάντοτε ήμασταν άνθρωποι».
