«Δεν θα τους περάσει — Η Ιστορία δεν ξαναγράφεται» (Ανακοίνωση Λαϊκής Συσπείρωσης Δήμου Θεσσαλονίκης)

Η «Λαϊ­κή Συσπεί­ρω­ση» στο Δήμο Θεσ­σα­λο­νί­κης καταγ­γέλ­λει στο λαό της πόλης τον βαν­δα­λι­σμό από ακρο­δε­ξιά από­βλη­τα της ανα­μνη­στι­κής πλά­κας για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της πόλης από τα ναζι­στι­κά στρα­τεύ­μα­τα κατο­χής στις 30 Οκτώ­βρη 1944.

Στην ανα­κοί­νω­σή της αναφέρει:

«Θυμί­ζου­με ‑κι ας είναι βέβαιοι οι ανα­θε­ω­ρη­τές της Ιστο­ρί­ας ότι δεν θα κου­ρα­στού­με να το κάνου­με- ότι η Θεσ­σα­λο­νί­κη απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε κατό­πιν πολύ­νε­κρων μαχών του ΕΛΑΣ με τα ναζι­στι­κά στρα­τεύ­μα­τα και τους ντό­πιους συνερ­γά­τες τους. Αυτό το γεγο­νός τιμά­ται, αυτά τα γεγο­νό­τα έγρα­ψε η Ιστορία.

Προ­φα­νώς και το περι­στα­τι­κό δεν είναι τυχαίο: Συνέ­βη λίγα μόλις 24ωρα μετά τις προ­κλη­τι­κές, ανι­στό­ρη­τες δηλώ­σεις του βου­λευ­τή της ΝΔ Σιμό­που­λου, ο οποί­ος σε άρθρο του υπο­στή­ρι­ξε ότι είναι “παρα­χά­ρα­ξη της ιστο­ρί­ας” πως ο ΕΛΑΣ απε­λευ­θέ­ρω­σε την πόλη μας και απαί­τη­σε να μην είναι δήθεν “μονό­λο­γος της αρι­στε­ράς” η γιορ­τή για την απε­λευ­θέ­ρω­ση της πόλης από τους ναζί , “για να πάει μπρο­στά ο τόπος”!!! (αλή­θεια δεν μας απο­κά­λυ­ψε αν στις υπό­λοι­πες “αντι­στα­σια­κές οργα­νώ­σεις” συγκα­τα­λέ­γει τους Δαγκου­λαί­ους, την ΠΑΟ, τον Πού­λο, τους Σου­μπε­ρί­τες, τα Τάγ­μα­τα Ασφα­λεί­ας κ.ά.)

Από τον κυβερ­νη­τι­κό ‑θυμί­ζου­με- βου­λευ­τή πήραν τη σκυ­τά­λη δύο δημο­τι­κοί σύμ­βου­λοι, με δια­κη­ρυγ­μέ­νες ακρο­δε­ξιές από­ψεις, οι οποί­οι ο ένας επι­κα­λού­με­νος τον αρχι­να­ζί Σπέ­ερ (!!!) ο άλλος επα­να­λαμ­βά­νο­ντας κατά λέξη τα εμέ­σμα­τα της εγκλη­μα­τι­κής Χρυ­σής Αυγής ζήτη­σαν με τη σει­ρά τους την απο­μά­κρυν­ση της ανα­θη­μα­τι­κής πλάκας.

Δεν μπο­ρεί κανείς επο­μέ­νως να αμφι­βά­λει για το πού βρί­σκο­νται, σε πολι­τι­κό επί­πε­δο, οι ηθι­κοί αυτουρ­γοί των βανδαλισμών.

Η ενέρ­γεια αυτή είναι ένα ακό­μα θλι­βε­ρό επει­σό­διο, από­το­κο της σκο­τα­δι­στι­κής προ­σπά­θειας να ανα­θε­ω­ρη­θεί (βλέ­πε δια­στρε­βλω­θεί) η ιστο­ρι­κή αλή­θεια. Είναι η συνέ­χεια σωρεί­ας άρθρων και δημό­σιων παρεμ­βά­σε­ων (μετα­ξύ των οποί­ων και από κάποιους που παρι­στά­νουν τους “ιστο­ρι­κούς”), μνη­μεί­ων αντι­κομ­μου­νι­σμού και βια­σμού της ιστο­ρι­κής μνή­μης, που εν χορώ γυρεύ­ουν να μας κάνουν να ξεχά­σου­με ότι τα γερ­μα­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα κατο­χής ήταν ναζι­στι­κά (νομι­μο­ποιώ­ντας έτσι τα SS). Απαι­τούν να “αρθεί η ασυ­λία του ΚΚΕ”, ειση­γού­νται τη δίω­ξη των κομ­μου­νι­στών για την πολι­τι­κή και δρά­ση τους στο πλάι των εργα­ζο­μέ­νων και του λαού, γυρεύ­ο­ντας συνο­λι­κά να βάλουν το λαό στο γύψο ‑κατά τη γνω­στή έκφρα­ση, να μην ξεχνιό­μα­στε, της χού­ντας των συνταγ­μα­ταρ­χών με την οποία, όπως προ­κύ­πτει, μοι­ρά­ζο­νται αυτοί οι κύριοι τις ίδιες “ιστο­ρι­κές εκτιμήσεις”.

Ασφα­λώς είναι γελα­σμέ­νοι — εκτός βέβαια από κατα­γέ­λα­στοι. Ούτε η θηριω­δία των ναζί στην Κατο­χή, ούτε τα εγκλή­μα­τα των ταγ­μα­τα­σφα­λι­τών συνερ­γα­τών τους, ούτε οι διώ­ξεις τόσων αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων μπό­ρε­σαν να λυγί­σουν τους κομ­μου­νι­στές, ποτέ, κανείς δεν κατά­φε­ρε να τσα­κί­σει το λαό και του αγώ­νες του. Ούτε τότε ούτε και τώρα.

Και επει­δή τα γεγο­νό­τα είναι πει­σμα­τά­ρι­κα και η Ιστο­ρία πάντα διδά­σκει: Η πολι­τι­κή που σηκώ­νει τη σημαία του αντι­κομ­μου­νι­σμού, που χύνει εθνι­κι­στι­κό και ρατσι­στι­κό δηλη­τή­ριο, που φιλο­δο­ξεί να σβή­σει από τη συλ­λο­γι­κή μνή­μη τους λαϊ­κούς αγώ­νες και συκο­φα­ντεί τα μεγα­λύ­τε­ρα γεγο­νό­τα της πρό­σφα­της ιστο­ρί­ας, είναι η πιο αδί­στα­κτη στο χτύ­πη­μα των λαϊ­κών δικαιω­μά­των και διεκ­δι­κή­σε­ων. Αυτά τα γεγο­νό­τα είναι προ­οί­μιο για τα πολύ χει­ρό­τε­ρα. Ας μην εφη­συ­χά­ζει κανέ­νας εργα­ζό­με­νος από τις επι­κλή­σεις για “επι­στρο­φή στην κανο­νι­κό­τη­τα” ή από τις ενδεί­ξεις για αναι­μι­κή και αστα­θή ανά­πτυ­ξη. Η αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, το ξήλω­μα δικαιω­μά­των και κατα­κτή­σε­ων, η επι­δεί­νω­ση της ζωής για τη λαϊ­κή οικο­γέ­νεια, ο αυταρ­χι­σμός πρό­κει­ται να συνε­χι­στούν και από αυτή την κυβέρ­νη­ση και να κλιμακωθούν.

ΥΓ: Σχε­τι­κά με τη δήλω­ση του προ­έ­δρου του Δημο­τι­κού Συμ­βου­λί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης για τον βαν­δα­λι­σμό του μνη­μεί­ου: Η (ορθή) κατα­δί­κη των βαν­δα­λι­σμών αναι­ρεί­ται εξ ολο­κλή­ρου από τη δήλω­ση του ότι “υπάρ­χουν δύο αντί­πα­λες τάσεις (σχε­τι­κά με την ανα­μνη­στι­κή πλά­κα) και οι έρι­δες και αντι­πα­λό­τη­τες πρέ­πει να βρουν μια κοι­νή λύση με τη δημιουρ­γία μιας επι­τρο­πής σοφών — ιστο­ρι­κών” που θα απο­φαν­θεί. Η τήρη­ση “ίσων απο­στά­σε­ων” απο­τε­λεί εν προ­κει­μέ­νω του­λά­χι­στον υπο­χώ­ρη­ση στην υπε­ρά­σπι­ση της ιστο­ρι­κής μνή­μης, συνι­στά δικαί­ω­ση των βανδάλων.

Δεν μπο­ρούν να κου­κου­λω­θούν ή να μαγει­ρευ­τούν τα ντο­κου­μέ­ντα, οι ιστο­ρι­κές μαρ­τυ­ρί­ες, οι τάφοι των νεκρών ΕΛΑ­Σι­τών στις μάχες έξω και μέσα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη στα τέλη Οκτώ­βρη του ’44, για να μην ενο­χλού­νται οι διά­φο­ροι απο­λο­γη­τές του ναζι­σμού και όσοι αισθά­νο­νται άβο­λα με το “οι Γερ­μα­νοί είναι φίλοι μας” που δήλω­σε μεγά­λο μέρος της ελλη­νι­κής αστι­κής τάξης τότε».