ΔΑΠ- ΝΔΦΚ πάντα made in USA

Γρά­φει ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας // 

 Σε ανα­κοί­νω­ση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ με τίτλο « ΠΚΣ – ΡΩΣΙΑ, 82 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗΣ» ανα­φέ­ρο­νται ανά­με­σα στ’ άλλα και τα εξής:

«Για ακό­μα μια φορά στη λάθος πλευ­ρά της ιστο­ρί­ας. Στο Μακε­δο­νι­κό με τους Σκο­πια­νούς, στον Έβρο με τους Τούρ­κους και τώρα με τους Ρώσους. Η ΠΚΣ και οι υπό­λοι­πες αρι­στε­ρές παρα­τά­ξεις, με τις ίσες απο­στά­σεις που κρα­τούν μας δεί­χνουν έμμε­σα τα συμ­φέ­ρο­ντα που επι­θυ­μούν να εξυ­πη­ρε­τή­σουν και αυτά σίγου­ρα δεν ωφε­λούν την Ελλά­δα. Χρη­σι­μο­ποιώ­ντας τους Φοι­τη­τι­κούς Συλ­λό­γους σαν κομ­μα­τι­κό τους όργα­νο διορ­γα­νώ­νουν συναυ­λί­ες συμπα­ρά­στα­σης και πορεί­ες ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­σμό με σύν­θη­μα “έξω η ΕΕ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ”. Ενδει­κτι­κό είναι το ότι σε κανέ­να ΔΣ πανελ­λα­δι­κά δεν έχουν κατα­δι­κά­σει τη Ρωσι­κή επι­θε­τι­κό­τη­τα απε­ρί­φρα­στα, επι­χει­ρώ­ντας ουσια­στι­κά να ρίξουν το φταί­ξι­μο για τον αυταρ­χι­σμό της Ρωσί­ας σε ΝΑΤΟ και Ευρω­παϊ­κή Ένωση….Η ΠΚΣ και τα μέλη της που φώνα­ζαν «η αλλη­λεγ­γύη το όπλο των λαών» δεί­χνουν για ακό­μη μια φορά την υπο­κρι­σία τους, γυρί­ζο­ντας την πλά­τη στον λαό της Ουκρα­νί­ας που σήμε­ρα χρειά­ζε­ται βοή­θεια και στή­ρι­ξη. Η στά­ση τους παρό­λο που δεν μας εκπλήσ­σει, μας δημιουρ­γεί το ερώ­τη­μα: 82 χρό­νια μετά δεν ντρέ­πο­νται να δέχο­νται ακό­μα εντο­λές από το Κρεμλίνο;»

Πρό­κει­ται σαφώς για μία καθα­ρά αντι­κο­μου­νι­στι­κή και επί της ουσί­ας της προ­βο­κα­τό­ρι­κη (μιας και δια­στρε­βλώ­νει συνει­δη­τά τις θέσεις της ΠΚΣ αλλά και των φοι­τη­τών συλ­λό­γων) ανα­κοί­νω­ση της φοι­τη­τι­κής παρά­τα­ξης της Ν.Δ (άλλω­στε πάντα τέτοια ήταν!) που για όσους έχου­με περά­σει από τα φοι­τη­τι­κά αμφι­θέ­α­τρα (μέσα από τις γραμ­μές της ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗΣ) μόνο οργή μας προκαλεί.

-Ήταν η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που τις δεκα­ε­τί­ες 70–80 (πριν το ρίξει στα πάρ­τι στη Μύκο­νο…) πρω­το­στα­τού­σε σε δρά­σεις μίσους (π.χ «Δεκεμ­βρια­νά», «Γράμ­μος Βίτσι»), αντι­κομ­μου­νι­σμού (π.χ Τσε­χο­σλο­βα­κία 1968, Αφγα­νι­στάν, Πολω­νία, Σολ­τζε­νί­τσιν κλπ). Που «ξέπλυ­νε» συνει­δη­τά τις επεμ­βά­σεις των ΗΠΑ όπου γης, που αρνιό­ταν ουσια­στι­κά την επέ­τειο γιορ­τα­σμού του Πολυτεχνείου…

-Μα και στα χρό­νια που ακο­λού­θη­σαν ήταν με τους πολέ­μους του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε στη Γιου­γκο­σλα­βία, το Ιράκ, το Αφγα­νι­στάν, τη Λιβύη, τη Συρία κ.α Ήταν η παρά­τα­ξη που δεν είδε το δρά­μα του λαού της Παλαι­στί­νη, που χαι­ρέ­τι­σε τις «έγχρω­μες επα­να­στά­σεις», που πανη­γύ­ρι­σε για τις ανα­τρο­πές στις σοσια­λι­στι­κές χώρες.

-Ήταν η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που στή­ρι­ζε (και στη­ρί­ζει) στις σχο­λές κάθε είδους κυβερ­νη­τι­κό μέτρο υπέρ της κατα­στο­λής, της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης των σπου­δών, της υπο­βάθ­μι­σης των πτυ­χί­ων, που πάθαι­νε «αλλερ­γία» σε κάθε συνά­ντη­ση του φοι­τη­τι­κού με το λαϊ­κό κίνημα.

-Είναι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που όλα τα χρό­νια της «πρω­τιάς της» δρα δια­λυ­τι­κά – όπου και όπως μπο­ρεί- στις στοι­χειώ­δεις λει­τουρ­γί­ες του φοι­τη­τι­κού κινήματος.

Πάντα λοι­πόν με τη μεριά της ιστο­ρί­ας που είχε τη σφρα­γί­δα made in USA, τη σφρα­γί­δα εξυ­πη­ρέ­τη­σης των συμ­φε­ρό­ντων του κεφα­λαί­ου, της διά­λυ­σης του οργα­νω­μέ­νου φοι­τη­τι­κού κινήματος!