Ο Δημήτρης Ροντήρης, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του προπολεμικού και μεταπολεμικού ελληνικού θεάτρου.
Είχε μια διαδρομή εξήντα χρόνων στο ελληνικό θέατρο, η οποία άφησε βαθιά ίχνη στην ιστορία του και γενικότερα στη θεατρική παιδεία του τόπου. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος διαμόρφωσε τη φυσιογνωμία του Εθνικού Θεάτρου κατά τη δεκαετία του ’30, επέβαλε το σκηνοθετικό ύφος στη σύγχρονη παρουσίαση της αρχαίας τραγωδίας και συνέβαλε στην προβολή του αρχαίου δράματος σε όλο τον κόσμο.
Γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά. Μετά τις σπουδές του στη Νομική και Φιλοσοφική Σχολή άρχισε να ασχολείται με το θέατρο σαν ηθοποιός πρωταγωνστώντας σε μεγάλους θιάσους: Ο Ροντήρης πρωτοβγήκε στη σκηνή το 1919. Το 1923 εντάχθηκε στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και το 1928 έκανε το επίσημο σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το μουσικό δράμα του Καλομοίρη «Το δαχτυλίδι της μάνας».
Το 1930 πάει στη Βιέννη και σπουδάζει σκηνοθεσία δίπλα στον Μαξ Ράινχαρντ. Τρία χρόνια αργότερα γυρίζει στην Αθήνα και με υποστήριξη του Φώτου Πολίτη, σκηνοθετεί στο νεοϊδρυθέν τότε Εθνικό Θέατρο, αναλαμβάνοντας τον επόμενο χρόνο το ρόλο του πρώτου σκηνοθέτη του Θεάτρου.
Το 1936 στο Ηρώδειο, και το 1938 για πρώτη φορά στα νεότερα χρόνια στην Επίδαυρο, παρουσίασε την Ηλέκτρα του Σοφοκλή, βάζοντας τα θεμέλια της ερμηνευτικής αντίληψης πάνω στο αρχαίο δράμα, που επικράτησε για πολλά χρόνια.
Μεταπολεμικά ανέλαβε διευθυντής του Εθνικού στις περιόδους 1946–1950 και 1953–1955, φεύγοντας τελικά πικραμένος από το θέατρο που τον καθιέρωσε.
Στο μεταξύ το 1954 εγκαινίασε το Φεστιβάλ Επιδαύρου με τον «Ιππόλυτο».
Το 1957 νιδρύει το Πειραϊκό θέατρο με το οποίο απέκτησε διεθνή φήμη, χάρη στις παραστάσεις στο εξωτερικό με αρχαίο δράμα.
Από το 1968 μέχρι και το θάνατό του έζησε μακριά από το θέατρολ αλλά αγαπώντας και μιλώντας για θέατρο μέχρι την τελευταία στιγμή.
Ο Δημήτρης Ροντήρης πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου 1981
