Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γυναικοκτονίες, δολοφονίες, σκοτωμοί….

Γρά­φει ο Χρή­στος Α. Τού­μπου­ρος //

Δεν είναι κάτι ο και­νούρ­γιο. Πανάρ­χαιο το φαι­νό­με­νο. Μετά την αγρο­τι­κή κοι­νω­νία η εμφά­νι­ση της ιδιο­κτη­σί­ας και η γέν­νη­ση των τάξε­ων παρή­γα­γε ‑χοντρι­κά- το δου­λο­κτη­τι­κό σύστη­μα, που καθο­ρί­ζε­ται κυρί­ως από τη δύνα­μη. Η δύνα­μη του κυρί­ου, του δου­λο­κτή­τη και ‑ενί­ο­τε του ιδιο­κτή­τη. Οι Λατί­νοι καθιέ­ρω­σαν το  jus vitae et necis, δηλα­δή δικαί­ω­μα ζωής και θανά­του. Εξου­σία, δύνα­μη και επι­βο­λή ταύ­της επί του αδυ­νά­του, του θηλυ­κού, του μαύ­ρου, του μπλε και κάθε, ας το πού­με δια­φο­ρε­τι­κού… Αφαι­ρού­με και χαρί­ζου­με ζωή. Εμείς, οι δυνα­τοί, οι κατέ­χο­ντες την εξου­σία, δηλα­δή τα μέσα παραγωγής.

Αυτή τη δύνα­μη την «αγά­πη­σαν» πλεί­στοι και εξαι­τί­ας της η ανθρω­πό­τη­τα κατα­τα­λαι­πω­ρή­θη­κε  και συνε­χώς ταλαι­πω­ρεί­ται.  Η δύνα­μη της  αρχαί­ας Αθή­νας που επέ­πε­σεν επί των Μηλί­ων και τόσων άλλων μέχρι τη δύνα­μη του κατα­κτη­τή, που τόσο βαριά και απάν­θρω­πα κατέ­πε­σε στους Έλλη­νες, επί Κατο­χής. Και για να είμα­στε και λίγο αλη­θι­νοί, ας ομο­λο­γή­σου­με πως δεν είναι απο­κλει­στι­κή υπό­θε­ση ενός ατό­μου. Το σύστη­μα παρά­γει βία, επι­θε­τι­κό­τη­τα, πόλε­μο και κατα­στρο­φή. Μια λέξη. Η εκμετάλλευση.

Δεν έφτα­νε αυτό. Η δύνα­μη αυτή επι­κά­θι­σεν επί της πνευ­μα­τι­κής αδυ­να­μί­ας των ανθρώ­πων και κατα­κά­θι­σε  στην  ψυχή τους, απο­διώ­χνο­ντας κάθε έννοια ατο­μι­κού δικαιώ­μα­τος και κάθε προ­σπά­θεια σεβα­σμού της προ­σω­πι­κό­τη­τας του καθε­νός.  Δεν χρειά­ζε­ται ιστο­ρι­κή ανα­δρο­μή. Επι­βο­λή δύνα­μης δεν είναι η παρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση; Σκό­πι­μη διά­δο­ση ψευ­δών ειδή­σε­ων προ­κει­μέ­νου να πετύ­χου­με την ετε­ρο­κα­τεύ­θυν­ση των πολι­τών. Η δύνα­μη του μέσου ασύ­γκρι­τη…  Ισο­πε­δώ­νει συνει­δή­σεις, πεποι­θή­σεις, ιδε­ο­λο­γί­ες, ανθρω­πι­σμό… Λέει τίπο­τε η υπό­θε­ση Novartis;

Η δύνα­μη του ισχυ­ρού, η δύνα­μη του οικο­νο­μη­μέ­νου και φυσι­κά των αρί­στων.  Η δύνα­μη δυστυ­χώς του άντρα-δυνά­στη, αιμα­το­πό­τη, που σε καθη­με­ρι­νή βάση χει­ρο­δι­κεί σε βάρος της γυναί­κας και παι­διών. Πλεί­στα τα παρα­δείγ­μα­τα. Άλλες πέφτουν από τις σκά­λες κι άλλες «το πίνουν με το ζου­μί τους». Απι­θώ­νου­με τη δύνα­μη κατά των γυναι­κών και των παι­διών, των φτω­χών, των προ­σφύ­γων, των απο­κλει­σμέ­νων, των εξαρ­τη­μέ­νων και σε όσους/όσες εμείς θεω­ρού­με δευτεράτζες.

«Θηρίο τον λένε τον άνθρω­πο. Κολο­κύ­θια. Ποιο θηρίο, μωρέ; Έχει το θεριό μαχαί­ρια; Φκιά­νει  σκο­τώ­στρες και του­φε­κά­ει;» Μενέ­λα­ος Λουντέμης

Χρειά­ζε­ται να πάμε εκεί κατά Πακι­στάν Συρία, Ιράκ κλπ για να επα­λη­θεύ­σου­με τον Λου­ντέ­μη; Τη δύνα­μή τους «οι ισχυ­ροί» την μετέ­τρε­ψαν σε μπό­μπες και  τις  έρι­ξαν… Τη δύνα­μή τους  λογά­ρια­σαν, και την οικο­νο­μι­κή τους  επάρ­κεια, διάρ­κεια κλπ. Τη δύνα­μή τους χρη­σι­μο­ποιούν και μας ταΐ­ζουν πλα­στι­κές τρο­φές, τρε­λαί­νου­με τα ζώα (τρε­λές αγε­λά­δες)  και μας τρε­λαί­νουν κι αυτά. Και η επι­και­ρό­τη­τα γρά­φει Ουκρανία !!!

Μετά ταύ­τα η δύνα­μη της ιδε­ο­λο­γι­κής αφα­σί­ας  και του εκκο­λα­πτό­με­νου φασι­σμού. Εδώ κι αν γίνε­ται η θεο­ποί­η­ση της δύνα­μης για να περά­σει  «νικη­τής και τρο­παιού­χος»  η προ­σω­πο­ποί­η­ση της φασι­στι­κής θεω­ρί­ας και πρά­ξης, μαζί με τον συρ­φε­τό της φασι­στι­κής συμ­μο­ρί­ας, που στο διά­βα τους «κυνη­γούν» τους φτω­χο­δια­βό­λους μετα­νά­στες δια­κη­ρύσ­σο­ντας την καθα­ρό­τη­τα του αίμα­τός τους και την μολυ­σμα­τι­κή λει­τουρ­γία της σκέ­ψης τους.

Και το χει­ρό­τε­ρο: ΔΟΛΟΦΟΝΩΝΤΑΣ …

Οι λαοί υποφέρουν…

Τα κέρ­δη πολλαπλασιάζονται…

Τα συμ­φέ­ρο­ντα συμφωνούν….

Τα κορά­κια βυσσοδομούν… 

Παλιά ήταν η Σμύρ­νη, το Ιράκ, το Πακι­στάν, η Συρία… (Αρμα­θιά­στε ονόματα)

Ένας μόνο είπε την αλήθεια. 

«Στρα­τη­γέ, ο άνθρω­πος είναι χρή­σι­μος πολύ.

Ξέρει να πετά­ει, ξέρει και να σκοτώνει.

Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:

Ξέρει να σκέ­φτε­ται». Μπ. Μπρεχτ 

Θα το κατα­λά­βει ποτέ αυτό;

__________________________________________________________________________
Ο toumpouros γεννήθηκε στην Άγναντα Άρτας (Τζουμέρκα). Εκεί τελείωσε το Γυμνάσιο και ακολούθως σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έγραψε τέσσερα βιβλία: «Αγναντίτικα Λιχνίσματα», «Το Γυμνάσιο Αγνάντων ο Πνευματικός Φάρος των Τζουμέρκων», «Με την Ηπειρώτικη λαλιά» και «Τραγουδώντας την ξενιτιά», καθώς και εννέα θεατρικά έργα με περιεχόμενο που αφορά τη ζωή στην Ήπειρο.
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο