Να με φοβάσαι πρέπει!
Πόσες φορές να στο ξαναπώ.
Η τύχη σου στα χέρια μου είναι.
Μπορώ να σου δώσω δουλειά και να επιβιώσεις,
να σε απολύσω και τα παιδιά σου να πεινάσουν.
Μπορώ να σου πάρω το σπίτι, το χωράφι, το μαγαζί…
Nα κόψω το μισθό σου, τη σύνταξή σου, την περίθαλψή σου…
Κι αν και πάλι με αμφισβητήσεις,
μπορώ να εξαπολύσω πολέμους και να σ’ αφανίσω,
να σε κάνω πρόσφυγα ή ματανάστη…
Να με φοβάσαι πρέπει! Τ’ ακούς;
Διαθέτω στρατούς, θρησκείες, αστυνομίες,
όπλα πυρηνικά, χημικά, βιολογικά…
Ελέγχω τα πάντα,
τη μόρφωσή σου, την ενημέρωσή σου…
Χειραγωγώ τη σκέψη σου, τις πράξεις σου…
Ορίζω ακόμα και τον αέρα που αναπνέεις!
Αποφασίζω… αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις!
Κατάλαβες;… Σε μένα οφείλεις την ύπαρξή σου!
Είσ’ ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς, όμως, να επιλέγεις ε σ ύ
με ποιο τρόπο θα με υπηρετείς!
Μη σ΄ακούσω, μόνο, να διαμαρτυρηθείς,
μην τολμήσεις και απειθαρχήσεις!
Ευγνωμοσύνη απαιτώ και απόλυτη υποταγή!
Χώνεψέ το, επιτέλους! Η ζωή σου μου ανήκει!…
Ποιος είμ’ εγώ, που τον κόσμο εξουσιάζω;
Οι ισχυροί της γης (και οι ορντινάτσες τους)
με ονομάζουν Δημοκρατία,
και με υπερασπίζονται διά πυρός και σιδήρου!
Οι άλλοι
με αποκαλούν δικτατορία του κεφαλαίου
ή καπιταλισμό,
και προσπαθούν να με ανατρέψουν!
Εσύ, αλήθεια, με ποιους είσαι;
23/3/2020
(*φοβού: να φοβάσαι)