Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Δημήτρης Βαλαής: Φοβού!*

Να με φοβά­σαι πρέπει!
Πόσες φορές να στο ξαναπώ.
Η τύχη σου στα χέρια μου είναι.
Μπο­ρώ να σου δώσω δου­λειά και να επιβιώσεις,
να σε απο­λύ­σω και τα παι­διά σου να πεινάσουν.
Μπο­ρώ να σου πάρω το σπί­τι, το χωρά­φι, το μαγαζί…
Nα κόψω το μισθό σου, τη σύντα­ξή σου, την περί­θαλ­ψή σου…
Κι αν και πάλι με αμφισβητήσεις,
μπο­ρώ να εξα­πο­λύ­σω πολέ­μους και να σ’ αφανίσω,
να σε κάνω πρό­σφυ­γα ή ματανάστη…
Να με φοβά­σαι πρέ­πει! Τ’ ακούς;
Δια­θέ­τω στρα­τούς, θρη­σκεί­ες, αστυνομίες,
όπλα πυρη­νι­κά, χημι­κά, βιολογικά…
Ελέγ­χω τα πάντα,
τη μόρ­φω­σή σου, την ενη­μέ­ρω­σή σου…
Χει­ρα­γω­γώ τη σκέ­ψη σου, τις πρά­ξεις σου…
Ορί­ζω ακό­μα και τον αέρα που αναπνέεις!
Απο­φα­σί­ζω… αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις!
Κατά­λα­βες;… Σε μένα οφεί­λεις την ύπαρ­ξή σου!
Είσ’ ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς, όμως, να επι­λέ­γεις ε σ ύ
με ποιο τρό­πο θα με υπηρετείς!
Μη σ΄ακούσω, μόνο, να διαμαρτυρηθείς,
μην τολ­μή­σεις και απειθαρχήσεις!
Ευγνω­μο­σύ­νη απαι­τώ και από­λυ­τη υποταγή!
Χώνε­ψέ το, επι­τέ­λους! Η ζωή σου μου ανήκει!…
Ποιος είμ’ εγώ, που τον κόσμο εξουσιάζω;
Οι ισχυ­ροί της γης (και οι ορντι­νά­τσες τους)
με ονο­μά­ζουν Δημοκρατία,
και με υπε­ρα­σπί­ζο­νται διά πυρός και σιδήρου!
Οι άλλοι
με απο­κα­λούν δικτα­το­ρία του κεφαλαίου
ή καπιταλισμό,
και προ­σπα­θούν να με ανατρέψουν!
Εσύ, αλή­θεια, με ποιους είσαι;

23/3/2020

(*φοβού: να φοβάσαι)

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο