Δήμος Νεάπολης-Συκεών: Μαθητές χωρίς σχολικά γεύματα, εργάτες χωρίς γάλα!

Πάνω από ένα χρό­νο οι μαθη­τές των σχο­λεί­ων του δήμου Νεά­πο­λης — Συκε­ών στε­ρού­νται τα σχο­λι­κά γεύ­μα­τα, ενώ για ακό­μη μεγα­λύ­τε­ρο διά­στη­μα εργα­ζό­με­νοι στε­ρού­νται την καθη­με­ρι­νή φιά­λη γάλα­τος που τους αναλογεί.

Το γεγο­νός καταγ­γέλ­λει η «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση» Νεά­πο­λης — Συκε­ών σημειώνοντας:

«Το πρό­βλη­μα αυτό δεν είναι και­νού­ριο. Δεν έχει περά­σει πολύ και­ρός από τότε όπου οι μαθη­τές του δήμου μας έμει­ναν χωρίς φαγη­τό για μια περί­ο­δο που κρά­τη­σε πάνω από δύο σχο­λι­κά έτη.

Η δικαιο­λο­γία που δίνει η διοί­κη­ση του δήμου και η κυβέρ­νη­ση είναι ότι άλλο­τε φταί­νε οι “δικα­στι­κές εκκρε­μό­τη­τες” μετα­ξύ των επι­χει­ρη­μα­τιών σίτι­σης (ποιος θα πάρει το κομ­μά­τι της πίτας των κερ­δών) και άλλο­τε πως “δεν ανα­νε­ώ­θη­καν έγκαι­ρα οι υπάρ­χου­σες συμβάσεις”.

Γι’ αυτό το λόγο μαθη­τές και εργα­ζό­με­νοι μένουν νηστικοί!

Με από­λυ­το κυνι­σμό αντι­με­τω­πί­ζει το πρό­βλη­μα η διοί­κη­ση του κ. Δανι­η­λί­δη: “Οι εργα­ζό­με­νοι θα λάβουν – μετά από κάποια χρό­νια – την απο­ζη­μί­ω­ση για την αξία του γάλατος”!

Και μέχρι τότε; Το γεγο­νός ότι δεν θα πίνουν το καθη­με­ρι­νό γάλα, που πρέ­πει και δικαιού­νται, δεν επι­βα­ρύ­νει την υγεία τους;

Και με τους μαθη­τές τι γίνε­ται; Θα πρέ­πει και αυτοί να περι­μέ­νουν νηστι­κοί κάνα δυο χρό­νια για να “απο­ζη­μιω­θούν” μετά;

Σε μια περί­ο­δο φτώ­χειας και ανέ­χειας για τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια, το αστι­κό κρά­τος – που οι μηχα­νι­σμοί του κινού­νται ταχύ­τα­τα όταν πρό­κει­ται να εξυ­πη­ρε­τή­σουν συμ­φέ­ρο­ντα πολυ­ε­θνι­κών ομί­λων – αφή­νει για μια ακό­μη φορά τους μικρούς μαθη­τές χωρίς, το απα­ραί­τη­το γι’ αυτούς, σχο­λι­κό γεύ­μα και τους εργα­ζό­με­νους χωρίς γάλα.

Αντί να υπάρ­ξουν κρα­τι­κές δομές που να φρο­ντί­ζουν για την απρό­σκο­πτη παρο­χή ποιο­τι­κού συσ­σι­τί­ου, σε όλους τους μαθη­τές, παρα­χω­ρούν και αυτή ακό­μη την υπη­ρε­σία της σωστής δια­τρο­φής των παι­διών μας σε ιδιω­τι­κές εταιρείες.

Στην προ­σπά­θειά τους οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες αυτοί να κερ­δί­σουν τους δια­γω­νι­σμούς και να πάρουν το μεγα­λύ­τε­ρο κομ­μά­τι της πίτας των κερ­δών, δεν διστά­ζουν να βάζουν νομι­κά εμπό­δια στους αντα­γω­νι­στές τους με δικα­στι­κά μέσα και αγωγές.

Απο­τέ­λε­σμα τα παι­διά του λαού – και οι εργα­ζό­με­νοι γονείς τους – να μένουν χωρίς φαγητό!

Είναι και­ρός πια ο λαός να βγά­λει τα συμπε­ρά­σμα­τά του.

Είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με ΝΔ (είτε με οποια­δή­πο­τε άλλη μορ­φή αστι­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης) οι νόμοι που στη­ρί­ζουν τα κέρ­δη των επι­χει­ρη­μα­τιών βρί­σκο­νται πιο πάνω από τις ανά­γκες σίτι­σης αλλά και της ίδιας της ζωής των εργα­ζο­μέ­νων και των οικο­γε­νειών τους».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα