Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δίκη για δολοφονία Καμπανού: «Ήθελαν να σκοτώσουν»

Για προ­σχε­δια­σμέ­νο, οργα­νω­μέ­νο και ψυχρό έγκλη­μα μίλη­σε ο πατέ­ρας του Άλκη Καμπα­νού, στην κατά­θε­σή του ενώ­πιον του Μικτού Ορκω­τού Δικα­στη­ρί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης, με την οποία άνοι­ξε ο κύκλος της εξέ­τα­σης των μαρ­τύ­ρων, στη δίκη για τη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση, με οπα­δι­κά κίνη­τρα, ενα­ντί­ον του 19χρονου φοι­τη­τή, τα ξημε­ρώ­μα­τα της 1ης Φεβρουα­ρί­ου 2022.

Κάνο­ντας επί­κλη­ση στην ιδιό­τη­τά του ως πρώ­ην στρα­τιω­τι­κός και ανα­φε­ρό­με­νος στον τρό­πο που ενήρ­γη­σαν οι δώδε­κα κατη­γο­ρού­με­νοι, ο Αρι­στεί­δης Καμπα­νός χρη­σι­μο­ποί­η­σε εκφρά­σεις, όπως «επι­χεί­ρη­ση ανορ­θό­δο­ξου πολέ­μου», «φάλαγ­γα» και «σιγή ασυρ­μά­του». «Ήθε­λαν να σκο­τώ­σουν», ανέ­φε­ρε χαρα­κτη­ρι­στι­κά ο Αρι­στεί­δης Καμπα­νός, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι μαζί με τη ζωή του Άλκη κατέ­στρε­ψαν τη ζωή όλης της οικο­γέ­νειάς του.

Συγκι­νη­σια­κά φορ­τι­σμέ­νος, ο μάρ­τυ­ρας ανα­φέρ­θη­κε στα τελευ­ταία λόγια του Άλκη, όταν ο άτυ­χος πρω­το­ε­τής φοι­τη­τής εκλι­πα­ρώ­ντας τους κατη­γο­ρού­με­νους φώνα­ξε «μη με χτυ­πά­τε άλλο», σημειώ­νο­ντας χαρα­κτη­ρι­στι­κά: «δεν ξέρω πώς είναι ο ψυχι­σμός του ανθρώ­που και πώς φτά­σα­με στο σημείο αυτό».

Ανέ­φε­ρε δε, ότι ουδέ­πο­τε έχει πάει στο σημείο της δολο­φο­νί­ας, ενώ για τη συγ­γνώ­μη που ζήτη­σαν κάποιοι εκ των κατη­γο­ρου­μέ­νων, ο Αρι­στεί­δης Καμπα­νός τόνι­σε: «Άλλο η συγ­γνώ­μη κι άλλο η συγ­χώ­ρη­ση. Ας ζητή­σουν συγ­χώ­ρη­ση από το Θεό».

Περι­γρά­φο­ντας τον χαρα­κτή­ρα του γιου του, ο μάρ­τυ­ρας είπε ότι ήταν ένα παι­δί ήσυ­χο, ήρε­μο που δεν έκα­νε ποτέ φασα­ρί­ες και δεν δημιούρ­γη­σε κανέ­να πρό­βλη­μα. «Δεχό­μα­σταν ευμε­νείς σχο­λια­σμούς για την ποιό­τη­τα του χαρα­κτή­ρα του», κατέ­θε­σε, απο­κα­λύ­πτο­ντας πως ο 19χρονος υπήρ­ξε πνευ­μα­τι­κός του πατέ­ρας. «Πιθα­νόν να ακου­στεί ειρω­νι­κό. Ήταν ο πνευ­μα­τι­κός μου πατέ­ρας, η φωνή της συνεί­δη­σης», ανέ­φε­ρε και εξή­γη­σε: «Εγώ ως στρα­τιω­τι­κός συγ­χυ­ζό­μουν και θύμω­να. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μου συνι­στού­σε να συμπε­ρι­φέ­ρο­μαι φιλι­κά προς τους ανθρώ­πους, να μην συγ­χύ­ζο­μαι, να μην θυμώνω».

Απα­ντώ­ντας σε ερώ­τη­ση της εισαγ­γε­λέ­ως της έδρας για το εάν ο γιος του ήταν οπα­δός, ο Αρι­στεί­δης Καμπα­νός κατέ­θε­σε: «Ήταν απλός φίλα­θλος του Άρη, αγα­πού­σε τον Άρη. Ζήτη­μα να είχε πάει πέντε φορές στο γήπε­δο. Δεν ανή­κε σε κανέ­ναν σύνδεσμο».

Χωρίς να γυρί­σει να κοι­τά­ξει ούτε στιγ­μή τους 12 κατη­γο­ρού­με­νους, κατά τη διάρ­κεια της κατά­θε­σής του, ο μάρ­τυ­ρας, στην εισα­γω­γι­κή του τοπο­θέ­τη­ση, ανα­φέρ­θη­κε στην τελευ­ταία επι­κοι­νω­νία που είχε με τον γιο του, λέγο­ντας τα εξής: «Η τελευ­ταία επι­κοι­νω­νία μας ήταν στις 31 Ιανουα­ρί­ου, στις 8.15 το βρά­δυ. Προ­σπά­θη­σα να επι­κοι­νω­νή­σω μέσω εφαρ­μο­γής και μου είπε ότι βρι­σκό­ταν στην φοι­τη­τι­κή λέσχη και θα επέ­στρε­φε για να συνε­χί­σει το διά­βα­σμα καθώς έγρα­φε την επό­με­νη μέρα μάθη­μα. Απ’ ό,τι πλη­ρο­φο­ρή­θη­κε βγή­κε για βόλ­τα με τους φίλους του στη Χαρι­λά­ου. Ο αδελ­φός μου επι­κοι­νώ­νη­σε τηλε­φω­νι­κά μαζί μου, για να μού πει για το περιστατικό».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο