Δίκη Χρυσής Αυγής: Πώς δόθηκε η «μάχη των ελαφρυντικών» από την υπεράσπιση — Τα σοβαρά και τα ευτράπελα

Η «μάχη των ελα­φρυ­ντι­κών» στη δίκη της Χρυ­σής Αυγής περιεί­χε τα πάντα. Νομι­κές ερμη­νεί­ες και τερ­τί­πια, ηθι­κές αξιο­λο­γή­σεις, βολές κατά προ­σώ­πων και κοι­νω­νι­κών ομά­δων, ειρω­νι­κές εκφρά­σεις και αντι­κομ­μου­νι­σμό προ­κει­μέ­νου να γλι­τώ­σουν τη φυλα­κή.  Καμία έκπλη­ξη δεδο­μέ­νου ότι κατα­θέ­το­ντας στη διάρ­κεια της δίκης, οι χρυ­σαυ­γί­τες κατη­γο­ρού­με­νοι «έγρα­ψαν ιστο­ρία» απο­κη­ρύσ­σο­ντας ο ένας μετά τον άλλο το ναζι­σμό και ρίχνο­ντας τις ευθύ­νες ο ένας στον άλλο για την εγκλη­μα­τι­κή τους δράση.

Εκα­το­ντά­δες ήταν τα επι­χει­ρή­μα­τα που ανέ­πτυ­ξαν οι συνή­γο­ροι των ναζί και τα τερ­τί­πια  για να στοι­χειο­θε­τή­σουν τα αιτή­μα­τα τους για ελα­φρυ­ντι­κά είτε για το ελα­φρυ­ντι­κό του σύν­νο­μου βίου, είτε για αυτό της καλής συμπε­ρι­φο­ράς μετά την πρά­ξη, είτε της ειλι­κρι­νούς μετα­μέ­λειας, είτε του «μη εύλο­γου χρό­νου της δίκης» που ανα­φέ­ρε­ται σε βλά­βη εξαι­τί­ας μεγά­λης χρο­νι­κής διάρ­κειας της δίκης.

Επί έντε­κα ώρες αμέ­σως μετά την από­φα­ση επί της ενο­χής, οι συνή­γο­ροι ανέ­πτυ­ξαν τις θέσεις τους προ­βάλ­λο­ντας ό,τι έκρι­ναν πως θα ευνο­ή­σει τους εντο­λείς τους στην μεί­ω­ση της ποι­νής. Οι συνή­γο­ροι, ανά­λο­γα με το προ­σω­πι­κό ύφος και τα ιδιαί­τε­ρα χαρα­κτη­ρι­στι­κά του ο καθέ­νας, σκια­γρά­φη­σαν τους εντο­λείς τους στο δικα­στή­ριο τονί­ζο­ντας τα στοι­χεία της προ­σω­πι­κό­τη­τας και της ζωής τους που έκρι­ναν πως θα έχουν θετι­κό απο­τέ­λε­σμα. Πολ­λά απ’ όσα επι­κα­λέ­στη­καν οι δικη­γό­ροι τους, προ­κει­μέ­νου να τους ανα­γνω­ρι­στούν ελα­φρυ­ντι­κά προ­κά­λε­σαν γέλιο αλλά και οργή.

Για παρά­δειγ­μα ο Κασι­διά­ρης, με τους αγκυ­λω­τούς σταυ­ρούς στο μπρά­τσο, τη «φιγού­ρα» με τα όπλα, τις δολο­φο­νι­κές επι­θέ­σεις και τους πύρι­νους ναζι­στι­κούς λόγους, παρου­σιά­ζε­ται τώρα ως …«παρε­ξη­γη­μέ­νο πρό­σω­πο» για να γλι­τώ­σει την ανώ­τα­τη ποι­νή. Η Ζαρού­λια, πάλι, λίγο ως πολύ δηλώ­νει ότι πλη­ρώ­νει το …αμάρ­τη­μα του ανδρός της και ότι δεν θα κατη­γο­ρού­νταν αν δεν είχε παντρευ­τεί τον Μιχα­λο­λιά­κο. Αλλος χρυ­σαυ­γί­της δηλώ­νει ...φιλάν­θρω­πος, ενώ ο «εγέρ­θη­του» Καιά­δας εμφα­νί­ζε­ται τώρα από τους δικη­γό­ρους του ως ένας φτω­χός μερο­κα­μα­τιά­ρης, με κλί­ση στη μου­σι­κή, που «η προ­φυ­λά­κι­ση στα­μά­τη­σε την πορεία της μου­σι­κής του δια­δρο­μής για­τί δεν μπο­ρού­σε να μετα­βεί στο εξω­τε­ρι­κό και σε καμία περί­πτω­ση δεν είχε σχέ­ση με έκνο­μες πρά­ξεις». Ο Γρέ­γος, πάλι, δηλώ­νει τώρα …εθε­λο­ντής πυρο­σβέ­στης! Αυτός όμως που τους ξεπέ­ρα­σε όλους σε …φαντα­σία ήταν ο Μιχα­λο­λιά­κος, ο οποί­ος ζήτη­σε ελα­φρυ­ντι­κά επει­δή «παρή­γα­γε έργο», έκα­νε θρη­σκευ­τι­κό γάμο και γρά­φει ποί­η­ση!!!

Η υπε­ρά­σπι­ση με τις αγο­ρεύ­σεις φαί­νε­ται να κινή­θη­κε γενι­κά σε δύο άξο­νες. Ο πρώ­τος σχε­τί­ζε­ται με την εξα­το­μι­κευ­μέ­νη παρά­θε­ση στοι­χεί­ων για την επί­τευ­ξη της ανα­γνώ­ρι­σης του σύν­νο­μου βίου και άλλων ελα­φρυ­ντι­κών. Ο δεύ­τε­ρος δια­μορ­φώ­θη­κε είτε στη βάση των ήδη εκφρα­σμέ­νων θέσε­ων κατη­γο­ρου­μέ­νων περί πολι­τι­κής δίω­ξης είτε στη βάση την «περιρ­ρέ­ου­σα» ατμό­σφαι­ρα της δίκης πριν από την έκδο­ση της από­φα­σης επί της ενοχής.

Ζητώ σύννομο βίο διότι…

Οι ισχυ­ρι­σμοί συνη­γό­ρων για τους λόγους που αιτή­θη­καν ‑κυρί­ως το ελα­φρυ­ντι­κό του σύν­νο­μου βίου- έτυ­χαν εκτός δικα­στη­ρί­ου πολ­λών σχο­λί­ων κυρί­ως με περι­παι­κτι­κή διά­θε­ση. Ωστό­σο το ζήτη­μα δεν στε­ρεί­ται νομι­κού ενδια­φέ­ρο­ντος, ειδι­κά αν το δικα­στή­ριο ανα­γνω­ρί­σει σε κατη­γο­ρού­με­νους το συγκε­κρι­μέ­νο ελα­φρυ­ντι­κό. Ενώ ήδη εξε­λίσ­σε­ται η δια­μόρ­φω­ση μίας πάγιας νομο­λο­γί­ας για την νομι­κή οριο­θέ­τη­ση του «σύν­νο­μου» ένα­ντι του «έντι­μου» βίου που ίσχυε με τον παλαιό­τε­ρο Ποι­νι­κό Κώδι­κα. Είναι απο­λύ­τως βέβαιο πως θα τύχει μεγά­λης προ­σο­χής η οποια­δή­πο­τε αιτιο­λό­γη­ση του Τρι­με­λούς Εφε­τεί­ου Κακουρ­γη­μά­των σε περί­πτω­ση που ανα­γνω­ρί­σει το συγκε­κρι­μέ­νο ελαφρυντικό.

Μπο­ρεί να εκπλήσ­σουν, να προ­κα­λούν μει­διά­μα­τα και να γίνο­νται hashtang σε κοι­νω­νι­κά δίκτυα τα «ελα­φρυ­ντι­κά της Χρυ­σής Αυγής», όμως σε μία δικα­στι­κή από­φα­ση που υπο­χρε­ω­τι­κά αιτιο­λο­γεί την ανα­γνώ­ρι­ση ή μη ελα­φρυ­ντι­κού, όλα έχουν αξία και στον παρό­ντα αλλά στον μέλ­λο­ντα χρό­νο καθώς κάθε δικα­στι­κή κρί­ση συντε­λεί στην δια­μόρ­φω­ση δικαίου.

Η υπε­ρά­σπι­ση των κατη­γο­ρου­μέ­νων παρεί­χε στο δικα­στή­ριο όσα πιο πολ­λά κρι­τή­ρια μπο­ρού­σε θέτο­ντας υπό­ψη των δικα­στών στοι­χεία της προ­σω­πι­κό­τη­τας των κατη­γο­ρου­μέ­νων με πλη­ρο­φο­ρί­ες και ηθι­κού περιε­χο­μέ­νου και κοι­νω­νι­κής προ­σφο­ράς ( που τονί­ζο­νταν επί του προ­γε­νέ­στε­ρου «πρό­τε­ρου εντί­μου» βίου) .

Σε αυτό το πλαί­σιο ακού­στη­καν οι πλη­ρο­φο­ρί­ες περί «εθε­λο­ντι­σμού», «αγά­πης για τα ζώα», «γάμου και οικο­γέ­νειας», «γάμου με την ίδια γυναί­κα δύο φορές» ακό­μη και «επι­κεί­με­νου γάμου τον Δεκέμ­βριο διό­τι δεν περί­με­νε πως θα τύχει τέτοια σκλη­ρής μετα­χεί­ρι­σης». Ακού­στη­καν όμως και εκφρά­σεις ρατσι­στι­κού όπως «ποιος έχει το σύν­νο­μο; ο Γεωρ­για­νός;» που αφο­ρά γνω­στή υπό­θε­ση δολο­φο­νί­ας ή ανα­φο­ρές σε «εγώ έχω κάνει ένα παι­δί, δεν υιο­θέ­τη­σα μαυ­ρά­κι» και άλλες.

Αντί­στοι­χα προ­βλή­θη­κε ιδιαί­τε­ρα η βου­λευ­τι­κή ιδιό­τη­τα ως προς την «απο­δο­χή μέρους της κοι­νω­νί­ας στο πρό­σω­πο του κατη­γο­ρου­μέ­νου», ως προς την προ­σφο­ρά κατη­γο­ρου­μέ­νων βου­λευ­τών σε κοι­νω­νι­κό αλλά και «εθνι­κό επίπεδο».

Οι ακραίες τοποθετήσεις, οι βολές για την απόφαση και η αναγγελία των επόμενων κινήσεων

Οι αγο­ρεύ­σεις κινή­θη­καν όμως και σε έναν δεύ­τε­ρο άξο­να που περιεί­χε δει­κτι­κές εκφρά­σεις, έντο­νη πολι­τι­κή κρι­τι­κή, ειρω­νι­κές εκφρά­σεις, ακό­μη και έμμε­σες αιτιά­σεις για την κρί­ση του δικα­στη­ρί­ου. Από πολ­λές τοπο­θε­τή­σεις δεν έλει­ψαν οι προ­α­ναγ­γε­λί­ες προ­σφυ­γών, με ήρε­μους αλλά και υψη­λούς τόνους, ενα­ντί­ον της απόφασης .

Κορυ­φαίο από αυτά τα θέμα­τα που τέθη­καν στο δικα­στή­ριο είναι «η προ­σβο­λή του τεκ­μη­ρί­ου αθω­ό­τη­τας» εξαι­τί­ας των δηλώ­σε­ων πολι­τι­κών προ­σώ­πων που προη­γή­θη­καν της από­φα­σης καθώς και της κινη­το­ποί­η­σης με το σύν­θη­μα «δεν είναι αθώ­οι». Υπο­νο­ή­θη­κε επί­σης εκ μέρους κατη­γο­ρού­με­νου, πως δεν είναι εκτός του σχε­δια­σμού της επό­με­νης ημέ­ρας και μία προ­σφυ­γή για κακο­δι­κία: «δεν θα πλη­ρώ­σει το κρά­τος , θα πλη­ρώ­σε­τε εσείς».

Στο πλαί­σιο αυτών των τοπο­θε­τή­σε­ων υπήρ­ξαν στο δικα­στή­ριο καταγ­γε­λί­ες και ευθεί­ες βολές για την αντι­με­τώ­πι­ση των κατη­γο­ρου­μέ­νων από τα ΜΜΕ, για την Πολι­τι­κή Αγω­γή «που δίνει έξω πρες κόφε­ρανς» αλλά και απα­ξιω­τι­κοί χαρα­κτη­ρι­σμοί για την συγκέ­ντρω­ση πολι­τών έξω από το Εφε­τείο κατά την ανα­κοί­νω­ση της από­φα­σης επί της ενοχής.

Οι χιλιά­δες συγκε­ντρω­θέ­ντες πολί­τες χαρα­κτη­ρί­στη­καν «όχλος», «ξυπό­λυ­τοι», «παρακ­μια­κοί και ύπο­πτοι», «αυτοί που θα έκαι­γαν τα πάντα αν δεν τους άρε­σε η από­φα­ση». Η δυνα­μι­κή των κινη­το­ποι­ή­σε­ων αυτών και οι πολι­τι­κές δηλώ­σεις, υπο­νο­ή­θη­κε με μικρή ή μεγα­λύ­τε­ρη έμφα­ση, πως επη­ρέ­α­σε την κρί­ση του δικα­στη­ρί­ου. Ενδει­κτι­κά ειπώ­θη­κε πως το δικα­στή­ριο «απο­φά­σι­σε υπό καθε­στώς πολιορκίας».

Η από­φα­ση σε ό,τι αφο­ρά τη διά­στα­ση της δρά­σης της οργά­νω­σης ενά­ντια στη δημο­κρα­τία αντι­με­τω­πί­στη­κε και με ειρω­νι­κή διά­θε­ση με φρά­σεις όπως «κιν­δυ­νεύ­ει η Δημο­κρα­τία από το καφά­σι του Μπαρ­μα­ρού­ση» και άλλες. Ο λόγος για τον κομ­μου­νι­στο­φά­γο Μπαρ­μπα­ρού­ση που κάλε­σε τις Ένο­πλες Δυνά­μεις να συλ­λά­βουν τον πρω­θυ­πουρ­γό Αλέ­ξη Τσί­πρα και τον πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας Προ­κό­πη Παυ­λό­που­λο χαρα­κτη­ρί­ζο­ντας τους απά­τρι­δες.

Εγκληματική οργάνωση η ναζιστική Χρυσή Αυγή

Υπεν­θυ­μί­ζε­ται πως το βάρος της από­φα­σης ότι η ναζι­στι­κή Χρυ­σή Αυγή είναι εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση έπε­σε στα τρία τακτι­κά μέλη του δικα­στη­ρί­ου, την πρό­ε­δρο Μαρία Λεπε­νιώ­τη και τους δικα­στές Ανδρέα Ντό­κο και Γεσθη­μα­νή Τσουλ­φόλ­γου, που δεν απο­δέ­χτη­καν την πρό­τα­ση της εισαγ­γε­λέα, η οποία συν­δέ­θη­κε, μέχρι τέλους, με την μαυ­ρί­λα της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής βίας

Σύμ­φω­να με την ομό­φω­νη ετυ­μη­γο­ρία του δικα­στη­ρί­ου, 7 πρώ­ην βου­λευ­τές της Χρυ­σής Αυγής κρί­θη­καν ένο­χοι για διεύ­θυν­ση εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης. Συγκε­κρι­μέ­να, οι Νίκος Μιχα­λο­λιά­κος, ως αρχη­γός, Ηλί­ας Κασι­διά­ρης, Ιωάν­νης Λαγός, Χρή­στος Παπ­πάς, Γιώρ­γος Γερ­με­νής, Ηλί­ας Πανα­γιώ­τα­ρος, Αρτέ­μης Ματ­θαιό­που­λος. Το δικα­στή­ριο κήρυ­ξε επί­σης ενό­χους για έντα­ξη στην εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση Χρυ­σή Αυγή τούς πρώ­ην βου­λευ­τές και στε­λέ­χη της, Πανα­γιώ­τη Ηλιό­που­λο, Πολύ­βιο Ζησι­μό­που­λο, Αντώ­νιο Γρέ­γο, Νικό­λαο Μίχο, Νικό­λαο Κού­ζη­λο, Κων­στα­ντί­νο Μπαρ­μπα­ρού­ση, Ευστά­θιο Μπού­κου­ρα, Χρυ­σο­βα­λά­ντη Αλε­ξό­που­λο, Μιχά­λη Αρβα­νί­τη, Ελέ­νη Ζαρού­λια και Δημή­τριο Κου­κού­τση. Ως μέλη της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης κρί­θη­καν ένο­χοι και οι δύο πυρη­νάρ­χες Γιώρ­γος Πατέ­λης και Ανα­στά­σιος Πανταζής.

Ενο­χοι για έντα­ξη σε εγκλη­μα­τι­κή οργά­νω­ση κρί­θη­καν επί­σης οι Ι. Αγγος, Ν. Απο­στό­λου, Ι. Καζαν­τζό­γλου, Ελπ. Καλα­ρί­της, Αν. Μιχά­λα­ρος, Θ. Μπα­ρέ­κας, Ν. Παπα­βα­σι­λεί­ου, Κ. Παπα­δό­που­λος, Β. Πόπο­ρη, Γ. Ρου­πα­κιάς, Β. Σια­τού­νης, Γ. Σκάλ­κος, Χρ. Στερ­γιό­που­λος, Αθ. Στρά­τος, Γ. — Χ. Τσα­κα­νί­κας, Αθ. Τσόρ­βας, Λ. Τσα­λί­κης, Χ. — Α. Χατζη­δά­κης, Αρ. Χρυσαφίτης.

Οι δικα­στές, επί­σης ομό­φω­να, έκρι­ναν ένο­χο για τη δολο­φο­νία του αντι­φα­σί­στα μου­σι­κού Παύ­λου Φύσ­σα τον χρυ­σαυ­γί­τη δολο­φό­νο και στέ­λε­χος της εγκλη­μα­τι­κής οργά­νω­σης Γιώρ­γο Ρου­πα­κιά. Από τους 18 κατη­γο­ρού­με­νους για συνέρ­γεια, ένο­χοι είναι οι: Ανα­στά­σιος — Μάριος Ανα­διώ­της, Γεώρ­γιος Δήμου, Ελπι­δο­φό­ρος Καλα­ρί­της, Ιωάν­νης Βασί­λειος Κομια­νός, Κων­στα­ντί­νος Κορ­κο­βί­λης, Ανα­στά­σιος Μιχά­λα­ρος, Γεώρ­γιος Πατέ­λης, γραμ­μα­τέ­ας της ΤΟ Νίκαιας — πυρη­νάρ­χης της οργά­νω­σης, Γεώρ­γιος Σκάλ­κος, Γεώρ­γιος Στα­μπέ­λος, Λέων Τσα­λί­κης, Αθα­νά­σιος Τσόρ­βας, Νικό­λα­ος Τσόρ­βας και Αρι­στο­τέ­λης Χρυ­σα­φί­της. Απαλ­λά­χθη­καν λόγω αμφι­βο­λιών οι Σταύ­ρος Σαντο­ρι­ναί­ος και Γ. — Χ. Τσα­κα­νί­κας.

Για την από­πει­ρα δολο­φο­νί­ας σε βάρος των Αιγύ­πτιων αλιερ­γα­τών, ένο­χοι κρί­θη­καν όλοι οι κατη­γο­ρού­με­νοι. Συγκε­κρι­μέ­να οι: Δημή­τριος Αγριο­γιάν­νης, Μάρ­κος Ευγε­νι­κός, Θωμάς Μαρί­ας, Ανα­στά­σιος Παντα­ζής, Κων­στα­ντί­νος Παπαδόπουλος.

Για τη δολο­φο­νι­κή επί­θε­ση στους κομ­μου­νι­στές και συν­δι­κα­λι­στές του ΠΑΜΕ (στον πρό­ε­δρο του Συν­δι­κά­του Μετάλ­λου Σωτή­ρη Που­λι­κό­γιαν­νη, στον Ιορ­δά­νη Που­ντί­δη και τον Νίκο Ζύμα­ρη) οι δικα­στές μετέ­τρε­ψαν την αρχι­κή κατη­γο­ρία της από­πει­ρας ανθρω­πο­κτο­νί­ας σε επι­κίν­δυ­νη σωμα­τι­κή βλά­βη και απλή σωμα­τι­κή βλά­βη, παρα­γρά­φο­ντας το αδί­κη­μα της απλής σωμα­τι­κής βλά­βης. Ενο­χοι κρί­θη­καν οι Ιωάν­νης Καστρι­νός, Ανα­στά­σιος Παντα­ζής και Χρή­στος — Αντώ­νιος Χατζηδάκης.

Σε ό,τι αφο­ρά το αδί­κη­μα της δια­κε­κρι­μέ­νης οπλο­κα­το­χής (κακούρ­γη­μα), το δικα­στή­ριο το μετέ­τρε­ψε σε απλή οπλο­κα­το­χή για τους πρώ­ην χρυ­σαυ­γί­τες βου­λευ­τές Γερ­με­νή, Κασι­διά­ρη, Μιχα­λο­λιά­κο, Λαγό, Μίχο και Μπού­κου­ρα.

Επι­πλέ­ον, το δικα­στή­ριο κατά περί­πτω­ση έκρι­νε ένο­χους 8 κατη­γο­ρού­με­νους για παρά­νο­μη οπλο­κα­το­χή, μετα­ξύ των οποί­ων την αστυ­νο­μι­κό Βενε­τία Πόπο­ρη, που υπη­ρε­τεί ακό­μα στον Πει­ραιά. Τέλος, ένο­χη για ψευ­δή κατά­θε­ση κρί­θη­κε η σύζυ­γος του Ρου­πα­κιά, Μαρ­γα­ρί­τα Μικελάτου.

Πηγές: ΑΠΕ — Ριζοσπάστης