«Γράφοντας για παιδιά — Παίζοντας σαν παιδί» με τον Γιάννη Καλατζόπουλο 

Τηλεδιάλεξη στο πλαίσιο του 3ου κύκλου ανοικτών τηλεδιαλέξεων «Το Θέατρο της Δευτέρας στο ΑΠΚΥ»

Ο 3ος κύκλος ανοι­κτών τηλε­δια­λέ­ξε­ων με γενι­κό τίτλο «Το Θέα­τρο της Δευ­τέ­ρας στο ΑΠΚΥ», που οργα­νώ­νει το Μετα­πτυ­χια­κό Πρό­γραμ­μα «Θεα­τρι­κές Σπου­δές» του Ανοι­κτού Πανε­πι­στη­μί­ου Κύπρου (ΑΠΚΥ), φιλο­ξε­νεί τον Γιάν­νη Καλα­τζό­που­λο, ηθο­ποιό, σκη­νο­θέ­τη και συγ­γρα­φέα. «Γρά­φο­ντας για παι­διά-Παί­ζο­ντας σαν παι­δί» είναι το θέμα που πραγ­μα­τεύ­ε­ται η τρί­τη αυτή τηλε­διά­λε­ξη του κύκλου, η οποία θα πραγ­μα­το­ποι­η­θεί τη Δευ­τέ­ρα 8 Νοεμ­βρί­ου 2021 στις 19:00 και είναι ανοι­κτή για ελεύ­θε­ρη δια­δι­κτυα­κή παρα­κο­λού­θη­ση σε όλους όσοι συν­δε­θούν με τα εργα­λεία Τηλεκ­παί­δευ­σης του ΑΠΚΥ στον σύν­δε­σμο https://bit.ly/3BqTB7B.

Στον Γιάν­νη Καλα­τζό­που­λο, από μικρό παι­δί στον κινη­μα­το­γρά­φο, στο θέα­τρο και στο ραδιό­φω­νο, απο­δί­δε­ται ο χαρα­κτη­ρι­σμός «παι­δί-θαύ­μα». Η πλού­σια καλ­λι­τε­χνι­κή του πορεία και η πολύ­χρο­νη ενα­σχό­λη­σή του με το παι­δι­κό θέα­τρο απο­τυ­πώ­νο­νται στις σκέ­ψεις του για τις ομοιό­τη­τες και τις δια­φο­ρές μετα­ξύ του ρόλου του ηθο­ποιού και του συγ­γρα­φέα θεα­τρι­κών έργων, αλλά και την εξει­δί­κευ­ση και τις απαι­τή­σεις του θεά­τρου για ανή­λι­κους θεα­τές. Ποιός είναι ο ρόλος της φαντα­σί­ας και της ενσυ­ναί­σθη­σης και πώς αυτές συν­δυά­ζο­νται με την υπο­κει­με­νι­κή πρό­σλη­ψη της πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, τους αυστη­ρούς νόμους και κανό­νες του θεά­τρου, αλλά και τις γοη­τευ­τι­κές, παντο­δύ­να­μες εξαι­ρέ­σεις που πάντα τους συνο­δεύ­ουν; Στο θέα­τρο για παι­διά, στο οποίο θα μας μυή­σει ο Γιάν­νης Καλα­τζό­που­λος, όλα είναι αλη­θι­νά, αλλά όλα γίνο­νται «στα ψέματα».

Ο Γιάν­νης Καλα­τζό­που­λος φοί­τη­σε στη Δρα­μα­τι­κή Σχο­λή ως εξαί­ρε­το ταλέ­ντο, παράλ­λη­λα με το γυμνά­σιο, σπού­δα­σε στο Πάντειο Πανε­πι­στή­μιο και στη Νομι­κή Αθη­νών και ακο­λού­θη­σε σκηνοθεσία θεάτρου στην Accademia Nazionale d’ Arte Drammatica της Ρώμης. Στο θέατρο των ενηλίκων έπαιξε σημαντικούς ρόλους παι­διών, με δασκάλους και σκηνοθέτες τον Μινω­τή, τον Κουν, τον ∆ιαμαντόπουλο, τον Δημό­που­λο κ.ά. Ως επαγγελματίας ηθο­ποιός (συν)εργάστηκε με γνω­στούς θιά­σους, μετα­ξύ άλλων, στο Εθνι­κό Θέατρο, στο Κρα­τι­κό Θέα­τρο Βορεί­ου Ελλά­δας, στο Θέατρο Στοά, στα ∆ΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, Κέρκυρας, Κρήτης, Λάρισας και Βέροιας, καθώς και σε πλή­θος άλλων θεα­τρι­κών σχη­μά­των. Διηύ­θυ­νε την Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης, στο πλαίσιο της οποίας λειτούργησε και η Παι­δι­κή Αυλαία (1982–2005), διετέλεσε πρόεδρος του Σωμα­τεί­ου Ελλή­νων Ηθο­ποιών (1990–92), διευθυντής στο Παι­δι­κό Στέκι του Εθνι­κού Θεάτρου (2004), πρόεδρος του Ελλη­νι­κού Κέντρου Θεάτρου για τα Παι­διά και τους Νέους και της Επι­τρο­πής του υπουρ­γεί­ου Πολι­τι­σμού για τα Kρα­τι­κά Bραβεία παι­δι­κού θεα­τρι­κού έργου. Έχει σκηνοθετήσει πάνω από 80 παραστάσεις για ενήλικες και παι­διά και έχει διασκευάσει για το παι­δι­κό κοι­νό έργα του Αριστοφάνη, του Σαίξπηρ, του Μολιέρου, του Ίψεν, του Λόρκα κ.ά. Έχει εκδώ­σει το μυθι­στό­ρη­μα Γιαννάκης: το παιδί-θαύμα, διη­γή­μα­τα και θεω­ρη­τι­κά κεί­με­να για το θέα­τρο και θεα­τρι­κά έργα για παιδιά.