Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δημήτρης Βαλαής: Μετάνοια

Ανά­θε­μά σε λογι­κή και φρό­νι­μή μου σκέψη,
που, αντί να ζήσω σαν αϊτός, έζη­σα σα μυρμήγκι!…
Σεβό­μου­να το Δέσπο­τα, τ’ Αφε­ντι­κό φοβόμουν,
τους ψεύ­τες και τους κόλα­κες σε υπό­λη­ψη τους είχα.
Ποτέ δεν ύψω­σα γρο­θιά, δεν όρθω­σα κεφάλι,
το δίκιο και το μόχθο μου να τα υπερασπιστώ.
Πάντα σκυ­φτός μες στη ζωή και τίμιος νοικοκύρης…
Και την οργή που φού­ντω­νε καμιά φορά στα στήθια,
στην προ­σευ­χή την έπνι­γα συγ­χώ­ρε­ση ζητώντας!
Μα αν κλαίω τώρα και θρη­νώ, σκλη­ρά κι αν μετανιώνω,
δεν είναι που στε­ρή­θη­κα εγώ την περηφάνια…
Παι­διά κι αγγό­νια σκέ­φτο­μαι, που τα ‘μαθα να ζούνε,
όπως και μένα μ’ έμα­θαν στον κόσμο κάποιοι άλλοι.
Και να τ’ αλλά­ξω δεν μπο­ρώ, δεν έχω πλέ­ον χρόνο,
η Αλή­θεια άργη­σε να ‘ρθει κι ο θάνα­τος ζυγώνει!…

(Ποτός Θάσου, 20/7/2005)

Δημή­τρης Βαλαής
δάσκα­λος, Νάουσα

 

ekdoseis diafimis

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο