Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δίκη Χρυσής Αυγής: Είδατε τις σβάστικες και τα όπλα, τα τάγματα εφόδου σε παράταξη, σε εκπαίδευση και επί το έργον κρίνετέ τους

Με την αγό­ρευ­ση του Χάρη Στρα­τή, πρώ­του εκ των έξι συνη­γό­ρων των συν­δι­κα­λι­στών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, οι οποί­οι χτυ­πή­θη­καν από Χρυ­σαυ­γί­τι­κο τάγ­μα εφό­δου στο Πέρα­μα, συνε­χί­στη­κε η δίκη της Χρυ­σής Αυγής.

Η επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και το κίνητρό της

Ως κίνη­τρο της επί­θε­σης, αλλά και γενι­κά των εγκλη­μα­τι­κών τους πρά­ξε­ων, ο συνή­γο­ρος ανέ­φε­ρε: «Δεν ήταν άλλο παρά η απο­κρου­στι­κή ναζι­στι­κή ιδε­ο­λο­γία, που στο­χο­ποιεί ως εχθρούς τους κομ­μου­νι­στές, τους ταξι­κούς συν­δι­κα­λι­στές, τους αντι­φα­σί­στες τους προ­ο­δευ­τι­κούς ανθρώ­πους και τους μετανάστες».

Στη συνέ­χεια, ανα­φέρ­θη­κε στα χαρα­κτη­ρι­στι­κά της επί­θε­σης ενα­ντί­ων των συν­δι­κα­λι­στών του ΠΑΜΕ.

Το σωμα­τείο του ΚΚΕ στη Ναυ­πη­γο­ε­πι­σκευα­στι­κή Ζώνη Περά­μα­τος αγω­νι­ζό­ταν για την υπο­γρα­φή Συλ­λο­γι­κών Συμ­βά­σε­ων Εργα­σί­ας με αξιο­πρε­πείς συν­θή­κες και για τον λόγο αυτό «βρέ­θη­κε στο στό­χα­στρο των εργο­δο­τών, που όλα τα παρα­πά­νω τα θεω­ρούν κόστος και ταυ­τί­ζο­νται στο σημείο αυτό με τη Χρυ­σή Αυγή», εξή­γη­σε ο δικηγόρος.

Ανα­φέρ­θη­κε διε­ξο­δι­κά σε γεγο­νό­τα, δηλώ­σεις και ομι­λί­ες που απο­δει­κνύ­ουν τη στο­χο­ποί­η­ση του σωμα­τεί­ου από τη Χρυ­σή Αυγή, στην προ­α­ναγ­γε­λία της επί­θε­σης και στις συνο­μι­λί­ες του τότε περι­φε­ρειάρ­χη Πειραιά.

«Με βάση όλα τα παρα­πά­νω απο­δει­κνύ­ε­ται το οργα­νω­μέ­νο και σχε­δια­σμέ­νο της επί­θε­σης, όχι βέβαια απλώς από την Τοπι­κή Οργά­νω­ση του Περά­μα­τος, που σε καμία περί­πτω­ση δεν θα μπο­ρού­σε από μόνη της να σχε­διά­σει και οργα­νώ­σει μια τέτοια επί­θε­ση κατά ΚΚΕ και ΠΑΜΕ, αλλά από την ίδια την ηγε­σία της Χρυ­σής Αυγής», πρόσθεσε.

Από τύχη δεν σκοτώθηκε κανείς

Η εισαγ­γε­λέ­ας της έδρας, σχε­τι­κά με τη συγκε­κρι­μέ­νη υπό­θε­ση πρό­τει­νε την ενο­χή των κατη­γο­ρου­με­νων, αφού όμως πρώτα υπο­βάθ­μι­σε τις κατη­γο­ρί­ες από από­πει­ρες ανθρω­πο­κτο­νιών, σε απλή πρό­κλη­ση σωμα­τι­κών βλα­βών, όπως και στην περί­πτω­ση των Αιγύ­πτιων αλιεργατών.

Την υπο­βάθ­μι­ση αυτή των κατη­γο­ριών, η εισαγ­γε­λέ­ας την αιτιο­λό­γη­σε λέγο­ντας πως αν είχαν ανθρω­πο­κτό­νο δόλο, θα τον είχαν επι­τύ­χει. Απο­κρού­ο­ντας το επι­χεί­ρη­μα αυτό, ο Χάρης Στρα­τής, ανα­φέρ­θη­κε τόσο στη νομο­λο­γία, όσο και στους λόγους που η συγκε­κρι­μέ­νη επί­θε­ση δεν είχε θύματα.

«Από την πάγια Νομο­λο­γία του Αρεί­ου Πάγου κρι­τή­ρια για τον καθο­ρι­σμό του πότε υπάρ­χει ανθρω­πο­κτό­νος δόλος είναι τα μέσα που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν και η επι­κιν­δυ­νό­τη­τά τους, ο τρό­πος χρή­σης τους, η έντα­ση της πρά­ξης, το μέρος του σώμα­τος που επλή­γη­κε ή κατευ­θυ­νό­ταν το χτύ­πη­μα, η από­στα­ση δρά­στη και θύμα­τος, οι εν γένει συν­θή­κες. Το μέγε­θος της σωμα­τι­κής βλά­βης δεν είναι μετα­ξύ αυτών των κριτηρίων».

Η εγκληματική οργάνωση

Ο Χάρης Στρα­τής ενέ­τα­ξε την επί­θε­ση στον συνο­λι­κό κύκλο επι­θέ­σε­ων της Χρυ­σής Αυγής, «η οποία δρώ­σα ως εγκλη­μα­τι­κή ναζι­στι­κή οργά­νω­ση, με απα­ρέ­γκλι­τη ιεραρ­χία και πει­θαρ­χία των κατώ­τε­ρων στους ανώ­τε­ρους, είχε ως στό­χο την επι­βο­λή διά της βίας, το τσά­κι­σμα των ιδε­ο­λο­γι­κών αντι­πά­λων, στους οποί­ους προ­ε­ξέ­χο­ντες ήταν οι κομ­μου­νι­στές, αρι­στε­ροί, αντι­φα­σί­στες και γενι­κό­τε­ρα προ­ο­δευ­τι­κοί άνθρω­ποι, η εκδί­ω­ξη όλων των αλλό­φυ­λων μετα­να­στών, στα πλαί­σια της ρατσι­στι­κής της ιδε­ο­λο­γί­ας, η κυριαρ­χία στα πεζο­δρό­μια και η καλ­λιέρ­γεια κλί­μα­τος φόβου».

«Εδώ να πω και κάτι για το δικαί­ω­μα αυτο­προσ­διο­ρι­σμού: ούτε ένα άτο­μο ούτε μία ιδε­ο­λο­γία θα την κρί­νου­με με βάση την ιδέα που η ίδια έχει για τον εαυ­τό της, αλλά αντικειμενικά.

Ο χαρα­κτη­ρι­σμός της ιδε­ο­λο­γία της Χρυ­σής Αυγής ως ναζι­στι­κής απορ­ρέ­ει (αντι­κει­με­νι­κά) από το ίδιο το περιε­χό­με­νό της (ναζι­στι­κά σύμ­βο­λα, συν­θή­μα­τα, χαι­ρε­τι­σμοί, παλαιό­τε­ρα ή ακό­μη και σύγ­χρο­να κεί­με­να εξύ­μνη­σης του Χίτλερ, ρατσι­στι­κός λόγος, μίσος για το δια­φο­ρε­τι­κό, μίσος για το οργα­νω­μέ­νο ταξι­κό εργα­τι­κό κίνη­μα, αντι­κομ­μου­νι­σμός, η καλ­λιέρ­γεια τρο­μο­κρα­τί­ας και εξό­ντω­ση των ως άνω αντι­πά­λων)», είπε επίσης.

Και κατέ­λη­ξε: «Η ιδε­ο­λο­γία αυτή, που επι­διώ­κει την επι­βο­λή διά μέσω της φυσι­κής εξό­ντω­σης των αντι­πά­λων, παρα­μέ­νει αντι­δρα­στι­κή και απο­κρου­στι­κή και είναι το κίνη­τρο όλων των επι­θέ­σε­ών της 187 της Χρυ­σής Αυγής».

Το γνήσιο καταστατικό

«Τη στιγ­μή που και ο τελευ­ταί­ος σύλ­λο­γος του τελευ­ταί­ου χωριού της Ελλά­δος έχει πολυ­σέ­λι­δο κατα­στα­τι­κό, δεν μπο­ρεί να λέγε­ται ότι η Χρυ­σή Αυγή που παρό­τι δεν είχε το ΄90 την ίδια μαζι­κό­τη­τα όπως το 2012 ήταν μια οργά­νω­ση σε πανελ­λα­δι­κό επί­πε­δο δεν είχε κατα­στα­τι­κό παρά ένα δισέ­λι­δο που υπο­λεί­πε­ται πολύ από το να χαρα­κτη­ρι­στεί κατα­στα­τι­κό», σχο­λί­α­σε ο συνήγορος.

Παρέ­θε­σε τα ντο­κου­μέ­ντα που απο­δει­κνύ­ουν ότι η οργά­νω­ση είχε κατα­στα­τι­κό πολύ πριν το 2012, όταν κατέ­θε­σε ένα στον Αρειο Πάγο.

«Η διάρ­θρω­ση της Χρυ­σής Αυγής όπως εμφα­νί­ζε­ται στο κατα­στα­τι­κό είναι ίδια με το σκε­λε­τό που εμφα­νί­ζε­ται σε έγγρα­φο στο σπί­τι του Παπ­πά υπό τον τίτλο Κύκλος της Χρυ­σής Αυγής», είπε επίσης.

Και συμπέ­ρα­νε ότι «το κατα­στα­τι­κό Ψαρ­ρά είναι γνή­σιο, η δε γνη­σιό­τη­τά του απο­δει­κνύ­ε­ται και από το σύνο­λο των λοι­πών στοι­χεί­ων της οργά­νω­σης που εισφέ­ρουν τα έγγρα­φα: σαφής ιδε­ο­λο­γι­κός ναζι­στι­κός προ­σα­να­το­λι­σμός, νοσταλ­γία για τη ναζι­στι­κή Γερ­μα­νία, ο αρχη­γός που «έχει ένα μετα­φυ­σι­κό περιε­χό­με­νο» και είναι απαραβίαστος».

Η κάλυψη της επίθεσης από την ηγεσία

Ο Χάρης Στρα­τής ανα­φέρ­θη­κε στη συνέ­χεια, σχε­τι­κά με το πως καθο­ρί­ζο­νταν οι στό­χοι της ναζι­στι­κής οργά­νω­σης, «απο­κρού­ο­ντας» και τον ισχυ­ρι­σμό της εισαγ­γε­λι­κής πρό­τα­σης ότι δεν προ­έ­κυ­ψε εντο­λή απευ­θεί­ας από τον Μιχα­λο­λιά­κο για στο­χο­ποί­η­ση ατόμων.

Τονί­ζει ο συνή­γο­ρος: «Η ηγε­σία έχει ήδη καθο­ρί­σει τις ομά­δες στό­χευ­σης. Έτι ο καθο­ρι­σμός αυτός είναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μια πολι­τι­κή επι­λο­γή, δε γίνε­ται από τους φυσι­κούς αυτουρ­γούς αλλά οριο­θε­τεί­ται από τη γενι­κό­τε­ρη γραμ­μή, δεν είναι υπο­χρε­ω­τι­κό να υπάρ­χει ευθεία εντο­λή από την ηγε­σία για συγκε­κρι­μέ­νο χτύ­πη­μα. Αν άλλω­στε υπήρ­χε κάτι τέτοιο, αν πχ ο Μιχα­λο­λιά­κος έλε­γε πηγαί­νε­τε σκο­τώ­στε το Λουκ­μάν εδώ θα είχα­με κατη­γο­ρία ηθι­κής αυτουρ­γί­ας και όχι διεύ­θυν­σης εγκλη­μα­τι­κής οργάνωσης.

Οι επι­θέ­σεις γίνο­νται υπό συγκε­κρι­μέ­νο πλαί­σιο εντο­λών και στο­χο­ποί­η­σης, στο οποίο εντάσ­σε­ται και η αρχή του αντι­κομ­μου­νι­σμού, το ίδιο και για το Φύσ­σα – ως αρι­στε­ρός ήταν στοχοποιημένος […].

Ακό­μα και στην περί­πτω­ση που η στό­χευ­ση ήταν ατο­μι­κή ή καλύ­τε­ρα ονο­μα­στι­κή αυτό ήταν ακρι­βώς λόγω μιας από τις ιδιό­τη­τές τους, είτε ως αρι­στε­ρός (Κου­σου­ρής, Φύσ­σας) είτε ως συν­δι­κα­λι­στής (Που­λι­κό­γιαν­νης), είτε ομα­δι­κά, στα πλαί­σια επι­θέ­σε­ων σε κοι­νω­νι­κους χώρους».

Ο Χάρης Στρα­τής ανα­φέρ­θη­κε και στην πάγια τακτι­κή της Χρυ­σής Αυγής – που ακο­λου­θή­θη­κε και σε αυτή την περί­πτω­ση- της άρνη­σης δηλα­δή οποιασ­δή­πο­τε σχέ­σης με την επίθεση.

Ο επίλογος

«Ακού­σα­τε τον πόνο, τον τρό­μο την οδύ­νη, των θυμά­των , των αδελ­φών και των μανά­δων τους, τα κηρύγ­μα­τα μίσους, και τις ναζι­στι­κές κραυγές.

Είδα­τε τις σβά­στι­κες και τα όπλα, τα τάγ­μα­τα εφό­δου σε παρά­τα­ξη, σε εκπαί­δευ­ση και επί το έργον, είδα­τε εκα­το­ντά­δες επι­θέ­σεις εκπο­ρευό­με­νες από το κοι­νό κέντρο της ηγε­σί­ας της Χρυ­σής Αυγής, είδα­τε ένα προς ένα τα στοι­χεία του κατη­γο­ρη­τη­ρί­ου να περ­νά­νε από μπρο­στά σας, να απο­κτούν σάρ­κα και οστά να απο­δει­κνύ­ο­νται και αντί­θε­τα να καταρ­ρί­πτο­νται οι συνε­χώς εναλ­λασ­σό­με­νοι και αντι­κρουό­με­νοι υπε­ρα­σπι­στι­κοί ισχυρισμοί.

Πάθα­τε ως άνθρω­ποι που έχε­τε μάτια και αυτιά ανοι­χτά, ως ταγ­μέ­νοι στην προ­στα­σία του αδύ­να­του και ως μέλη μιας ολό­κλη­ρης κοι­νω­νί­ας, που τρώ­θη­κε, πλη­γώ­θη­κε και δηλη­τη­ριά­στη­κε από το ναζι­στι­κό δηλη­τή­ριο. Τους κρα­τά­τε, είναι ενώ­πιόν Σας, και εσείς ενώ­πιον της λει­τουρ­γι­κής και ιστο­ρι­κής Σας ευθύ­νης. Κρί­νε­τέ τους».

Πηγή: in.gr

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο