Δίκη για την επίθεση με βιτριόλι — Απολογία κατηγορούμενης: «Είδα στην τηλεόραση για επίθεση με βιτριόλι ως μέσο εκδίκησης μεταξύ γυναικών»

Ενώ­πιον των δικα­στών βρέ­θη­κε η 37χρονη κατη­γο­ρού­με­νη για την επί­θε­ση με βιτριό­λι σε βάρος της Ιωάν­νας Παλιο­σπύ­ρου. Ξεκί­νη­σε την απο­λο­γία της λέγο­ντας: «Τη συγ­γνώ­μη μου τη ζήτη­σα στην Ιωάν­να, μέσα από την απο­λο­γία μου. Εγώ σήμε­ρα επα­να­λαμ­βά­νω τη συγ­γνώ­μη μου στην Ιωάν­να, ειλι­κρι­νή, μέσα από την ψυχή μου, και από την οικο­γέ­νειά της, αλλά και από την οικο­γέ­νειά μου, για­τί τους έφε­ρα μεγά­λη ντρο­πή με την πρά­ξη μου».

«Την παρα­κο­λου­θού­σα έναν χρό­νο πριν.. Είχα εμμο­νή μαζί της. Όλα ξεκί­νη­σαν όταν γνώ­ρι­σα τον Νώντα…». Η 37χρονη Έφη ισχυ­ρί­στη­κε στην απο­λο­γία της πως από ζήλια παρα­κο­λου­θού­σε την Ιωάν­να έναν χρό­νο πριν την επί­θε­ση, χωρίς να έχει σχε­διά­σει να την πλήξει.

Είπε, επί­σης, πως όταν απο­φά­σι­σε την επί­θε­ση αγό­ρα­σε το καυ­στι­κό υγρό από έναν Πακι­στα­νό, τον οποίο έπει­τα από συνεν­νό­η­ση πήγε να τον βρει για να της το παρα­δώ­σει στην οδό Γερα­νί­ου στο κέντρο.

Τι είπε στην απολογία της

«Όλα ξεκί­νη­σαν από όταν γνώ­ρι­σα τον Νώντα το 2018 και είχα­με ανα­πτύ­ξει μια ερω­τι­κή σχέ­ση. Βρι­σκό­μα­σταν σε τακτά δια­στή­μα­τα όπως προ­κύ­πτει και από τις τηλε­φω­νι­κές συνο­μι­λί­ες μας. Τον ρώτη­σα ευθέ­ως τι συμ­βαί­νει με την Ιωάν­να αλλά δεν μου απά­ντη­σε. Όσες φορές τον ρώτη­σα δεν μου είπε. Μου άφη­σε αμφι­βο­λί­ες. Προ­σπά­θη­σα να απο­μα­κρυν­θώ για­τί δεν με άφη­νε να προ­χω­ρή­σω στη ζωή μου. Αργό­τε­ρα τους παρα­κο­λού­θη­σα. Την παρα­κο­λού­θη­σα για να δεν αν βρί­σκε­ται μαζί του, όχι για να της επι­τε­θώ. Με είχε δια­βε­βαιώ­σει ότι δεν είχε σχέ­ση με αυτόν τον άνθρω­πο και είδα από τη δρα­στη­ριό­τη­τα στο Facebook ότι δεν ευστα­θού­σαν αυτά. Ήμα­σταν γνω­στές και δεν υπήρ­χε λόγος να με σεβα­στεί», ανέφερε.

Η ιδέα για το βιτριόλι και η προμήθεια

«Μετά από κάποια εκπο­μπή που είδα στην τηλε­ό­ρα­ση για επί­θε­ση με βιτριό­λι ως μέσο εκδί­κη­σης μετα­ξύ γυναι­κών μου καρ­φώ­θη­κε η ιδέα. Δεν σκέ­φτη­κα ότι θα πεθά­νει. Από τα ακού­σμα­τα που είχα δεν προ­τει­νό­ταν σαν φονι­κό όπλο, μόνο ως μέσο εκδί­κη­σης. Δεν σκέ­φτη­κα ότι μπο­ρεί να το κατα­πιεί. Δεν είμαι δολο­φό­νος, ουδέ­πο­τε το σκέ­φτη­κα. Ήμουν υπά­κουη στους νόμους και είχα ήρε­μη ζωή», είπε σχε­τι­κά με το πώς απο­φά­σι­σε να δια­πρά­ξει την επίθεση.

Η κατη­γο­ρού­με­νη υπο­στή­ρι­ξε ότι ήταν δύσκο­λο να βρει βιτριό­λι και κατευ­θύν­θη­κε στο κέντρο της Αθή­νας για να το ανα­ζη­τή­σει. «Είχα κατα­λά­βει ότι ήταν δύσκο­λο. Βρή­κα έναν πακι­στα­νι­κής κατα­γω­γής άνδρα έξω από ένα μαγα­ζί και μου είπε ότι θα το βρει. Σε τρεις μέρες δώσα­με ραντε­βού και μου το έφε­ρε. Τον ρώτη­σα αν μπο­ρού­σε να μου βρει κάποιον να μου κάνει μια δου­λειά, χωρίς να του πω λεπτο­μέ­ρειες και πως θα πλη­ρω­θεί. Μου έδω­σε το τηλέ­φω­νο του Πακι­στα­νού αλλά δεν μπό­ρε­σα να επι­κοι­νω­νή­σω, για­τί μιλού­σε φαρ­σί. Όταν πήρα το υγρό το μετάγ­γι­σα σε ένα μεταλ­λι­κό ποτή­ρι, όχι 1 λίτρο για­τί θα χρεια­ζό­μουν τερά­στιο δοχείο και θα το έβλε­πε η Ιωάν­να. Ήταν 300 με 500 ml με καπά­κι μπλε ήταν»

Για τη στιγμή της επίθεσης

«Κατέ­βη­κα στο υπό­γειο και την περί­με­να. Αυτή στέ­κο­νταν στο ασαν­σέρ, ακρι­βώς μπρο­στά. Ήμουν από το πλάι της, δεν είχα οπτι­κή επα­φή μαζί της. Όπως της το έρι­ξα, εκεί­νη γύρι­σε αρι­στε­ρά και την πέτυ­χε στο υπό­λοι­πο πρό­σω­πο. Έτρε­ξα, μπή­κα στο ταξί, με άφη­σε σε ένα σημείο άσχε­το, ώστε να μη φαί­νε­ται που πηγαί­νω και πήρα μετά άλλο ταξί»

Για την ημέρα της σύλληψης

«Την θυμά­μαι την ημέ­ρα αυτή της σύλ­λη­ψής μου, αλί­μο­νο αν θα μπο­ρού­σα να την ξεχά­σω. Δεν μου ζήτη­σαν αστυ­νο­μι­κή ταυ­τό­τη­τα. Μου πήραν το κινη­τό από τα χέρια. Ο αστυ­νο­μι­κός που κατέ­θε­σε εδώ δεν ήταν παρών στην σύλ­λη­ψη, το δια­ψεύ­δω. Θυμά­μαι τα άτο­μα πολύ καλά».

Για τη συνομιλία της με την ξαδέλφη του θύματος μετά την επίθεση

«Η εξα­δέλ­φη της ήταν κολ­λη­τή και παι­δι­κή μου φίλη. Ήταν λογι­κό να μιλάω μαζί της συχνά και με μεγά­λη διάρ­κεια. Πράγ­μα­τι έγι­νε η κλή­ση και ρώτη­σα από ενδια­φέ­ρον πώς είναι για­τί, όπως σας είπα, ήθε­λα να την τραυ­μα­τί­σω και η υπό­θε­ση πήρε άλλη τρο­πή. Δεν ξέρω πώς βγή­κε αυτό ότι ήθε­λα να της επι­τε­θώ στο νοσοκομείο».

Πως προμηθεύτηκε το οξύ

«Το οξύ το προ­μη­θεύ­τη­κα το Φεβρουά­ριο του 2020. Πήγα σε ένα κατά­στη­μα βρή­κα ένα Πακι­στα­νο απ’ έξω, μου παρέ­δω­σε ένα βαρύ μπου­κά­λι μου ζήτη­σε 18 ευρώ και έδω­σα 40. Ήταν ένα μπου­κά­λι λευ­κό, σκλη­ρό πλα­στι­κό με μπλε καπάκι». 

Πρό­ε­δρος: Πώς ξέρα­τε που να βρεί­τε και ποια ώρα την Ιωάννα;

Κατη­γο­ρού­με­νη: Την είχα παρα­κο­λου­θή­σει και ήξε­ρα τι ώρα πάει στην εργα­σία της. Είχα επι­χει­ρή­σει να το κάνω την προη­γού­με­νη ημέ­ρα, αλλά το μετάνιωσα.

Πρό­ε­δρος: Πως ήσα­σταν σίγου­ρη για την ώρα;

   Κατη­γο­ρού­με­νη: Μπο­ρού­σε κάποιος αν στέ­κο­νταν στη σκά­λα του υπο­γεί­ου να βλέ­πει ποιος βρί­σκε­ται στο χώρο του ασανσέρ.

   Πρό­ε­δρος: Υπήρ­ξε διά­λο­γος; Το θύμα είπε ότι την κοι­τά­ξα­τε έντο­να στα μάτια.

   Κατη­γο­ρού­με­νη: Φορού­σα γυα­λιά σκού­ρα για να μην απο­κα­λυ­φθώ. Δεν μιλή­σα­με καθόλου.

   Πρό­ε­δρος: Αφού το μετα­νιώ­σα­τε την προη­γού­με­νη, για­τί ξανά πήγα­τε την άλλη μέρα;

   Κατη­γο­ρού­με­νη: Με κυρί­ευ­σε το αίσθη­μα της εκδί­κη­σης. Την μια μέρα ήξε­ρα ότι ήταν κάτι κακό και την επό­με­νη μέρα άλλα­ξα γνώ­μη. Μου έγι­νε εμμο­νή. Δεν μπο­ρώ να το εξη­γή­σω διαφορετικά.

   Πρό­ε­δρος: Πως βρέ­θη­κε στα αρχεία σας η φωτο­γρα­φία της εισό­δου του σπι­τιού της παθούσας;

   Κατη­γο­ρού­με­νη: Πήγα να διε­ρευ­νή­σω τον χώρο.

Ο πρό­ε­δρος της έδρας έδει­ξε  φωτο­γρα­φί­ες της Ιωάν­νας Παλιο­σπύ­ρου για να της δεί­ξει την κατά­στα­ση της υγεί­ας της αμέ­σως μετά το καυ­στι­κό υγρό, αλλά και μετά τις επεμ­βά­σεις. Η μητέ­ρα της Ιωάν­νας Παλιο­σπύ­ρου με λυγ­μούς συνέ­χι­σε να παρα­κο­λου­θεί τη διαδικασία.

   Όσο απο­λο­γεί­ται η κατη­γο­ρού­με­νη, η Ιωάν­να κρα­τά σημειώ­σεις από τους ισχυ­ρι­σμούς της.

Στην αίθου­σα υπάρ­χει ισχυ­ρή αστυ­νο­μι­κή δύναμη.