Γιώργος Μαρίνος: Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές

Δεν υπάρ­χει καμία δικαιο­λο­γία. Η πάλη ενά­ντια στον φασι­σμό είναι άμε­σα συν­δε­δε­μέ­νη με την πάλη κατά του καπι­τα­λι­σμού που τον γεν­νά­ει, διε­ξά­γε­ται ενά­ντια στους εκμε­ταλ­λευ­τές που χρη­σι­μο­ποιούν τις φασι­στι­κές δυνά­μεις σε κάθε χώρα ως εργα­λείο του συστή­μα­τος και όχι χρί­ζο­ντας ως σωτή­ρα των λαών την αστι­κή τάξη και το κρά­τος της. Αυτό είναι μεγά­λο ατό­πη­μα, είναι σε αντί­θε­ση με τις αρχές της κοσμο­θε­ω­ρί­ας μας.

Είμα­στε σε ετοι­μό­τη­τα. Στην πάλη μας υπο­λο­γί­ζου­με καλά την αύξη­ση του κιν­δύ­νου γενί­κευ­σης του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου. Αυτό απορ­ρέ­ει από την επέ­κτα­ση των ρωσι­κών στρα­τευ­μά­των στην Ουκρα­νία, τη στρα­τιω­τι­κή και οικο­νο­μι­κή στή­ρι­ξη της ουκρα­νι­κής κυβέρ­νη­σης από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, την επι­φυ­λα­κή των πυρη­νι­κών οπλο­στα­σί­ων και από τις δύο πλευ­ρές, τη χρη­σι­μο­ποί­η­ση σύγ­χρο­νων οπλι­κών συστη­μά­των, την ενί­σχυ­ση της κούρ­σας των εξο­πλι­σμών, την έντα­ξη της Σου­η­δί­ας και της Φιν­λαν­δί­ας στο ΝΑΤΟ εν μέσω αντι­θέ­σε­ων και έντο­νων αντι­δρά­σε­ων της Ρωσίας.

Αιχμή κλιμάκωσης οι αποφάσεις που ετοιμάζονται για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ

Αιχ­μή της κλι­μά­κω­σης της ΝΑΤΟι­κής επι­θε­τι­κό­τη­τας απο­τε­λούν οι απο­φά­σεις που ετοι­μά­ζο­νται στη Σύνο­δο Κορυ­φής στη Μαδρί­τη, στο πλαί­σιο της «Στρα­τη­γι­κής ΝΑΤΟ 2030 και 2040», της γενι­κό­τε­ρης ανα­προ­σαρ­μο­γής των στό­χων του, ενί­σχυ­σης των υπο­δο­μών και ανα­διά­τα­ξης των στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων, που ενσω­μα­τώ­νουν την πολε­μι­κή πεί­ρα αυτών των χρό­νων, τις ανά­γκες του ιμπε­ρια­λι­στι­κού αντα­γω­νι­σμού με τη Ρωσία και την Κίνα, για την πρω­το­κα­θε­δρία στο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστημα.

Με τη Σύνο­δο αυτή επι­τα­χύ­νο­νται οι δια­δι­κα­σί­ες για την επέ­κτα­ση της ΝΑΤΟι­κής συμ­μα­χί­ας σε όλη την υδρό­γειο, όπως έδει­ξε και η Διά­σκε­ψη στην αμε­ρι­κα­νι­κή βάση του Ραμ­στάιν στη Γερ­μα­νία. Εκεί, πριν από λίγες μέρες, δεν πήραν μέρος μόνο τα 30 κρά­τη — μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά και η Σου­η­δία με τη Φιν­λαν­δία. Προ­στέ­θη­καν οι Ιαπω­νία, Νότια Κορέα, Αυστρα­λία, Νέα Ζηλαν­δία, Ισρα­ήλ, Κατάρ, Ιορ­δα­νία, Κένυα, Λιβε­ρία, Μαρό­κο και Τυνησία.

Αυτό το σχέ­διο συνα­ντιέ­ται με τις δρα­στη­ριό­τη­τες άλλων τοπι­κών και περι­φε­ρεια­κών ΝΑΤΟι­κών σχη­μά­των σε όλες τις περιο­χές του πλα­νή­τη, κινεί­ται στην κατεύ­θυν­ση του «Παγκό­σμιου ΝΑΤΟ», είναι ανοι­χτό σε νέες συμ­με­το­χές, πολ­λα­πλα­σιά­ζει τις κοι­νές ασκή­σεις, προ­ω­θεί νέα εξο­πλι­στι­κά προ­γράμ­μα­τα και ενι­σχύ­ει τις υπο­χρε­ώ­σεις για κάθε κρά­τος — μέλος ή συνερ­γα­ζό­με­νο κρά­τος, βαθαί­νει την έννοια της συμ­με­το­χής σε πολε­μι­κές επιχειρήσεις.

Εξί­σου επι­κίν­δυ­νη είναι η στρα­τη­γι­κή της ΕΕ που συνερ­γά­ζε­ται και αντα­γω­νί­ζε­ται με το ΝΑΤΟ για το μοί­ρα­σμα της λεί­ας από τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους και επεμ­βά­σεις. Η «Κοι­νή Πολι­τι­κή Ασφά­λειας και Αμυ­νας» της ΕΕ σημα­δεύ­ε­ται από τον Ευρω­στρα­τό κι ένα σύνο­λο επι­θε­τι­κών στρα­τιω­τι­κών μηχα­νι­σμών που ισχυ­ρο­ποιού­νται με την απο­κα­λού­με­νη «Στρα­τη­γι­κή Πυξί­δα» για την ανά­πτυ­ξη ιμπε­ρια­λι­στι­κών απο­στο­λών σε όλη την υδρόγειο.

Παρα­κο­λου­θού­με ιδιαί­τε­ρα τις εξε­λί­ξεις στον Ινδο-Ειρη­νι­κό, τη μετα­κί­νη­ση αμε­ρι­κα­νι­κών στρα­τευ­μά­των στην περιο­χή, τη συγκρό­τη­ση της συμ­φω­νί­ας AUKUS μετα­ξύ Αυστρα­λί­ας, Ηνω­μέ­νου Βασι­λεί­ου και ΗΠΑ, τις εντά­σεις στην Ταϊ­βάν, τη συμ­φω­νία της Κίνας με τα Νησιά του Σολο­μώ­ντα και τις αμε­ρι­κα­νι­κές αντιδράσεις.

Είναι επί­σης πολύ επι­κίν­δυ­νες οι εξε­λί­ξεις στη Μέση Ανα­το­λή, στη Βόρεια Αφρι­κή, στον Περ­σι­κό Κόλ­πο, στα Βαλ­κά­νια, στην Ανα­το­λι­κή Μεσόγειο.

Συνο­λι­κά, οι αντα­γω­νι­σμοί για το μοί­ρα­σμα των αγο­ρών, των ενερ­γεια­κών και γενι­κό­τε­ρα των πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών, των αγω­γών φυσι­κού αερί­ου δια­μορ­φώ­νουν τους όρους για νέους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέμους.

Με την παρέμβαση των κομμουνιστών οι λαοί μπορούν να βγάλουν ουσιαστικά συμπεράσματα

Το ΚΚΕ συγκρού­ε­ται με την αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ, των σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών κομ­μά­των του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι συνέ­νο­χοι για τη συμ­με­το­χή σε ιμπε­ρια­λι­στι­κές απο­στο­λές στο εξω­τε­ρι­κό, τις στρα­τιω­τι­κές βάσεις και τη μετα­τρο­πή της Ελλά­δας σε πολε­μι­κό ορμη­τή­ριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Το Κόμ­μα μας πρω­τα­γω­νι­στεί στον αγώ­να ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο και την εμπλο­κή της χώρας, για την απο­δέ­σμευ­ση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ με τον λαό στην εξουσία.

Ανα­πτύσ­σο­νται μεγά­λοι αγώ­νες ενά­ντια στην απο­στο­λή εξο­πλι­σμού και στρα­τιω­τι­κών δυνά­με­ων στην Ουκρα­νία και σε γει­το­νι­κές χώρες, για την κατάρ­γη­ση των αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κών βάσε­ων που πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται με τη νέα Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή Συμ­φω­νία που ψήφι­σε πρό­σφα­τα η κυβέρ­νη­ση στη Βουλή.

Η πάλη αυτή συν­δυά­ζε­ται με την πάλη ενά­ντια στην αβά­στα­χτη ακρί­βεια στα τρό­φι­μα, στο ηλε­κτρι­κό ρεύ­μα, στα καύ­σι­μα, στα ενοί­κια, στην ενερ­γεια­κή φτώ­χεια. Οι εργα­ζό­με­νοι διεκ­δι­κούν ουσια­στι­κές αυξή­σεις στους μισθούς και τις συντάξεις.

Η Ισπα­νία, η Τουρ­κία και η Ελλά­δα, ως μέλη του ΝΑΤΟ, που δια­τη­ρούν στο έδα­φός τους αμε­ρι­κα­νι­κές βάσεις, στρέ­φο­νται κατά άλλων λαών και γίνο­νται στό­χος αντι­ποί­νων. Ο κοι­νός μας αγώ­νας για την απε­μπλο­κή από αυτό το δολο­φο­νι­κό πλέγ­μα έχει μεγά­λη σημασία.

Με τη δου­λειά των κομ­μου­νι­στών, οι λαοί μας μπο­ρούν να βγά­λουν ουσια­στι­κά συμπε­ρά­σμα­τα, να κρί­νουν αυστη­ρά και να κατα­δι­κά­σουν τις κυβερ­νή­σεις, τα κόμ­μα­τα που υπη­ρε­τούν τα συμ­φέ­ρο­ντα της αστι­κής τάξης.

Από τη δια­κυ­βέρ­νη­ση των χωρών μας πέρα­σαν κυβερ­νή­σεις δια­φό­ρων απο­χρώ­σε­ων, αλλά η συμ­με­το­χή στο ΝΑΤΟ και γενι­κό­τε­ρα στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς σχε­δια­σμούς δια­τη­ρεί­ται ανε­ξάρ­τη­τα από το ποιο κόμ­μα, φιλε­λεύ­θε­ρο ή σοσιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό, βρί­σκε­ται στην κυβέρ­νη­ση. Είναι γνω­στός ο ρόλος της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας στην Ισπα­νία, στην Τουρ­κία και την Ελλά­δα, ως τοπο­τη­ρη­τή της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου και υπο­στη­ρι­χτή των ιμπε­ρια­λι­στι­κών ενώ­σε­ων. Στην πρά­ξη έχει καταρ­ρεύ­σει ο μύθος περί «προ­ο­δευ­τι­κών δυνάμεων».

Τα αστι­κά κόμ­μα­τα κινού­νται στις ράγες της ίδιας στρα­τη­γι­κής, είναι αντί­πα­λοι των λαών, δια­χει­ρι­στές αυτού του βάρ­βα­ρου καπι­τα­λι­στι­κού συστήματος.

Τα Κόμ­μα­τά μας παλεύ­ουν στα­θε­ρά για την ανα­τρο­πή του, για την οικο­δό­μη­ση της νέας σοσια­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας, για την απο­δέ­σμευ­ση από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες και τη δια­μόρ­φω­ση των όρων για αμοι­βαία επω­φε­λείς σχέ­σεις ανά­με­σα στους λαούς.

Πηγή: Ριζο­σπά­στης

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα