Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γλυπτά Παρθενώνα: Θα είναι δανεισμός αλλά δε θα διατυπώνεται ως τέτοιος

Γρά­φει ο Ηρα­κλής Κακα­βά­νης //

Όλα δεί­χνουν ότι η συμ­φω­νία έχει επι­τευ­χθεί, και ασχέ­τως πώς θα παρου­σια­στεί, θα είναι ο εντα­φια­σμός του αιτή­μα­τος επι­στρο­φής των Γλυ­πτών στην πατρί­δα τους.

Μια συμ­φω­νία που και οι δύο πλευ­ρές επι­θυ­μούν για τους δικούς της λόγους. Η ελλη­νι­κή κυβέρ­νη­ση για να έχει ένα ατού ενό­ψει εκλο­γών (για να ενι­σχύ­σει το αφή­γη­μά της περί ισχυ­ρής και απο­τε­λε­σμα­τι­κής κυβέρ­νη­σης με διε­θνή απή­χη­ση), το δε Βρε­τα­νι­κό Μου­σείο θα απαλ­λα­γεί από μια μόνι­μη γκρί­νια και διε­θνή πίε­ση χωρίς να χάσει τίπο­τα, αντί­θε­τα θα βγει κερ­δι­σμέ­νο, διό­τι για το (μακρο­χρό­νιο) δανει­σμό των Γλυ­πτών θα πάρει ως εγγύ­η­ση ανε­κτί­μη­της αξί­ας αρχαιό­τη­τες (π.χ. Δίσκος Φαιστού;)

Αυτό που μένει είναι (και μάλ­λον θα τα κατα­φέ­ρουν) είναι να «εφεύ­ρουν» μια συμ­φω­νία που δε θα ανα­φέ­ρε­ται η λέξη δανει­σμός (υπο­τί­θε­ται κόκ­κι­νη γραμ­μή της ελλη­νι­κής κυβέρ­νη­σης) και δε θα αμφι­σβη­τεί­ται η κυριό­τη­τα του βρε­τα­νι­κού Μου­σεί­ου (η κόκ­κι­νη γραμ­μή των Βρετανών)

Όπως και να δια­τυ­πω­θεί η συμ­φω­νία, θα είναι μια συμ­φω­νία απα­ρά­δε­κτη, η οποία θα δεσμεύ­ει τη χώρα ώστε να μην μπο­ρεί μελ­λο­ντι­κά να διεκ­δι­κή­σει τα γλυπτά.

Ουσια­στι­κά η κυβέρ­νη­ση ετοι­μά­ζε­ται να παρα­χω­ρή­σει τα Γλυ­πτά του Παρ­θε­νώ­να στους Βρε­τα­νούς εις τον αιώ­να τον άπαντα…

Ο Μαρξ και η αισθη­τι­κή, του Μιχα­ήλ Λίφσιτς

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο