Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δημήτρης Βαλαής: «Της ζωής απόκληρος»

(“Έλλη­νας άστε­γος πέθα­νε από υπο­θερ­μία στο Λον­δί­νο”)

Βαδί­ζει πάντα σκυφτός,
λες και τον βαραίνουν,
τα χρό­νια που πέρασαν.
Το πρό­σω­πό του σκληρό,
σκαμ­μέ­νο από ρυτίδες,
σημά­δια της σκληρής
και άχα­ρης ζωής του.
Στο δισά­κι του
όλη η περιου­σία του:
Φτώ­χεια, αρρώ­στια, αδικία…
Στο χαμη­λω­μέ­νο βλέμ­μα του
φόβος και απόγνωση…
Δεν έχει πού να πάει,
δεν τον περι­μέ­νει κανείς…
Ο κόσμος της ελεύ­θε­ρης αγοράς,
όπου όλα που­λιού­νται κι αγοράζονται,
τον ξέρα­σε στα αζήτητα…
Της ζωής απόκληρος,
περι­φέ­ρει τη μονα­ξιά του
στο αδιά­φο­ρο πλήθος,
χωρίς σκο­πό κι ελπίδα…
Στην απλω­μέ­νη παλά­μη του
α π ο θ ε ώ ν ε τ α ι
το σύστη­μα της εκμετάλλευσης…
Ένα σύστη­μα απάνθρωπο,
αποκρουστικό,
που απε­χθά­νε­ται τους καθρέφτες
και ξεπλέ­νει τις πομπές του
με φιλαν­θρω­πία και ελεημοσύνη!…
.….….….….….

Έκανε παγω­νιά προχθές…
Κούρνιασε
στην είσο­δο μιας πολυκατοικίας,
για να βγά­λει τη νύχτα…
Την άλλη μέρα το πρωί,
τον βρή­καν νεκρό…
Ήρθε το ΕΚΑΒ και τον πήρε…
Ύστερα…
η καθα­ρί­στρια απο­λύ­μα­νε με χλωρίνη,
τα μαγα­ζιά άνοι­ξαν, όπως κάθε μέρα
και το χρη­μα­τι­στή­ριο αξιών κατέγραψε
νέο ρεκόρ ανόδου!…

(Νοέμ­βρης 2018)

Δημή­τρης Βαλαής
δάσκα­λος — Νάουσα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο