Δίκη Φιλιππίδη: Αθώωση του ηθοποιού για βιασμό, ενοχή για τις δύο απόπειρες βιασμού προτείνει η εισαγγελέας

Την αθώ­ω­ση του Πέτρου Φιλιπ­πί­δη για την κατη­γο­ρία του βια­σμού κατ’ εξα­κο­λού­θη­ση από την πρώ­τη καταγ­γέλ­λου­σα, αλλά την ενο­χή του για τις δύο από­πει­ρες βια­σμού κατά των άλλων δύο καταγ­γε­λου­σών προ­τεί­νει η εισαγ­γε­λέ­ας της Έδρας του Μικτού Ορκω­τού Δικαστηρίου.

«Εκτι­μώ­ντας όλο το απο­δει­κτι­κό υλι­κό αδυ­να­τώ κατα­λή­ξω στο τι ακρι­βώς συνέ­βη. Έχω αμφι­βο­λί­ες. Μπο­ρεί να συνέ­βη­σαν τα γεγο­νό­τα όπως τα λέει η καταγ­γέλ­λου­σα στο δικα­στή­ριο, αλλά το δικα­στή­ριο δεν μπο­ρεί να κατα­δι­κά­σει με αμφι­βο­λί­ες. Οι δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις στις κατα­θέ­σεις της πρώ­της καταγ­γέλ­λου­σας δεν είναι λεπτο­μέ­ρειες. Υπάρ­χουν αμφι­βο­λί­ες για το τι ακρι­βώς συνέ­βη. Για τον κατ’ εξα­κο­λού­θη­ση βια­σμό θα προ­τεί­νω να τον κηρύ­ξει αθώο», ανέ­φε­ρε σύμ­φω­να με την ΕΡΤ.

Η εισαγ­γε­λέ­ας συνε­χί­ζει την αγό­ρευ­σή της και για τις δύο κατη­γο­ρί­ες από­πει­ρας βια­σμού από τις άλλες δύο καταγγέλλουσες.

Το σκεπτικό της εισαγγελέως για την πρώτη καταγγέλλουσα

Όπως ανα­φέ­ρει η ΕΡΤ, ανα­λύ­ο­ντας το σκε­πτι­κό της για την α’ καταγ­γέλ­λου­σα, η εισαγ­γε­λέ­ας Στέλ­λα Στό­για ανέ­φε­ρε: «Οφεί­λου­με να ελέγ­ξου­με την αξιο­πι­στία της μαρ­τυ­ρί­ας όταν είναι το μόνο απο­δει­κτι­κό μέσο που υπάρ­χει. Για τον πρώ­το καταγ­γε­λό­με­νο βια­σμό η καταγ­γέλ­λου­σα είχε κατα­θέ­σει ότι υπήρ­χε χει­ρα­γώ­γη­ση. Ήταν στο όριο, είχε κατα­θέ­σει η καταγγέλλουσα».

Στη συνέ­χεια, ανέ­φε­ρε ότι η καταγ­γέλ­λου­σα δήλω­σε στον Πέτρο Φιλιπ­πί­δη πως θέλει να φύγει αλλά και πως δεν αντι­λή­φθη­κε ότι η πρά­ξη που έγι­νε σε βάρος της συνι­στού­σε βιασμό.

Η εισαγ­γε­λι­κή λει­τουρ­γός, ανα­φε­ρό­με­νη στο δεύ­τε­ρο περι­στα­τι­κό βια­σμού που κατήγ­γει­λε η ίδια γυναί­κα, είπε: «Η καταγ­γέλ­λου­σα είπε πως πήγε με βαριά καρ­διά θεω­ρώ­ντας πως θέλει να επα­νορ­θώ­σει ο κατη­γο­ρού­με­νος. Η καταγ­γέλ­λου­σα στην ανα­κρί­τρια είχε κατα­θέ­σει ότι ενθου­σιά­στη­κε ασχέ­τως με ό,τι είχε γίνει, ενθου­σια­σμό που επι­βε­βαί­ω­σε και η μητέ­ρα της. Γεν­νώ­νται ερω­τη­μα­τι­κά. Βεβαί­ως ήταν χαρού­με­νη στην προ­ο­πτι­κή επαγ­γελ­μα­τι­κής απο­κα­τά­στα­σης. Όμως μια γυναί­κα που έχει υπο­στεί τέτοια πρά­ξη επου­δε­νί δεν πηγαί­νει χαρού­με­νη στον βια­στή της. Είπε ότι “έτσι έχου­με γαλου­χη­θεί στο θέα­τρο”. Μέχρι ποια συμπε­ρι­φο­ρά; Μέχρι τη διά­πρα­ξη κακουρ­γή­μα­τος και μάλι­στα από αυτά με την μεγα­λύ­τε­ρη απα­ξία; Κατά την άπο­ψη της ομι­λού­σας, όχι».

Η εισαγ­γε­λι­κή λει­τουρ­γός επε­σή­μα­νε ότι στις κατα­θέ­σεις της πρώ­της καταγ­γέλ­λου­σας υπάρ­χουν αντι­φά­σεις, τις οποί­ες ανέ­φε­ρε ανα­λυ­τι­κά, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας ότι το δεύ­τε­ρο περια­στι­κό βια­σμού της υπεν­θυ­μί­στη­κε από φίλο της και ανα­φέρ­θη­κε στο στά­διο της ανάκρισης.

«Σε ερω­τή­σεις προς την καταγ­γέλ­λου­σα για τις δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις που υπάρ­χουν στις κατα­θέ­σεις της, εκεί­νη υπο­στή­ρι­ξε: “Ήταν όλα σε ένα σκο­τει­νό δωμά­τιο. Όταν μου τα θύμι­σε ο Πανα­γιώ­της (φίλος της), ήταν σαν να άνοι­ξε αυτή την πόρ­τα”. Η καταγ­γέλ­λου­σα σε τρία δια­φο­ρε­τι­κά όργα­να κατέ­θε­σε δια­φο­ρε­τι­κή απο­τύ­πω­ση των γεγο­νό­των. Άλλα στο ΣΕΗ, άλλα στον εισαγ­γε­λέα, άλλα στην ανά­κρι­ση. Για­τί δεν είπε στον εισαγ­γε­λέα όσα είπε στον ανα­κρι­τή; Η καταγ­γέλ­λου­σα προ­σήλ­θε στον εισαγ­γε­λέα για να καταγ­γεί­λει όσα υπέ­στη, όχι να τα χαρα­κτη­ρί­σει νομι­κά. Το τόσο σοβα­ρό γεγο­νός το κατα­θέ­τει πρώ­τη φορά στην ανα­κρί­τρια. Αν το είχε κατα­θέ­σει στον εισαγ­γε­λέα, θα είχα δια­φο­ρε­τι­κή τοπο­θέ­τη­ση, δεχό­με­νη ότι στο ΣΕΗ ήθε­λε να κατα­γρά­ψει μια καταγ­γε­λία. Ανα­κά­λυ­πτε όμως κάτι νέο σε κάθε επό­με­νο στάδιο».

Αυτές οι δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις δημιούρ­γη­σαν ερω­τη­μα­τι­κά στην εισαγ­γε­λέα της έδρας. «Ήταν ένα περι­στα­τι­κό που της είχε ξανα­συμ­βεί; Η πρώ­τη καταγ­γέλ­λου­σα υπο­βάθ­μι­σε τα γεγο­νό­τα λέγο­ντας ότι αυτά συμ­βαί­νουν στο θέα­τρο. Αν ήταν έτσι για ποιο λόγο το απώ­θη­σε ως γεγο­νός;», αναρωτήθηκε.

Συμπλή­ρω­σε ότι όλοι οι επι­στή­μο­νες που εξε­τά­σθη­καν συμ­φώ­νη­σαν σε ένα πράγ­μα, ότι «το βίω­μα του βια­σμού δεν μπο­ρεί να σβή­σει από τη μνή­μη του θύματος».

«Η πρώ­τη καταγ­γέλ­λου­σα είναι ηθο­ποιός και γνω­ρί­ζει τους κανό­νες της υπο­κρι­τι­κής, επε­σή­μα­νε η εισαγ­γε­λέ­ας και ανά­φε­ρε φρά­σεις της όπως «στο θέα­τρο ματώνουμε».

«Σε κανέ­να επαγ­γελ­μα­τι­κό χώρο δεν μαθαί­νουν οι δάσκα­λοι στους νέους καλ­λι­τέ­χνες να ανέ­χο­νται εγκλή­μα­τα. Συμπε­ρι­φο­ρές ναι, πίε­ση ναι, αλλά όχι κακουρ­γή­μα­τα ή κακο­ποι­η­τι­κές συμπε­ρι­φο­ρές», είπε χαρακτηριστικά.

«Μου προ­κά­λε­σε εντύ­πω­ση ότι σε αίτη­μα για ανα­πα­ρά­στα­ση η πρώ­τη καταγ­γέλ­λου­σα είπε: “Θα δεχτώ να γίνει ανα­πα­ρά­στα­ση αν το κάνει ο ιδιος. Μπο­ρεί;”. Στη συνέ­χεια είπε ότι ήταν χιού­μορ και ειρω­νία και πως το θεω­ρεί ανα­χρο­νι­στι­κό. Επι­τρέψ­τε μου όμως ότι με τον βια­στή σου δεν μπο­ρείς να κανείς χιού­μορ. Θα εκτι­μη­θεί και η συμπε­ρι­φο­ρά του θύμα­τος. Το θύμα δεν απο­λο­γεί­ται για τη συμπε­ρι­φο­ρά του, αλλά αξιο­λο­γεί­ται η κατά­θε­σή του».

Κατα­λυ­τι­κή χαρα­κτή­ρι­σε η εισαγ­γε­λέ­ας την κατά­θε­ση της Θάλειας Ματί­κα, της Ζέτας Μακρυ­πού­λια και των ηθο­ποιών που κλή­θη­καν να καταθέσουν.

«Δεν επι­βε­βαί­ω­σε τη σύζυ­γο του κατη­γο­ρου­μέ­νου για το περι­στα­τι­κό της βάπτι­σης. Δεν ανα­γνώ­ρι­σε καν την καταγ­γέλ­λου­σα στο δικα­στή­ριο. Αν είχε ειπω­θεί κάτι τέτοιο, θα το θυμό­ταν εξαι­τί­ας και της στε­νής σχέ­σης που είχε τότε με την κα Νίνου. Αντί­στοι­χα, η κα Κοτσο­βού­λου δεν επι­βε­βαί­ω­σε ότι την κάλε­σε στο θέα­τρο για να ανα­λά­βει ρόλο στην παρά­στα­ση, ισχυ­ρι­σμό που επι­βε­βαί­ω­σε και η Ζέτα Μακρυπούλια».

Ενοχή για απόπειρα βιασμού ζητά η Εισαγγελέας

Στη συνέ­χεια, η κ. Στό­για ζήτη­σε αρχι­κά την ενο­χή του Πέτρου Φιλιπ­πί­δη για την από­πει­ρα βια­σμού σε βάρος της δεύ­τε­ρης καταγ­γέλ­λου­σας το 2010 στο θέα­τρο Μουσούρη.

«Η δεύ­τε­ρη καταγ­γέλ­λου­σα ήταν πολύ χαρού­με­νη που θα συνερ­γα­ζό­ταν με ένα μεγά­λο καλ­λι­τέ­χνη. Ο κατη­γο­ρού­με­νος την οδή­γη­σε σε ένα άδειο θέα­τρο και στη συνέ­χεια επι­χεί­ρη­σε να τη βιά­σει. Εκεί­νη προ­σπά­θη­σε να τον απο­φύ­γει, έκα­νε μια προ­σχη­μα­τι­κή συνο­μι­λία με τη μητέ­ρα της, την οποία αντι­λή­φθη­κε ο κατη­γο­ρού­με­νος και συνέ­χι­σε. Η πρά­ξη του δεν ολο­κλη­ρώ­θη­κε όχι επει­δή με δίκη του βού­λη­ση τη στα­μά­τη­σε, αλλά για­τί όπως κατέ­θε­σε η καταγ­γέλ­λου­σα “ξενέ­ρω­σε”. Τα καταγ­γελ­λό­με­να περι­στα­τι­κά είναι τα ίδια σε όλες τις κατα­θέ­σεις της», είπε η εισαγγελέας.

Στον ισχυ­ρι­σμό της υπε­ρά­σπι­σης ότι η δεύ­τε­ρη καταγ­γέλ­λου­σα τον εκδι­κεί­ται επει­δή δεν πήρε ρόλο, η εισαγ­γε­λέ­ας σχο­λί­α­σε: «Αν ήταν συναι­νε­τι­κό αυτό που έγι­νε, για­τί δεν πήρε τον ρόλο; Για­τί στη συνέ­χεια δεν συνερ­γά­στη­καν ποτέ; Για­τί δεν έπαι­ξε στις δυο σειρές;».

Όπως σημεί­ω­σε, η υπε­ρά­σπι­ση επι­χεί­ρη­σε να υπο­νο­μεύ­σει την αξιο­πι­στία της, υπο­γραμ­μί­ζο­ντας μετα­ξύ άλλων ότι η δεύ­τε­ρη καταγ­γέλ­λου­σα απα­ντού­σε στα τηλέ­φω­να του κατη­γο­ρου­μέ­νου και στα όσα ερω­τι­κά της έλεγε.

Το σκεπτικό για την τρίτη καταγγέλλουσα (απόπειρα βιασμού)

Τέλος, την ενο­χή του ηθο­ποιού ζήτη­σε η εισαγ­γε­λέ­ας και για τη δεύ­τε­ρη από­πει­ρα βια­σμού σε βάρος συνα­δέλ­φου του το 2014 μέσα στο αυτο­κί­νη­το του στο Παλαιό Ψυχικό.

«Η καταγ­γέλ­λου­σα κατά την κατά­θε­ση της είχε πάθει κρί­ση εκεί­νη τη στιγ­μή. Έκα­νε σαν αγρί­μι και προ­σπα­θού­σε να απο­τρέ­ψει τον κατη­γο­ρού­με­νο από το εγκλη­μα­τι­κό σχέ­διο του. Μέσα στον πανι­κό της της είχε μεί­νει η εντύ­πω­ση πως ήταν κλει­δω­μέ­νη η πόρ­τα. “Είναι εκεί­νη η στιγ­μή που λες, πως δεν το έκα­να! Για­τί δεν δοκί­μα­σα να ανοί­ξω; Και τα βάζεις με τον εαυ­τό σου” μας κατέ­θε­σε εδώ στο δικα­στή­ριο. Η θέση του κατη­γο­ρού­με­νου απέ­να­ντι στην κατη­γο­ρία είναι πως υπήρ­χε ερω­τι­κή διά­θε­ση. Αν υπήρ­χε συναί­νε­ση, για­τί δεν τον ανα­ζή­τη­σε αργό­τε­ρα; Για­τί δεν επι­διώ­κει να τον συνα­ντή­σει ξανά; Έγι­νε λόγος για το ημε­ρο­λό­γιό της. Πώς είναι δυνα­τόν, είπε η υπε­ρά­σπι­ση, για αυτό που της συνέ­βη να μη γρά­ψει κάτι; Και για­τί να γρά­ψει; Για­τί να κατα­γρά­ψει κάτι φρι­κτό που της συνέ­βη; Οι σελί­δες εκεί­νες τις ημέ­ρες είναι κενές. Είναι ενδει­κτι­κό κι αυτό», είπε η εισαγγελέας.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα