Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δίκη για το Μάτι: Φωτογραφίες στα έδρανα «για να ραγίσουν οι πέτρες»

Τις φωτο­γρα­φί­ες θυμά­των της φονι­κής πυρ­κα­γιάς στο Μάτι, ακου­μπι­σμέ­νες σε θέσεις του ακρο­α­τη­ρί­ου, είδε το δικα­στή­ριο που δικά­ζει τους κατη­γο­ρού­με­νους για την τρα­γω­δία, όταν ανέ­βη­κε στην έδρα για την έναρ­ξη της σημε­ρι­νής δικασίμου.

Η πρό­ε­δρος ενο­χλη­μέ­νη είπε προς τους συγ­γε­νείς θυμά­των που είχαν τοπο­θε­τή­σει τις φωτο­γρα­φί­ες πως «Έχω γνώ­ση και επί­γνω­ση τι δικά­ζου­με» και ρώτη­σε «Θέλω να ξέρω για­τί έχε­τε βάλει φωτο­γρα­φί­ες των θυμά­των στα έδρανα;».

Την απά­ντη­ση έσπευ­σε να δώσει συνή­γο­ρος από την πλευ­ρά της Πολι­τι­κής Αγω­γής, ο οποί­ος είπε: «Συγ­γνώ­μη κυρία πρό­ε­δρε, για­τί έτσι θέλουν. Απα­γο­ρεύ­ε­ται;», την ίδια στιγ­μή που κάποιος από το ακρο­α­τή­ριο ακού­στη­κε να λέει «για να ραγί­σουν οι πέτρες».

Η πρό­ε­δρος ρώτη­σε αν η κίνη­ση απο­σκο­πεί στο να είναι φορ­τι­σμέ­νο το κλί­μα της δίκης, με παρι­στά­με­νο στις θέσεις του κοι­νού να της απα­ντά πως «4,5 χρό­νια είναι φορ­τι­σμέ­νο το κλί­μα. Κυρία πρό­ε­δρε σεβό­μα­στε το δικα­στή­ριο σας, σεβα­στεί­τε κι εσείς τον πόνο μας», ενώ άλλος την ρώτη­σε αν θεω­ρεί προ­σβλη­τι­κή την τοπο­θέ­τη­ση των φωτογραφιών.

Πρό­ε­δρος: Όχι

Ακρο­α­τή­ριο: Τότε αφή­στε μας να δεί­ξου­με τον πόνο μας.

Πρό­ε­δρος: Δε θέλω να έχει κανέ­νας καμία αγω­νία ότι δεν έχει κατα­λά­βει το δικαστήριο.

Ακρο­α­τή­ριο: Θα φανεί στο τέλος.

Πρό­ε­δρος: Δε θέλω να ακούω το «θα φανεί». Θα δικά­σου­με σε κλί­μα ψυχραιμίας.

Αν και από την πλευ­ρά της υπε­ρά­σπι­σης ζητή­θη­κε να απο­συρ­θούν οι φωτο­γρα­φί­ες, η πρό­ε­δρος δεν έδω­σε επι­πλέ­ον έκτα­ση στην κίνη­ση των συγ­γε­νών: «Ας το αφή­σου­με κύριε συνή­γο­ρε», είπε κλεί­νο­ντας την συζήτηση.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο