Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δεν χωράνε οι φασίστες στη Θεσσαλονίκη, στη Μακεδονία, πουθενά στην Ελλάδα

Μήνυ­μα πάλης ενά­ντια στην άνο­δο της ακρο­δε­ξιάς, του εθνι­κι­σμού, του φασι­σμού-ναζι­σμού, έστει­λε από τη Θεσ­σα­λο­νί­κη ο Δημή­τρης Κου­τσού­μπας. Μιλώ­ντας στο κατά­με­στο Παλαί ντε Σπορ, στην εκδή­λω­ση της ΚΟ Κεντρι­κής Μακε­δο­νί­ας για τα 100 χρό­νια του κόμ­μα­τος, ο γεν. γραμ­μα­τέ­ας του ΚΚΕ θύμι­σε ότι αυτή η πόλη, η Θεσ­σα­λο­νί­κη, έχει νιώ­σει την θηριω­δία του φασισμού. 

Ποιός μπο­ρεί να ξεχά­σει το Ολο­καύ­τω­μα του Χορ­τιά­τη από τα ναζι­στι­κά στρα­τεύ­μα­τα του Σού­μπερτ και τους ντό­πιους ταγματασφαλίτες; 

Ποιός δεν θυμά­ται τον Μάη του ’36 και τον δολο­φο­νη­μέ­νο- από το καθε­στώς του φασί­στα Μετα­ξά- Τάσο Τούση; 

Ποιός αγνο­εί τους χιλιά­δες εβραϊ­κής κατα­γω­γής θεσ­σα­λο­νι­κείς που οι κατο­χι­κές δυνά­μεις έστει­λαν στα κρε­μα­τό­ρια, τους 101 εκτε­λε­σθέ­ντες από τους Ναζί στο στρα­τό­πε­δο Παύ­λου Μελά; 

Ποιός μπο­ρεί να λησμο­νή­σει ποιοι δολο­φό­νη­σαν το Λαμπρά­κη, τον Τσα­ρου­χά, τον Χαλκίδη;

Πάνω: Το μοιρολόι της μητέρας του Τάσου Τούσση, του πρώτου νεκρού του Μάη του 1936. Κάτω, από αριστερά: Κούλα Ελευθεριάδου, Γρηγόρης Λαμπράκης, Γιώργης Τσαρουχάς, Γιάννης Χαλκίδης.

Πάνω: Το μοι­ρο­λόι της μητέ­ρας του Τάσου Τού­ση, του πρώ­του νεκρού του Μάη του 1936. Κάτω, από αρι­στε­ρά: Κού­λα Ελευ­θε­ριά­δου, Γρη­γό­ρης Λαμπρά­κης, Γιώρ­γης Τσα­ρου­χάς, Γιάν­νης Χαλκίδης.

«Ενά­ντια στην ακρο­δε­ξιά, τον ρατσι­σμό, το ναζι­σμό παλεύ­ει αυτός που δίνει τη μάχη σε κάθε τόπο δου­λειάς κόντρα στην εργο­δο­σία, για να έχει ο εργά­της δου­λειά, μισθό και δικαιώματα.

Που με υπο­μο­νή και επι­μο­νή παλεύ­ει έστω και ένας μισθω­τός να γρα­φτεί στο σωμα­τείο του, να μάθει τα δικαιώ­μα­τά του, να διεκ­δι­κεί νέες κατα­κτή­σεις και να μη χάνει από μπρο­στά του τον πραγ­μα­τι­κό του αντί­πα­λο, το κεφά­λαιο και την εξου­σία του.

Αυτός που δίνει τη μάχη Έλλη­νες και ξένοι εργά­τες, μετα­νά­στες και πρό­σφυ­γες, να πάρουν τη θέση τους στον αγώ­να ενά­ντια στο σύστη­μα του ξερι­ζω­μού και της εκμε­τάλ­λευ­σης. Για­τί κάθε ένας από αυτούς μπο­ρεί να είναι ένας ακό­μα γερός κρί­κος στην αλυ­σί­δα, που όσο μεγά­λη γίνε­ται τόσο δύσκο­λα σπάει.

Αυτός, που δεν δεί­χνει καμιά ανο­χή στους εγκλη­μα­τί­ες χρυ­σαυ­γί­τες, δίνει τη μάχη για την απο­μό­νω­σή τους από το λαό, τη νεο­λαία, απο­κα­λύ­πτει τον πραγ­μα­τι­κό τους χαρα­κτή­ρα ως τσι­ρά­κια και μπρά­βους του συστή­μα­τος της δια­φθο­ράς και του σκό­τους, γέν­νη­μα θρέμ­μα της σαπί­λας ενός συστή­μα­τος, που όταν το συμ­φέ­ρει τους αμο­λά­ει και όταν δεν το συμ­φέ­ρει τους ξαναμαζεύει…

Αυτός, που παλεύ­ει για την απο­δέ­σμευ­ση της χώρας μας από κάθε ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία, όπως το δολο­φο­νι­κό ΝΑΤΟ του “διαί­ρει και βασί­λευε”, την ΕΕ, η οποία έχει ως επί­ση­μη ιδε­ο­λο­γία τον αντι­κο­μου­νι­σμό, την ανι­στό­ρη­τη θεω­ρία των δύο άκρων, την εξί­σω­ση του κομ­μου­νι­σμού με το ναζισμό.

Ενά­ντια στην ακρο­δε­ξιά, τον εθνι­κι­σμό, το ναζι­σμό παλεύ­ουν καθη­με­ρι­νά το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, με πρά­ξεις και όχι με λόγια. Για­τί το δυνά­μω­μα της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής πάλης, η ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού κινή­μα­τος, η ενί­σχυ­ση της κοι­νω­νι­κής συμ­μα­χί­ας, είναι η δύνα­μη η οποία μπο­ρεί να ανα­κό­ψει την άνο­δο της ακρο­δε­ξιάς, του ναζι­σμού, του φασισμού.»

- Δημή­τρης Κου­τσού­μπας, από­σπα­σμα από την ομι­λία στο Παλαί ντε Σπορ. 

Πλήθος κόσμου γιορτάζει την απελευθέρωση, από τον ΕΛΑΣ, της Θεσσαλονίκης, 30 Οκτώβρη 1944.

Οι ναζί κατα­κτη­τές έχουν απο­χω­ρή­σει. Πλή­θος κόσμου γιορ­τά­ζει την απε­λευ­θέ­ρω­ση, από τον ΕΛΑΣ, της Θεσ­σα­λο­νί­κης, 30 Οκτώ­βρη 1944.

Στην εργα­το­μά­να Θεσ­σα­λο­νί­κη που γέν­νη­σε τη Φεντε­ρα­σιόν, την πόλη όπου έλα­βαν χώρα σημα­ντι­κοί εργα­τι­κοί, λαϊ­κοί αγώ­νες, στη Θεσ­σα­λο­νί­κη που ‘ναι λιμά­νι των λαών δε χωρά­νε τα τσι­ρά­κια των ιμπε­ρια­λι­στών, οι φασί­στες και οι ναζί. 

«Ούτε στη Σαλο­νί­κη, ούτε που­θε­νά, μπλό­κο στους φασί­στες σε κάθε γει­το­νιά» βρω­ντο­φώ­να­ξε χθες πλή­θος κόσμου στο κατα­κόκ­κι­νο Παλαι ντε Σπορ, σε μια γιορ­τή του κόμ­μα­τος της εργα­τι­κής τάξης αντά­ξια του ηρω­ϊ­σμού και της ιστο­ρί­ας των 100 χρό­νων του.

Από την εκδήλωση για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ στο Παλαί ντε Σπορ.

Από την εκδή­λω­ση για τα 100 χρό­νια του ΚΚΕ στο Παλαί ντε Σπορ.

Υ.Γ. Μιας και μιλή­σα­με για φασι­σμό…: Πριν από λίγες μέρες βρέ­θη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη ο φυρε­ρί­σκος της ναζι­στι­κής εγκλη­μα­τι­κής Χρυ­σής Αυγής, στο πλαί­σιο περιο­δεί­ας του στη Β.Ελλάδα προς άγραν ψήφων με αφορ­μή το Μακε­δο­νι­κό. Τι κι’ αν τα φασι­στοει­δή επι­χεί­ρη­σαν να δια­φη­μί­σουν τη… «λαο­θά­λασ­σα» που τάχα θα παρα­κο­λου­θού­σε την ομι­λία του αρχη­γού τους; Οι φωτο­γρα­φί­ες που οι ίδιοι δημο­σί­ευ­σαν στο ναζι­στο­σάιτ τους είναι ενδει­κτι­κές. «Τρεις κι’ ο κού­κος» βρέ­θη­καν στα γρα­φεία της συμ­μο­ρί­ας και στρι­μωγ­μέ­νοι σαν τα ποντί­κια οι χρυ­σαυ­γί­τες κατά­φε­ραν να γεμί­σουν… ένα δωμάτιο. 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο