Δέκα χρόνια από την απάτη της «Αραβικής Ανοιξης»

Σαν χτες, πριν από 10 χρό­νια, είχε σημειω­θεί στην Τυνη­σία ένα γεγο­νός που έμελ­λε να μεί­νει ιστο­ρι­κό. Ηταν η αυτο­πυρ­πό­λη­ση από από­γνω­ση του νεα­ρού μικρο­πω­λη­τή φρού­των Μοχά­μεντ Μπουα­ζί­ζι μπρο­στά στο γρα­φείο του τοπι­κού κυβερ­νή­τη της μικρής πόλης Σίντι Μπου­ζίντ, που σημα­το­δό­τη­σε ένα κύμα δια­μαρ­τυ­ριών, το οποίο ονο­μά­στη­κε από τα αστι­κά επι­τε­λεία «Αρα­βι­κή Ανοι­ξη», που συνε­χί­στη­κε σε χώρες της Βόρειας Αφρι­κής, Λιβύη, Αίγυ­πτο και πέρα­σε στη Συρία. Μάλι­στα, οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας, μιλού­σαν για «λαϊ­κή επανάσταση».

Ποια όμως είναι η αλή­θεια και τι σήμα­νε για τους λαούς αυτή η δια­δι­κα­σία; Ενα μήνα μετά την αυτο­πυρ­πό­λη­ση του νεα­ρού μικρο­πω­λη­τή έγι­νε η ανα­τρο­πή του μιση­τού στο λαό Μπεν Αλι, κατά τ’ άλλα έως τότε σύμ­μα­χου των ιμπε­ρια­λι­στών, και δρο­μο­λο­γή­θη­καν αλλα­γές καθε­στώ­των και σε άλλες χώρες, ενώ ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ αλλά και διά­φο­ροι αρι­στε­ρού­λη­δες πανη­γύ­ρι­ζαν για τη «νίκη της δημο­κρα­τί­ας ενά­ντια στον νεπο­τι­σμό και τον αυταρ­χι­σμό» των Μπεν Αλι, Καντά­φι, Χ. Μου­μπά­ρακ και ετοι­μα­ζό­ταν η κοι­νή γνώ­μη για την επί­θε­ση στη Συρία.

Τα αστι­κά επι­τε­λεία και οι υπη­ρε­σί­ες ισχυ­ρών ιμπε­ρια­λι­στι­κών χωρών, των ΗΠΑ και χωρών της ΕΕ αξιο­ποί­η­σαν με μαε­στρία την υπαρ­κτή λαϊ­κή αντί­δρα­ση απέ­να­ντι σε αυταρ­χι­κά καθε­στώ­τα και μαζί με αστούς σύμ­μα­χους τους σε κάθε χώρα προ­χώ­ρη­σαν ευρύ­τε­ρους σχε­δια­σμούς, ώστε να διευ­κο­λυν­θούν οι μπίζ­νες των δικών τους μονο­πω­λια­κών ομί­λων ένα­ντι άλλων αντα­γω­νι­στών. Τα λεγό­με­να «αυθόρ­μη­τα κινή­μα­τα» στη Βόρεια Αφρι­κή και μετά αυτά των «αγα­να­κτι­σμέ­νων» — διά­φο­ροι οπορ­του­νι­στές με τη «σημαία» των αντι­μνη­μο­νια­κών καλού­σαν η Αθή­να να γίνει πλα­τεία Ταχρίρ (της Αιγύ­πτου) — φάνη­κε ότι ήταν το όχη­μα για την αστι­κή εναλ­λα­γή. Αλλω­στε, και τα στοι­χεία που ήρθαν στο φως της δημο­σιό­τη­τας έδει­ξαν ότι για την «Αρα­βι­κή Ανοι­ξη» ενερ­γο­ποι­ή­θη­καν διά­φο­ρες υπη­ρε­σί­ες και μονο­πω­λια­κοί όμι­λοι, όπως η «Google», για να οδη­γή­σουν τα πράγ­μα­τα εκεί που ήθε­λαν οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές δυνά­μεις. Τότε το ΚΚΕ είχε λοι­δο­ρη­θεί από κάθε λογής οπορ­του­νι­στές ότι …δεν κατα­νο­εί τη λαϊ­κή επα­νά­στα­ση, αλλά η ψύχραι­μη και τεκ­μη­ριω­μέ­νη ανά­λυ­σή του απο­δεί­χτη­κε η μόνη σωστή. Οτι δηλα­δή οι αλλα­γές καθε­στώ­των αφο­ρού­σαν σε εκσυγ­χρο­νι­σμούς στο αστι­κό πολι­τι­κό σύστη­μα που συν­δέ­ο­νταν ταυ­τό­χρο­να με σχε­δια­ζό­με­νες επεμ­βά­σεις με βάση το αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κό σχέ­διο της «Μεγά­λης Μέσης Ανατολής».

Η εμπλο­κή των υπη­ρε­σιών ιμπε­ρια­λι­στι­κών χωρών σε πολ­λές χώρες και σε όλο το τόξο από τη Βόρεια Αφρι­κή έως τη Μέση Ανα­το­λή απο­δεί­χτη­κε τα επό­με­να χρό­νια. Η περί­πτω­ση της ιμπε­ρια­λι­στι­κής επέμ­βα­σης στη Συρία, το φού­ντω­μα του εργα­λεί­ου του «Ισλα­μι­κού Κρά­τους», που τώρα εμφα­νί­ζε­ται ως εχθρός τρο­μο­κρά­της, οι εξε­λί­ξεις σε Τυνη­σία, Λιβύη, Αίγυ­πτο όχι μόνο δεν έφε­ραν «άνοι­ξη» στους λαούς αλλά βαρυ­χει­μω­νιά στα δικαιώ­μα­τά τους, θάνα­το, φτώ­χεια, εξα­θλί­ω­ση, διό­γκω­ση της προσφυγιάς.

Οι ΝΑΤΟι­κές «ανθρω­πι­στι­κές επεμ­βά­σεις» όχι μόνο δεν έφε­ραν και δεν φέρ­νουν την ειρή­νη και την ασφά­λεια, αλλά αντί­θε­τα συντη­ρούν για χρό­νια συγκρού­σεις και πολέ­μους για να μπο­ρούν να κυριαρ­χούν με το «διαί­ρει και βασί­λευε». Επί­σης, ο ενερ­γεια­κός πλού­τος που ήταν το βασι­κό δια­κύ­βευ­μα των επεμ­βά­σε­ων, τα σχέ­δια εκμε­τάλ­λευ­σης και αξιο­ποί­η­σής του, αντί για ευλο­γία γίνο­νται συμ­φο­ρά για τους λαούς, αφού είναι αντι­κεί­με­νο αδυ­σώ­πη­του αντα­γω­νι­σμού ανά­με­σα σε ισχυ­ρά μονο­πω­λια­κά συμ­φέ­ρο­ντα που δεν διστά­ζουν μπρο­στά σε τίπο­τα για το κέρ­δος. Αυτό πλη­ρώ­νουν οι λαοί της Λιβύ­ης, της Συρί­ας, της Υεμέ­νης και άλλοι με το αίμα τους. Ακό­μα απο­δει­κνύ­ε­ται ότι η ανά­δει­ξη της Ελλά­δας, με ευθύ­νη των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ), σε πυλώ­να του αμε­ρι­κα­νο­ΝΑ­ΤΟι­κού σχε­δια­σμού στην ευρύ­τε­ρη περιο­χή, που περι­λαμ­βά­νει τη Νότια και Ανα­το­λι­κή Μεσό­γειο, τη Βόρεια Αφρι­κή, τα Βαλ­κά­νια ως τον Καύ­κα­σο, μόνο δει­νά μπο­ρεί να φέρει για το λαό μας και τους άλλους λαούς της περιοχής.