Γιώργος Μ. Θεοδωράκης: Δεν αψήφησα τον πατέρα μου ζωντανό. Δεν θα το κάνω τώρα

Αντι­γρά­φου­με τη δημό­σια τοπο­θέ­τη­ση (στο facebook) του γιού του Μίκη Θεο­δω­ρά­κη, Γιώργου:

Από τα πρώ­τα πράγ­μα­τα που κατά­λα­βα, μικρό παι­δί, είναι πως ο πατέ­ρας μας δεν μας ανή­κει. Φρό­ντι­σε ο ίδιος γι’ αυτό. Μέσα από το έργο του, το ταλέ­ντο του, με την αδιά­κο­πη εργα­σία του, να γίνει ο Μίκης όλων. Του κόσμου και του χρόνου.

Επι­θυ­μία του ήταν να ταφεί στην Κρή­τη. Δεν το μάθα­με χθες, ούτε χρειά­στη­καν συμ­βο­λαιο­γρά­φοι, επι­στο­λές και Πρω­το­δι­κεία να μας το πουν. Την είχε εκφρά­σει με κάθε δυνα­τό τρό­πο. Δημό­σια. Ιδιω­τι­κά. Προ­φο­ρι­κά. Γρα­πτά. Και έχει προ­σω­πι­κά φρο­ντί­σει για την τελευ­ταία λεπτομέρεια.

Η αυρια­νή δια­δι­κα­σία στο Πρω­το­δι­κείο δεν με αφο­ρά Δεν πρό­κει­ται να παραστώ.

Δεν αψή­φη­σα τον πατέ­ρα μου ζωντα­νό. Δεν θα το κάνω τώρα όταν όλη η Ελλά­δα τον Τιμά.

Θα τον απο­χαι­ρε­τή­σου­με όλοι μαζί όπως του πρέ­πει. Η οικο­γέ­νεια. Οι φίλοι. Οι συνερ­γά­τες. Οι συγ­χω­ρια­νοί. Όσοι τον αγά­πη­σαν. Όσοι μπο­ρεί να τον πίκρα­ναν. Όσοι στο παρελ­θόν μπο­ρεί να συμ­φώ­νη­σαν ή να δια­φώ­νη­σαν. Τίπο­τα πια δεν έχει σημα­σία. Εκεί­νο που μένει είναι το τελευ­ταίο δάκρυ.

Σας Ευχα­ρι­στού­με για την Αγά­πη σας. Είμα­στε όλοι ευγνώμονες.

Γι’ αυτό, σας παρα­κα­λώ, να δεχτεί­τε την συγ­γνώ­μη μας, την βγαλ­μέ­νη μέσα από τον πόνο τον βαθύ, κι όλοι μας να σωπά­σου­με για να απο­χαι­ρε­τή­σου­με τον πατέρα.

Γιώρ­γος Θεοδωράκης

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων