Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δίκη για Μάτι: Καταγγελία μάρτυρα για πρόταση «ανταλλαγής νεκρών χωρίς νόμιμη διαδικασία»

Προ­σπά­θεια συγκά­λυ­ψης και σωρεία σοβα­ρών περι­στα­τι­κών, κατήγ­γει­λε μία εκ των μαρ­τύ­ρων και παθού­σα, της φονι­κής πυρ­κα­γιάς στο Μάτι Αττι­κής, κατά την ακρό­α­ση της από το αρμό­διο δικαστήριο.

Η μάρ­τυ­ρας Βασι­λι­κή Κού­κλα, που έχα­σε και τους δύο γονείς της, κατήγ­γει­λε πως οι υπεύ­θυ­νοι εκ μέρους της πολι­τεί­ας, έδω­σαν προς ταφή λάθος σορό, αντί αυτής του πατέ­ρα της και στη συνέ­χεια προ­σπά­θη­σαν να κάνουν ανταλ­λα­γή σορών με δια­δι­κα­σία εκτα­φής, χωρίς να ακο­λου­θη­θεί η ενδε­δειγ­μέ­νη δια­δι­κα­σία. «Εκεί­νο το βρά­δυ το καθή­κον χάθη­κε», είπε η μάρτυρας.

Τα λόγια αυτά προ­κά­λε­σαν το έντο­νο ενδια­φέ­ρον αλλά και την πρώ­τη αντί­δρα­ση από μέρους του εισαγ­γε­λέα της έδρας ο οποί­ος, αφού άκου­σε τη μάρ­τυ­ρα, ζήτη­σε διευ­κρι­νή­σεις, για να κατα­λή­ξει πως είναι δυνα­τόν το δικα­στή­ριο αυτό να κινη­θεί προς την κατεύ­θυν­ση της διε­ρεύ­νη­σης των όσων καταγ­γέλ­θη­καν, λέγο­ντας χαρα­κτη­ρι­στι­κά «μπο­ρούν να γίνουν και δια­δι­κα­σί­ες οίκοθεν».

Η αίθου­σα της δίκης με τους 21 κατη­γο­ρου­μέ­νους, για την τρα­γι­κή πυρ­κα­γιά στο Μάτι, ανέ­δει­ξε και σήμε­ρα τις μαρ­τυ­ρί­ες ανθρώ­πων που έζη­σαν από πρώ­το χέρι τα τρα­γι­κά γεγο­νό­τα, τη φρί­κη των στιγ­μών, αλλά και τον τρό­πο που οι δικοί τους άνθρω­ποι έχα­σαν τη ζωή τους, όπως επί­σης και τις συν­θή­κες που επι­κρά­τη­σαν κατό­πιν στα νοσο­κο­μεία και το νεκροτομείο.

Η Ελι­σά­βετ Σπυ­ρί­δη περιέ­γρα­ψε έντο­να φορ­τι­σμέ­νη πως εκεί­νη και ο σύζυ­γός της έγι­ναν ασπί­δα για τα εγγό­νια τους. «Ήταν φρί­κη, ήταν κόλα­ση», είπε χαρα­κτη­ρι­στι­κά και σημεί­ω­σε ότι η ίδια μέχρι και σήμε­ρα αντι­με­τω­πί­ζει σοβα­ρά προ­βλή­μα­τα υγεί­ας, ενώ ο σύζυ­γός της υπέ­κυ­ψε στα τραύ­μα­τά του ύστε­ρα από 145 ημέ­ρες νοσηλείας.

Ο γιος της Ελι­σά­βετ Σπυ­ρί­δη, Κων­στα­ντί­νος, που την δια­δέ­χθη­κε στο βήμα, περιέ­γρα­ψε πως ενώ προ­σπα­θού­σε να φτά­σει στα παι­διά και τους γονείς του, στην είσο­δο της περιο­χής των στα­μά­τη­σαν με τη βία οι αρχές, ενώ για το τι ακο­λού­θη­σε αργό­τε­ρα στον «Ευαγ­γε­λι­σμό», είπε χαρα­κτη­ρι­στι­κά πως «το σκη­νι­κό θυμι­ζε πόλε­μο». Η αδερ­φή του, Αικα­τε­ρί­νη, στην κατά­θε­σή της στά­θη­κε στο τι συνέ­βη το επό­με­νο διά­στη­μα και την αγω­νία για την πορεία της υγεί­ας του γονέ­ων της με μόνη παρη­γο­ριά ότι σώθη­καν τα παιδιά.

Η δια­δι­κα­σία ολο­κλη­ρώ­θη­κε με την κατά­θε­ση της Ζωής Κων­στα­ντο­πού­λου, που είχε ξεκι­νή­σει από χθες, 30/1.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο