Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δείξε μου τον φίλο σου…

Σκυτάλη

Στην ορκω­μο­σία του σοσιαλ­δη­μο­κρά­τη Λού­λα, νέου Προ­έ­δρου της Βρα­ζι­λί­ας, ανα­κοί­νω­σε ότι θα παρευ­ρε­θεί ο πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙΖΑ την Κυρια­κή «μαζί με άλλους ηγέ­τες από όλο τον κόσμο». Δεν ξέρου­με αν ανά­με­σα σ’ αυτούς θα είναι και ο Πρό­ε­δρος των ΗΠΑ, που επί­σης χαι­ρέ­τι­σε την εκλο­γή του Λού­λα, όπως και ο Γάλ­λος Μακρόν.

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, η επα­νε­κλο­γή Λού­λα (είχε δια­τε­λέ­σει Πρό­ε­δρος και την περί­ο­δο 2003 — 2010) δεν περιέ­χει καμία έκπλη­ξη ούτε για τα 212 εκα­τομ­μύ­ρια των Βρα­ζι­λιά­νων ούτε για τους άλλους λαούς, όπου η ανα­πα­λαί­ω­ση της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας — και μάλι­στα ως δήθεν «αντί­πα­λο δέος» στην ακρο­δε­ξιά του Μπολ­σο­νά­ρο — αξιο­ποιεί­ται για να ανα­νε­ώ­νο­νται οι αυτα­πά­τες μιας «πιο δίκαι­ης» τάχα δια­χεί­ρι­σης του καπι­τα­λι­σμού και μιας «πιο ισορ­ρο­πη­μέ­νης» παγκό­σμιας τάξης πραγμάτων.

Με τις ταξι­κές ανι­σό­τη­τες και τη φτώ­χεια να εκτο­ξεύ­ο­νται στη Βρα­ζι­λία, ειδι­κά μετά την τελευ­ταία οικο­νο­μι­κή κρί­ση και την παν­δη­μία, ο Λού­λα ανα­λαμ­βά­νει τη δια­κυ­βέρ­νη­ση με υπο­σχέ­σεις για «αντι­με­τώ­πι­ση της ακραί­ας φτώ­χειας και της πεί­νας», δια­βε­βαιώ­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να την αστι­κή τάξη της χώρας ότι θα εργα­στεί για την «επι­στρο­φή της Βρα­ζι­λί­ας στη διε­θνή σκη­νή», για την ανα­βάθ­μι­ση δηλα­δή του ρόλου της στο παγκό­σμιο ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστη­μα. Με τις ίδιες πάνω κάτω δια­κη­ρύ­ξεις είχε εκλε­γεί και στην προη­γού­με­νη θητεία του ο Λού­λα, εκπλη­ρώ­νο­ντας στο ακέ­ραιο τις υπο­σχέ­σεις του στα βρα­ζι­λιά­νι­κα μονο­πώ­λια, την ώρα που ο λαός βυθι­ζό­ταν ολο­έ­να και περισ­σό­τε­ρο στη φτώ­χεια και στην απο­γο­ή­τευ­ση. Σε αυτό ακρι­βώς το έδα­φος ανα­δεί­χθη­κε ως «εναλ­λα­κτι­κή» ο ακρο­δε­ξιός Μπολ­σο­νά­ρο, που ανέ­λα­βε την κυβερ­νη­τι­κή σκυ­τά­λη το 2019, για να την παρα­δώ­σει τώρα ξανά στον Λούλα.

902.gr

Βρα­ζι­λία: Σήμε­ρα η ορκω­μο­σία Λού­λα — Απών ο Μπολσονάρο

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο