Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ της ΚΕ του ΚΚΕ: Συλλυπητήρια ανακοίνωση για τον θάνατο του Μάριου Ποντίκα

Σε ανα­κοί­νω­σή του για τον θάνα­το του θεα­τρι­κού συγ­γρα­φέα Μάριου Ποντί­κα, το Γρα­φείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Το ΚΚΕ απο­χαι­ρε­τά με σεβα­σμό τον Μάριο Ποντί­κα, θεα­τρι­κό συγ­γρα­φέα, σενα­ριο­γρά­φο και πεζο­γρά­φο, σημα­ντι­κό εκπρό­σω­πο του μετα­πο­λι­τευ­τι­κού νεο­ελ­λη­νι­κού θεά­τρου, ο οποί­ος “εξέ­θε­σε” μέσα από το έργο του τη σαθρή και τυραν­νι­κή για τους πολ­λούς πραγ­μα­τι­κό­τη­τα δεκαετιών.

Με οξεία κρι­τι­κή ματιά, με κεί­με­να που κινού­νταν “κάτω από την επι­φά­νεια των πραγ­μά­των”, αλλά και πινε­λιές μελαγ­χο­λί­ας απο­τύ­πω­σε και στη­λί­τευ­σε το “πέρα­σμα” στην επο­χή του “ατο­μι­κι­σμού”, της προ­σω­ρι­νής προ­ο­πτι­κής “ατο­μι­κής ευη­με­ρί­ας” και το “βόλε­μα της πονηριάς”.

Ο Μάριος Ποντί­κας δια­σκεύ­α­σε κεί­με­να της Ελλη­νι­κής Πεζο­γρα­φί­ας για την τηλε­ό­ρα­ση (“Χαμέ­νη Άνοι­ξη” του Στρα­τή Τσίρ­κα, “Η αγά­πη άργη­σε μια μέρα” της Λ. Ζωγρά­φου κ.ά.).

Έργα του έχουν παρου­σια­στεί στο Θέα­τρο Τέχνης Καρό­λου Κουν, στο Εθνι­κό Θέα­τρο, στο Θέα­τρο Στοά, στο Θεσ­σα­λι­κό Θέα­τρο, στο Κρα­τι­κό Θέα­τρο Βορεί­ου Ελλά­δος (“Η Γυναί­κα του Λωτ”) και σε άλλες σκη­νές, μετα­ξύ των οποί­ων πολ­λές πανε­πι­στη­μια­κές, ημι­κρα­τι­κές, ερασιτεχνικές.

Επί­σης εξέ­δω­σε δύο συλ­λο­γές με πεζο­γρα­φή­μα­τά του.

Το ΚΚΕ εκφρά­ζει τα συλ­λυ­πη­τή­ριά του στους οικεί­ους του».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο